Entries from November 2018 ↓

Экстрэмізм у Беларусі

Упс, здаецца міліцэйскае кіраўніцтва так напужанае актыўнасцю радыкальнай моладзі, што прыходзіцца даставаць старую пагражалку “сурового закона”. Баяцца? Правільна баяцца.
 
Ну што ж, раней хлопцы і дзяўчаты наўрацці ведалі што гэта за экстрэмізм і навошта. Зараз палезуць гугліць і даведаюцца – па правільных сайтах 😉 Дарэчы, шэдэўр – капіпаст адсюль.
 
Вісіць у інтэрнаце БДТУ.

Сутнасць лукашэнкаўскай эканомікі.

via Valery Ledovskoy

У анархістаў есць агульныя пазіцыі з левымі. Напрыклад крытыка капіталізма, абарона правоў меншасцяў.

У анархістаў есць агульныя рысы з правымі. Напрыклад акцэнт на свабодзе індывідуума, права на вольнае нашэнне зброі.

Але анархісты – не левыя і не правыя. Запомніце гэта, калі ласка.

Перамога

СМІ пішуць, што аўтар ідэі аб выбачэнні перад гарадавым, начальнік упраўлення інфармацыі і грамадскіх сувязяў МУС Георгій Яўчар, звольнены за “іміджавы правал”.
У справе дэманстрацыі службовага імпэту заўседы ходзіш па лязу брытвы. Недастараўся – звольнілі. Перастараўся – таксама звольнілі. Трэба вылізваць начальству, але так, каб не перагнуць. Гэта няпроста, ой няпроста!

А калі сур’езна, гэты факт – маркер таго, што міліцыя, хто б што не казаў, парыцца аб сваім іміджы. Бо ім вельмі хочацца выглядаць не бандай а законнай уладай.

Тры з паловай гады за абязбольваючае

Як я ўжо пісаў у сваіх папярэдніх артыкулах, іншаземцаў у нас саджаюць гэтаксама ж ахвотна, як беларускіх грамадзян. Машына, калі запушчаная, не можа спыніцца. Але я ніколі не разумеў і, мусіць, не зразумею таго цынізма і абыякавасці з якой усе ворганы, ад следчых да суддзі ставяцца да людскога лёсу. Яшчэ адзін прыклад: літовец вёз лекі для хворай жонцы, аднак у Беларусі яны аказаліся НЕБЯСПЕЧНЫМІ ПСІХАТРОПАМІ. Тры з паловай гады.
 
Вельмі падазроная тут рэакцыя літоўскай амбасады. Яна, відаць, увогуле забіла на дапамогу суайчынніку. Таму калі ў кагосьці есць кантакты сярод дыпламатычных колаў Літвы – скіньце ім, калі ласка.

Товарищу ЛибреОфису лучше знать, как правильно!

“И хотя опыт прошлых революций неопровержимо свидетельствует о том, что любая попытка решить социальный вопрос политическими средствами оканчивается террором и что именно вследствие террора революция терпит поражение, этой роковой ошибки почти невозможно избежать там, где революция происходит в условиях массовой бедности […] восстание бедных против богатых было наделено особой и гораздо более мощной движущей силой, чем восстание угнетенных против своих угнетателей. Эта сила легко могла стать неодолимой, поскольку ее источником служили биологические потребности человека. (“Мятежи, вызываемые брюхом,есть наихудшие”, – как сказал Фрэнсис Бэкон.”

Ханна Арендт. О революции.

Гибкие и упорные

Интересно и познавательно. Статья Александра Коренькова о том, как десятилетиями не только выживать, но и усиливать военный напор в противостоянии с сильнейшей военной машиной мира.
 
Один аспект успеха Талибана, правда, в статье не отражен: он стал возможен во многом благодаря тому, что группировка находится на крайне хлебном месте. Оседлав рынок героина, который приносил и будет приносить стабильный и высокий доход всем, кто его контролирует, она получила огромную фору.
Само собой, не у всех повстанческих группировок есть такое географическое преимущество, потому и не все так успешны.
 
 

Сёння спаўняецца 29 год украінскаму анархісту Аляксандру Кольчанка. 4,5 гады ён, абвінавачаны ў тэрарызме, у засценках Расійскай імперыі. Сядзець яшчэ 5,5. Але галоўнае, што ўсе мы ведаем, хто сапраўдны тэрарыст.
_______
Today is a Birthday of Ukrainian anarchist Alexandr Kolchenko. He is imprisoned by Russian empire, being accused in terrorism, for 4,5 years already. And 5,5 years are behind. But we all know, who is the real terrorist.

СТРАШНАЯ ПРАВДА