Entries from September 2019 ↓

Армия чекистов в борьбе с листовкой

Восточногерманскую спецслужбу Штази по праву считают одной из самых мощных и разветвлённых в истории. Дойче Велле сделала отличную статью о том, как германская госбезопасность расследовала очередное дело о подрыве государственного строя: а именно, распространение в одном из университетов листовок с призывом не ходить на лекции по марксизму-ленинизму.

От масштабов работы волосы встают дыбом: в расследование было вовлечено не менее 3-х ведомств (помимо самой Штази, университет и компартия), триста (!!!) сотрудников спецслужб. Была проведена оперативная отработка 280 студентов. Проведено 27 негласных обысков. И всё ради того, чтобы найти автора листовки.

Кстати, его так и не нашли.

Всё это во многом напомнила мне ситуацию с сегодняшним анархическим движением Беларуси. На покарание единичных акций протеста тратятся просто неимоверные ресурсы. За одно граффити заводят уголовные дела (а это сразу вовлечение РОВД, судов, СК, ГУБОПиК, службы экспертиз), за расклеенные на заборах истовки в квартирах предполагаемых анархистов уже через пару дней проводят обыски, для нападения на собрания используют СОБР (созданный для борьбы с вооруженными боевиками и профессиональными убийцами). Для блокировки сайтов, которые посещает несколько сотен человек, использует оборудование и специалистов, стоящие миллионы долларов.

Возможно, они даже считают что всё это даст им желаемый эффект, сбережёт их капиталы и привилегии.

Но мы-то помним, что ни сотни тысяч сексотов, ни километры отснятой шпионами видоплёнки, ни тысячи негласных обысков не помешали рухнуть диктатуре в ГДР. Не помешают они и беларуским силовикам сесть в тюрьмы за свои преступления.

Я ў транспарце падглядваю ў смартфоны людзей, якія гартаюць сваю стужку

Так для сябе я аналізую густы насельніцтва: чым дыхаюць нашыя людзі, з якіх крыніц спажываюць інфу.

Большасць сядзіць у Інстаграме. Адзін раз пабачыў дзяўчыну што гартае Твітэр. Звычайна сустрэць у стужцы ў людзей Беламову, Тут.бай, Медузу, Белсат.

А ведаеце чаго я ніколі не бачыў? Каб хоць хтосьці чытаў тэлеграм-канал Следчага камітэту, глядзеў АНТ ці БТ на ютубе, чытаў сайт Саўбелкі.

Нашая дзяржава слабая ў прапагандзе. Яна моцна здала ў інфармацыйным суправаджэнні свайго панавання. І гэтае месца занялі незалежныя СМІ і блогеры. Дакладней, працягваюць займаць (бо нехта ж яшчэ глядзіць БТ). А ўлада працягвае адступаць.

Сёння я зразумеў у чым прычына. І яна не толькі ў тым, што нават для прапагандысцкай дзейнасці мусіць быць пэўны творчы прастор і свабода, чаго ў дзяржСМІ няма. Справа ў іншым. У дзяржавы тупа не хапае рэсурсаў на закрыццё гэтай патрэбы. Беларускі аўтарытарызм – бедны. У нас няма нафты, алмазаў, яшчэ нейкіх каштоўных рэсурсаў. Расейская падтрымка была ды сплыла. На ментоў і КДБшнікаў грошаў яшчэ хапае (хоць і там імкнуцца эканоміць), а вось на якаснае прамыванне мазгоў насельніцтву – ужо не.

Такім чынам, у элітаў стаіць выбар: кантраляваць людзей на павярхоўным узроўні («атрымаеш дубінкай калі выйдзеш на плошчу») ці на глыбінным («мы табе раскажам дзе праўда а дзе хлусня і прымусім у гэта паверыць»). Яны абралі павярхоўны ўзровень. Гэта кантроль над целамі, але не над розумам. Беларуская ўлада трымаецца на апалітычнасці і пасіўнасці большасці. А гэтая апалітычнасць і пасіўнасць, акрамя іншых фактараў, выкліканая, у першую чаргу, тым, што кожны ведае – за актыўную пазіцыю і пратэст цябе чакае пакаранне.

