Я часта і памногу пішу пра пачварную шкоду канспіралогіі для інфармацыйнай прасторы і нашай палітычнай сферы. Але лепей за мяне аб гэтым гаворыць тытулаваная паліталагіня Кацярына Шульман.
“…Конспирологическое мышление построено на разделении мира на демиургов и массу. Есть тайное правительство, есть тайная организация (спецслужбы, масоны, иллюминаты, Бильдербергский, опять же Ротшильды и рептилоиды, куда без них, евреи, чекисты, – неважно). Они управляют. У них есть план. Они этот план претворяют в жизнь.
От поклонников конспирологии мы слышим часто фразы типа: “Не дайте себя использовать!”. А как не дать себя использовать? – А ничего не делать! Конспирология снимает с человека ответственность за свою жизнь и за окружающее его пространство. Конспирология обесценивает любую деятельность: потому что она либо бессмысленна, потому что есть могучие силы, против которых не попрешь, – либо она встроена в план этих могучих сил, и что бы вы ни делали, как бы вы ни барахтались, вы способствуете реализации этого сценария, который задумал рептилоид в бункере… Таким образом, конспирологическая теория, давая вам вот это ложное чувство привычности и безопасности… продуцирует в вас пассивность”.
Катэгарычна раю ейнае відэа да прагляду. Коратка, зразумела і карысна. Карысней, чым відэаблогераў, у якіх усе апрача іх – агенты крамля і ААЦ.
Пакуль я збіраўся гэта зрабіць, ён сам з’явіўся і ўсё расказаў.
Мая думка наконт Шабуцкага не змянілася: я яму веру. Я веру, што ён сапраўды той, за каго сябе выдае: рэвалюцыянер і прыстойны чалавек. Чаму – падрабязна патлумачыў у сваім даўнім пасце [1]. Мая думка не змянілася.
Абсалютная большасць людзей, якія вінавацяць Шабуцкага ў правакатарстве, паглядзела некалькі хвілінаў ягонага відэа і не сталі разбірацца. Прасцей жа сказаць, што любы невядомы табе раней радыкал – правакатар і КДБшнік. Прыкідвайся вялікім спецам па агентуры і ў вачах галоднай да простых адказаў аўдыторыі адразу сыйдзеш за разумнага. Аднаму нашаму блогеру-уфолагу і ўвогуле “па сакрэце” паведамілі, што Шабуцкі – гэта праект ААЦ! (смех у залі). Людзі, прашу, кідайце канспіралагічнае мысленне. Яно скажае рэчаіснасць і вынішчае магчымасць разважлівага аналізу.
Я паглядзеў усе ролікі Шабуцкага (а іх там, нагадаю, болей за 30 гадзін) і прачытаў увесь план “Багратыён” (за выключэннем гістарычнай часткі). І я зрабіў гэта не для таго, каб даведацца чагосьці новага, а каб канчаткова вызначыцца ў сваёй думцы наконт гэтага чалавека. І гэтая думка засталася ранейшай.
Чалавек, які гарлапаніць, што ўсе вакол мянты і правакатары, мала таго што, хутчэй за ўсё, не турбуе сябе складанымі мыслёвымі канструкцыямі, так яшчэ і сее ў нашай супольнасці падазрэнне і параною, тым самым робячы за мянтоў вялізны кавалак працы.
Памятайце, сябры, аб брытвы Акама. Не стварайце сутнасцей. Самае простае тлумачэнне, як правіла, будзе самым слушным. Не варта тлумачыць мудрагелістымі канспіралагічнымі тэорыямі тое, што можа быць патлумачана простымі прычынна-выніковымі сувязямі. А тое ў нас палова блогераў – гэта Кісялёвы наадварот. У таго за кожным палітычным працэсам у любым пункце света стаіць Амерыка. А ў ніх – Пуцін ці КДБ.
Цяпер Шабуцкі выкладае ролікі з уласным планам дзеянняў. Амаль з усім згодзен. Маюцца перагібы ў бок гвалту, але агулам падыход сістэмны і інтэлектуальны. Відаць, што папрацаваў над памылкамі.
[1] – https://t.me/MikolaDziadok/3708
Comments Off on Часта пішуць з просьбай пракаментаваць знікненне, а потым з’яўленне Максіма Шабуцкага
Думаю, усе ўжо чыталі навіну пра прызнанне канала і лагатыпа NEXTA экстрэмісцкімі [1]. Нічога дзіўнага ў гэтым няма, дзіўна толькі, што гэта адбылося так позна. Тлумачым, чаму гэта ўвогуле стала магчымым у Беларусі.
