Мір, каханне, кактэль молатава.

– Надзявайце на акцыі медыцынскія маскі і сонцаўстойлівыя акуляры.
– Не прыходзьце ў міліцыю без позвы. Позва мусіць быць уручана вам на рукі пад подпіс, а не праз паштовую скрыню ці працадаўца.
– На ўсе выклікі старайцеся прыходзіць толькі з адвакатам.
– Калі выклікалі сведкай, адмаўляйцеся сведчыць супраць сябе і блізкіх, калі падазраваным, то адмаўляйцеся ад дачы паказанняў.
– На судзе патрабуйце прадстаўлення фотаматэрыялаў і іншых доказаў. Прасіце сведкаў патлумачыць, як яны вас спазналі.
– ЗАЎЖДЫ абскарджвайце вырокі суда ў вышэйшых інстанцыях.
– Па мажлівасці як мага даўжэй не плаціце штрафы.
– Любыя факты ціску, збіцця ці бесчалавечнага стаўлення мусяць быць задакументаваны з падачай адпаведных заяваў у СК.

Хто хоча прашарыцца яшчэ глыбей, глядзіце відэа: Як правільна ўдзельнічаць у мітынгах [1], а таксама чытайце кнігу “Памятка беларусу. Пособие по активистской безопасности”[2].

[1] – https://youtu.be/XozrVFNAp6A (https://youtu.be/XozrVFNAp6A)
[2] – http://radicalbook.tilda.ws/pamyatka (http://radicalbook.tilda.ws/pamyatka)

Як з гэтым змагацца?

Тут нам дапаможа ўжо звыклая беларусам самаарганізацыя. Пабачыўшы такое ў двары, трэба максімальна спрытна сабрацца і як мага большым натоўпам вываліцца ў двор і праганяць недаразвітых, абавязкова здымаючы працэс на камеру. Біць не варта – яны адразу ж напішуць заявы. Выклікаць міліцыю — таксама, гэта, хутчэй за ўсё, самі мянты ў цывільным. Самае галоўнае – засняць твары вырадкаў і нумары машынаў, на якіх яны прыехалі. І кінуць у адпаведную групу.

Каб усё гэта магчы рабіць хутка, трэба дамовіцца загадзя з жыхарамі свайго і суседніх дамоў (цудоўная нагода стварыць чат свайго дома ў тэлеге). То бок сфармаваць аператыўны гурт са смелых мужчынаў і жанчынаў, гатовых пасярод ночы спрытна апрануцца і выйсці да гопнікаў. А ад гэтага ўжо адзін крок да стварэння рэгулярных дружынаў самаабароны. Сферу сацыяльнага забеспячэння мы ўжо фактычна вырвалі з рук дзяржавы. Забяром ў яе і сферу бяспекі.

[1] – https://t.me/belteanews/12501
[2] – https://t.me/terroristybelarusi

Я магу памыляцца, але давайце паглядзім храналогію падзей:

23 жніўня – перфоманс колішняга прэзідэнта з аўтаматам.

24 жніўня – Пяскоў кажа [1], што пратэстоўцы ў Менску паводзілі сябе карэктна, а паводзіны Лукашэнкі каментаваць адмаўляцца (нядзіўна). Пры гэтым ён кажа, што пазіцыю Каардынацыйнай Рады яны не ведаюць і перамовы не вядуць. Варта разумець, што вуснамі Пяскова дэ-факта выказваецца Пуцін.

25 жніўня – Пяскоў ужо каментуе [2] пазіцыю КР, гаворачы што “вітае жаданне не разрываць стасункі з Расіяй”. Сам факт ацэнкі дзеянняў КР у дадзеным кантэксце сведчыць аб тым, што гэты ворган ужо ўспрымаецца Расіяй як суб’ект палітыкі. Змена стаўлення да КР адбылася ўсяго за паўтары дні, пасля аўтаматнай выхадкі Лукашэнкі! Супадзенне? Не думаю.

У той жа дзень Сінод РПЦ выступае з заявай [3], у якой вызаказвае не толькі “ўсхваляванасць” гвалтам у краіне, але і заклікае правесці расследванне і пакараць вінаватых (!). А таксама прызначае на пасаду мітрапаліта Епіскапа Барысаўскага і Мар’інагоркскага Веніяміна. Пра апошняга дадзеныя розняцца: хтосьці гаворыць, што той рускамірац, хтосьці — што прабеларускі. Зрэшты важна, што ўпершыню за гэты час БПЦ кіруе ўраджэнец Беларусі.

