Надо сказать, я ошибся со своим первоначальным прогнозом касаемо вируса, говоря что через 2 месяца о нём все забудут. В своём прогнозе я опирался на ситуацию в Китае и Азии, где наметился четкий тренд на падение количества заболевших и умирающих. А также на опыт предыдущих эпидемий: атипичной пневмонии (2002), птичьего гриппа (2003), свиного гриппа (2012) и Эболы (2015), которые закончились, за исключением Эболы, >1 тыс. смертей.
Теперь же ситуация иная, в первую очередь потому, что вирус успел бесконтрольно распространиться по части Европы благодаря длительному инкубационному периоду.
В Италии же совпало сразу множество слагаемых, которые привели страну в состояние национального бедствия. В частности:
1. В Италии вирус начался задолго до того, как его признали. Его оценивали как пневмонию либо обычный грипп, никаких мер не принималось. То есть огромное количество людей продолжали заражать друг друга.
2. В Италии молодые люди проводят много времени со стариками в семьях. Отсюда такая огромная смертность (под 10%).
3. Там целуются при встрече. Ноу комментс.
4. В Италии очень старое население. Люди там живут дольше, стариков много. Еще одна причина аномально высокой смертности.
Что в Беларуси. Как правильно замечают наши аналитики (Цыганков, Карбалевич), Лукашенко затеял очень опасную игру. И ситуация может развиться в двух разных направлениях. Первое: благодаря мерам, принятым соседями и полумерам правительства, нас сбольшего пронесёт: несколько тысяч заболевших и несколько десятков смертей (то что смерти будут, если уже не есть, можно не сомневаться). Тогда, конечно, мы услышим про мудрость президента, который не поддался панике и “не повёл страну за цивилизованным миром”.
Вторая:: итальянский сценарий. Тогда нас ждёт интересное сочетание: жесткая полицейщина с арестами за нарушение карантинного режима, обязательное отправление в уютный карантин на Окрестина всех блогеров и лидеров мнений, возможно, принятие репрессивных законов под шумок. Однако всё это будет сопровождаться глубокой делегитимизацией власти. Т.к. все будут понимать, что никто иной, как Лукашенко, довёл своим отрицанием ситуацию до такой крайности. А поскольку он патологически не способен признавать свои ошибки, вот увидите, даже когда мужики в костюмах химзащиты будут опылять улицы Минска, он продолжит говорить что короновирус в головах и вообще трактор всех вылечит. Это вызовет у людей бешенство, которое может прорываться в самых разных формах и вообще станет глубокой травмой в национальной памяти, сродни Чернобылю.
Еще интересный момент который я наблюдаю, это то что пока Лукашенко несёт чушь про трактора и рассказывает анекдоты про Жириновсого, многие госорганы вводят карантинные\запретительные меры сами, фактически вразрез с общей политикой Лукашенко. БелЖД переводит людей на 4х-дневку, Белпочта перестала принимать посылки из Китая, многие ВУЗы переводят студентов на дистанционку, не дожидаясь мнения Минобразования. Я не говорю сейчас о том, все эти меры обязательны и без них мы умрём. Однако они входят в резонанс с настроением общества. А слова Лукашенко явно в диссонансе, и вызывают лишь возмущение (хотя как я говорил, в отношении медийной паники он прав).
Сколько продлиться эпидемия, сейчас не берется говорить никто. Есть прогнозы о том, что до двух лет. Я могу лишь с большой долей уверенности сказать что если не произойдет непредвиденного, эта тема вскоре перестанет быть топовой — и будет идти фоном. Ну эпидемия и эпидемия. Маски, патрули на улицах, перегруженные больницы — люди привыкнут, как привыкают ко всему.
Ну и последнее. Какова бы ни была ситуация, помните, паника, алармизм и накручивание истерии еще никого не спасали. Не требуйте от государства жестких мер — вы первыми же от них пострадаете. Позаботьтесь сами о себе а также о своих ближних. Категорически рекомендую отписаться от каналов и пабликов, которые пишут панические и неправдивые заголовки капслоком, а также призывают что либо “скупать”. Информационная гигиена сейчас не менее важна, чем физическая.
Для мяне выбары-2006 сталі першай кропкай увахода ў палітычны актывізм за межамі анархісцкага руху. Мы з сябрамі-аднагодкамі (мне тады было 17) клеілі налепкі «Вясёлы Рыгорыч» (самаклейка тады мала ў каго была, таму проста раздрукоўвалі і клеілі на ПВА), хадзілі на мітынгі, агітавалі сваіх сяброў і знаёмых і марылі аб тым, што рэжым, урэшце, дажывае апошнія дні. Памятаю, як у Юрыдычным каледжы БДУ раскладваў па падаконніках улёткі супраць лукі, спампаваныя з Індымедыі. Шчыра кажучы, было страшна – калі б спалілі, адлічылі б маментам. Пару разоў прыходзіў у намётавы лагер на Кастрычніцкай плошчы (менавіта тады яна стала Плошчай Каліноўскага).
