Мір, каханне, кактэль молатава.

Дарэчы, пра яе я раней зняў цэлае відэа.

Я ўжо 2 месяцы паўтараю пра 100% законны спосаб адкосу ад працы па БНіП (будаўнічыя нормы і правіла) шляхам набыцця псіхаметра ВІТ-1 і кантроля тэмпературы і вільготнасці на працоўным месцы, але ніхто не ўспрымае гэту інфармацыю сур’ёзна.

Глядзіце, у Мінінстэрстве сельскай гаспадаркі і харчавання нядаўна быў пажар. Прычына: каратнуў аліўны абагравальнік.

Карыстанне электраабагравальнікамі на працоўным месцы забаронена, але кіраўнікі дзяржаўных установаў на гэта заплюшчваюць вочы і нават аплочваюць цэнтралізаваную закупку абагравальнікаў, бо цэнтральнае абаграванне даражэйшае за электрычнае абаграванне працоўнага месца.

Дастаткова строга выконваць БНіП і перад працадаўцам дзяржаўнай установы паўстане выбар: або спустошыцца на аплату цэнтральнага абагравання, або аплочваць недапрацаваныя працаўнікамі гадзіны.

Чаму менавіта ВІТ-1? Бо шкала пасуе для вымярэння тэмпературы ў памяшканнях, ён каштуе 20 рублёў, і, самае галоўнае, у яго ёсць пашпарт калібравання, то бок яго паказанні дакладныя з мінімальнай хібнасцю. Пры сядзячай працы (тэмпература паветра ў памяшканні і працягласць працоўнага дня):

20 градусаў – 8 гадзінаў
19 градусаў – 7 гадзінаў
18 градусаў – 6 гадзінаў
17 градусаў – 5 гадзінаў
16 градусаў – 4 гадзіны
15 градусаў – 3 гадзіны (законная падстава для забастоўкі згодна з ПК РБ)
14 градусаў – 2 гадзіны
13 градусаў – 1 гадзіна
Меней – нявыхад на працу

российскому МБХ-Медиа о Деле беларуских партизан.

#radixbel

В 2016 годе я выпустил книгу “Цвета параллельного мира”, в которой проанализировал беларускую тюремную систему через призму собственного опыта. Книга была переведена на 3 языка (английский, чешский, русский), презентации прошли в 16 городах: от Стамбула до Стокгольма. Совокупный тираж перевалил за 2 тысячи экземпляров.

Если коротко, то в книге в серии коротких эссе я рассказываю о принципах действия карательной системы, механизмах подавляения личности и о том, как ей противостоять, а также просто о ярких, смешных и вдохновляющих эпизодах из тюремной жизни.

Спустя год, после того как отбил затраты на издание, я выложил книжку в открытый доступ.

И теперь – ура! – благодаря моей товарищке, она была озвучена в аудиокнигу продолжительностью 4 часа 33 минуты. Кому удобнее такой формат – прошу слушать, лайкать и оставлять комментарии.

YOUTUBE

Soundcloud

Вчера стало известно, что ночью 29 октября на беларуско-украинской границе задержана группа анархистов: 4 человека, якобы с оружием. Подробности долго были туманны и противоречивы, и сейчас ситуация ясна только из сообщений мусоров и видеозаписей показаний самих анархистов. Что характерно, мусора не дают никакой информации родственником, зато охотно делятся материалами с анонимными помоечными телеграм-каналами.

Видео ОНТ.

Исходя из того, что видим сейчас, ситуация вырисовывается следующая. Четыре участника анархистского движения, все родом из Беларуси, увидев, что тут происходит революция, решили её поддержать путём проведения акций прямого действия. Купили экипировку, вооружились и нелегалом перешли беларускую границу со стороны Украины. Три недели жили в лесу и партизанили, проведя как минимум три акции: поджог комитета судебных экспертиз и прокуратуры в Солигорске а также поджог здания ГАИ в Мозыре. Когда они возвращались (опять же, лесами) на территорию Украины, их задержал погранотряд.

Видео допроса Олиневча, судя по всему — с погранпункта. Дубовского — из КГБ. Сразу обращает на себя внимание, что парни (как минимум, двое), дают показания и рассказывают всё как было. Почему так? Похоже, это заранее оговорённая тактика. Все четверо – уже не мальчики (самый молодой – Резанович, ему 30, самый старший — Олиневич, ему 37) и прекрасно понимают ответственность за сделанное. Думаю, цель такой тактики, во-первых, избежать ненужных пыток при выбивании показаний, во-вторых — прямо заявить о себе обществу как об анархистах-партизанах и сторонниках прямого действия. Да и согласитесь, если тебя взяли в лесу с пистолетом и гранатой, при попытке нелегально перейти границу, довольно странно говорить, что ты ехал повидать маму и просто заблудился.

