Entries from January 2018 ↓
January 31st, 2018 — Бягучыя навіны, Палітыка
Парашэнкаўская Украіна ўсе імклівей спаўзае ў аўтарытарнае гаўно. І гэта ўжо ні для кога не сакрэт. На днях паліцыя разам з “Азовам” разагнала пікет ля цырка толькі таму што ў ім удзельнічалі анархісты. Паглядзіце што робіць ментоўскае быдла з дапамогай нацыстаў.
https://tinyurl.com/y7nyh27u
January 25th, 2018 — Аб усім
Tbilisi: presentation of “The Colours of the Parallel World” gathers more then 20 people in National Library. Online translation was also conducted: wait for a video soon!
Тбілісі. Прэзентацыя “Фарбаў паралельнага света” сабрала ў Нацыянальнай бібліятэцы больш за 20 чалавек. Праводзілася анлайн-трансляцыя: чакайце відэа!
January 25th, 2018 — Бягучыя навіны, Палітыка
Hey comrades. Today in Tbilisi National Library we are preparing the presentation of the book “The Colours of the Parallel World” – an anarchist analysis of Belarusian prison system. And an online streaming is planned!
We will talk about:
1. The anarchist movement in Belarus
2. The prison system in Belarus
3. How the informal hierarchy in Belarusian prisons is organised: you will get to know about medieval-like caste system in post-GULAG facilities.
4. How to resist the oppression while being imprisoned.
You’ll also hear about my book “The Colours of the Parallel World” which accumulates my 5-year experience in Belarusian prisons.
Presentation starts at 18.30, Tbilisi time. Language: English (with Georgian translation).
15.30 – Berlin
14.30 – London
09.30 – New York
Watch it here: https://www.facebook.com/AutonomousCollectiveGeorgia/
January 25th, 2018 — Аб усім
[ENGLISH FOLLOWS]
1. У Турцыі гвалтаўнікоў транспартуюць асобна ад астатніх зняволеных. У мэтах іхняй жа бяспекі.
2. Сядзець за агульным сталом забаронена не “пеўням” а тым, хто не мае грошай, каб несці выдаткі камеры.
3. Палітычных зняволеных саджаюць асобна ад крымінальнікаў, і звычайна ў турмах F-тыпу, не больш за 2 чалавекі ў камеры.
4. Па дадзеных на 2016 год, у турмах там знаходзілася 380 000 чалавек (1\205 супраць 1\236 у Беларусі), і з таго часу лічба істотна вырасла. Прытым адных толькі студэнтаў, зняволеных па палітычных прычынах – 70 000.
5. У Турцыі – 8 палітвязняў-анархістаў (“…пра якіх мы ведаем” – дадаюць паплечнікі. Адзін з іх, Асман Эвджан (https://abc-belarus.org/?p=6503), анархіст і веган, правеў у турме ўжо 37 год, і яшчэ 10 у яго наперадзе.
Хто такі Эрдаган – вынікі можаце зрабіць самі.
___________________
A bit about Turkish prison system
1. In Turkey rapists are transferred separately from other inmates for their own safety.
2. Siting by a common table in a cell is prohibited not for “brats” (lower caste of alledged “homosexuals” in post-soviet prisoners), but for inmates who are not able to contribute financially to a needs of a cell collective.
3. Political prisoners are put separeately from criminal ones, and usually in so-called F-type prisons, not more than 2 people per cell.
4. According to 2016 data, there were 380 000 people in Turkish prisons (1\205 againt 1\236 in Belarus), and since this time this number increased significantly. Students, imprisoned for the political reasons alone, compise 70 000 of prison population.
5. There are 8 anarchist prisoners in Turkey (“…which we know about” – comrades add). One of them, Osman Evcan (https://abc-belarus.org/?p=10401&lang=en), anarchist and vegan, spent 37 years in prison, and will have to spend 10 more.
Who is Erdohan you can define by yourself.
January 24th, 2018 — Палітыка
Istanbul. Presentation of “The Colours of the Parallel World”: 12 people attended.
The presentation took hour and a half, but still no signs of tiredness or lack of interest. It was a pleasure to speak to such a curious listeners. Thank you, comrades!
Стамбул. На прэзентацыі “Фарбаў паралельнага свету” 12 чалавек.
Мерапрыемства заняла паўтары гадзіны, але ані знаку стомленасці ці абыякавасці ў слухачоў. Вельмі прыемна выступаць перад такой зацікаўленай аўдыторыяй! Дзякуй, таварышы!
January 22nd, 2018 — Аб усім
Пасля таго як кіраўніцу Моладзі БНФ (па сумяшчальніцтву другакурсніцу журфаку БДУ) Ганну Смілевіч адлічылі з універу, разам з хорам звычнага сеціўнага ўзбурэння раздаўся хор іншых галасоў. Некаторыя каментатары, якія прытым пагалоўна лічаць сябе людзьмі дэмакратычных поглядаў, настойліва сцвярджаюць што (коратка):
3. Хайп вакол сябе падымае, піярыцца
4. Раз адлічылі значыцца было за што
І, ведаеце, мне здаецца, што з кожнай падобнай сітуацыяй у Беларусі, хор такіх галасоў усё гучнейшы.
