Крамлёўскія шлюхі дабраліся да маей фрэндстужкі ў выглядзе платнай рэкламы. Гавораць ад імя “падаўляюшчага бальшынства”. Шуруйце ў Расію, пад абаронай Пуціна ніякія палякі з амерыканскімі базамі будуць не страшныя.
Entries from October 2018 ↓
October 25th, 2018 — Аб усім, Палітыка
Смеласць заўседы перамагае
October 24th, 2018 — Бягучыя навіны, Палітыка
Пасля вялізарнага перарыву атрымаў ліст ад Міхаіла Жамчужнага.
Міхаіл выкаціў ужо больш за 270 сутак ШІЗА. Больш за год знаходзіцца ў адзіночцы. Аднак штодзень па 2 гадзіны займаецца спортам. Піша, што падцягваецца 10 разоў (гэта ў 63 гады, заўважу). Чытае Новы Час.
Не без гонару пералічвае свае дасягненні: крымінальнікі пагналі “сматрашчага” зоны, быў зняты з пасады начальніка атрада, у якім месціцца Міхаіл, а начальнік калоніі Лапатін “сышоў на пенсію” (таксама наўрацці сам). Усё гэта стала магчыма дзякуючы нязломнасці Міхаіла, ягоным адмовам падпарадокўвацца несправядлівым правілам, упартасці, смеласці… Ён там адзін супраць усіх, супраць цэлай сістэмы. Напішыце яму. Падтрымайце лістом, скаргай, званком у ПК-9, рэпостам, на худы канец.
Вось такія рарытэты ў мяне есць
October 24th, 2018 — Аб усім, Гумар, Палітыка
“Новы Свет” 18-гадовай даўніны. Па гэтым выданні я рабіўся анархістам. Калі ў 2003-м годзе ў мяне з’явіўся інтэрнэт, гэта была адзіная анарха-газета, архіў якой быў выкладзены анлайн. Я яго выпампаваў цалкам і чытаў.
“Чорная зорка” 14-гадовай даўніны. Выдавалася тысячнымі тыражамі ў свой час і актыўна распаўсюджвалася сярод працоўных у Маскве.
“Контрольный выстрел” гэта асобная песня. Выданне расейскага Авангарда Красной Молодежі (АКМ, стрёмныя сталинисты). 12 год таму ячэйка гэтай арганізацыі была нават у Мінску (ім і газеты гэтыя сюды падганялі з Масквы). Рэальнай актыўнасці не вялі. Але я з імі кантачыў, звеў іх лідара з мінскай антыфой, ён пачаў з імі забухіваць і арганізацыя спыніла свае існаванне 🙂
October 23rd, 2018 — Аб усім, Бягучыя навіны
Наведаў прэзентацыю дакладу аб тым, як зрабіць Беларусь альтэрнатыўнаэнергетычнай краінай.
Вынік трывіяльны: гэта даўно можна было б зрабіць, калі б не дзяржава.
Скаргу Мамедгусейнава адхілілі
October 23rd, 2018 — Палітыка
Наведаў разгляд апеляцыйнай скаргі па справе Сеймура Мамедгусейнава – грамадзяніна Беларусі (ужо былога) з Азербайджану, які ўжо паўгады сядзіць у ІЧУ без будзь-якой крымінальнай справы толькі за тое што адмовіўся стучаць на ГУБАЗіК.
У падручніках гісторыі Беларусі будучыні такія судовыя працэсы стануць эталонам для ілюстрацыі нікчымнасці і фейкавасці судовай сістэмы. Гэта проста зборышча клеркаў-марыянетак.
Сеймура на суд не даставілі
ГУУС Мінгарвыканкама – не з’явіліся
АГІМ – не з’явіліся
ГУБАЗіК – не з’явіўся
Нават адваката не было.
Вынік – чаканы.
Напісаў аб чарговым вітку канфлікта “анархісты VS дзяржцэнзура”
October 22nd, 2018 — Аналітыка, Палітыка
Звярну ўвагу, што анархісцкія сайты і групы ў сацсетках пачалі блакаваць задоўга да Хартыі, Партызана і інш. Як гэта і бывае заўжды, на малаколькасных і радыкальных групах рэпрэсіўныя тэхналогіі былі адпрацаваныя – а потым ужытыя супраць куды больш шырокіх груп.