А может это провокаторы?

Всех четверых я знаю лично. Это достойные и убежденные парни, очень неглупые, определившиеся со своим путём в жизни. Трое из четверых ранее отсидели за участие в анархистском движении, Дубовский же 10 лет находился в розыске, избежав задержания ФСБшниками в Москве в ноябре 2010-го (привет всем, кто продолжает кукарекать о всесилии и всемогуществе спецслужб). Ни о каком провокаторстве или служении спецслужбам не может быть и речи. Это парни, которые твёрдо верят в иллегалистские способы борьбы с режимом. Вы можете соглашаться или не соглашаться с такой тактикой, но, пожалуйста, не стройте конспирологических версий о чьем-то “следе”, “сценарии” или “провокаторах”, которые нужны режиму чтобы что-то там оправдать.

Кто на самом деле террорист?

Абсолютнейшим лицемерием со стороны карателей является то, что парням вешают статью “терроризм”. Санкция статьи — вплоть до расстрела. Хотя, конечно, с точки зрения оккупационной власти это вполне понятная логика: помните же, как в войну немцы расстреливали даже тех, кто лишь заподозрен в связях с партизанами? Но с точки зрения закона, права, то что делали анархисты это порча имущества и саботаж, но никак не терроризм. Они никого не убили и даже не ранили. Владение огнестрельным оружием лично я считаю правом любого свободного человека.
Лицемерие же государства возмущает до глубины души, потому что те, кто насилует девочек в автозаках, расстреливает безоружных людей в упор, закидывает их гранатами, забивает до смерти дубинками — это «правоохранители». А те, кто решил против этого восстать и спалил оккупантам несколько машин — «террористы». Мерзкая манипуляция и подмена понятий.

Очевидно, что единственный террорист на самом деле — это государство и его псы.

Что нужно сделать?

– В первую очередь понять: Олиневич, Дубовский, Резанович и Романов не просто политзаключенные. Они – военнопленные. Они стали на путь саботажа и диверсий, самый опасный из всех возможных путей в революции. Сделали это сознательно, потому что это соответствует их убеждениям и типу характера: деятельному, смелому, решительному. Эти люди — революционеры, которые рискнули всем. Мы обязаны их поддержать, потому что если гражданское общество отдаст их на съедение госсистеме, завтра террористами начнут объявлять тех, кто рисует граффити на госучреждениях или вешает флаги на ЛЭП. То же самое было с термином “экстремизм” — начали с политических радикалов, а теперь экстремист каждый, кто подписан на NEXTA.

– Если хотите понять, кто такие анархисты, и почему же они не всегда довольствуются мирным протестом, ознакомьтесь, хотя бы бегло, с их идеями.

– Перешлите этот пост своим друзьям и в чаты. Очень важно, чтобы люди не велись на пугающие заголовки провластных помоек, не боялись слова “анархист”, которое пропагандисты изо всех сил пытаются измазать грязью.

– Уже в это воскресение каждый, кто может – поддержите анархистов, придя на марш з черным или диагональным черно-красным флагом.

Независимо от ваших политических взглядов или отношения к прямому действию – выскажите свою солидарность с революционным движением, которое живёт под жестким пресcингом ГУБОПиКа и КГБ уже 10 лет. Теперь я лично прошу об этом каждого своего подписчика. Покажите, что мы вместе, что государственная ложь не запудрит нам мозги, что в новой Беларуси будет место всем идеям на гуманистическом базисе, а свободолюбивые люди будут жить и развиваться, а не сидеть в тюрьмах за своё свободолюбие.

Вместе и до конца против террористического государства!

Ад падпісанта. Выдатна сказана

Паколькі ён палітычны банкрот, а пэўную сілу палітыку неабходна з сябе прадстаўляць – то ён (ягоныя піяршчыкі) вырашыў адкрыта трымацца на тым адзіна дасяжным, што ёсць – заяўляць, што гвалт ідзе ад яго.
Калі мусара ўламіліся ў кватэру, каб забраць схаваўшыхся там пратэстоўцаў, што ўзбурыла інтэрнэт – на наступны дзень сказаў, што гэта ён “даў загад”.
Цяпер зноў праехаўся па тэме кватэраў; гіпербалізавана пагражаў адрубаннем рук смелым пратэстоўцам. Забаўна, але ён роспачна намагаецца рабіць тое, што прасіў сваіх міністраў не рабіць – хайпаваць.
Пранікаць у ноўтбукі, смартфоны, у галовы. Бо адсутнасць у інфармацыйным полі падобна смерці, забыццю. Вось і чапляецца за ўсё тое, што знаходзіць найвялікшы водгук у грамадстве, каб ствараць бачнасць значнасці сваёй фігуры. У дадзеных варунках стварэнне простай сувязі “лукашэнка=увесь гэты агідны гвалт” гэта крайні крок, роспачная спроба і гульня па-банку. Адступаць яму сапраўды няма куды. Застаецца толькі бяжаць на месцы, укідваць рэсурсы ў стварэнне бачнасці прэзідэнства, даганяць кожную папулярную ў грамадстве тэму і прыпісваць да яе сваё прозвішча.