Канешне, можна паспрабаваць адказаць гэтым людзям рацыянальнымі аргументамі. Напрыклад тым, што універсітэты ў нас – даўно не інстытуты адукацыі а фабрыкі па вытворчасці працоўнай сілы для багацеяў, казармы для ідэялагізацыі моладзі і прывучвання яе да пакоры. Фактычна лайтовы варыянт арміі. І выкладчыкі не маюць у іх аніякай самастойнасці, робяць тое што ім загадае начальства, а “людзей у цывільным” баяцца як вагню, бо ктосцьі ледзь пачаў кар’еру (“мне тут еще работать”), а камусці ўжо хутка на пенсію.
Можна нагадаць, што ў нашых універах каб атрымаць адлічэнне трэба пастарацца. І звычайна нават самых недалёкіх цягнуць да апошняга. (глядзіце пост Anastasia Boiko )
Можна нагадаць, што заваліць у прынцыпе можна ЛЮБОГА – ва ўмовах калі рашэнне выкладчыка аспрэчыць фактычна немагчыма. Выкладчык – ісціна ў апошней інстанцыі, бо студэнт у нас – ніхто, і адносіны з выкладчыкам выбудоўваюцца па прынцыпе “начальнік-падначалены”. Паставіць пытанне належным чынам, выдумаць тое чаго не было ў білетах – ды міліён есць спосабаў зрабіць так каб ты не здаў, нават калі ты ад падручнікаў не адліпаў увесь семестр. І запісвай-не запісвай на дыктафон, усе будзе выглядаць прыгожа і прыстойна.
Ну і ўвогуле, дзяўчына адвучылася першы курс, здала ЦТ на 96 балаў, і мела сярдэні бал атэстата 9,2. Плюс, з яе-та пасадай яна стопудова ведала, якая да яе будзе увага і, думаю, рыхтавалася як след. Першы курс адвучылася выдатна, але варта было ей узначаліць апазіцыйную структуру – РАПТОЎНА апынулася глупай, непадрыхтаванай, ды яшчэ і “совпадает” неправільна напісала. Вось жа як САВПАЛО.
Можна яшчэ шмат чаго сказаць. Але гэтым ты не праб’еш браню тых, хто ўжо паспеў залезці ей у галаву і даведацца, чаго яна хацела насамрэч (зваліць на захад, папіярыцца, атрымаць статус рэпрэсаванай і г.д.) і тых хто спяшаецца салідарызавацца з карным рэжымам (паўтаруся, ягонай галіной якраз і з’яўляюцца ўніверы).
Усе такія галасы – гэта рацыяналазіацыя мамкіных сеціўных цынікаў, якія ніколі нічога не зрабілі ў сваім жыцці. Не тое што не ўзначалілі кволенькую і беззубую апазіцыйную структуру (якой з’яўляецца Моладзь БНФ) а нават на мітынг наўрад ці выйшлі. І для адлічанай за перакананні Смілевіч яны ніколі нічога не зробяць. Усё жыццё сядзелі і будуць сядзець на дупе роўна. І таму ім хочацца прыраўняць усіх навакольных да сябе, каб іхняя ўласная баязлівасць не была так выразна бачная на іх фоне. “Ой, да яна зараз за гранты ў Польшчу паедзе!”, “Ой, да проста вырашыла хайпа вакол сябе падняць!” і гэтак далей. Дробныя людзішкі хочуць усіх навокал бачыць такімі ж дробнымі, як самі.
Якога скідання рэжыму, якой арганізаванасці ў барацьбе з уладай чакаць ад людзей, якія і між сабой-та арганізавацца не могуць? Якія замяшчаюць сваё шматгадовае бяссілле і трусіную боязь напускным цынізмам і абвінавачаннем ахвяры? Не, сябры, да рэвалюцыі нам яшчэ вельмі-вельмі далёка. Над свядомасцю грамадства спачатку папрацаваць трэба, а потым аб барыкадах думаць.
п.с. Што там у галаве ў Смілевіч, я не ведаю. Многія прафесійныя апазіцыянеры сапраўды імкнуцца жыць на захадзе больш, чым змагацца ў Беларусі. Але верыць прадстаўнікам рэжыму (выкладчыкам) хутчэй, чым ей, казаць што за палітыку ў нас не адлічваюць – гэта дно і брыдота.
January 21st, 2018 — Бягучыя навіны, Палітыка
“Официальный представитель курдской партии PYD (“Партия Демокартический союз” ) Альдар Халил сообщил вчера: “Россия попросила нас передать часть территории Сирийскому режиму в обмен на предотвращение Турецких атак на Африн. Мы отказались, мы не отдадим наши территории. Мы защитим их все.”