Як і ў выпадку з міліцэйскім самачынам, з антыэкстрэмісцкім заканадаўствам мы мелі заўсёдны нарастальны ціск Сістэмы на асобныя групы людзей: маргіналізаваныя, стыгматызаваныя, якія не маюць уплывовай грамадскай абароны. У 2006 годзе, пасля першай Плошчы, быў прыняты закон “аб супрацьдзеянні экстрэмізму” [2]. Апрача відавочнай рэпрэсіўнай скіраванасці, галоўнае ў ім – гранічна расплывістае вызначэнне экстрэмізму, прыкладам, у адным з пунктаў, экстрэмізм вызначаецца як “распальванне расавай, нацыянальнай, рэлігійнай ЦІ ІНШАЙ сацыяльнай варожасці ці розні”, а пад паняцце “экстрэмісцкай дзейнасці” трапляла, прыкладам, “фінансаванне экстрэмісцкай дзейнасці ці ІНШАЯ садзейнасць у ейным здзяйсненні”. Увогуле, закон, як у нас вядзецца, пісаўся навырост, каб пад экстрэмізм пры жаданні можна было б падвесці ўсё, што патрэбна карнай сістэме.
Доўгі час прымяненне закона адпрацоўвалася на анархістах, футбольных заўзятарах, ультраправых і мусульманах. Яшчэ ў 2016 годзе былі абвешчаныя экстрэмісцкімі і заблакаваныя сайты і паблікі анархісцкіх групаў “Прамень”, “Анархічны чорны крыж – Беларусь” і іншых. Гэта выклікала досыць кволую грамадскую рэакцыю. У спіс экстрэмісцкіх матэрыялаў былі ўнесеныя таксама анархічныя кнігі, у тым ліку сусветна вядомых пісьменнікаў, напрыклад, “Анархія працуе” Пітэра Гелдэрлаоса і нават DIY-зін “Свабода або смерць”, які я выпускаў у 18 гадоў [3].
Увогуле, праславуты Рэспубліканскі спіс экстрэмісцкіх матэрыялаў [4] стаў узорнай дэманстрацыяй чыноўніцкага маразма ў Беларусі. У ім можна сустрэць такія пазіцыі, як, напрыклад, “Брошь серого цвета” або “аудиофайл 196296.mp3”, “диск с надписью Go Vegan!” (Гэта ўсё цытаты, я не выдумляю), расійскі забаўляльны паблік “Контур гусі” з 1,7 млн падпісантаў і гэтак далей.
Прадчуванне таго, што хутка абвінавачванне ў экстрэмізме стане ідэальнай зброяй для расправы з усімі іншадумцамі, прымусіла мяне зняць яшчэ ў чэрвені 2018 года аналітычнае відэа пра феномен “барацьбы з экстрэмізмам” [5]. У ім я сказаў, што ўсё ідзе да таго, што ўчора экстрэмістамі абвяшчалі анархістаў і нетрадыцыйные рэлігійныя супольнасці, сёння – футбольных заўзятараў і найбольш радыкальную апазіцыю, пазаўтра экстрэмізмам абвесцяць увогуле любую вострую крытыку ўлады. Роўна гэтае і адбылося праз 2 гады з невялічкім.
Гледзячы, што тэма нармальна пракатвае і грамадству няма справы, МУС, вядома, пайшло далей, ва ўгары пачаўшы забараняць субкультурныя абрэвіятуры ACAB і СЛОН, у рэальнасці даходзіла да таго, што хлопцаў з такімі нашыўкамі затрымлівалі проста на вуліцы. Людзей пачалі штрафаваць і саджаць на содні за рэпосты з “экстрэмісцкіх” паблікаў, нават калі рэпост быў зроблены яшчэ да абвяшчэння пабліка экстрэмісцкім. У спробах абудзіць якую-небудзь грамадскую хвалю з гэтай нагоды ў лютым 2019 года я пачаў кампанію ЯЭКСТРЕМИСТ [6], у межах якой збіраў подпісы за адмену закона пра супрадзеянне экстрэмізму, друкаваў і ляпіў налепкі, рабіў значакі (дарэчы, дагэтуль раздаю :), пісаў мноства пастоў і даваў каментары тым нямногім СМІ, якія гэтым зацікавіліся, дэманстратыўна фатаграфаваўся з “экстрэмісцкімі” абрэвіятурамі ў цэнтры горада. А галоўнае – праводзіў флэшмоб “#яэкстремист”, заклікаючы людзей смела размяшчаць у сябе ў сацсетках любы матэрыял са Спіса і суправаджаць крато, бо ўсе гэтыя законы скіраваныя на запужванне і аб’ектыўна у Сістэмы няма рэсурсаў вылічыць і пакараць усіх. Масавым жа распаўсюдам мы фактычна адмяняем гэты закон самі, знізу, бо калі пакарання за парушэнне няма, то і няма закона. Калі ж мы запусцім сітуацыю, то прыйдзем да расійскага варыянта, дзе 2 гады калоніі за мемасік ужо нікога не здзіўляюць.