Хайпаваць вусатаму нядоўга засталося.

Калі нашыя чытальныя СМІ і тэлеграм-каналы перастануць на сур’ёзе яго цытаваць, перастануць прадстаўляць свае пляцоўкі і аўдыторыі групе лукашысцкіх піяршчыкаў, што імкнуцца ўзвесці ў трэнд і дадаць тонуса выміральнай палітычнай фігуры, калі нашае грамадства будзе ставіцца да гэтай лухты, як да эха мінулага, тады і апаратчыкі пабачаць ясна, што ў іх колішняга прэзідэнта сышоў тэрмін годнасці, тады і выконваць загады самазванца стане непапулярна, сорамна і няёмка. За гэтым ідзе палітычная смерць.

Улада існуе толькі дзякуючы веры чалавека ў іерархію. Каб здзейсніць дэмантаж верхняй секцыі ці разбурэнне ўсёй піраміды іерархіі неабходна максімальна магчымае непрызнанне іерархіі вольнымі людзьмі, нізамі. У такім разе на сярэдні сектар вертыкалі ціск зверху нарастае і там назапашваецца, пры тым, што ўніз ён ужо бесперашкодна не праходзіць. Хутка сярэдні сектар калапсуе (да прыкладу: немагчымасць сабраць мітынг аматараў улады, немагчымасць загнаць працоўных, студэнтаў і навучэнцаў па месцах адміністратыўным рэсарсам, без выкарыстання карнага воргана). Верхавіна доўга не пратрымаецца на дзвюх тонкіх ножках з хлусні і гвалту. Назапашаная за гады інцэрцыя скончыцца, хутка скончыцца і шампанскае.

П.С. “Хто гатовы, будзем дзейнічаць”. – смех. Не шмат якія людзі вертыкальнай арыентацыі выказваюць гатоўнасць. Мы не гатовыя следваць за агрэсіўным себялюбным псіхапатам. А вы?

Учора ноччу пры спробе ўехаць у Беларусь быў затрыманы мой таварыш, анархіст Ігар Аліневіч [1]. Пасля вызвалення ў 2015-м годзе ён амаль адразу ўехаў за мяжу. Вядома, вяртацца ў Беларусь, ды яшчэ лягальным шляхам, было ў ягонай сітуацыі абсалютным вар’яцтвам. Але, як вядома, для рэвалюцыянера бяздзейнасць горшая за смерць. Думаю, хуткім часам Ігара перавядуць у Мінск. Цікава, праўда, што на яго ў гэты раз навесяць.

Дарэчы, гэта добрая (горкі сарказм тут) нагода для таго, каб азнаёміцца з кнігай Ігара Аліневіча “Еду ў Магадан”[2] і артыкулам “Па той бок плота”[3]. Цудоўны разбор турэмнай псіхалогіі.

[1] – https://spring96.org/be/news/100174
[2] – https://avtonom.org/news/kniga-edu-v-magadan-dostupna-dlya-skachivaniya
[3] – https://avtonom.org/freenews/po-tu-storonu-zabora

/Наўздагон мінуламу пасту пра войска. Падпісант, які працаваў раней у ваенкамаце, удакладняе, як легальна пазбегнуць прызыву./

Пры праходжанні медыцынскае камісіі ў ваенкамаце трэба заявіць скаргі на стан здароўя псіхіятру. Не трэба, як прынята гаварыць, “касіць пад дурачка”. Проста расказаць пра адчуванне заўсёднай трывожнасці, пастаянным падаўленым эмацыйным стане, прысутнасці ірацыянальных страхаў і інш. Сімптомы можна пагугліць.

Заява гэтых скаргаў з’яўляецца падставай для скіравання на абследванне ў псіханеўралагічны дыспансар.
Дарэчы, яшчэ можна сказаць пра нетрадыцыйную сексуальную арыентацыю)) Гэта таксама пасуе.