Ну і вішанка на торце. Газпром Трангаз Беларусь перастаў плаціць падаткі ў беларускі бюджэт [4]. Фармальна — праз запазычанасць Беларусі па газе. Але ўлічваючы, што Газпром Трансгаз Беларусь займае першае месца ў спіску падаткаплатнікаў у менскі бюджэт, гэта падобна да рэалізацыі вядомага прынцыпа “падаючага падштурхні”.

Пакуль сітуацыя выглядае так, што пасля 23 жніўня і аўтаматнага цырку на праспекце Пераможцаў расійскія эліты канчаткова ўпэўніліся ў неадэкватнасці і непрадказальнасці, а значыць — у недамоваздольнасці Лукашэнкі. Не, яны адвярнуліся ад яго не праз жорсткія разгоны і не праз тое, што ён нелігітымны. А менавіта праз медыцынскія паказнікі.

Як нам да гэтага ставіцца? З аднаго боку, разварот найбліжэйшага хаўрусніка скарачае дні дыктатара — гэта добра. З іншага, усё што робіць тут Расія мэтанакіравана, проста ці ўскосна, на паглынанне Беларусі: эканамічнае, палітычнае, культурнае. Ёсць імавернасць, што Расіі выгадна, каб да сыходу Лукашэнкі Беларусь аказалася максімальна спустошанай і нежыццяздольна ў эканамічным плане, тады тут можна будзе набыць за нішто літаральна ўсё: заводы, інфраструктуру, а да таго ж і сімпатыі вялікай часткі насельніцтва. Увогуле, захоўваем аптымізм, але не страчваем і пільнасць.

[1] – https://news.tut.by/world/697864.html
[2] – https://www.rbc.ru/rbcfreenews/5f44e4039a79474f8dd12795
[3] – https://news.tut.by/society/698061.html
[4] – https://t.me/lukanomika/2162

Надо признать, часть беларусов, к сожалению, повелась на пропагандистский ход власти. Выведенных на улицы пленных бюджетников и карателей в штатском под красно-зелеными флагами многие приняли за какую то «часть беларуского народа», которая «имеет своё мнение». Теперь некоторые носят на протестные мероприятия красно-зелёные флаги рядом с бчб, и лепят всякие плакаты про “один народ”.

Смысл пропагандистского конструкта таков: создать у протестующих впечатление, что есть и некие “массы за Лукашенко”, которые тоже, дескать, «имеют мнение», требуют отношения к себе как к равным, в общем, претендуют на звание политического субъекта. Для некоторых получилось довольно правдоподобно, вот и слышим мы сейчас про “один народ” и “диалог” с лукашистами.

Этот пропагандистский конструкт от начала до конца построен на лжи и подмене понятий.

Во-первых, где были все эти “массы за Лукашенко” на протяжении 26 лет? Их не было не видно не слышно, несмотря на то, что за Лукашенко всегда голосовало чуть ли не 90%. Где были массовые гуляния по случаю его победы в предыдущих выборах, автопробеги с БССРовскими флагами, мерч “за батьку”? Политический субъект не может появиться за два дня.

Во-вторых, политический субъект не может быть создан сверху и тем более принудительно. Подавляющее большинство участников провластных мероприятий это либо согнанные угрозами бюджетники, либо переодетый ОМОН, военные и вертикальщики, а также приезжие россияне. Этому есть сотни подтверждений. Допускаю, там может быть 10% идейных лукашистов. Но какие могут быть уступки пятисот тысяч одной тысяче?

Электорат Лукашенко всегда были и есть пассивные и апатичные люди. По целому ряду причин они НИКОГДА не были И НЕ БУДУТ способны на самостоятельную артикуляцию своих политических интересов. Поэтому никакого “политического движения за Лукашенко” не было и нет. Из исторических примеров тут лучше всего подойдёт пример Черносотенного движения в Российской империи – конгломерата ультраконсервативных реакционных организаций, пытавшихся бороться с революционерами. Списочно в них состояло более 0,5 млн человек (крупнейшее политическое движение царской России). Но после революции они как будто растворились — т. к. не способны на самостоятельную политическую жизнь в отсутствие админресурса.

В-третьих: хорошо, допустим, мы хотим с ними диалога. Каковы ваши требования? Какова ваша идеология? Где почитать программу “ябатьков”? Давайте смотреть на их лозунги: за мир! за стабильность! – отлично, мы тоже не против этого. Что дальше? Что вы предлагаете? Каковы ваши политические требования? Вечное правление Лукашенко? Это не может быть политическим требованием в современном мире. Запрет любой свободы и перемен? То же самое. Это требование противоречит Всеобщей декларации прав человека и Конституции РБ, поэтому мы не можем рассматривать это как равноправное “мнение”, так же как, например, и требование свободы изнасилований или свободы пыток.

