Порой с удивлением обнаруживаю, что многие подписчики, читающие, меня годами, имеют очень слабое представление о том, что такое анархизм. С одной стороны это нормально, и я рад что меня читают люди разных политических взглядов.
С другой стороны, это приводит к тому, что я часто разговариваю со своими подписчиками на разных языках.
Анархизм для меня это предельно важно. Я стал сознательно называть себя анархистом в 15 лет и сегодня анархистские идеалы составляют стержень моих политических и моральных убеждений. В сущности всё, что я делаю, прямо или косвенно служит продвижению идей анархизма, и для того, чтобы наш идеал рано или поздно стал реальностью.
Что же такое анархизм? Если совсем просто, то:
– все политические партии и движения говорят: давайте выберем себе начальника и будем ему подчиняться! Анархисты говорят: давайте договариваться.
– все партии и движения говорят: давайте отдадим все ресурсы и богатства тем, кто больше заплатит, ну или государству! Анархисты говорят: давайте отдадим их тем, кто на них трудится.
Вот вам и весь анархизм.
Если вдруг вышесказанное как-то в вас откликается, то специально для вас собрал немного материалов о сути, методах и целях анархизма (и чуть-чуть истории). Некоторые тексты находились на заблокированных ресурсах, поэтому специально перезалил их для вас на гугл-диск.
2. Капитализм, класс и классовая борьба — брошюра американского коллектива libcom.org о том почему система под названием «капитализм» в которой мы живем, это надругательство над справедливостью, здравым смыслом и человеческим достоинством.
5. Что такое анархия? Текст Петра Кропоткина, одного из отцов современного анархизма.
6. Чего хотят анархисты? — лекция Петра Рябова, доктора философских наук и историка.
7. Анархія проста — плейлист моего канала на ютубе, где я отвечаю на самые важные и типичные вопросы об анархизме и устройстве анархического общества будущего. Если у вас возник вопрос, гляньте, может в этом цикле уже есть ответ на него?
Будут вопросы или мысли — не стесняйтесь писать мне в личку.
– Гімназісты з Ліды правялі пікеты ў абарону незалежнасці Беларусі і супраць інтэграцыі з Расіей.
– На аднаго склалі пратаколы, астатніх шукаюць.
– Пагражаюць бацькам
– Была таксама інфа што хлопцам пагражалі крымінальнай справай (!)
Пачытайце што піша ў чацікі бацькам мясцовае чынавенства і г.зв. “педагогі”. Асабіста мяне ў гэтай сітуацыі больш за ўсё абурае і садзіць на каня менавтіа гэты нахабны скоцкі тон і бязлікія штампованыя фразы, якімі карыстаюцца саўковыя гаўнаеды каб запужаць людзей. Проста вар’яцееш ад таго што гэтыя гніды лічаць сябе ў праве кідацца пагрозамі ў такіх прэтэнцыёзных выразах. “Испортят себе биографию” .
Так і хочачцца сказаць гэтай тупой жывёле, што грамадзянская пазіцыя і смеласць гэта заўсёды было есць і будзе станоўчым фактам у біяграфіі. А вось аўтарка гэтых паведамленняў сабе ўжо сапсавала біяграфію, бо вельмі хутка яе дадзеныя будуць апублічаныя. Рэжым зменіцца, а ў аўтаркі гэтых пагроз нарадзяцца дзеці, а яе прозвішча ў гугле па-ранейшаму будзе выдаваць вось гэтыя мярзотныя паведамлення.
Карацей, шлю промні нянавісці і ганьбы ўсяму таму калгаснаму быдлу якое запужвае самаахвярных і шчырых падлеткаў.
Четыре дня назад житель Подмосковья, 39-летний Евгений Манюров, напал на здание ФСБ на Лубянке. Использовав автомат Калашникова (гражданская версия, разрешенная к продаже) он застрелил двух чекистов до того как был убит сам. Интересна личность нападавшего: отучился на юриста, был ИПшником, не пил и не курил, около четырёх лет занимался стрельбой. Жил с мамой. О мотивах нападения – странная тишина, но известно что при обыске у Манюрова нашли символику НОД (Национально-освободительное движение – ультра-ватники, согласно представлениям которых власть в РФ принадлежит олигархами, и один лишь Путин сопротивляется мировой закулисе).
Эта акция вполне логично ложится в серию ей подобных. В апреле 2017 17-летний неонацист Антон Конев напал на приёмную ФСБ в Хабаровске, застрелив одного ФСБшника и одного посетителя. Также был убит ответным огнём.
И, наконец, в октябре 2018-го 17-летний анархист Михаил Жлобицкий пронёс в здание ФСБ в Архангельске взрывное устройство. Зайдя в приёмную, он активировал его, держа в руках. Трое ФСБшников получили ранения “разной степени тяжести”. Что интересно, насколько тяжело они были ранены, я так и не смог нигде найти, указано только, что все трое были госпитализированы.
Сюда стоит добавить, что убийства ФСБшников на Северном Кавказе вообще не являются редкостью.
