Урэшце, дабраліся з Андрэем Павуком да самай галоўнай тэмы сучаснасці: ХТО КІРУЕ СВЕТАМ?

У новым, чацвёртым выпуску нашай адукацыйнай перадачы Школа Экстрэмізма я адказваю на пытанне, чаму большая частка зямлі жыве ў галечы, што такое неалібералізм і неакаланіялізм, і чаму браць крэдыты ў міжнародных фінансавых інстытутаў – не вельмі добрая ідэя.

Глядзім, ставім лайк, пішам камент і дзелімся з сябрамі!

Всё-таки не дорабатывают наши правоохранители. Очень серьезно недорабатывают! Особенно в части борьбы с экстремизмом. Вроде блокируют сайты, сажают за видосики, принимают законы – а гидра экстремизма всё равно поднимает голову там, где меньше всего ожидаешь.

Недавно скачал себе в плеер десяток песен российской рок-группы “Ария”. Когда воспроизведение перескочило на песню “Горящая стрела”, я буквально потерял дар речи! Любители хэви-метала, наверное, в курсе и без меня, но для остальных напомню:

Движенье стало смыслом жизни
Что дальше будет – все равно!

Дрожит земля, дрожит горячий воздух
Стрела летит туда, где рухнул мост
Не жди других, пока еще не поздно
Разбей окно и прыгай под откос...

Вопросы начинаются уже с первых слов: “Движенье стало смыслом жизни”. Какое движение? Быть может, анархическое? Или речь идёт о других неформальных молодежных объединениях и формированиях, участие в которых для подростков нередко действительно становится смыслом жизни?

Но это догадки, а теперь к фактам. “Не жди других, пока еще не поздно, разбей окно и прыгай под откос”. Что значит “разбей окно”? Неужели горе-музыканты не знают, что за битьё стёкол в общественном транспорте предусмотрена уголовная ответственность по части первой статьи 339 УК РБ? А призыв “прыгать под откос” – это разве не пропаганда самоубийства? Мало нам Синего кита у соседей – мы что, хотим, чтобы наши подростки, наслушавшись осатанелых рок-музыкантов под гитарные риффы сводили счёты с жизнью? Напомню, в беларуском законодательстве есть статья 342-1, которая так и называется – “Пропаганда самоубийства”. Однако mp-3 файл песни продолжает находиться в открытом доступе в интернете (даже без пометки 18+).

Я уже молчу о том что совершение таких действий – это нарушение правил пользования железнодорожным транспортом (статья 314 УК РБ), которое предусматривает наказание в виде ограничения свободы на срок до двух лет или лишения свободы на тот же срок. А глашатаи противоправных действий задумались, какие последствия может принести пение подобных строк? Представьте себе, что какой-нибудь подросток, наслушавшись этих опасных призывов, решит разбить стекло в пригородной электричке и выпрыгнет. Контроллёр или другое должностное лицо немедленно срывает стоп-кран, чтобы узнать, что случилось с безмозглым юношей, не нужна ли ему медицинская помощь. Резкое торможение: люди падают и получают травмы. А если среди них будут ветераны ВОВ, воины-интернационалисты, беременные женщины? И не дай Бог торможение происходит на железнодорожном переезде – останавливается еще и движение автомобильного транспорта. А если в этот момент машина скорой помощи будет спешить к умирающему?! Это просто чудо, что в Беларуси до сих не произошло несчастных случаев по такому сценарию!

В итоге что мы имеем: песни заграничных рок-музыкантов (еще нужно посмотреть откуда они финансируются, не исключено, что из того же кармана, что и оранжевые революции) с прямыми призывами к нарушению как минимум трёх статей Уголовного кодекса, и отсылки к непонятному “движению”, ставшему, якобы, “смыслом жизни”. Вишенкой на торте является внешний вид доморощенных бунтарей: длинные волосы (пропаганда ЛГБТ?), черная одежда, напоминающая униформу так называемых “анархистов” на несанкционированных акциях, да и вообще во всём внешнем виде так и сквозит желание бросить вызов стабильности и правопорядку.