Вынікі мабілізацыі аказаліся скромнымі: у флэшмобе паўдзельнічала 39 чалавек, але, дарэчы, адміністратыўкі па 17.11 КаАП атрымалі толькі чацвёра. Вядома, калі б я ведаў, што суд Цэнтральнага раёна падгоніць мне два мільёны ўдзельнікаў для флэшмоба, то я б нават не рыпаўся ????
Сваім дзеяннем улада вельмі дапамагла палітычным радыкалам і прыхільнікам пераменаў. Абражаючы экстрэмістамі 2 мільёны чалавек (цяпер кожны, хто мае ў Тэлеграме падпіску на NEXTA, тэарэтычна можа быць прыцягнуты па 17.11 КаАП), яны чым далей, тым болей дэвальвуюць гэты тэрмін, паказваючы, што каб стаць экстрэмістам, не трэба быць крыважэрным урвіцелем-баевіком, а дастаткова чытаць тое, што не паказваюць па тэлевізары. То бок улада думала запусціць сваю колішнюю зброю ідэялагічнай гегемоніі: аперуючы дыскурсам “нармальнасці”, выціснуць за межы прымальнага, паставіць па-за законам усіх іншадумцаў, і тым самым растлумачыць расправу. Аднак крыху памыліліся з маштабам і эфект атрымаўся рыхтык супрацьлеглы. Слова “экстрэміст”, што раней мела негатыўнае адценне, цяпер высілкамі самой улады перафарматуецца і пераўтвараецца ў сінонім вальнадумца і смяльчака. Дарэчы, такое ж самае здарылася са шмат якімі мянушкамі бунтароў, прыкладам, словы “санкюлот” [7], “гёз” [8], “анархіст” пачаткова таксама сталі прыніжальнымі ярлыкамі, а потым пераўтварыліся ў саманазвы.
Менавіта пагэтаму я лічу не зусім паспяховым рашэннем тое, што NEXTA змяніў лагатып і назву. Патрэбна было, наадварот, ісці на поўную канфрантацыю, паказваючы тым самым, што гэта мы тут вырашаем, што дапушчальна, а што не, што рэальная ўлада за намі. Відавочна, што дзяржава не ў стане прыцягнуць да адказнасці нават 1% з 2 млн падпісантаў. І гэты факт, як нішто іншае, мог бы дэманстраваць нашую сілу і іх бяссільнасць. У выпадку, калі дзяржава навязвае цэнзуру, найлепшы спосаб барацьбы – гэта прамое дзеянне. Мы чытаем, глядзім і рэпосцім тое, што хочам, і дзяржава нам не ўказ. Імкнучыся граць, як раней, роль старога бацькі, які вырашае за неразумных дзетак, што ім можна, а што не, дзяржава спарахнела да старэчай заслоны ў вачох: беларусы даўно выраслі.
Зараз мы навучымся рэцэптам здаровай і пажыўнай ежы на выпадак розных крызісаў. Да таго ж зможам за нядорага зрабіць рэзервы харчавання, для кармлення як сабе і сваіх знаёмых, так і іншых асобаў у патрэбе.
Сачавіца (зялёная), маш, нут. Шукаем на рынках, у прыватнасці камароўка. Кілаграм каштуе каля 5-7 рублёў, у звычайных крамах, хутчэй за ўсё, цэннік неадэкватны, таму на рынках ці адмысловых крамах на разважанне.
Запасаемся з разліку хаця б 10 кг на чалавека. Захоўвацца яно можа вельмі доўга.
Правільна прыгатаваныя, яны з’яўляюцца здаровай і пажыўнай ежай (гугл у дапамогу). У адрозненне ад кашаў і гародніны, наесціся досыта можна нават невялікай порцыяй. У складзе дастаткова бялкоў, павольных вугляводаў, абалоніны і мікраэлементаў. На адным гэтым рацыёне можна пратрымацца доўга і з карысцю для здароўя.