Эліты не могуць прымусіць кожнага любіць сябе – бо на такую якасную працу над мазгамі насельніцтва ў іх няма рэсурсаў. Таму ім застаецца біць тых, хто выказывае гэтую нелюбоў услых. І кіраваць тымі, хто знешне паслухмяны, але сам чытае Нехту і глядзіць Белсат.

І для нас – грамадзянскай супольнасці і экстрэмістаў – гэта даволі някепскі расклад.

In US poverty line income is 38 000 usd a year. That’s it for today. *crying in Belarusian*

\ \ \

У ЗША даход, за якім пачынаецца мяжа беднасці – 38 000 долараў у год. У мяне ўсё *плача па-беларуску*.

Тюрьма

«Если ты маменькин сынок или неженка исполкомовская, конечно, тебе будет тяжело. На твои капризы и предыдущий статус никто не будет обращать внимание, про это лучше вообще не заикаться»

«Общество деградировало так, что начали анонимки писать даже внутри зоны, внутри этого ада, что раньше было уму непостижимо. В анонимках пишут, что у кого-то койка лучше. Или несколько человек скинулись, купили порошок (стиральный) — приходит анонимка, мол, разберитесь, — это уже перебор»

Вообще Беларусь, конечно, уникальная страна — полицейское государство с относительно свободными (по сравнению с другими авторитаризмами) масс-медиа и блогосферой. Добавьте сюда неимоверное количество сидящих и их родственников. Силовики — главный нюьсмейкер. Это создаёт сюрреалистическую ситуацию, когда суды, зоны, срока, приговоры, условия в тюряжке и истории бывших зэков и бывших ментов превращаются в один из крупнейших, и востребованнейших секторов инфополя. Да посмотрите сами ленту любого СМИ. Что ни день, то задержание или приговор. На этом строится повестка дня.

Очень интересная статья о том как сейчас живут заключенные в ИК-3 “Витьба” — зоне для бывших сотрудников и разного рода особенных зэков. В разное время там сидели кандидаты в президенты Санников Козулин, анархист Игорь Алиневич и британский бизнесмен Алан Смит. Памятное место, в общем.

Free_polienko

Наведаў суд па справе Паліенка. Уражанні ў агульным пазітыўныя: налічыў больш за 40 чалавек, якія прыйшлі падтрымаць. Заўжды прыемна бачыць такую салідарнасць.

У 5-хвілінным відэа тлумачу, з чаго раптам суддзя вырашыў захварэць менавіта сёння і чаму працэс вырашылі зрабіць закрытым.

А тут мой рэпартаж на Новым Часе (шмат фотак і каментар іншага анархіста).

Анархисты подполья

Ровно 100 лет назад в Москве анархисты провели вооруженную акцию, взорвав Московский комитет ВКП(б). В окно здания на Леонтьевском переулке, где в это время проходило заседание большевиков, была брошена бомба. В результате взрыва погибло 12 человек – цвет большевистской партии Москвы. Среди раненых был Бухарин. Ленин чудом остался жив – он просто не приехал, хотя его ждали.

Ответственность за теракт взяла на себя группа “Всероссийский повстанческий комитет революционных партизан”. Акция была возмездием за многочисленные расстрелы анархистов по всей стране, разгром анархистского движения Москвы, закрытие анархистских газет и предательство большевиками народной революции. Через два дня анархисты выпустили “Извещение”, в котором взяли на себя ответственность за взрыв. А 29 сентября 1919 г. в первом номере подпольной газеты “Анархия” уже звучала угроза новых покушений.