Тады ўпершыню прыйшло разумення цынічнасці палітыкі – было бачна, як асобныя лідары здраджваюць і зліваюць пратэст без ваганняў і згрызотаў сумлення. Упершыню пабачыў палітычныя тэхналогіі: пачынаючы ад апазіцыйных фэйкаў пра «патрыятычна настроеных супрацоўнікаў КДБ», якія, нібыта, ужо гатовыя скідаць рэжым і толькі чакаюць «гадзіны Х», сканчаючы панічнымі чуткамі аб нейкіх немаверных колькасцях мусароў і нейкай страшэннай спецтэхнікі (якія, упэўнены, самі ж спецслужбы і распаўсюджвалі) і, канешне, знакамітыя пацуках у водазаборы.
Тады ж з пераказаў размоваў сяброў з АМАПаўцамі даведаўся аб дзяржаўным наратыве, які ўбіваецца ў галаву карнікам: «оппозиция вся проплачена, они там пьяные и обколотые, хотят посеять хаос и продать нас западу». За 14 год гэты наратыў амаль не змяніўся. Хіба што дадаліся гей-парады.
Карацей, у такія перыяды вучышся вельмі многаму. Вельмі карысны артыкул каб прыгадаць, як гэта было (бо многія сённяшнія актывісты ўжо не памятаюць) і не паўтараць памылкі мінулага.
Comments Off on Тым часам, сёння 14 год беларускай Плошчы
Можно требовать от государства чрезвычайных мер и вмешательства во всё на свете, а можно уже сегодня организоваться и помогать друг другу.
Мы создали чат в телеграме, в котором координируются низовые инициативы взаимопомощи во время пандемии коронавируса. В этом чате мы:
1. Делимся советами и важной инфой о уже существующих волонтёрах и возможностях на местах.
2. Организовываем материальную помощь тем, кто имеет в ней наибольшую необходимость: антисептики, еда, средства гигиены, медикаменты и т.п.
3. Помогаем делом наимение защищённым (старым, больным, одиноким и т.п.). Кому-то выгулять собаку, кому-то сходить в магазин, кому-то вернуться из-за границы в Беларусь. Всё что угодно.
4. Запрашиваем помощь, если она нам нужна.
… и вместе думаем над тем, как еще можем помочь друг другу там, где это не делает государство.
Что мы в этом чатике НЕ делаем:
1. Не распускаем панические слухи и не нагнетаем истерию.
2. Не ругаемся.
Я думаю, мала ў каго ўжо выклікае сумнеў, што асноўнай мішэнню рэпрэсій на выбары-2020 стануць не афіцыйныя «кандыдаты ў прэзідэнты», а перш за ўсё незалежныя СМІ і блогеры.
З апошнімі ў улады ўвогуле бяда. Рэгістрацыю ў іх не адымеш (таму што яе няма), пагрозаў яны не баяцца (таму што ўжо пужаныя), з працы іх не звольніш (таму што блогінг і ёсць іхняя праца), любыя спробы ачарніць іх праз дзяржСМІ прывядуць толькі да росту папулярнасці.
Вось і прыходзіцца вынаходзіць альтэрнатыўныя метады. Пастараўся прыкінуць, як карнікі будуць спрабаваць нейтралізаваць блогераў зараз і панзей:
а) Адміністрацыйныя арышты. Гэты інструмент ужо прымяняецца. Карыстаючы КААП па адпрацаванай схеме блогера можна ізаляваць, тэарэтычна, на тэрмін да 4 месяцаў (калі верхняй мяжой браць выпадак Шэрага Ката). Ёсць аднак і недахопы: гэта толькі прыплюсуе блогеру падпісчыкаў, а таксама ставіць пытанне аб прызнанні яго палітвязнем. То бок карысць толькі ў кароткатэрміновай перспектыве, у доўгатэрміновай пераважаюць мінусы.
б) Штрафы. У вялікіх колькасцях можа быць эфектыўна, бо гаманцы ў тых, хто гатовы дапамагаць не бяздонныя. Да таго ж гэта спусташае рэсурсы грамадзянскай супольнасці, якія маглі б быць патрачаныя на іншае.
в) Фэйкавыя крымінальныя справы. Ужо дзве такія здарыліся як пад капірку: «мініраванні» дзяржустановаў спачатку Андрэем Павуком, потым Сяргеем Ціханоўскім. Завядзенне такіх справаў не мае на ўвазе пасадзіць чалавека, а толькі патрапаць яму нервы і даць легальную нагоду для вобшукаў (у Андрэя Павука, напрыклад, надоўга забралі тэхніку, амаль 100% у ёй рыліся КДБшнікі ў пошуках важнай інфы, таму не забывайцеся шыфраваць свае прылады і захоўваць важную інфармацыю толькі ў кантэйнерах VeraCrypt).
