Entries from December 2017 ↓

У беларускай медыясферы чарговы тыпускандальчык, які, праўда, з надыходам НГ ужо паступова заціхае. Засвяціўся і Новы Час. Не з усімі думкамі Алеся Кіркевіча згодны, але на дадзеную тэму лепш чым ёні не растусуеш.

https://novychas.by/hramadstva/prakapenja-postprauda-dy-uskryty-hnajnik

Belarusian prison system

Any state institution is based on hierarchy. Prison is not an exception. Belarusian prisons are descendants of the GULAG with its set of informal prison rules (“ponyatiya”) and a strong medieval-like caste system with its leaders, commonfolks and outcasts (“petukhi”), who are strongly associated with homosexuals, totally disrespected and deprived of basic rights. This caste system is maintained not only by crime lords, but also by prison officials – such a division makes the control of the inmates much easier.

Since the Soviet times, Belarusian laws are explicitely adopted for suppressing any solidarity inside prison and putting the conditions convicts live in in a strong dependence from their obedience.

Currently, there are 3 anarchist political prisoners in Belarus. And for them this inhumane system is an everyday reality.

In October 2016, I held a speech where Belarusian prison system is explained in a detailed way.

Калі насіць доўгія валасы і слухаць цяжкую музыку небяспечна для здароў’я – тады і праяўляецца асабістая мужнасць кожнага.

 

Да 33-годдзя стварэння гурта “Гражданская оборона”.

 

Напоминаю, что на моём телеграм-канале присутствует музыкальная рубрика, в которой я знакомлю подписчиков творчеством самых разных жанров (вы будете удивлены ))) поэтому не проходите мимо, подписывайтесь http://t.me/MIkolaDziadok

Віншую ўсіх з Нараджэннем Хрыстовым!

p.s. Ля касцёла св. Марыі зараз чацвера АМАПаўцаў, пяць звычайных мусароў, две шуняўкі і аўтазак. Пэўна, каб, молячыся Богу, не забываліся пра мясцовага ідала.

The Colours Of The Parallel World in Tel-Aviv

I invite all the comrades from Tel-Aviv and Israel to visit a presentation of my book “The Colours of the Parallel World”, which is dedicated to prison system of Belarus, its mechanisms of the suppression of the political prisoners, informal hierarchies and cast system.

Another topics which will be raised on a presentation:

– Current political situation in Belarus
– Anarchist movement and recent waves of repressions
– Political prisoners in
– … any other topics you would like to rise 🙂

You wold be able to buy a book right on the event!

Tel-Aviv, 9th of January, 2018. The beginning is at 19.00. Tel Aviv, Eliezer Ben Yehuda, 146. 63402

Event in Facebook: https://www.facebook.com/events/131181134245479/

Вынікі году\The results of the year

[ENGLISH FOLLOWS]

Ну што, прыйшоў час падвесці вынікі году

Гэта будзе доўгі пост. Сацсеткі не любіць графаманіі, але тут магу сабе дазволіць.

Асабіста для мяне 2017 год стаў надзвычай знакавым, насычаным і нават лёсавызначальным. Усе свае дасягненні і правалы пералічваць не буду – зашмат атрымаецца. У асабістае глыбока заглядаць таксама не буду – многія сябры і так ведаюць, што адбылося. Прайдуся па галоўнаму.

Continue reading →

Магілёўская крытая ізноў адрознілася

“— В СТ-4 были допросы через каждые 2−3 дня — выводили в оперкабинет и били ногами. Антон Михалыч, Мурашко Сергей. Меня избивали, я мочился кровью. Для меня создали камеру № 15, так называемая пресс-хата. Там сидел так называемый Лапко и, по-моему, Мурачев Саша — тоже избивали. Ну как бы работники СТ-4 и опер их попросили, так понимаю. И я много что писал…”

https://news.tut.by/society/573431.html

Сапраўды, аператыўнікі на турме №4 не грэбуюць прымаць асабісты ўдзел у збіцці тых, каго лічаць патрэбным. Часам для гэтага прыцягваюць “резерв” – масачнікаў у чорнай форме. Што характэрна, падследчых бьюць нашмат часцей, чым “крытчыкаў” (асуджаных, якіх перавялі на турэмны рэжым).

Аднойчы, будучы ў камеры №20 я сам стаў “сведкам” падобнага. У некалькіх кроках ад маей камеры “масачнік” патрабаваў ад падследчага хлопца, каб той, стоячы ля сцяны, вывярнуў далоні вонку. Той адмовіўся і ў выніку яго некалькі раз ударылі, а пасля павалаклі на “сборку” (гэта месца, куды прывозяць новапрыбыўшых арыштантаў. Усё гэта было добра чуваць. Па турэмнай традыцыі, калі пачынаецца такое, увесь прадол мусіць пачаць барабаніць у дзверы і ствараць шум – каб спыніць “беспредел”. Але ў той раз паднялі кіпіш толькі я і крытчыца Ірка, што сядзела побач у адзіночцы…

Увогуле на прадоле стараюцца не біць – там стаяць камеры. Таксама стараюцца не біць тых, у каго есць родныя, здольныя заступіцца, камерсантаў, палітычных. Затое адрываюцца на сіротах, прафесійных злачынцах, якія сядзяць усё жыццё, на разумова адсталых (да, есць там і такія). Тое, што “чорных рыэлтараў” збівалі ў турме, кажа аб тым, што аператыўнікі ставіліся да іх як да ўжо расстраляных. Труп скаргу не напіша.

“Ты и чувствуешь себя как жертва, да ты и есть жертва! Ты действительно будешь притягивать к себе такие нападки!”
 
Очковтирательство и показуха – это наше все. Жаль только в результате её ломаются конкретные судьбы вполне конкретных людей.
 
И, знаете, больше всего меня выбесило не то что бОльшая часть телефонов не отвечала, а то как отвечали горе-психологи по ту сторону провода.
 
Почитайте о том как работают “телефоны доверия” в Беларуси.
 
 

ГрОб і Новы Час

Нечаканае спалучэнне)?

Заўтра (у суботу), загляніце ў шапікі “Белсаюздруку”. Там будзе апошні нумар Новага Часу, а ў ім – мой артыкул пра “Гражданскую оборону” і Егора Летава.