Далей самае галоўнае. Згодна закону псіхіятрыі, дакладную назву і нумар не памятаю, абследванне на стан псіхічнага здароўя можа праводзіцца толькі з асабістага дазволу. Гэта значыць, што прымусова ў псіхдыспансар чалавека скіраваць не могуць.
Каб не выклікаць падазрэнняў, можна забраць скіраванне на абследванне, але не праходзіць яго. А праз некаторы час напісаць пісьмовую адмову.

Варта памятаць, што адміністрацыйная адказасць прадугледжана толькі за няяўку па павестцы на мерапрыемствы прызыва. У законе аб воінскай службе ёсць іх пералік. Праходжанне абследвання сюды не тычыцца. То бок павестку для яўкі ў псіхдыспансар вам выпісаць не могуць. Дакладней, могуць, і нагаварыць шмат чаго могуць і запужаць, але ўсё гэта ні да чаго не абавязвае.

Асноўны недахоп гэтага спосабу ў тым, што ўсе вышэйпаказаныя дзеянні трэба будзе паўтараць кожныя паўгады на кожнай медкамісіі. Ёсць пэўная колькасць прызыўнікоў, якія заўжды так робяць. Ад асноўнай масы, асабліва ад тых, каго скіроўваюць у псіхдыспансар на абследванне, гэтую інфармацыю хаваюць, каб яны абавязкова прайшлі абследванне і можна было закрыць па іх справы. За незакрытыя справы, то бок калі не завершана без уважлівай прычыны медыцынскае абследванне і няма рашэння прызыўной камісіі, караюць.

Падтрымаць іх сабралася вялікая грамада студэнтаў – пішуць навінныя каналы.

❓А навошта хадзіць у рэктарат па адным? Каб стаяць там, як школьніку, і слухаць, як цябе адчытвае начальства? Бо навошта яны выклікаюць па прозвішчах – каб маральна прынізіць, раздавіць і запужаць кожнага паасобку. Так яны ламаюць вашу салідарнасць, прывучаюць вас, што з начальствам вы ў канчатковым выніку апынецеся сам-насам. Звыкайцеся падтрымліваць адно аднаго не стоячы за дзвярыма, а плячом да пляча. Размаўляць з начальствам трэба з пазіцыі сілы. Заходзіць да рэктара трэба ўсім разам! І ўсім разам патрабаваць аднаўлення адлічаных! Нідзе і ніколі начальства не павінна пачувацца камфортна. А студэнтам, наадварот, трэба трымацца адно аднаго і не ісці ні на аніякія наганяі, як ахвярам.

Калі рабіць так, колькасць пратэстоўцаў у вас будзе расці няспынна. Арганізаваную масу ніхто зламаць не ў стане

Падпісант даслаў годныя парады для іх. Перашліце сваім сябрам.

Слова блаславення новаму прызыву.

Рабяты, галоўнае не баяцца і быць разам.

– Памятайце, да прыняцця прысягі вы ўсё яшчэ не жаўнеры, а значыць, на вас большасць нормаў статута не дзейнічае.
– Прысяга неабавязковая для прыняцця. Ад яе можна адмовіцца, але вас будуць прэсаваць. Прэсаваць моцна, калі гэта “элітная” частка.
– Запамятайце важнае ўдакладнене: пасля ўказа Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь ад 4 верасня 2014 г. №432 на вайскоўцаў, не прыняўшых прысягу, распаўсюджваюцца ЎСЕ нормы статута, за выключэннем баявой задачы.
– Калі пачуеце, што нехта будзе гаварыць аб тым, што адмовіўшыхся прыняць прысягу не дапускаюць да зброі і на іх не распаўсюджваюцца дысцыплінарныя спагнанні – гэта не так. Раней, да 2014, было так, цяпер не.
– Аб’адноўвайцеся. Не дзяліцеся прызывам на групы. Будзьце еднымі. Тады вас складаней будзе зламіць.
– Не страчвайце сувязі са знешнім светам. Заводзьце два, а то і тры тэлефоны. Лепей звычайныя званілкі. Яны даўжёй трымаюць зарад, іх прасцей схаваць.
– Знайдзіце даверанага чалавека на гражданцы, які будзе СМСкамі паведамляць пра цяперашнюю сітуацыю ў краіне, і паведамляйце яму пра тое, што адбываецца ў частцы, каб ён мог перадаваць гэтыя сведчанні ў сетку.
– Паспрабуйце арганізавацца і на прысязе, замест вітання важнага госця, пракрычаць “Жыве Беларусь!”
– Памятайце, што масавая і публічная адмова ад прысягі, асабліва ў “элітных” і “важных” частках будзе сур’ёзным ударам для рэжыма, які хоча думаць, што ў войску ўсё ў ягоных руках. Пакажыце ім, што гэта не так і войска з народам.