Сирийские курды жестко и однозначно настроены сражаться за свою независимость, и возвращение в лоно асадисткого режима ими даже не рассматривается.”
via https://t.me/ressentiment_channel
Империалистическая Турция продолжает наступление на самое демократичное общество Ближнего Востока. Сегодня протурецкими формированиями было захвачено три села в кантоне Африн. Пожелаем курдам успехов в их борьбе.
January 20th, 2018 — Аб усім
[ENGLISH FOLLOWS]
Вчера в Москве вспоминали годовщину убийства Станислава Маркелова и Анастасии Бабуровой (адвоката и журналистки антиавторитарных взглядов). В Москве состоялся антифашистский митинг, в котором приняли участие до 500 человек.
Примечательно, но в тот же день в Стамбуле траурным и гневным митингом вспоминали 11 лет убийства Гранта Динка – армянского журналиста, борца за признание геноцида армян и правозащитника. Он был застрелен 17-летним турецким фашистом 19 января 2007 года.
В обеих случаях убийцами фактически стало государство, как всегда, действующее против несогласных через своих ультраправых приспешников.
На вчерашнем митинге в Стамбуле присутствовали турецкие анархисты. Присоединился к ним и я.
Митинг в Турции очень напомнил беларуские массовые мероприятия. Шмоны на входе, автозаки и спецназовцы с цепким агрессивным взглядом. В Турции картину дополнял полицейский вертолет, круживший над толпой.
На видео: люди скандируют “Вопреки фашизму ты мой брат, Гранд”, “Пусть судят тех, кто говорит что он умер!”
________
Two historical assasinations in one day
Yesterday in Moscow comrades were remembering the anniversary of assasinating Stanislav Marelov and Anastasia Baburova (an advocate and a journalist of an antiauthoritarian views) There was an antifascist meeting with around 500 participators.
In the same day, January 19, but in 2007 in Istanbul the 11-th anniversary of assasinationg of the Hrant Dink was remembered. He was an Armenian journalist, fighter for recognition of the Armenian genocide and human rights defender. He was killed by a 17 years old fascist.
In both cases in fact there was a state which killed them. As usually, System acts through its rightwing proxies
On a yesterdays meeting in Istanbul local anarchists were participating and I used my chance to join them.
Turish meeting reminded me about Belarusian ones. The same body searches on entrance, police vans and riot police officers gazing at you. But in Turkey the picture was completed by the police helicopter, cruising around the crowd.
People are chanting “Despite fascism, you are my brother, Hrant”, “Let us judge those who says he is dead!”
January 19th, 2018 — Аб усім, Бягучыя навіны
January 18th, 2018 — Аб усім
Нават Паўленскаму ў рашцы, які падпаліў дзверы ФСБ, далі меней. У Польшчы ж беларусы, якія акцыяніравалі супраць вайны, учора атрымалі ад 1 года абмежавання волі да 1,5 гадоў турмы – нібыта за “апаганьванне” нейкага сакральнага месца. Калі хто не памятае: ля ўвахода ў канцлагер Асвенцым мастакі павесілі банер “Love” і зарэзалі ягня, назваўшы гэта антываенным перфомансам. Пры гэтым яны былі распранутыя дагала.
Можа, мала хто звярнуў бы на гэта ўвагу, калі б сярод арыштаваных не было сына Алеся Бяляцкага. Наша Ніва дык увогуле прысвяціла абсмоктванню гэтай дэталі ледзь не ўвесь матэрыял па тэме, замест таго каб запытацца саміх мастакоў што яны хацелі сказаць сваім учынкам.
Я не асабліва творчая асоба і не займаўся б такімі перфомансамі. Тым больш зарэзанае ягня – гэта агідна. Але ПАЎТАРЫ ГАДЫ – за што? Сама канцэпцыя “апаганьвання” чаго б то ні было мне падаецца сумнеўнай. Што здарылася з Асвенцымам пасля гэтага перфоманса? Знішчылася гістарычная памяць? Людзі сталі ўхваляць Халакост? Памерлых жыдоў прыбавілася, ці, наадварот, убавілася? Якая шкода грамадству гэтым была нанесеная? Стварэнне нейкіх хімераў, сакральных месцаў, побач з якімі нешта можна рабіць, а нечага нельга – нейкі рудымент жрэчаскай свядомасці, уяўленне аб тым што вышэйшыя сілы пакараюць за недастатковую павагу да іх, за тое што смертный сунуў свой нос куды не трэба. Даўно пара б гэта ўжо перажыць. Як па-мне, асуджаць ці караць за ў такіх выпадках можна толькі калі асноўнай мэтай дзеяння была абраза кагосьці. Напрыклад, размалёўванне свастыкамі жыдоўскіх могілак. Тут, зразумела, няма творчасці, а ёсць жаданне прынесці душэўны боль пэўнай групе насельніцтва. У выпадку пярфоманса мэтай была не абраза, а а быў пратэст супраць вайны, і Асвенцым стаў проста месцам для данясення гэтай ідэі.
Таму пазбаўляць людзей волі за творчае самавыражэнне – нават такое, якое ня ўсім падабаецца – цалкам недапушчальна.
І ўчора ў Польшчы з’явіліся свае палітвязні.
