Entries from July 2019 ↓

Смешны хорар з японскімі школьніцамі ў галоўнай ролі. Можна паглядзець, калі вам падабаецца Resident Evil і яму падобнае. Накал драмы прыклдна 7 з 10, але трэба сказаць што над зломам шаблонаў пастараліся, і сюжэт ідзе даволі непрадказальна.

Бабуля пасадзіла свайго ўнука на 9 гадоў. Проста прыйшла ў міліцыю і папрасіла “прыглядзецца да ягоных паводзінаў”. Мы, актывісты, звычайна кпім і пасмейваемся над верай людзей у “добрую міліцыю”. Але як апынулася, гэта не так уж смешна. Такая вера можа каштаваць паламанага жыцця.

Хаця асабіста мне, пры ўсім спачуванні, цяжка прадставіць, як можна дадумацца пайсці ў міліцыю з даносам і разлічваць што там да тваёй справы паставяцца гуманна. Гэта да якой ступені мусіць дайсці атамізацыя і адасабленне ад сацыяльных сувязяў, каб прасіць дзяржаўны карны ворган выхаваць твайго ўнука. Тут не бязглуздая верая ў справядлівую дзяржаву, тут нешта большае.

Колькі яшчэ людзей мусяць пацярпець, каб людзі зразумелі: міліцыя для таго каб караць, а не “разбірацца”. Хіба нехта чакае, што авіябомба, сутыкнуўшыся з зямлёй, заб’е толькі злых людзей, а добрых пакіне ў жывых? Гэтак і з дзяржавай: гэта бяздушная машына а не гуманны рэгулятар! І ёй без розніцы, каго размалываць у шчэпкі: добрага ці злога, вінаватага ці нявіннага.

Учора вярнуўся з Гомелю. Не змог не наведаць свой стары двор па вул. Інтэрнацыянальнай. У гэтым доме я пражыў 8 год свайго жыцця, пераўтварыўся з дзіцёнка ў падлетка. У гэты перыяд спазнаў сяброўства і здраду, упершыню закахаўся, упершыню ўвайшоў у інтэрнэт 🙂 асэнсаваў сябе як незалежнага індывідуума і супрацьпаставіў навакольнаму свету.

Зараз у гэтым доме амаль усё як было раней. Здаравенныя калдобіны ў асфальце, абшарпаны пад’езд, паўзгніўшая бяседка, каты пасвяцца пад вокнамі, і ўсё шчыльна зарасло зеленню. Наступны раз прыеду – ізноў туды прыду

Сёння ехаў ад Гомеля да Жлобіна з мужыком-кіроўцай фуры. У дарозе расказываў мне якая кепская краіна Расія і як нам нельга з ёй аб’ядноўвацца 🙂

І не першы раз ужо чую такое – асабліва ад рабацягаў, якія працавалі ў Расіі. Галоўныя фактары антырэкламы: брудныя вуліцы, кепскія дарогі, мярзотныя хімозныя прадукты харчавання ў крамах, ахамелыя ДАІшнікі. Карацей, можа я выдаю пажаданае за наяўнае, але падаецца што прыхільнікаў “уз’яднання” і “путин нас спасёт” калі не менее, то дакладна не более.

Праўду кажуць, што рабства не толькі ў кайданах, яно яшчэ і ў галовах. І калі, ліквідаваўшы першае, пакінуць другое, вызваленыя рабы, ледзь толькі зняўшы кайданы, ізноў пабягуць туды, дзе ім іх начэпяць. Дэйнэрыс Таргарыен у 4-м сезоне “Гульні тронаў” ня ведала гэтага. Таму бегала па гарадох заліва рабаўладальнікаў, вызваляючы рабоў і шчыра думаючы што зараз з рабствам скончана раз і назаўжды. Наіўная, потым здзіўлялася, калі ёй казалі што ва ўсіх вызваленых ёй гарадах рабства вярталася ў той ці іншай форме. Калі б усё было так проста (забіў гаспадара – атрымаў свабоду), чалавецтва ўжо даўным-даўно жыло б пры анархізме.