Як гэта гатаваць: спачатку прарошчваем, прасейваем на талерачцы ад камяшкаў абавязкова, прамываем, заліваем вадой, ставім у цёплае месца ад дня да трох. Калі болей за дзень – ваду трэба мяняць, можа забрадзіць. У такі тэрмін зярняткі разбухаюць і пачынаюць прадзёўбвацца. Тыя, хто хоча, можа прарошчваць далей да парасткаў, так нават карысней.
На порцыю ежы патрэбна прыблізна траціна кубка (60 мл) сухіх зерняў. Улічвайце, зярняткі моцна разбухаюць. Прарошчанае можна з’есці ў сырым выглядзе (калі здолееце), але рэкамендуецца абліць кіпнем, каб не падхапіць заразу. У сырым выглядзе яно карыснейшае, але, калі зварыць, кушаць нашмат прыемней. Доўга варыць не трэба, страчваюцца карысныя ўласцівасці. Далей закідваем соль, спецыі і аліўкавы алей, атрымліваецца смачна.
Прарошчваць можна роўна столькі, каб з’есці ці зрабіць запасы ў лядоўні.
Аліўкавы алей (не сланечнікавы!) наш другі важны інгрыдыент (бо амега-9). Бяром аліўкавы алей з мінімальнай апрацоўкай і без прымясяў (нятанна, але ён таго варты і хопіць яго надоўга). Дадаем лыжку пасля варкі (на аліўкавым алеі не гатуюць, дадаюць пасля). Пажадана мець некалькі літраў у запасе на чалавека. Захоўваем у цёмным прахалодным месцы.
Супербюджэтны варыянт – пшаніца і іншыя зярнавыя. За смешныя грошы можна набыць некалькі мяшкоў (50 кг мяшок), і гэтага хопіць на вельмі доўга (ці на многіх). Шукаем па аб’явах. Спосаб гатавання такі ж самы, але прарошчваць трэба даўжэй, хутчэй ад трох дзён. Пшаніца не такая прыемная ў спажыванні, але на крызіс згадзіцца. Яе лягчэй з’есці, калі пракруціць у мясарубцы. Пракручваць трэба пасля варкі, інакш заліпае. Пракручанае можна высушыць, каб зрабіць запасы хуткага гатавання, і потым зноў размачваць.
Гэтыя рэцэпты можна ўжываць тут і цяпер, гэта дазволіць моцна эканоміць на ежы, зменшыць спажыванне ці ўвогуле адмовіцца ад дарагіх прадуктаў (прыкладам, мяса). Заходзячы ў краму, лічыце самі – адна катлетка каштуе некалькі рублёў, на гэтыя грошы можна і здаравей харчавацца цэлы тыдзень.
Далей будзе яшчэ некалькі парадаў, як падняць сваю эфектыўнасць і здароўе падчас крызісу і пры гэтым з’эканоміць.
Калі б пратэсты скончыліся праз два тыдні пасля выбараў, нельга было б і блізка разлічваць на тое, што хоць хтосьці выйдзе з СІЗА да суда.
Кропля камень точыць. І нашыя пратэсты, самаарганізацыя, партызанскія вылазкі, штодзённы ціск на ўладу ў мностве пунктаў і ў шмат якіх формах даюць свой плён.
Але важна не супакойвацца. Пакуль адныя ласкава даюць хатні арышт і падпіску пра нявыезд, іншым ужо даюць турэмныя тэрміны. Трое хлопцаў (Яўген Петрачэнка, Павел Пяскоў, Уладзіслаў Еўсцігнееў) ужо атрымалі ад 3 да 3,5 гадоў пазбаўлення волі за тое, што давалі адпор карнікам, а пенсіянер з Мінска Сяргей Кузняцоў атрымаў паўтары гады хіміі за тое, што абараняў свой дом ад АМАПаўцаў [1]. Наноў старая, як свет, пастка: дадзім патуранне “вярхам”, каб тыя ўціхамірылі сваіх пешак. Так, улады менавіта так і ўспрымаюць сітуацыю: ёсць лялькаводы (Шкляраў, Салей, Знак, Уласава), а ёсць пехацінцы пад іх кіраўніцтвам. Дастаткова знайсці агульную мову з лялькаводамі і тады пехату можна караць з усёй строгасцю.
То бок так, яны экстрапалююць прыладу сваёй Сістэмы на наш пратэстны рух. Не варта іх угаворваць і пераконваць – варта проста змагацца за кожнага нашага вязня так, нібы гэта лідар пратэста.
