Учора ўвесь дзень прыходзілі супярэчлівыя дадзеныя аб нейкай заварухе ў ПК-3 (Віцьба). Відэа манёўраў АМАПу ля калоніі апублікаваў Nexta. Па апошніх дадзеных, там адбыўся бунт: два атрады (асуджаныя па 328) адмовіліся выйcці на заўтрsк. Прычына – забарона адміністрацыяй цыгарэт у якасці сродкаў разліку.
Дарэчы, гэта ўжо тэндэнцыя. Некалькі месяцаў назад усё тыя ж “тры-два-восем” бунтавалі ў Воўчых Норах. Такога ў беларускіх зонах не было даўно, мо дзесяцігоддзя. Маладыя хлопцы, пакаленне сацсетак, не раздаўленыя зонай, не быць рабамі і адажваюцца на масавы і смелы пратэст. Душой і сэрцам я з імі!
_________________________
It seems that penal colony №3 (Vicba), near Vitebsk, Belarus, is rioting now. The riot cops squad was spotted near the colony. Fragmentary evidences say that 2 units (around 200 ppl) of young guys, sentenced to a huge terms by Article 328, refused to take food. Belarusian colonies did not experience such a disobedience for, maybe, 10 last years.
Comments Off on Бунт у ПК-3\ Riot in panal colony #3
Падчас нападу на анархісцкі лагер у Крупках у ліпені 2018 менты вельмі хацелі знайсці выбухоўку. Ці зброю. Ну хоць якую! Але ніякой не было, таму у мяне канфіскавалі два нажы – адзін складны і адзін паляўнічы, якія нават не з’яўляюцца халоднай зброей па законе.
Паўгады не хацелі аддаваць: РУУС проста ігнорыў скаргі. Але дзякуючы праваабаронцам з Вясны мы дабіліся іх вяртання. Прыытм аддалі мне іх пры вельмі смешных абставінах.
Троху расказаў як гэта было і чаму пра свае правы нельга забывацца, карыстаючыся ўсімі магчымымі сродкамі. У тым ліку і прававымі.
В г.п. Октябрьский задержан блогер Андрей Паук (канал Рудабельская паказуха). Якобы с его компьютера было отправлено сообщение о минировании Октябрьского райисполкома.
Также пытались вызвать для опроса его жену Олю Паук, и попасть в квартиру. Но ни то ни другое у мусоров не получилось.
Стопроцентная провокация. Андрей Паук – очень популярный в районе блогер, который безжалостно стебёт местные власти, освещает локальные акции протеста. Также сделал не одну передачу с моим участием, где мы спокойно и без цензуры обсуждали анархизм, экстремизм и свободу слова.
“Первое значение утопии: вещь красивая, но невозможная, общество идеальное, но неосуществимое (а потому, в лучшем случае, нечто вроде бесплодной мечты, если вообще не нечто крайне вредное, поскольку может привести к бездействию или, напротив, к иррациональным формам социального действия). Именно это значение наиболее распространено прежде всего в повседневной речи.
Нас, в любом случае, не особенно впечатляет ни открытое принятие его “здравым смыслом” (который, как известно, всегда выводится из господствующей идеологии), ни кажущаяся неоспоримой негативная тяжесть этого значения.
Что именно понимать под “невозможным”, и, в таком случае, что понимается, когда речь идет о надежде или проекте преобразования общества, который неосуществим? Абсолютно невозможно или невозможно при определенных условиях? Невозможно потому, что противоречит научным биологическим, химическим и т. п. законам, действительно определенным и рационально бесспорным — или, напротив, неосуществимо при ныне существующих условиях, чьи формы произвольно (и зачастую с очевидной научной нечистоплотностью) выдаются за вечные и универсальные законы?