г) Удар па фінансавай незалежнасці. Тут можа быць адразу некалькі варыянтаў. Па-першае, вылічыць і пачаць кашмарыць асобных данацераў. Зрабіць гэтыя справы паказальнымі, каб усе бачылі і баяліся ахвяраваць. Па-другое, пачаць прыцягваць блогераў па лініі падатковай, штрафуючы за нясплату падаткаў (калі заканадаўства гэта не дазваляе, змяніць яго – раз плюнуць). Яшчэ грубей і прасцей – проста заблочыць сэрвісы кшталту DonationAlerts на тэрыторыі Беларусі. Пэўнаму адсотку данацераў будзе лянота карыстаць інструменты абыходу блакіровак, тым самым прыбыткі ў блогераў троху знізяцца.
У крытычныя для сябе моманты карныя службы гатовыя працаваць на папярэдджанне. Тое ж самае можа рабіць і грамадзянская супольнасць – пры наяўнасці якаснай аналітыкі. Прыняць прэвентыўныя меры (засвоіць кампутарную бяспеку, завесці Bitcoin-гаманец, навучыцца правілах паводзінаў пры допытах) можна ўжо зараз. Тым больш што потым будзе позна.
Многія людзі лічаць, што варта толькі прыбраць міліцыю, і людзі пачнуць апантана рэзаць адзін аднаму глоткі, рабаваць і гвалціць. Ды і ўвогуле, маўляў, грамадству ў агульным і чалавеку ў прыватнасці патрэбная палка. Усе дзяржаўныя прапагандысты старана падтрымліваюць гэты міф – маўляў, грамадства без карных структур (ачоленых, вядома, нашымі мудрымі лідарамі) скаціцца ў хаас. А таму бот дзяржавы на вашым карку гэта меншае зло.
Прыйшоў час абвергнуць гэтае ілжывае сцверджанне і паказаць, што праваахаоўныя структуры могуць быць зусім іншымі, чым мы іх прывыклі бачыць.
У рамках праекту “Анархія проста” адказваю на адно з самых распаўсюджаных пытанняў аб анархісцкім грамадстве: ці будуць у ім суды, міліцыя і пракуратура, і калі так, то як яны будуць працаваць.
Шкада, у відэа не ўвайшлі мае разважанні аб эфектыўнасці акцыі для анархісцкага руху. Таму паўтаруся: цалкам падтрымліваючы матывацыю і погляды Мікіты Емельянава, лічу што такіх і падобных акцый трэба максімальна пазбягаць, так як карысць ад іх несуразмерная з той шкодай, якую яны прыносяць самім жа анархістам.
Comments Off on Зняўся ў дакументалцы «Прававой ініцыятывы», прысвечанай справе Камара-Емельянава
Независимо от того, нравится нам это или нет, произойдёт традиционное усиление репрессий. Если вы когда-то засветились на акциях, получали штрафы и сутки, или просто ваши данные были где-то переписаны, то с огромной вероятностью за несколько дней до выборов вам начнут присылать повестки, домой будут ломиться менты, под подъездом с утра будет дежурить синий бусик. Если вы молоды или имеете материальные проблемы – вас могут счесть “перспективными” для вербовки и однажды по месту работы\учёбы и к вам наведается человек в штатском, который, комбинируя лесть, сочувствие и угрозы, предложит вам подписать несколько “ничего не обязывающих” бумажек.
Этого не нужно бояться. К этому нужно быть готовым. Практика долгих лет борьбы показывает, что вред от репрессий можно многократно снизить, если придерживаться определённых правил, действовать по алгоритмам и соблюдать четкие моральные принципы.
Более того, почти все дикие случаи: посадки, неожиданные маски-шоу и позорные вербовки, происходили из-за того, что этими принципами пренебрегали.
Пожалуйста, ознакомьтесь с этими видео и поделитесь ими с теми, кто находится в зоне риска. Покажите их неполитическим активистам, своим друзьям и родным (на них тоже может начаться давление). Научитесь противостоять репрессиям сейчас, не откладывайте на потом. Промедление и нерадивость в изучении правил безопасности может стоить слишком дорого.
(в описании к видео множество полезной инфы, изучите её внимательно).
І гэта ва ўсёй гісторыі самае страшнае – што гэтыя легалізаваныя дзяржаўныя забойцы ходзяць сярод нас, прымаюць рашэнні і жывуць у раскошы. Вельмі хочацца спадзявацца, што гэта ненадоўга.
Рэспект Дзянісу Івашыну за смелае і прынцыповае расследаванне.
Comments Off on Страляў людзей, а потым стаў рэспектабельным «помощником председателя правления коммерческого банка»
Абмяркуем падзенне рублю: прычыны і наступствы, а таксама крымінальную справу супраць блогера Сяргея Ціханоўскага. Яшчэ я раскажу вам, чаму гэты дзень, 15 сакавіка, важны для гісторыі беларускага анархізму.
Ну і, як заўжды, шмат вольных размоваў. Рыхтуйце вашыя пытанні! І не забудзьеся, падпісаўшыся на мой канал, націснуць на званочак – тады вы атрымаеце апавяшчэнне аб пачатку стрыму прама ў свой смартфон.
Comments Off on Ужо заўтра – наш рэгулярны стрым і ніякага каронавірусу