Сацыяльныя інстытуты (каштоўнасныя ўстаноўкі, культурныя нормы, традыцыі, уяўленні аб тым што можна а што нельга) куды больш трывалыя чым асобна ўзяты закон. Рабства працягвае жыць, нават калі кайданы знятыя а гаспадары павешаныя на слупах. Таму скончыць з ім куды цяжэй чым падаецца на першы погляд.

Аднак па той жа прычыне ўсе аўтарытарныя рэжымы ніколі не могуць да канца выкараніць салідарнасць, узаемадапамогу і вальнадумства.

Якія ўсё ж шаблонна-думаючыя калхазаны працуюць у ахове метро. Стэрэятыпы з расійскіх серыялаў замест мозга. Колькі раз ужо заўважаў: іду ў цывільнай вопратцы (кашуля-брукі, ці кажуальная вопратка светлых колераў) – хоць сумка, хоць заплечнік здаровы, амаль ніколі не спыняюць. Аднак ледзь толькі апранеш чорную байку і чорныя скам-штаны: “НАВЕРНА ЦІРАРІСТ…” ІНСПЕКТАР ЖОПАДРЫШЧАНКА! МАЛАДОЙ ЧІЛАВЕК БУДЗЦЕ ДАБРЫ СУМАЧКУ К ДАСМОТРУ!

Хорошо известный нам любитель бегать в маске по лесам Крупского района, Михаил Бедункевич из ГУБОПиК, разразился очередной прочитанной по бумажке речью.

“Хочу отметить, что началом нашей инициативы по борьбе с пропагандой нацизма послужило возмущение простых людей, перед которыми все чаще стали красоваться своими фашистскими татуировками и приветствиями некоторые наши личности. Эти происшествия стали достоянием широкой общественности.”

Ничего не напоминает? Как обычно, самые убогие и репрессивные законы принимаются по просьбам трудящихся. Помним, проходили. “Расстрелять как бешеных собак…”, “все трудовые коллективы в едином порыве осудили…” и так далее. Возмущение общественности, говорите? А где же митинги возмущенной общественности против “засилья неонацизма” в Беларуси? А где петиции с подписями с требованием ужесточить наказание за реабилитацию нацизма? Где хоть какие-то признаки общественного оживления, того что эта проблема стоит в повестке дня? Покажите же! Но не покажут. Потому что ничего этого нету. Потому что лгать для них — это обычная часть работы.

Копнем глубже: где вообще этот нацизм в Беларуси? Где хоть одна нацистская организация? (кроме МВД), которая была бы хоть сколь-нибудь заметна в общественной жизни? Где мало-мальски заметное ультраправое насилие? Где массовое увлечение молодежи ультраправыми идеями? Каким идиотам вы пытается впарить про то, что это для Беларуси актуально?

Безо всяких сомнений, закон этот будет использован как очередная дубинка против инакомыслящих. И что самое главное – к этой дубинке не прикопается Европа. В любой момент им могут кивнуть: “да в Германии за демонстрацию свастики вообще сажают! мы боремся с фашизмом, как и вы!”. Хорошая возможность наказать диссидента по максимально позорной статье: за неудачное высказывание, за репост, за попытку переосмыслить события 2-й Мировой. И еще оправдать это “возмущением простых людей”.

В общем, лжецы, лицемеры и негодяи. Ничего нового.

Спору нет, бороться с нацизмом надо. Только вот как это может делать МВД, которая сама является нацистской организацией? Публично травят ЛГБТ, проводят рейды на “нелегальных мигрантов” (вот тут из задержания пары несчастных бангладешцев целое шоу устроили, клоуны: https://youtu.be/2LC3m6gzoIs), пользуются языком вражды (неоднократно анархисты с неславянской внешностью слышали при задержании в свой адрес расистские оскорбления), преследуют антифашистов, ну и конечно ратуют за сильное государство (подробней тут). Все признаки налицо.