[1] – https://t.me/viasna96/2772
Comments Off on Усе гэтыя пераводы палітвязняў на хатні арышт і пад падпіску пра нявыезд ёсць вынік нашай з вамі настойлівасці і штодзённых высілкаў.
На днях в сети появилось ментовское видео, на котором принимают группу парней в одном из минских кафе. У них находят шипы, орудия самообороны, и один из них говорит, что собрался проводить акции против власти и получил задание от “координатора ОГСБ”.
Для тех кто не в курсе. После марша 6 сентября и бандитской вылазки ГУБОПиКа в протестном сообществе началось активное обсуждение идей создания групп самообороны. Все крупные каналы дали свои советы на этот счет. Дал аналитическо-практический текст [1] и я. Главное, о чем хотелось сказать: своём классическом виде отряды самообороны возможны только там, где государство исчезло или ослабло. В нашей же ситуации, когда государство есть, и максимально актуализирует свою карательную функцию, могут быть только конспиративные боевые группы, а не гражданская самооборона.
Судя по ряду косвенных признаков, некоторые группы были созданы, но открыто себя не позиционируют (что абсолютно правильно).
И вот 9 сентября появляется канал с громким названием “Отряды гражданской самообороны Беларуси”, берущий на себя смелость говорить от имени всех подобных групп. Многие стали смотреть на него косо, как на проект спецслужб. Масла в огонь подлили наезды канала ОГСБ на топовые телеграм-каналы. Мне всё чаще стали писать люди с тем, чтобы я высказал своё мнение.
Я прочитал почти всё содержимое канала. И вот, что вызвало у меня серьезное недоверие:
а) ОГСБ активно набирают людей в свой чат. Как бы для “оперативного реагирования” на беспредел мусоров. Вопрос: чем для этого не годились уже существующие чаты? Городские, районные, дворовые, водительские, анархистские, чаты 97%, какие хочешь. Написать и попросить поддержку можно в любом, а там уже люди сами решат, в какой форме эту поддержку оказывать.
Я уже не говорю о том, что сбор всех радикалов в одном месте существенно упрощает спецслужбам задачу по их поиску и деанону. Опыт «Армии с народом» [2] ничему не учит?
б) Чрезмерное использование революционных фраз с закосом под военную терминологию: “Оперативная вводная отрядам ОГСБ по городу Минск!!!”, “Все, кто рядом – на усиление!” Требования к силовикам сложить оружие (да, они как раз ждали пока им это прикажет анонимный канал на 7 тысяч человек). Сильно отдаёт позёрством и пустословием.
в) Постоянное, из поста в пост, обесценивание мирного протеста. Культивирование идеи о “дне Х”, в который якобы “всё решится”: “Либо сегодня победим, либо будем ещё пару месяцев ходить на воскресные бесполезные марши”. Называть воскресные марши “бесполезными” может лишь человек, мягко говоря, плохо понимающий суть политических процессов. Ладно бы они сами придерживались поверхностных мнений и суждений, ошибаться не запрещено. Но они транслируют их на свою аудиторию, а это — вред.
г) Крайне агрессивная и конфронтационная риторика в отношении всех, кто с ними не согласен (см скрины).
-“Если вы ещё не поняли, то диктатор объявил войну народу Беларуси. Если вы отказываетесь это понимать, то вы бесхребетный либерал.”
-“как оказалось это намного сложнее организовать беларусов, чем мурашек у которых даже мозга нет как такового ???? ”
Людей, которые не вступают в их тусу, называют “мироходами”, “терпильцами”. Зачем оскорблять людей только потому, что они выбрали доступные для себя формы протеста? Когда несколько экзальтированных парней или девушек становятся на колени перед карателями (безусловно глупый жест), зачем-то переносят это на всех мирных протестующих, мол, ха-ха, посмотрите какие дураки и терпилы. “Минск сегодня: новый тренд у сторонников чаепитий и ручейков – протестовать, стоя на коленях.”
Очень много наездов в адрес сети NEXTA. Тупее занятие, чем это, сложно себе придумать. Степан Путило у них и “терпила”, и “либерал” и вообще он всё делает не так. Ок, команда NEXTA не идеальна и к ним есть вопросы. Но! NEXTA начал свой проект 5 лет назад, вложил в него колоссальный труд, и сейчас справедливо пожинает плоды сделанного. И я хочу спросить: ребятки, а где всё это время были вы? Где были ваши отряды самообороны 5 лет назад? Или менты только вчера начали бить беларусов?