Карл Мангейм метко указал на ошибку (или мошенничество), которая состоит в “игнорировании или смешении различия между тем, что неосуществимо в абсолютном и относительном смысле”, то есть между тем, что он как раз и называет абсолютной утопией и относительной утопией. ≪Нежелание преодолеть границы статус-кво, — пишет Мангейм, — приводит к тому, что не учитывается, что неосуществимо при определенном общественном строе, а что полностью нереализуемо ни при каком строе вообще. Таким образом, если подобное различение отсутствует, приходят к отрицанию действенности потенциалов, заложенных в относительной утопии”. Не случайно, замечает он, что каждый раз, когда какая-либо идея объявляется утопичной, тот, кто это определяет, почти всегда является представителем ушедшей эпохи.
И неоднократно бывало так, что утопии, носителями которых оказывались восходящие классы или даже такие реформаторские проекты, как отмена рабства, всеобщее избирательное право, улучшение условий жизни наемных работников и т. д., считались идеологами господствующего класса абсолютно неосуществимыми”
Супраць экстрэмістаў задзейнічаная вялізная структура з пафаснай назвай «Главное управление по борьбе с организованой преступностью и коррупцией». Дзесяткі афіцэраў з вышэйшай адукацыяй займаецца ў ім тым, што днямі гартаюць старонкі Вконтакте і ў Фэйсбуку, у пошуках неправільных карціначак і словаспалучэнняў.
Вы не задумваліся, вашыя карціначкі ў Фэйсбуку, гэта арганізаваная злачыннасць? Ці карупцыя?
Усё хацеў пракаментаваць гэтую навіну, ды ніяк рукі не даходзілі.
– Глядзіце, вучням забаранілі карыстацца мабільнымі тэлефонамі ў школах, бацькоў не пускаюць, на ўваходзе паставілі турнікеты-дамафоны. Карацей пераўтварылі школы ў казармы. Але дурню бачна, што гэтыя меры АНІЯК не зніжаюць верагоднасці паўтарэння забойства. Прабачце, у Стоўбцах настаўніцу і вучня забілі смартфонам? Ці наяўнасць турнікета замінае пранесці нож у клас?
Амаль у любой іерархічнай сістэме любыя дзеянні, зробленыя па ўказцы зверху, робяцца для справаздачнасці, а не для выніку.
Праводзіць псіхалагічную працу з падлеткамі, у якіх цяжкасці? Прасоўваць здаровыя, а не армі-стайл, адносіны між настаўнікамі і вучнямі? Рабіць тэлефоны даверу для школьнікаў? Нахрен трэба. Турнікет упёр ля дзярэй і норм.
– Інструкцыя па апазнанню “экстрэмістаў” гэта проста шык. Чырвоныя шнуркі у “рэдскіноў”, кельтскія крыжы ў футбольных фанатаў… Субкультурная метадычка спазнілася год на 15 і любы сучасны маладзён падыме яе насмех (а 14-15 гадовыя нават і не ўзгадаюць, хто так апранаўся). Гэта выразна кажа аб тым што ўлада жыве з моладдзю проста ў розных сусветах. Тут ўжо восемь трэндавых субкультур змянлася, а яны ўсе раздупляюць, што насілі скінхеды ў пачатку нулявых.
– Спроба прыплесці да здарэння моладзевы экстрэмізм заканамерная, але насцярожвае. Відавочна, што ў забойцы ніякіх паліычных матываў не было і блізка (інакш, паверце, а гэтым бы ўжо вапелі направа-налева). Але спецслужбы вырашылі скарыстацца выпадкам каб падкрэсліць сваю значнасць і значнасць сваей павесткі, маўляў: “экстрэмісты, фанаты, анархісты, скінхеды, школьнікі з нажамі – усё адно! Трэба тэрмінова ўзмацняць кантроль, а тое сёння АСАВ пішуць на сцяне а заўтра забіваць пачнуць!” Такім чынам менты хочуць пашырыць свае паўнамоцтвы каб яшчэ мацней ціснуць на непадкантрольную і незадаволеную моладзь.