п.с. Хотелось бы узнать у ГУБОПиКа, а распространение речи вашего пахана Лукашенко, где он говорит что Гитлер молодец и мы на него будем равняться – будет попадать под закон о пропаганде нацизма?

п.п.с. На фото — кое-какие примеры примеры того, как ГУБОПиК “борется с нацизмом”

Сёння ў студыі Еўрарадыё з юрыстам Паўлам Сапелкам разважалі пра Рэспубліканскі спіс экстрэмісцкіх матэрыялаў. Шмат што, чаго хацелася, не атрымалася агучыць. Таму дадам тэзісна тут:

1. Спіс экстрэмісцкіх матэрыялаў гэта яшчэ адзін прававы інструмент для падаўлення іншадумства ў Беларусі. Гэта ніякая не абарона правоў грамадзян ці грамадскіх інтарэсаў. Гэта ў чыстым выглядзе спроба забараніць пэўныя ідэалогіі і стварыць грунт для пакарання іхніх носьбітаў. Аб гэтым кажа хаця б той факт што рэальнага “экстрэмізму” – у сэнсе забойстваў, масавага палітычнага гвалту, пагрозы хааса і межэтнічнай\межкласавай разні ў Беларусі няма. Няма тэрарыстычных груповак, масавых арганізацый ультраправых, няма вядомых грамадскіх дзеячаў, якія б прапаганадвалі нянавісць (акрамя Лукашэнкі, Шуневіча, Давыдзька). Таму экстрэмісцкія матэрыялы – гэта абарончы бар’ер дзяржавы супраць пранікнення іншадумства ў грамадскую сферу, не болей і не меней.

2. Дынаміка развіцця і дапаўнення спісу экстрэмісцкіх матэрыялаў паказвае узрыўны рост колькасці такіх матэрыялаў пасля 2014 года. Спіс вядзецца з 2008 года. Аднак з 2008 па 2013 уключна ў яго было дададзена 19 матэрыялаў. У 2014 – 10 матэрыялаў. У 2015 – ужо 44 матэрыялы. А ў 2017 – колькі б вы думалі? 193!

Акрамя таго аб цікаўнасці дзяржавы да “экстрэмісцкай” тэмы сведчыць тое што ў 2015-м было створанае 3-е упраўленне ГУБАЗіК (па барацьбе з экстрэмізмам), а ў 2016 – узмоцнены закон закон “Аб супрацьдзеянні экстрэмізму”.

Лічу, залішняе казаць аб тым што прычынай стаў Майдан і ягоныя ўрокі для беларускіх элітаў.

3. Судовая сістэма і ўвогуле закон у Беларусі не з’яўляюцца ніякімі сродкамі “рэгуляваць грамадскія адносіны” альбо “адстойваць грамадскія інтарэсы”. Суды і закон існуюць для таго каб насаджваць у Беларусі пануючую ідэалогію: кансерватызм, апалітычнасць, падданніцтва, пакору, і караць тых, хто спрабуе яе аспрэчваць. Аб гэтым факце кажа і заўвага Паўла Сапелкі: трапіць у “Спіс экстрэмісцкіх матэрыялаў” можна лёгка. А вось як выключыць з яго матэрыял – гэтага пры прыняцці закона нават не прадумалі. Вельмі просты разлік: а навошта? Хто вашага меркаванне пытаецца? Уладныя адносіны працуюць толькі ў адзін напрамак. Дзяржава і грамадства гэта не бакі, якія супрацоўнічаюць, гэта начальнік і падначалены.

Пераадолець гэта можна толькі адмовай ад падпарадкавання: адкрытай і публічнай. Іншых шляхаў не бачу.

#яэкстрэміст #яэкстремист

Дал интервью российскому революционному блогу “Ситуация”. Что ждёт Беларусь в ближайшем будущем, куда подевалось беларуское РНЕ, что из себя представляет оппозиция и анархистское движение. Получилось лаконично и информативно, Дмитрий Бученков умеет задавать правильные вопросы.