Попытка подняться на поливании грязью общепризнанных лидеров вызывает только отвращение. Хочешь сделать лучше — делай, а не вноси раздрай. Сейчас революция и окно возможностей открыто каждому, кто готов рисковать.
д) Некритическое обожествление “Киргизского сценария”. Тот факт, что ребята в упор не видят пропасть между Киргизским контекстом и беларуским, говорит лично мне о том, что они строят свои действия не на анализе, а на эмоциях. См. мой текст на тему. [3]
е) Попытка объединить группы радикалов в одну “боеспособную организацию с разветвлённой многоуровневой структурой, с десятками отрядов, не только по всему Минску”. По вполне очевидным причинам я считаю, что сейчас это невозможно и такая попытка не приведёт ни к чему, кроме появления новых политзаключенных. ОГСБ предлагают выходить на связь, когда сделаешь свой отряд гражданской самообороны. Беря на себя миссию собрать всех радикалов, админы ОГСБ, не имеют ни знаний, ни опыта для того, чтобы это осуществить.
Сейчас админы ОГСБ собирают какой-то “минский котёл для режима Лукашенко” и вербуют в своём чате “народную армию”. Что по этим понимается — не ясно. И у меня реально болит сердце за молодых парней и девушек, которые по горячности полезут куда не надо, и подставят себя под сроки, даже ещё не успев ничего толком сделать.
Я решил, что будет нечестно писать об ОГСБ, не поговорив с ними, и связался с их координатором по поводу видео, о котором писал вначале. Он сказал, что этих людей не знает и никаких заданий им не давал. В то же время подписчик сообщил мне, что координатор ОГСБ (возможно, их там несколько) создал ячейки и как минимум одну из них собрал в Минске, где от 7 до 10 человек были приняты. Кому верить, не знаю.
Справедливости ради, стоит сказать, что в канале ОГСБ есть и дельные посты: безопасность для смартфона, советы искать товарищей только среди доверенных людей, самоделки и лайфхаки для диверсий. Но в целом полезное там теряется в тоннах ура-радикализма и уничижительного высмеивания “терпил”, в которых они успели записать уже всех, кроме себя.
Выводы:
– Я сегодня не могу назвать ОГСБ проектом спецслужб. Для этого недостаточно фактов. Однозначно могу сказать что это проект не опытных, но крайне самонадеянных людей. Своей самонадеянностью они подставляют тех, кто им поверил, под огромный риск. А своей уничижительной риторикой вносят деструктив в наши ряды.
– Чтобы начать радикальные действия, сегодня вам не только не нужно но и ВРЕДНО присоединяться к крупным структурам, тем более под руководством анонимов. С большой вероятностью поиск единомышленников там приведёт вас в тюрьму.
– Противопоставление мирного и радикального протеста — ложное. Это две стороны одной медали, которые должны дополнять друг друга.
– Если вы хотите заняться силовой борьбой с режимом, вам нужно всего три вещи:
а) Четкое осознание и принятие рисков (возможного срока)
б) Подробное изучение тематической литературы (инструкции, методички, история)
в) Ещё один человек, кроме вас, которому вы доверяете. Для абсолютного большинства партизанских акций достаточно двух человек. Расширяться можно только через доверенных людей и систему поручительства, но никак не через знакомства из чатов, даже секретных.
И отдельно для админов ОГСБ: не стоит свысока “организовывать беларусов”. Беларусы прекрасно могут сами себя организовать, они это уже доказали. Можете помочь, подсказать, посодействовать — делайте, и вам любой пожмёт руку. Но не нужно навязывать людям себя в качестве лидеров, там, где вас об этом не просят.
Более двух месяцев я не снимал видео о Могилёвской тюрьме №4. Сейчас, когда первые политзаключенные этой революции начали получать сроки, я решил что рассказ о тюремной жизни будет вновь актуален.
В новой серии я рассказываю про начало 2014 года, когда из камер крытой стали массово “ломиться” зэки. Из этого выпуска вы узнаете, с помощью каких приемов психологического доминирования коллектив может “сожрать” непонравившегося сокамерника, что из себя представляет штрафной изолятор в тюрьме №4 Могилёва, почему все жители крытой полтора месяца не ели белый хлеб, как там произошла смена смотрящего и многое другое.
Для тех кто будет смотреть сериал впервые: он посвящен той части моего 5-летнего срока, когда я находился в Могилёвской тюрьме №4, более известной как Могилёвская крытая.