Считаю, что в данном случае под внешне безобидной личиной рок-музыки скрывается фактическая пропаганда экстремизма и общественно-опасного образа жизни, никак не сдерживаемая рамками законодательства. Прослушивание и проигрывание подобных песен может оказать опаснейшее воздействие на неокрепшие умы молодежи, приводя их к ложным выводам о необходимости противопоставлять себя государственному строю и общественным устоям. Результаты этого мы уже видели в Сирии, Египте, Украине: начинается всё по одному и тому же сценарию: сначала “разбей окно” потом “прыгай под откос” а потом: война, кровь, Майдан и нападения на сотрудников правоохранительных органов. А вот кому в нашем случае выгодно раскачивать лодку в суверенной Беларуси, мы поговорим в следующих выпусках. Спасибо за внимание и до новых встреч!

#яэкстрэміст #яэкстремист

Сёння ў студыі Еўрарадыё з юрыстам Паўлам Сапелкам разважалі пра Рэспубліканскі спіс экстрэмісцкіх матэрыялаў. Шмат што, чаго хацелася, не атрымалася агучыць. Таму дадам тэзісна тут:

1. Спіс экстрэмісцкіх матэрыялаў гэта яшчэ адзін прававы інструмент для падаўлення іншадумства ў Беларусі. Гэта ніякая не абарона правоў грамадзян ці грамадскіх інтарэсаў. Гэта ў чыстым выглядзе спроба забараніць пэўныя ідэалогіі і стварыць грунт для пакарання іхніх носьбітаў. Аб гэтым кажа хаця б той факт што рэальнага “экстрэмізму” – у сэнсе забойстваў, масавага палітычнага гвалту, пагрозы хааса і межэтнічнай\межкласавай разні ў Беларусі няма. Няма тэрарыстычных груповак, масавых арганізацый ультраправых, няма вядомых грамадскіх дзеячаў, якія б прапаганадвалі нянавісць (акрамя Лукашэнкі, Шуневіча, Давыдзька). Таму экстрэмісцкія матэрыялы – гэта абарончы бар’ер дзяржавы супраць пранікнення іншадумства ў грамадскую сферу, не болей і не меней.

2. Дынаміка развіцця і дапаўнення спісу экстрэмісцкіх матэрыялаў паказвае узрыўны рост колькасці такіх матэрыялаў пасля 2014 года. Спіс вядзецца з 2008 года. Аднак з 2008 па 2013 уключна ў яго было дададзена 19 матэрыялаў. У 2014 – 10 матэрыялаў. У 2015 – ужо 44 матэрыялы. А ў 2017 – колькі б вы думалі? 193!

Акрамя таго аб цікаўнасці дзяржавы да “экстрэмісцкай” тэмы сведчыць тое што ў 2015-м было створанае 3-е упраўленне ГУБАЗіК (па барацьбе з экстрэмізмам), а ў 2016 – узмоцнены закон закон “Аб супрацьдзеянні экстрэмізму”.

Лічу, залішняе казаць аб тым што прычынай стаў Майдан і ягоныя ўрокі для беларускіх элітаў.

3. Судовая сістэма і ўвогуле закон у Беларусі не з’яўляюцца ніякімі сродкамі “рэгуляваць грамадскія адносіны” альбо “адстойваць грамадскія інтарэсы”. Суды і закон існуюць для таго каб насаджваць у Беларусі пануючую ідэалогію: кансерватызм, апалітычнасць, падданніцтва, пакору, і караць тых, хто спрабуе яе аспрэчваць. Аб гэтым факце кажа і заўвага Паўла Сапелкі: трапіць у “Спіс экстрэмісцкіх матэрыялаў” можна лёгка. А вось як выключыць з яго матэрыял – гэтага пры прыняцці закона нават не прадумалі. Вельмі просты разлік: а навошта? Хто вашага меркаванне пытаецца? Уладныя адносіны працуюць толькі ў адзін напрамак. Дзяржава і грамадства гэта не бакі, якія супрацоўнічаюць, гэта начальнік і падначалены.