Сябры, я ўжо прасіў вас падпісаць петыцыю супраць прыняцця новых паправак у антыэкстрэмісцкае заканадаўства. Чацвертага красавіка палата прадстаўнікоў будзе разглядаць папраўкі ў закон “Аб барацьбе з экстрэмізмам”. І гэтая петыцыя – не “челобитная” ўладам, а рэальны перапіс людзей, якія не пабаяліся выступіць у падтрымку шматлікіх крыміналізаваных груп беларускага насельніцтва: анархістаў, рэлігіёзных меншасцяў, ЛГБТ, моладзевых субкультур і г.д.
Гэта тыя хто супраць “маскі-шоў” на канцэртах і вечарынах, зрываў анархісцкіх мерапрыемстваў, пратаколаў па 17.11 за рэпосты. Мэта сбору подпісаў – паказаць, што нас не два чалавекі, што мы не маргіналы на ўскрайку грамадства.
Нагадаю, у красавіцкіх папраўках улады плануюць:
1. Плануюць падвоіць памер штрафаў за “Дэманстрацыю нацысцкай сімволікі” (артыкул, па якім увесь час судзяць антыфашыстаў)
2. Хочуць увесці артыкул “Рэабілітацыя нацызма” (прывітанне, гісторыкі! Рыхтуйце сухары!)
3. Уводзяць спіс “экстрэмісцкіх і тэрарыстычных арганізацый”, за дэманстрацыю сімволікі якіх будуць караць. Думаю, не варта тлумачыць, хто ў Беларусі першым патрапіць пад гэты спіс.
Да неабходнай колькасці (500 подпісаў) нам засталося сабраць 257. У нас на гэта ёсць прыкладна тыдзень. Я вельмі прашу тых, хто яшчэ не падпісаў петыцыю, падпісаць яе, і, па магчымасці, разаслаць сваім сябрам, рэпостнуць у групы і чацікі. Нам патрэбная гэтая колькасць!
Можна доўга плявузгаць на нашую родную беларускую міліцыю, але ў чым яе дакладна нельга абвінавачыць, дык гэта ў нясціпласці. Ну не любяць міліцыянеры хайпа, відэакамер, публічнасці, вось гэага вось усяго. Прадпачытаюць заставацца ананімнымі наколькі гэта магчыма.
Вось і ўчора падчас зрыву лекцыі Moloko Plus падпалкоўнік 3-га (антыэкстрэмісцкага) аддзялення ГУБАЗіК Ігар Паўлавіч Луневіч (на фота) прадставіўся прысутным як… супрацоўнік Іваноў з Савецкага РУУС 😀
Ну скажыце, чым, як не прыроджанай сціпласцю растлумачыць такія паводзіны?
Тыя хто сутыкаўся з Луневічам апісваюць яго як асобу неадекватную. Асабіста прыходзіў на пікет заабаронцаў ля цырку, каб палаяцца з людзьмі і паабражаць. Любіць вапіць на актывістаў і ўвогуле паводзіць сябе даволі гістэрычна. Ну, гэта зразумець можна, праца цяжкая. Штодзень выезды: то лайк, то рэпост, то лекцыя… Радзіма ў небяспецы.
Міліцыянеры любяць абвінавачваць анархістаў у тым што тыя носяць маскі на публічныя мерапрыемствы і хаваюць свае асобы ў сацсетках. Аднак самі, праўда, любяць ананімнасць не меней. УСЕ супрацоўнікі, якя накрывалі сустрэчу анархістаў у Крупках у ліпені 2018-га былі ў масках. Падпалкоўнік ГУБАЗіК дзеля канспірацыі сам сябе панізіў у пасадзе да шараговага РУУСаўца 🙂 А якую крэатыўнасць яны праяўляюць пры выдумленні сабе імёнаў у сацсетках! “Кэти Депрессивная”, “Законникова Поли”…
Ну мы ж з вамі не любім каб героі заставаліся без прызнання? Таму будзем абавязкова надаваць агалошванню іх сціплыя асобы. З далёка ідучымі мэтамі 🙂