Тады за анархістаў ніхто не ўпрогся (і зараз не асабліва імкнуцца). І менавіта такая кволая рэакцыя грамадзянскай супольнасці і журналістаў на нахабную цэнзуру, зрабіла магчымай, я лічу, блакіроўкі больш буйных і вядомых сайтаў, а таксама новы драконаўскі закон аб СМІ.
Гэта шэдэўральнае відэа, я лічу
October 22nd, 2018 — Відэа, Гумар, Палітыка
October 20th, 2018 — Аб усім, Гумар
Шось Пуцін і Лукашэнка ледзь не ў адзін голас заклікаюць нас дзеля кагосьці памерці. Адзін – у попеле ядзернай вайне, другі “дзеля жанчыны”. Аднак самі жывей усіх жывых і нядрэнна сябе адчуваюць.
Давайце рабяты, вы першыя. Падайце прыклад.
October 20th, 2018 — Аб усім
ЕГУ так старана змагаецца з унутранымі праблемамі, што нават мая штомесячная стыпендыя была ўрэзаная на… 10 еўра!
Спадзяюся, гэтая рашучая антыкрызісная мера дазволіць універсітэту вылезці з цяжкага матэрыяльнага становішча і атрымаць, урэшце, акрэдытацыю ў Мінадукацыі Літвы. #ЕГУ_жыві
Активизм за поощрение
October 20th, 2018 — Аб усім
Уфффф, что-то я подустал видеть на разных страницах одну и ту же копипасту о “титанических усилиях” по изготовлению некоего феминистского зина. Так устал встречать этот текст во всех щелях, что решил прокомментировать.
“Кому-то кажется, что выпустить зин – это очень просто. Не то что там книжку напечатать, журнал сделать или митинг организовать. Вот это серьезные и настоящие задачи. А что феминистский зин? Подумаешь, надо просто всем написать, собрать тексты и потом напечатать?!
Чтобы подготовить 40-страничный зин, нужно (перечислю только небольшую часть работы) составить open-call, на который откликнется 1,5 человека, если вы, конечно, не всемирно известный журналист, написать всем подругам и друзьям, которые могли бы принять участие, с каждым автором и авторкой обсудить тему, сроки, дать комментарии по черновику, отобрать тексты, отредактировать их, заняться корректурой, регулярно напоминать прислать тексты тем, кто занят другим вещами, и которые приносят деньги, регулярно напоминать еще раз, найти того, кто будет верстать, сверстать, напечатать зины, скрепить, разрезать, склеить, скрепить, упаковать, отвезти, привезти, раздавать, упасть без сил. Потом еще винить себя в своей неэффективности и в том, что все это дело как-то затянулось. Это я молчу про работу по распространению готового продукта труда.”
Да, переписываться с парой человек, сидя за компьютером у себя дома, равно как и скрепить-разрезать несколько десятков брошюрок это конечно стахановского размаха деяние, практически подвижниечество. Стоит того чтобы посвятить ему целый абзац. Такого еще никто не делал. Вы первые.
Но вообще меня конкретно бесит тенденция последних лет, когда активизм превращают в совревнование “кому в этой жизни сложнее” (еще очень популярный спор в активистских группах: кто больше угнетен “структурным угнетением” и больше страдает, но это отдельная тема). Энергия активистов уходит не на изменение окружающего а на доказывание всем вокруг что он(а) бедный-несчастный. Что его(ее) нужно пожалеть.
Читаю вот объяву о выпуске нового зина, и 80% ее занимает нарратив “Посмотрите, как тяжко мы трудились” (между строк идет: а вы, бесчувственные, не цените!) Ребята, кого вы обманываете? Все то, чем вы занимаетесь, вы занимаетесь в первую очередь для себя. Не для угнетённых женщин мира, а ради того чтобы удовлетворить свои собственные потребности: в самореализации, в активности, в восстановлении справедливости.
Если кого-то вам и удастатся шокировать рассказами то том вы сами (!) “упаковали, отвезли, привезли, раздавали” свой зин, то точно не меня. Эмоциональный шантаж о вашей тяжкой доле, оставьте например для западных фем-проектов. Там такое любят, поплачутся вместе с вами, может денег подкинут.
Это все к чему. Если вы взялись менять этот мир, делайте это, а не выпрашивайте поощрения. Всем трудно, не только вам.