Пераадолець гэта можна толькі адмовай ад падпарадкавання: адкрытай і публічнай. Іншых шляхаў не бачу.

#яэкстрэміст #яэкстремист

Працягваем разам з Вясной варушыць дзяржворганы наконт іхняга ж антэкстрэмісцкага заканадаўства. Як вы ведаеце, абрэвіятура АСАВ прызнаная экстрэмісцкай і за любую яе публікацыю ці дэманстрацыю лепяць 17.11 КААП. Вырашылі мы абскардзіць рашэнне суда, якое прызнала абрэвіятуру экстрэмісцкай.

Ведаеце што мне адказалі? Яны проста адмовілі ў разглядзе скаргі, бо я… не з’яўляюся зацікаўленым бокам па справе! Так. І нічога што мяне за гэты АСАВ судзілі ўжо тройчы. Я не зацікаўленая. Пытанне: «а хто ж тады зацікаўлены?» павісла ў паветры.

Вядома, нічога дзіўнага ў такім цынічным адказе няма. Могуць сабе дазволіць, бо яны – улада, а мы – не. Менавіта таму, хаця мы і працягнем далей іх калупаць (каб не расслабляліся), самы верны метад супрацьстаяння гэта не папяровая валакіта а прамое дзеянне – як, напрыклад, удзел у флэшмобе #яэкстрэміст. Калі забыліся пра яго – нагадваю. Далучыцца да 30+ смелых, хто адкрыта выступіў супраць цэнзуры, яшчэ не позна.

Дысклеймер і навошта мы гэта робім.

9 ліпеня Канстытуцыйны суд прыняў рашэнне аб тым што прынятыя палаткай папраўкі ў Закон аб супрацьдзеянні экстрэмізму – цалкам законныя (хто б сумняваўся). Цікаўнасць тут выклікае вызначэнне “рэабілітацыі нацызму”:

“прославление или оправдание лиц и (или) структур либо организаций, признанных виновными либо преступными приговором Международного военного трибунала либо приговорами национальных, военных или оккупационных трибуналов, основанными на приговоре Международного военного трибунала, а равно сотрудничавших с такими лицами и (или) структурами либо организациями на оккупированной территории СССР в годы Второй мировой войны политических и военных организаций, а также лиц, участвовавших в деятельности таких политических и военных организаций и исполнявших либо умышленно содействовавших исполнению преступных приказов лиц и (или) структур либо организаций, указанных в данном абзаце, в любой форме.”

Навошта было прымаць такі закон ва ўмовах Беларусі, дзе няма хоць колькі-небудзь значных нацысцкіх арганізацый (акрамя МУС), і хоць колькі-небудзь вядомых кейсаў публічнага апраўдання нацызму (акрамя пахвалы Лукашэнкі Гітлеру)? Я думаю, разгадка крыецца ў загорнутасці і намеранай нечыаемасці фармулёўкі. Зараз не трэба быць прыхільнікам нацызму, каб патрапіць пад кару. Дастаткова “праслаўляць альбо апраўдываець” чалавека які “наўмысна судзейнічаў выкананню злачынных загадаў” тых, хто СУДЗЕЙНІЧАЎ з нацыскімі\пранацысцкімі арганізацыямі. І ўсё, вас можна судзіць па крыміналцы. Гэта прыкладна як саджаць не тых выходзіць на Плошчу, а тых хто апраўдывае тых, хто падтрымлівае тых, хто выйшаў на Плошчу.

Вядома, падвесці пад такое хітрамудрае вызначэнне можна каго заўгодна – пачынаючы ад сельскіх апалчэнняў, якія змагаліся супраць партызанаў, сканчаючы арганізацыямі якія змагаліся з бальшавізмам без будзь-якой дапамогі Вермахта.