Губернская власть объявила в Москве военное положение, анархисты подполья отказывались сдаваться – их, в основном, убивали при задержании. На станции Красково семеро анархистов, поняв что окружены чекистами, совершили самоподрыв.

Подробней об анархистах попдолья.

Статья Сергя Быковского

Статья Анатолия Дубовика

Тым часам мусарское дзярмо не пакідае спробаў запужаць незалежных блогераў

Заўтра ў Андрэя Павука суд. Такая вось СМСКа з філіпінскага нумару (!) яму прыйшла. Уласна кажучы, ніхто і не сумняваўся, што ператрус і крымінальная справа былі “папярэджаннем” Павуку за смеласць, словы праўды і за заклікі да супраціву. Аднак гэтая СМСка гэта проста цудоўны доказ, выдатнейшая ілюстрацыя таго, хто надзелены ўладай у гэтай краіне. Скаты, баязліўцы, нікчымнасці, якія пад відам “служэння закону” займаюцца запужваннем іншадумцаў.

Толькі ўдумайцеся: нейкі вырадак пры пагонах (так, ён даваў прысягу, абяцаўшы служыць народу…) спачатку зарэгістраваў левы нумар, потым напружваў свой мікраскапічны мозг, думаючы, што б такое напісаць, каб пастрашней было. А потым сваімі тлустымі сальнымі пальчыкамі, высунуўшы язык, набіраў абразы і пагрозы на адрас чалавека, які прыносіць карысці грамадству ў 100 разоў болей чым гэтая жывёла ў шэрай форме.

І ўсё гэта: ад філіпінскага нумару да мабільнага інтэрнэту і мусарскога ксяомі – было аплачана з нашых падаткаў.

Чытаць гэта агідна, але ў той жа момант вельмі радасна: бо асэнсоўваеш, да якой жа ступені гэтыя вылюдкі спужаліся.

p.s. хто не ведае, 20 сакавіка у Андрэя Павука дома прайшоў вобшук: адабралі тэхніку. Аднаго з топавых беларускіх блогераў абвінавацілі што з ягонага айпі паступіла паведамленне аб “мініраванні райвыканкама”.

Вядома, ніякага мінёра не знайшлі, справу закрылі, аднак як наконт кампенсацыі за вобшук? Менавіта яе Андрэй Павук будзе выбіваць заўтра ў судзе.

 

Той момант калі ў душы табе 18, а для кантэкстнай рэкламы ВК ты ўжо “Мужчина 30+”…

 

Наш анархізм

Паглядзеў відэалекцыю пра Гішпанскую рэвалюцыю і ў чарговы раз зразумеў да чаго важная рэч адукацыя і прасоўванне сваіх каштоўнасцяў. Не проста важная, а вырашальная, ключавая.

Усе сапраўдныя рэвалюцыі пачынаюцца задоўга да таго як запалаюць палацы, і будуць пабудаваныя барыкады. Гішпанскія анархісты перад тым як выступіць у 1936-м, семдзесят год (!!!) вялі прапагандысцкую і адукацыйную працу ў народзе. Па ўсёй Гішпаніі былі анархісцкія бібліятэкі, анархісцкія тэатры, анархісцкія школы, анархісцкае ўсё-на-свеце. Дастаткова сказаць, што гішпанскія сяляне вучыліся грамаце па “Хлебу і Волі” Крапоткіна.

Гэта яшчэ раз падкрэслівае: любая рэвалюцыйная група, якая лічыць, што вось зараз яна ўчыніць хаос, пераб’е ўсіх прыгнятальнікаў, і на хвалі гэтага хаосу ўсталюецца нешта больш справядлівае, чым ёсць зараз – альбо нечаеўцы, альбо дурні. Альбо і тое, і другое разам. Эгалітарны лад – вынік доўгай працы па змене каштоўнасцяў людзей. Фізічнае скіданне кіраўнікоў, скасаванне закону і экспрапрыяцыя маёмасці ў кіруючага класу – гэта толькі фінальная рысачка на карціне. Без якой, аднак, карціна не можа быць поўнай.