Если мы начнём всерьез воспринимать эти эмоциональные верноподданнические вскрики то очень скоро докатимся до того что и у садистов из ОМОНа может быть “свое мнение” и их тоже нужно “услышать”.

То же самое и с идеологией. Личная лояльность Лукашенко не может быть политической идеологией. И как я уже не раз говорил, идеологии беларуского государства как таковой не существует.

Таким образом, прошу изываю всех: прекратите форсить тему про “один народ”. Мы не один народ с ОМОНовцами и вертикальщиками. Народ — мы, а они – оккупанты. Пленные бюджетники не являются политическим субъектом, равно как и десяток идейных лукашистов с флагами НОД. Их нельзя воспринимать за равных. Переубеждать их – пустая трата времени и энергии. За нами – убедительное и подавляющее большинство. Для победы нам нет смысла переубеждать 10%, так как эти 10% ничего не решают. Прошу, направьте свои силы на сплочение, политическую организацию, моральную поддержку и политическое образование нашего победного большинства. Не отвлекайтесь на искусственные инфоповоды, не разменивайтесь на мелочи, иначе наш путь к переменам станет невыносимо затяжным.

На ўчорашнім Маршы новай Беларусі – ашаламляльная атмасфера. Уявіце сабе, вы стаіце ля пл. Незалежнасці, глядзіце ўдалеч на праспект, і наколькі хапае вачэй – адное суцэльнае людское мора. І дзе яно скончваецца, невядома. Гэта проста фантастыка. Калі яшчэ хтосьці вагаецца, хадзіць ці не, абавязкова схадзіце. Гэтыя пачуцці вы запамятаеце на ўсё жыццё.

Continue reading →

Чым далей ад пачатку пратэстаў, тым болей размовы Лукашэнкі страчваюць звязнасць і лагічную паслядоўнасць. Хлусіў і маніпуляваў ён заўжды, але цяпер сэнс многіх ягоных выказванняў проста незразумелы, прамыя супярэчнасці – у двух сказах, хлусня дасягнула ступені стварэння альтэрнатыўнай рэчаіснасці. Гэта сведчанне разладу псіхікі, жыцця ў крайняй трывожнасці і страхе на працягу доўгага часу. У краіне ідуць пратэсты супраць ягонага нелігітымнага праўлення, а мы чуем пра лязг гусеніцаў у Польшчы, каардынацыйныя цэнтры ў ЗША і самалёты ў НАТО. Небяспечна ў дадзенай сітуацыі тое, што ён імкнецца накруціць ў той самы настрой і сваіх падначаленых, у першую чаргу сілавы блок.

У адказ на мірныя пратэсты міністр абароны Хрэнін пагражае грамадзянскай вайной [1], а сёння Міністэрства абароны і ўвогуле выпусціла заяву [2] аб тым, што, маўляў, праз акцыі з бчб-сцягамі войска бярэ “пад ахову” (ад каго ахова? Ад бяззбройных людзёў?) сакральныя мемарыялы Другой сусветнай вайны. Заява напісаная ў абсалютна гістэрычным тоне, капслокам, нібы пісала яго не сілавая структура дзяржавы ў цэнтры Еўропы, а дабеглы да інтэрнэта 14-гадовы школьнік. Абсалютна відавочна спроба стварыць і раздуць канфлікт на роўным месцы. Вось ужо 12 дзён пратэстоўцы вядуць сябе абсалютна мірна, ніхто не чапае гэтыя “свяшчэнныя” помнікі, нават калі да іх прыходзіць, ні ў кога няма і думкі штосьці там вандаліць. Але не, усё адно трэба пішчаць капслокам аб тым, што вы будзеце “мець справы з войскам” (што значыць “мець справы?” Аддадуць загад расстрэльваць на падыходзе да свяшчэннага кавалка камня?), яшчэ і наганяць срочнікаў з аўтаматамі ў атачэнне, загадзя напяліўшы на іх чорныя маскі, каб пратэстоўцы не разглядзелі дзіцячыя твары. Паўсюль праймае пагроза, правакацыя, раздуванне канфлікту там, дзе яго аб’ектыўна няма.