Продолжительность: 55 минут.
Рекомендую, если есть время и желание, посмотреть сериал целиком вот в этом плейлисте. https://www.youtube.com/watch?v=PiHZ1nnD7Lo&list=PLP_Pgz3npBZEVYJrLc5d6DRZ-1AASgUq_
Comments Off on Могилёвская крытая #8. Как сожрать сокамерник
У інфармацыйнай вайне, дзе інтэрнэт, у асаблівасці тэлеграм, з’яўляецца вольнай пляцоўкай, а дзяржаўныя пярэваратні абмежаваныя памерам тэлевізара і вымушаны выпускаць сюжэты там, у тэлевізары, які амаль ніхто не глядзіць: усё адно ім удаецца праз тэлевізар выпускаць такі кантэнт, які добраахвотна распаўсюджваецца людзьмі і свабоднымі медыя, які пранізвае інтэрнэт і тэлеграм; бадзёрыць чытачоў і уплывае на прыманне рашэнняў у масе. Я не гавару, што трэба абвергнуць факт, што гэтыя мудакі дагэтуль катуюць беларусаў, і ігнараваць іх цалкам.
Але тое, што яны, выступаючы на тэліку, захапляюць павестку нашых медыя ў інтэрнэце; ды мы й самі граем ім на руку, прадказальна з пункту гледжання сацыялогіі рэагуючы – нам варта перапрацаваць.
І быць кіроўцамі, а не кіраванымі.
Не пужаць зброяй і правакацыямі яны не могуць, бо гэта адсейвае некаторую колькасць пратэстоўцаў, але калі яны скарыстаюць зброю то, хутчэй за ўсё, хутка прайграюць, будуць ахвяры, будзе радыкалізацыя, будзе пераварот…
(Спадзяюся, што і па той бок адміністрацыйных будынкаў большасць выступае за эвалюцыю палітычнай сістэмы, а не калапс)
Варта разумець, што яны нашмат мацней баяцца народа, чым народ баіцца іх.
Іх у сто разоў меней за актыўных грамадзян, і гэта звычайныя людзі, проста апрацаваныя ці зломленыя сістэмай.
Кшталту калі яны кажуць пра “ўжыванне зброі”, усім ужо ўсё адно. Затое, калі яны кажуць абсурд пра “гуманнае ўжыванне зброі” – то ўсе адразу аб гэтым думаюць. Гэта і ёсць дыялог грамадства з дзяржавай. І гэта дыялог інтэрнэта з тэлевізарам.
То свабодная інфармацыя захапляе тэлевізар, і яны там павінны адказваць, рэкламаваць тэлеграм-каналы па БТ і т.п.
То кантэнт з тэлевізара пранікае ў інтэрнэт і распаўсюджваецца як вірус.
Гэты дыялог – інфармацыйная вайна, менавіта інфармацыя вымушае як пратэстоўцаў, так і прыкарытнікаў адчуваць тое ці іншае натхненне, уплывае на іхнюю стратэгію і план выхада на мітынг. Шмат у чым менавіта інфармацыйная павестка паскарае набліжэнне перамогі, таму з інфармацыяй варта быць асцярожным як пры выданні, распаўсюдзе, так і пры спажыванні
Comments Off on Ад падпісчыка. Надзвычай слушныя думкі!
Добра, калі сур’ёзна, то нагадаю, што першая анархісцкая арганізацыя ў Беларусі ўзнікла 27 кастрычніка 1990 года, то бок калі Балаба яшчэ лавіў хайп у кірзавых сапагах. Мне вось цікава, каго ў наступны раз дададуць да гэтага сэнсавага рада? Стаўлю на сатаністаў і правы сектар.
Я заўсёды пішу пра тупасць і некампетэнтнасць элітаў і сілавікоў, пра няздольнасць пралічваць свае дзеянні на некалькі крокаў наперад. І вось яшчэ адно пацвярджэнне. Я доўга адмаўляўся ў гэта верыць, але, здаецца, улады сапраўды высылаюць на маршы правакатараў, якія прыкідваюцца шалёнымі хуліганамі і, як зразумела на відэа, нават кідаюцца на міліцыю з нябачнымі камнямі.
Чаму такія правакацыі тупыя і бессэнсоўныя?
Мэтаў правакацыі на гвалтоўныя дзеянні падчас мірнага пратэсту можа быць толькі дзве:
а) Даць нагоду на жорсткі сілавы разгон.