Напрашиваются два вывода:
– Хвалёные российские спецслужбы, весьма преуспевшие в том чтобы пытать беззащитных людей в своих подвалах или возбуждать уголовные дела за репосты, абсолютно бессильны перед действиями т.н. “волков-одиночек”, которые не боятся пожертвовать своей жизнью ради того чтобы забрать на тот свет несколько чекистов.
-Очевидно, у радикальных ненавистников ФСБ ширится политический спектр. От анархиста такой поступок достаточно ожидаем, но когда это делает симпатизант НОД, это совсем другое дело. Это говорит о том что презрение и ненависть к чекистской касте достигают критических масштабов. А значит в будущей гражданской войне, которая уничтожит Россию, людей с профессией “сотрудник Федеральной службы безопасности” в плен брать не будут.
Comments Off on Сконцентрировавшись на своих внутриполитических делах мы не заметили одно довольно важное происшествие в соседней России
Недавно прочитал где-то в фейсбуке фразу касаемо последних акций против интеграции: «По крайней мере в учебниках истории будет написано, что беларусы были против!».
Вообще это устоявшийся штамп: «об этом напишут в учебниках истории!», «мы попадём в учебники истории!» и т. п. Учебники истории представляются людям, как контейнер передачи информации из прошлого в будущее.
Но если копнешь глубже, оказывается, что информацию об истории, по крайней мере, новейшей, большинство людей получает не из учебников истории, а из Гугла. Учебники читают, потому что заставляют в школе. В Гугл же лезут, когда реально интересно. Когда нужно восполнить пробелы в знаниях. И когда уже закончил школу. И это касается не только школьников. Думаю вы, захотев узнать, например, про афганскую войну, пойдёте в Википедию а не в книжный магазин за учебником.
Тут впору задуматься сразу о нескольких вещах. Во-первых, как речевые штампы продолжают жить, даже утратив актуальность. Во-вторых, какую власть имеет над нами Интернет, и, конкретно Гугл (а ведь не будем забывать, что за ним стоят вполне определённые люди). И что эта власть над умами порой во много раз превосходит таковую у руководителей национальных государств. Ну и в-третьих: у нас всех, кто хочет что-то изменить, есть небывалое окно возможностей, чтобы потягаться с государством в плане борьбы за смыслы и знания. К написанию учебников-то у нас доступа нет (государство крепко держит в руках всё, до чего дотягивается), а вот к Интернету — вполне. И кстати именно поэтому у беларуских чиновников, а особенно Солнцеликого, при слове «Интернет» начинает кривиться мордочка и вырываться ругательные эпитеты. Так уж кочевряжит от всего, что не можешь взять под контроль.
В общем, ставя целью борьбу за свободу, следует стремиться попасть в Гугл а не в учебники истории.
Паглядзеў “Рэмба. Апошняя кроў”. Зашыбенная стужка, і каштоўнасці правільныя. У стылі старых “Рэмбо”, да таго ж лагічна завяршае гісторыю. Якраз такіх фільмаў мне апошні час не хапала.
Беспантовыя “кінакрытыкі” з The Hollywood Reporter уключылі чамусь гэты фільм у дзесятку горшых карцін года, але пофіг абсалютна на іх меркаванне.
Нечаканая падтрымка кампаніі #яэкстрэміст прыйшла з Мазыру. Гурт НЯ ВАРТА запісаў трэк, які прысвяціў усім ахвярам барацьбы з экстрэмізмам і суправадзіў пост адпавденым хэштэгам. Рэспект музыкам, якія не баяцца выказваць сваю палітычную пазіцыю!
За здарэннямі т.н. “рускай вясны” я сачыў вельмі ўважліва па расейскім тэлебачанні. Бо іншых крыніц інфармацыі на той момант амаль не было.
Адна дэталь мяне вельмі здзівіла і не дала прыняць крамлёўскі пункт гледжання. Як пачаўся замес на Данбасе, літаральна зніадкуль павылазілі дзясяткі разнастайных прарасійскіх арганізацый. Бяруць інтэрв’ю у нейкага ноўнэйма, і падпісваюць яго: “Фронт освобождения Донбасса”. Альбо “Общенародный антифашистский фронт” ці там “Движение Новороссия”. З дакладнымі назвамі магу памыляцца, але такіх “фронтов”, “движений” и “объединений” у лічаныя – не, не месяцы – тыдні! вылезлі дзясяткі. І тады ў мяне моцна ўключўыся скептыцызм: прабачце, а дзе вы былі раней? Чаму не ўдзельнічалі ў палітыцы? Дзе былі натоўпы вашых прыхільнікаў на вуліцах? Чаму тады не рабілі грамагалосныя заявы і не высооўвалі патрабаванні? Адкуль вы ўвогуле ўзяліся??? Вас не было бачна ні год таму, ні паўгода таму. А тут, раптам, выскачылі як чорт з табакеркі, ды яшчэ ў такой колькасці.