І яшчэ, можа я канспіролаг, але прыняцце такога законапраекту мне бачыцца яшчэ адной спробай душыць дысідэнтаў без таго каб прыцяваць да іх увагу Еўропы. У многіх беларускіх незалежных пісьменнікаў, гісторыкаў, паэтаў і журналістаў можна знайсці тэксты ці пасты з прапановай паглядзець на вайну пад другім вуглом, не так як гэта робіць савецкая прапаганда. Вжух – і яны “апраўдацелі нацызма”. А нашыя цэрберы будуць ківаць на Германію з яе законамі супраць нацы, маўляў, “у вас тое ж самае, чаго вы да нас прычапіліся? Саджаем экстрэмістаў, гэтаксама ж як вы”.

Ізноў, прыняцце гэтага закона (аб прымяненні якога мы яшчэ пачуем, я гарантую гэта) мы абавязаныя пасіўнасці грамадства. Можна сказаць, самім сабе. Акрамя некалькіх журналістаў і праваабаронцаў, а таксама купкі людзей, якія падтрымалі флэшмоб #яэкстрэміст ніхто не затурбаваўся. Вынік: прастора свабоды слова звузілася яшчэ болей.

Схадзіў сёння на апеляцыйны суд Глеба Рубанава. Нагадаю, яму пару месяцаў таму далі 40 базавых штрафу за ўдзел у флэшмобе #яэкстрэміст. Ад падобных справаў гэта адрозніваее тое што менты не змаглі схаваць што афармлялі пратакол заднім чыслом – калі Глеб УЖО быў затрыманы.

Апошнія некалькі год дзяржава вельмі захапілася барацьбой з экстрэмізмам. А менавіта ў 2018-м годзе адбыўся рэзкі рост колькасці людзей, прыцягнутых па экстрэмісцкіх артыкулах КААП, больш за тое, пачалі абкатваць крымінальныя артыкулы за “распальванне варожасці”, якія раней ляжалі ў Крымінальным кодексе мёртвым грузам.

Чаму так адбылося? Адкуль такі шалёны імпэт? На гэта ёсць тры прычыны, аб якіх я і расказаў сайту palitviazni.info (а таксама паспрабаваў спрагназаваць што будзе далей).

Пару недель назад в Беларуси во втором чтении был принят законопроект с поправками к Закону о противодействии экстремизму”. Сейчас закон ждет подписи и Лукашенко, и можно не сомневаться, что он будет подписан: борьба с экстремизмом в тренде.

Новая версия закона будет предполагать:
– Увеличение штрафов по ст. 17.11 КОАП (“Распространение экстремистских материалов”).
– Введение уголовного наказания за “Реабилитацию нацизма”.
– Введение новой статьи КОАП: “Демонстрация символики экстремистских и террористических организаций” (список символики обещают составить и опубликовать).
– И самый любопытный пункт: введение уголовной (!) ответственности за “Хранение атрибутики экстремистских и террористических организаций с целью распространения”. Правда, с этим пунктом пока ясности нет. В первоначальной версии законопроекта его не было, после второго же чтения палаточники пишут, что “из законопроекта были исключены нормы об изменении Уголовного кодекса”. Что будет на выходе, пока неясно.

Итак, какая же символика попадёт в список “экстремистских и террористических организаций”? Это будет сиволика футбольных фанатов и их “фирм”, эмблемы неонацистских сект, которые в Беларуси даже не представлены, возможно – внесистемных националистов (вроде МФ или Белого Легиона), но главное – символика анархистского движения. Потому что на сегодняшний день это единственное радикальное политическое движение, всерьез беспокоящее власти, о чем можно судить хотя бы по ресурсам, привлекаемым для его подавления: целое управление в ГУБОПиК, бойцы СОБР, а в последнее время – и штатные писаки з десятками фейковых аккаунтов в сети.

Ответственный за принятие законопроекта – “депутат” Валерий Иосифович Савко. 57 лет. По первому образованию – инжинер-механик (окончил Институт механизации сельского хозяйства), по второму – менеджер-экономист. Трудовой путь также поражает своей близостью к социально-политическим вопросам: заведующий автогаражом совхоза “Искра”, директором ООО “Вита”, председателем Гродненского обкома профсоюза госслужащих. Ну и, конечно, карьера в ЛКСБМ – без этого никак.