б) Выставіць пратэстоўцаў перад унутранай і знешняй аўдыторыяй у негатыўным свеце, прадставіць баевікамі.
Нескладана здагадацца, што, каб дасягнуць гэтых дзвюх мэтаў, патрэбныя два найважнейжыя чыннікі. Па-першае, усе пратэстоўцы павінны ставіцца негатыўна да сілавога адпору. Па-другое, усе рычагі ўздзеяння на грамадскую думку мусяць быць у тваіх руках. Інакш ты ж проста не данясеш да масаў патрэбны мэсэдж.
У нашых жа decision-maker-аў выйшаў пракол па ўсіх пунктах. Літаральна па кожным.
– Які сэнс шукаць “нагоду” на разгон, калі яшчэ ўчора разганяў мірную акцыю? Нават калі ты зараз паспяхова разгоніш акцыю, выставіўшы яе нямірнай, гэта нікога і ні ў чым не ўпэўніць, бо твае ж рукі і так па локаць у крыві.
– Агульная маса пратэстоўцаў ужо далёка не так адназначна адмаўляе сілавыя формы супраціву. Так, да нападу на карнікаў на маршах пакуль не дайшло, але людзі абараняюцца вельмі актыўна. Апрача таго, партызанскія акцыі, кшталту спалення дамоў і машынаў карнікаў, ацэнваюцца ў спектры ад нейтральнага да пазітыўнага. То бок высылаючы гэтых цітушак, улады “правакуюць” людзей на тое, што людзі і так даўно робяць, і да чаго ставяцца станоўча. Поўная бязглуздзіцца.
– Датычна СМІ. Відавочна, што табе мае сэнс рабіць любы падман і містыфікацыю толькі тады, калі ты можаш запэўніць большасць беларусаў у тым, што твае словы – праўда. У нашай улады такой мажлівасці няма ад слова зусім. Бо большасць беларусаў атрымлівае навіны з незалежных СМІ. Манаполія дзяржавы на СМІ страчана беззваротна. Але дзяржава зацята працягвае адмаўляцца гэта разумець і працягвае весці сябе так, нібы на двары 2000-ы год.
Таму спектакль з нябачнымі камнямі аказаўся выкрыты ў лічаныя дні, як і ўсе астатнія спробы падмануць грамадства, кшталту цырку з баевікамі Вагнера. Аўдыторыя, якая яму паверыць, гэта ўсе тыя ж 15-20%. Астатнія толькі пасмяюцца. Яшчэ адзін выстрал сабе ў нагу.
Такім чынам, улада дапускае ў публічным полі адну памылку за іншай, толькі пагаршаючы ўласны стан. Чаму так адбываецца? Бо калі сістэма кіравання пабудавана не згодна з прынцыпам мерытакратыі, а згодна з максімальнай лаяльнасці да кіраўніцтва, то ў ёй запускаецца працэс адмоўнай селекцыі. Разумным станавіцца ў ёй некарысна, а глупым – вельмі так карысна. Гадамі ў нашых дзяржаўных структурах усе, хто хоць ледзь-ледзь мог мысліць самастойна, вымываліся, хто меў уласную думку – выціскаліся, хто быў ледзь-ледзь разумнейшым, чым “прыбліжаныя да цела” – выжываліся, каб не дапусціць канкурэнцыі. Галоўным чыннікам прасоўвання па службе з’яўляецца не асабістая кампетэнцыя, адукаванасць і здольнасць добра рабіць сваю працу, а наяўнасць ўплывовых сваякоў і здольнасць заваёўваць падабанне кіраўніцтва.
Гэты працэс закрануў усіх: і дзяржаўныя СМІ, і сілавікоў, і адміністрацыі. Нельга гадамі праводзіць адмоўную селекцыю, а потым разлічваць, што ў цябе ў камандзе будуць візіянеры і інтэлектуалы. Большасць кіраўнікоў дзяржаўных службаў сёння ніколі ў жыцці не прабілася б на свае пасады ў будзь-якой здаровай сістэме, бо ў сістэмах пабудаваных на эфектыўнасці цябе бяруць ў прэс-сакратары за справавыя якасці, а не за тое, што твая залвіца была ў саўне з прэзідэнтам.
У выніку расплатай за такую шматгадовую дэградацыю стала сітуацыя, калі ўлада замест таго, каб ратаваць сваё становішча, ад кожнага свайго дзеяння атрымлівае роўна супрацьлеглы эфект, закопваючы сябе яшчэ глыбей. Пазычым ёй у гэтым поспеху.