І вельмі хутка мне стала зразумела, што няма ў рэальнасці ніякіх франтоў. Усё гэта – накачаныя расійскімі грошамі пустышкі, штучна створаныя хімеры, а не рэальныя палітычныя арганізацыі якія б адлюстроўвалі волю пэўных сацыяльных груп. У нармалёвы час іх няма. Бо няма ГРАМАДСКАГА ЗАПЫТУ на гэтыя аб’яднанні. Прасцей кажучы, іхні маргінальны пункт гледжання ніхто ці амаль ніхто не падзяляе. А калі і падзяляе, то не гатовы і пальцам паварушыць для ягонай артыкуляцыі.
Гэта я да чаго. Калі ў Беларусі раптам зробіцца спякотна, і зніадкуль павылазяць шматлікія “Фронты освобождения Белоруссии”, якія будуць казаць, што яны выражаюць волю большасці беларускага народа – дастаньце з архіваў гэтае фота. І кожны, нават самы тупы зразумее, што ніякага грамадскага запыту на інтэграцыю, ніякага аўтэнтычнага, шчырага прарасійскага руху не існуе і існаваць не можа. Ёсць толькі адзінкавыя палітычныя прахадзімцы, якія спадзяюцца на хвалі фінансавай шчодрасці і імперскіх амбіцый усходняга суседа праскочыць да ўлады.
п.с. хто не ведае – гэта анансаваная «прыхільнікамі інтэграцыя» акцыя на Кастрычнікай плошчы ўчора. На яе прыйшлі толькі журналісты.
Сёння людзей было зусім няшмат. Па маіх ацэнках 200-300.
Што спадабалася:
1. Што ў чацвёрты раз урэшце хоць нехта прыйшоў.
2. Ментоў, якія хадзілі папярэджваць аб “незаконнасці” сходу, засвістывалі свісткамі. Выйшла вельмі класна!
3. Шмат знакомых твараў 🙂
4. Людзі актыўна дакалупываліся да ціхароў. Знімалі на камеры, саромелі, высцёбвалі і г.д.
Што не спадабалася:
1. Спяванне панурых песняў, якіх большасць прысутных не ведае – гэта выглядае сумна і па-дзівацку, так сабе ідэя.
2. Не зусім была ясная мэта збору, калі на апошняй сустрэчы, фактычна, нічога не падпісалі. Думаю, гэта было б файна прагаворваць услых, а тое атрымоўваецца троху рытуальны сход (што пацвярджае колькасць сабраўшыхся сёння).
У астатнім – дзякуй арганізатарам і тым хто прыйшоў. Беларусь будзе вольнай!
#belarusisnotrussia
Comments Off on Са спазненнем змог далучыцца да марафону мітынгаў у абарону незалежнасці
А вы ведалі, што не толькі Кінаконг перакладае фільмы на беларускую? У гэтую і наступную нядзелі каманда Анібел ладзіць афлайн-паказы анімэ Макото Сінкая “Тваё імя”. Стужка агучаная 8 галасоў!
Прагляд адбудзецца на сяброўскай пляцоўцы Задзіночання беларускіх студэнтаў 22 і 29 снежня а 14:00 па адрасе г. Мінск вул. Кастрычніцкая д. 16 корпус 20, паверх 4, уваход бясплатны.
Наўрацці хтось будзе спрачацца, што пераважная большасць людзей успрымае інфармацыю з медыя павярхоўна і выключна праз прызму ўласных стэрэатыпаў.
Гэта добра бачна, калі пачынаеш падымаць у сацсетках новыя, нязручныя тэмы. Чытаеш рэакцыі, каментары і робіцца бачна, што вялізная колькасць людзей не ведае самых базавых рэчаў, неабходных для разумення грамадска-палітычнай рэчаіснасці: як уладкаванае грамадства? Як працуе эканоміка? Хто ёсць эліты і хто ёсць кіруючы клас? Якую ролю выконваем у гэтай сістэме мы.
Увесь час бачыш, як людзі жывуць у змане ці ў сусвеце ідэй і дыскурсу, адмыслова пабудаваных для іх. Напрыклад, на поўным сур’ёзе даказваюць, што капіталізм гэта «справядлівая сістэма» і яна «карысная бедным», што апрыёры з’яўляецца поўным абсурдам.
Гэта ўжо не лічачы таго, што пераважная большасць людзей схільная ігнараваць ці папросту абыходзіць інфармацыю, якая не пасуе да іх ужо сфармаванай карціны свету.
Менавіта для выпраўлення сітуацыі амаль год таму разам з Рудабельскай Паказухай мы запусцілі праект «Школа экстрэмізма» – палітычную адукацыя ад самых азоў.
Да кожнага выпуску я рыхтаваўся максімальна грунтоўна, правяраў інфармацыю, супастаўляў факты, каб даць глядачам ладную і цэльную карціну. Сёння хачу параіць вам (тым, хто яшчэ не глядзеў 😉 гэтыя выпускі. Няхай яны дапамогуць вам больш крытычна аналізаваць рэчаіснасць, а тым, хто мае цвёрдыя перакананні — магчыма, дапоўніць іх новымі важнымі фактамі.