Наш анархізм – гэта дрэва, якое мы расцім з маленькага саджанца цягам многіх год. Каб яно не зачахла, яго трэба рэгулярна паліваць і ўгнаяць дзейнасцю, актывізмам, і абараняць ад шкоднікаў – рэакцыянераў і ворагаў. Прапусціш, перастанеш паліваць і ўгнаяць: яно спыніць рост, ці ўвогуле зачахне. Будзеш рабіць гэта старана, цярпліва і аддана, урэшце рэшт, раней ці пазней яно абавязкова дасць плады: самакіраванне, федэрацыю, калектывізацыю маёмасці, роўныя правы і магчымасці ўсім людзям. Але гэтыя плады перш за ўсё прарастаюць у свядомасці людзей. І толькі потым – у жыцці. У належны час гэтыя плады трэба будзе з сілай абтрэсці – учыніць сацыяльную рэвалюцыю.

Чакаць жа, што дрэва дасць плады толькі ад таго, што ты будзеш хістаць яго, выпучыўшы вочы – як мінімум, неразумна. Як неразумна і заліваць маладзенькае дрэва цыстэрнамі вады, чакаючы, што ад гэтага яно дасць плады праз гадзіну.

Вядома, могуць здарыцца любыя форс-мажоры. Нашыя плады можа пабіць град – рэпрэсіі. Самое дрэва можа быць папросту вырвана з каранём ўраганам: імперыялістычнай вайной ці фашысцкай дыктатурай. Ад гэтага ніхто не застрахаваны. Што ж, прыйдуць новыя людзі і пасадзяць новае дрэва. Нашая справа – не лазіць па чужых садах, збіраючы паданкі, і не падганяць час, што неразумныя дзеці, а рупліва працаваць.

І хай нашае дрэва ў гэтай краіне – усяго толькі саджанец, пакуль жывыя, мы не дамо вырваць яго з каранём. Нікому.

 

Бьютіфул, найс, фэнтэстік!

Усё ж такі высілкі Лукашэнкі па адмыванню іміджа Беларусі даюць свой плён. Паглядзеў відэа амерыканскага блогера Пітэра Сантанэлла, які наведаў Мінск у верасні. На працягу 18 хвілін толькі і чуваць, які ў нас выдатны горад, выдатныя жыхары, выдатная краіна, усё прыгожае, усе шчаслівыя і радуюцца, а за прыгожую архітэктуру і паркі мы мусім быць удзячныя Савецкаму саюзу. Эпітэты – выключна «бьютіфул, найс, інкредібл» і гэтак далей. Гідам Пітэра выступала нейкая дзяўчына Вольга, якая расказала што ў Беларусі парадак таму што «зэ копс а вері стронг».

А ў каментах – проста нейкі парад застабілаў і лукаботаў.

Не, я не лічу, вядома, што прыезджы блогер мусіць бегаць з чырвона-чорным сцягам і ўсё відэа расказваць пра гаротных беларусаў і злачынны рэжым. Тым больш што Мінск сапраўды не самы кепскі горад. Аднак калі ты прыехаў у адзіную краіну Еўропы, дзе ўжываецца смяротнае пакаранне, краіну пад санкцыямі і краіну, якой кіруе 25 год адзін і той жа чалавек – элементарная аб’ектыўнасць і сумленне дыктуюць хаця б прыгадаць аб гэтым, не? Аднак амерыканец вырашыў паўтарыць штампы афіцыйнай прапаганды і расказаць аб Беларусі іншаземцам роўна тое ж, што беларусам аб Беларусі расказвае БТ.

Я зайшоў у каменты і ўставіў свае пяць капеек. Калі гэтага не рабіць, глядзіш, хутка турысты з Захаду будуць нам жа расказваць, у якой класнай краіне мы жывём, а хто незадаволены той дурань.