Ды й уражвае крывадушнасць Хрэніна: ці хопіць моцы ў пузатай марыянеткі прад’явіць тыя ж самыя прэтэнзіі, прыкладам, да кіраўніцтва Расіі, якое на ўсіх цырымоніях датычна ВАВ (у тым ліку на тэрыторыі Беларусі) карыстаецца ўласаўскімі трыкалорам? Цяўкаць на гістарычны сцяг беларусаў у яго смеласці хапае, але выкарыстанне такой жа самай “калабаранцкай” сімволікі найбліжэйшым саюзнікам ён ва ўпор не заўважае.

Міністр абароны маўчаў і хаваў, калі на вуліцах яго краіны сапраўдныя фашысты збівалі і забівалі людзей, але супраць бяззбройных беларусаў ён круты і смелы. Шкада, што мы не ведаем рэальных настрояў у войску і таго, як афіцэры і радавыя ставяцца да таго, што іх інтэнсіўна рыхтуюць да думкі страляць ва ўласных сваякоў, сяброў і суседзяў. Але па той інфармацыі, што маю я, падобны загад выконваць ніхто не будзе. Так, як бы сіпатая гістэрычка яе вясельныя генералы не надрываліся, будзьце спакойныя: мы пройдзем дэмакратычную трансфармацыю без грамадзянскай вайны.

[1] – https://ex-press.by/rubrics/obshhestvo/2020/08/21/minoborony-obyasnilo-slova-ministra-xrenina
[2] – https://t.me/belteanews/12204

#radixbel
Замест рэгулярнага стрыму ў гэты раз – кароткі агляд асноўных выклікаў, якія ставіць перад намі інформпрастора. Разбіраю, як выкрыць фэйкамётаў, што рабіць з лукаботамі, як быць калі ахвота валіць з краіны, а таксама як не весціся на чужую інформпавестку. Ну і троху аб асабістым. Працягласць: 14 хвілін

Учора Міністэрства інфармацыі заблочыла [1] 71 сайт. Гэтыя паводзіны цалкам укладаюцца ў тактыку контрнаступлення на грамадскую супольнасць, якое праводзіць улада. Усе заблакаваныя сайты можна падзяліць на тры катэгорыі:

а) Навінныя і рэгіянальныя сайты
б) Сайты палітычных рухаў і груп (заблочылі нават зусім мелкія сайты, кшталту сайта Маладога Фронта, які наведвае паўтары землякопы)
в) Сайты VPN-сервісаў і іншых карысных і бяспечных сервісаў для працы ў інтэрнэце (падобна Protonmail).

У ліку заблакаваных аказаліся сайты найбуйнейшых навінных парталаў, у тым ліку Радыё Свабода і Еўрарадыё.

Першае, што прыходзіць на розум, гэта тое, што блакаванні непажаданых сайтаў і рэсурсаў пачаліся яшчэ вельмі даўно. Першымі пад раздачу трапілі анархісты: сайт анархісцкай групы Прамень [2] быў заблакаваны ў Беларусі яшчэ ў кастрычніку 2017. Тады гэта не цікавіла ўвогуле нікога, увагу звернулі толькі праваабаронцы і самі анархісты, на наступны дзень усе забыліся. Але, як гэта бывае заўжды, рэпрэсіўныя тэхналогіі адпрацоўваюцца спачатку на малалікіх і безабаронных групах радыкалаў, а потым пераносяцца на больш шырокія групы [3]. Тое самае адбылося і ў гэты раз, і ўжо ў 2018-м годзе былі заблакаваныя Хартыя і Белпартызан. На гэты раз увагі было паболей, але ўсё ж не дастаткова, каб спыніць дзяржаву. Таму зараз маем, што маем.

Якія наступствы для беларускага інфармацыйнага поля будуць несці гэтыя блакіроўкі?
– СМІ і палітычныя групы атрымаюць пэўнае падзенне трафіку. Яно будзе нязначным, бо большасць іхняй аўдыторыі – гэта людзі з ужо сфармаванымі поглядамі, якія вельмі настроены працягваць іх чытаць, таму хутка ўсталююць сабе VPN. Адкат адбудзецца ў лік невялікага адсотка самых лянівых і апалітычных.
– Істотна павялічыцца роля тэлеграма і сацсетак. Тэлеграм заблочыць немагчыма, а значыць, большасць людзей пойдзе чытаць навіны туды, каб не парыцца. Будзе вялікі прыліў падпісантаў Нехце і іншым нашым топам.
– Рост усеагульнай кампутарнай пісьменнасці насельніцтва. Колькасць юзераў Psiphon у Беларусі ўжо складае 1,76 мільёны [4], то бок кожны чацверты інтэрнэт-карыстальнік. Рост працягнецца, будзе як у Іране, дзе VPN стаіць абсалютна ва ўсіх, бо без яго не адкрываецца нічога.
– Павысіцца роля і трафік тых СМІ, якія засталіся незаблакаванымі. Гэта TUT.BY [5], Onliner, Наша Ніва. У іх трафік узрасце.