На сайте ПП НС есть даже статья, представленная обоснованию необходимости принятия поправок в закон, состоящая чуть более чем полностью из дидываевале и пересказа страшилок Шуневича про 3000 нацистов в Беларуси. Подписана она почему-то “Светлана Савко”.

В страничке законопроекта написано, что к его разработке были привлечены сотрудники Академии Наук и Истфака БГУ. Наверное, чтоб не перепутать Гитлера с Гиммлером, а наших воевавших дедов – с ихними. Я написал этому депутату на официальный email с вопросом, кто именно из сотрудников был привлечен к работе над законопроектом. Думаете мне ответили? Хрен там.

К чему я это всё? Сегодня в Беларуси заведующий автогаражом с комсомольским прошлым может решать, какие символы и значки нам можно постить в своих инстаграмах и вокнтактах, а какие – нет. Решать, за что нас, политически активную молодежь, будут штрафовать и сажать в тюрьмы. Он и ему подобные определяют, какой круг идей нам думать можно, а какой – атата и экстремизм. В руки некомпетентных, ограниченных, и попросту бессовесных людей попала колоссальная власть. И так будет до тех пор, пока неподчинение их идиотским законам не станет массовым. А этого мы обязательно добьемся.

Я ўсе чакаў, калі ад барацьбы з абрэвіятурамі і спалучэннямі словаў МУС перойдзе да барацьбы з лічбамі. І, урэшце, гэта адбылося!

26-гадовага хлопца не пусцілі на хакейны матчы у Гародні, таму што на майцы ў яго была напісаная камбінацыя лічбаў, у якой, “на думку экспертаў можна разгледзець зашыфраваную абразу ў адрас супрацоўнікаў праваахоўных органаў”.

Ні адзін з парталаў канешне не рызыкнуў паўтарыць гэтую камбінацыю лічбаў. А я вам скажу. Гэта 1312. Па літарах алфавіту: 1-A, 3-C, 1-A, 2-B. Складваецца наш любімы АСАВ, як вы ўжо зразумелі.

Пікантнасць сітуацыі яшчэ і ў тым што гэтая камбінацыя лічбаў яшчэ не не ўнесеная ў спіс экстрэмісцкіх. Затое які прастор для фантазіі да флэшмбу #Яэкстрэміст! Бо можна узгадаць, што ў гэтым годзе Папа рымскі Клімент 5-ы ліквідаваў ордэнт Тампліераў. А Залатая Арда прыняла іслам у якасці дзяржрэлігіі. А яшчэ генуэзскі марак Ланцерота Малачэла адкрыў Канарскія выспы. Таму калі вырашыце апрануць цішотку з тампліерамі, шкарпэткі з Чынгісханам ці майткі з Канарскіх астравоў – будзьце гатовыя што вас прыцягнуць за экстрэмізм. Зараз мусарок адукаваныя пайшоў…

Зноў жа паўстаюць пытанні: а як быць з падручнікамі гісторыі, у якіх прыгаданы 1312 год? А калі на цэнніку ў краме нешта каштуе 13 рублёў 12 капеек? Больш за тое, раптам табло на гадзінніку ў цэнтры гораду пакажа 13 гадзін 12 хвілін – табло варта апячатаць да прыезду следчых, а галоўнага інжынера пасадзіць за экстрэмізм?

Калі ж сур’ёзна, наш дзяржаўны лад нагадвае нейкі позні абсалютызм са звар’яцелым манархам, асатанелымі ў халуйстве прыдворнымі і народам, абкладзеным падаткамі з усіх бакоў. Замест змагання са злачынствамі менты займаюцца тым што “разглядваюць” (!!!) на чужых футболках абразу ў свой адрас. А як вы ведаеце, калі доўга кудысь углядвацца то можна разгледзець усё што заўгодна. Так што нас чакае яшчэ маса цікавых адкрыццяў.

https://spring96.org/be/news/93179

Коратка прабегся па зместу сённяшняга семінару. Дзякуй Human Constanta і Насці Лойцы за тое што трымаюць у фокусе ўвагі гэтую ультра-важную тэму.