Увогуле, рэзюмаваць можна так: у кароткатэрміновай перспектыве дзяржава некалькі выйграе, у доўгатэрміновай гэты выйгрыш сыйдзе і нават дасць некаторыя плюсы: беларусы адкрыюць для сябе свет ананімайзераў, Даркнета, ценявой інтэрнэт-эканомікі і шмат чаго іншага. У той жа час генеруюцца некаторыя рызыкі ў выглядзе цэнтралізацыі: яшчэ болей узрастае роля беларускіх топавых тэлеграм-каналаў, то бок павестка будзе вельмі залежнай ад поглядаў і волі нямногіх, што не ёсць гуд (не таму, што гэта людзі дрэнныя, а таму, што любая цэнтралізацыя інфапатокаў гэта дрэнна).

Што гэта значыць для нас з практычнага пункту гледжання? Іншымі словамі, што рабіць?
✅Ідзем да сваіх мамаў, татаў, бабуляў і дзядуляў, сябрам і знаёмым – усталёўваем ім проксі для тэлеграма, Psiphon і Tor Browser.
✅Дапамагаем адно аднаму піярыць рэгіянальныя і тэматычныя каналы ў тэлеграме. Болей лідараў думак, мясцовых супольнасцяў і арыгінальнага кантэнту!
✅Калі ё час і сілы: набываем лазерны прынтар/рызограф і ствараем друкаваныя СМІ. Улёткі ўжо выходзяць сотнямі тысяч, а вось інфармацыйны аркуш, пажадана рэгулярны і выкладаемы анлайн для дэцэнтралізаванага друку, мог бы стаць сапраўдным прарывам.

[1] – https://42.tut.by/697663
[2] – http://pramen.io
[3] – https://novychas.by/hramadstva/kali-pryjszli-za-svinherami-ja-pramauczau-bo-j
[4] – https://blog-en.psiphon.ca/2020/08/amid-major-network-disruptions-176m.html
[5] – http://TUT.BY

Абсалютная лухта.

У РФ Лукашэнка просіць крэдыты апошнія гадоў пяць. Усё безвынікова. З чаго б ім даваць яму грошы зараз? Змянілася платаздольнасць? Лукашэнка атрымаў болей даверу? Нічога падобнага. Ніхто ў РФ не будзе інвеставаць у рэжым, які вісіць на валаску, гэта па-простаму неразумна. Яны заўсёды выбіраюць бок пераможца, і цяпер проста чакаюць. Я ўжо не гавару аб тым, што РФ самой заўсёды даводзіцца тушыць пажары ў сябе ў краіне, а таксама латаць вялізную дзіру ў эканоміцы, выкліканую каранавірусам. Лішніх грошаў на ратаванне таксічных дыктатараў там няма.

З Кітаем яшчэ смяшней. Усе іх крэдыты – мэтавыя і звязаныя. Гэта значыць, што яны даюцца пад рэалізацыю канкрэтных эканамічных праэктаў, вядома, кітайскіх. Ніколі Кітай не даваў Лукашэнку крэдыты проста так, па дружбе, і не зробіць гэтага зараз.

І ўвогуле, ніхто ніколі не інвестуе ў нестабільныя рэжымы. Логіка тут простая: дзе гарантыя, што рэжым утрымаецца на троне і зможа гэтыя крэдыты вернуць? Дзяржаўныя аблігацыі Беларусі на міжнародных рынках ужо прасядаюць [1]. Вось вы пазычыце суседу-алкаголіку, які штоноч займаецца крадзяжамі? Наўрад ці, бо разумееце, што ваш крэдыт ён тут жа прап’е, а яшчэ хутчэй на сёння-заўтра сядзе ў турму і тады плакалі вашы грошыкі. Тое самае і тут. Грошы любяць цішыню і спакой, як толькі на гарызонце маяча палітычная нестабільнасць, а пагатоў рэвалюцыя, любыя інвестары (а ўрады, якія даюць крэдыты, выступаюць менавіта як інвестары) машуць ручкай і сыходзяць.

[1] – https://belaruspartisan.by/economic/509773/