Як беларускія сілавікі асэнсавалі досвед Майдана? Чаму фокус увагі рэпрэсіўных структур зрушыўся з партый і грамадсіх рухаў на нефармальныя групоўкі? Што будзе далей з фігурантамі “справы патрыётаў”? Мой аналіз у артыкуле “Стратэгія перадухілення Майдана” у Новым Часе.
Entries Tagged 'Аналітыка' ↓
July 2nd, 2017 — Аналітыка, Палітыка
Паўночнаірландскі канфлікт 1969-1998
June 29th, 2017 — Аналітыка, Палітыка
Урэшце скончыў і прапаную на ваш суд вялізарную працу для Цэнтра вывучэння паўстанцкіх рухаў (Кіеў).
Даследванне на тэму Паўночнаірлагдскага канфлікту было напісана мной яшчэ ў мінулым годзе на ангельскай мове. Па просьбе таварышаў з ЦВПР зрабіў пераклад на расейскую. У даследаванні разгледжаны мадэлі канфлікту, яго карані і галоўныя рысы. Прадстаўлены таймлайн – спіс асноўных здарэнняў падчас гэтай неабвешчанай грамадзянскай вайны. Таксама абгрунтоўваецца гіпотэза аб тым, што канфлікт можна ўзнавіцца ў любы момант. Спадзяюся, вам падабаецца, тым больш што дызайнерская апрацоўка даследавання выглядае вельмі прыемна.
https://issuu.com/alexandrkorenkov/docs/____________________________________00b65efa8d55df
Возвращаясь к теме пост-правды
May 26th, 2017 — Аб усім, Аналітыка
Модернити подразумевала, что правду постичь возможно, если найти правильные источники знаний, и более того, делать это обязательно.
Пост-модернизм говорит, что правда – понятие относительное, оно формируется культурными, политическими и др. факторами. Нет ничего устойчивого, все наши знания это не реальность, а лишь наши представления о ней.
Пост-модернизм говорит, что правда – понятие относительное, оно формируется культурными, политическими и др. факторами. Нет ничего устойчивого, все наши знания это не реальность, а лишь наши представления о ней.
На фоне этого ничего удивительного, что на расцвете (излёте?) пост-модернистской эпохи возникло такое явление как пост-правда и альтернативные факты. То есть правда не то что относительна – её нет вообще. Какая разница, правду я говорю или нет? Трамп, Киселев и иже с ними просто вещают, изрыгая слова и смыслы, не особенно задумываясь об их соответствии фактам: слушайте меня, верьте мне, принимайте сказанное мной. Правды нет. Что я говорю, то и факт.
Логично же, раз правда относительна, то кому-то со временем захочется пойти еще дальше и вообще перестать воспринимать правду как что-то обязательное.
В этих условиях нас ждет либо возврат к концепции модернити, когда черное – это черное, а белое – это белое, и никак иначе, либо еще более глубокое падение в пучину тотального релятивизма, хотя, казалось бы, куда уже дальше.
Цікавы артыкул пра тэорыі змовы
May 21st, 2017 — Аб усім, Аналітыка
“Дэвид Граймс, математик из Оксфордского университета, рассчитал, сколько может продержаться заговор в секрете в зависимости от количества вовлеченных в него людей.
Ученый использовал известные параметры трех раскрытых заговоров: проекта PRISM американских спецслужб (в нем участвовали 30 000 человек, а раскрылся заговор за 6 лет), медицинского эксперимента с сифилисом в Таскиги (6700 человек, 25 лет) и историю с некорректными научными данными ФБР (500 человек, 6 лет).
Средняя вероятность провала заговора, по оценке Граймса, составляет 4 на 1 000 000. Но количество шансов на то, что правда раскроется, увеличивается вместе с числом заговорщиков и прошедшим временем.”
Дарэчы, аўтар артыкулу адносіць да тэорыі змовы і меркаванне аб тым, што улады ЗША самі арганізавалі напад 9\11. Але тут, насамрэч я, хоць і не люблю канспіралогію, мог бы паспрачацца – некаторыя доказы бачацца надта пераканаўчымі.
https://daily.afisha.ru/technology/3660-kak-rabotaet-konspirologiya-s-tochki-zreniya-nauki/
Анархія і законы
April 30th, 2017 — Аналітыка, Палітыка
(на фота – тыповы прыклад скарыстання закону дзяржавай)
Нярэдка даводзіцца чуць пытанні: “А як вы ставіцеся да законаў? Ці будуць пры Анархіі законы?” І тут, сапраўды, трапляеш у нейкую дылему. Адкажаш: “не, не будзе” – адразу спытаюцца: «дык як гэта выходзіць, уседазволенасць, бязмежжа? А калі нехта кагосьці заб’е?» І прыходзіцца пускацца ў вялізную лекцыю аб чалавечай прыродзе, класавых каранях злачыннасці і гэтак далей. А калі адкажаш: «Так, будуць», радасны скептык тут жа пацірае рукі: «Вось! Значыцца, гэта ўжо не Анархія! Бо некаму ж трэба сачыць за выкананнем законаў, караць вінаватых – а гэта ўжо, лічы, дзяржава!»
Каб адказаць на гэтыя пытанні дакладна і ўпэўнена, мы павінны, перш за ўсё даць рады самі свайму асабістаму погляду на гэтую праблему. Для гэтага трэба больш пільна ўгледзецца ў мадэль анархісцкага грамадства.
Пра “справу патрыётаў”
April 13th, 2017 — Аналітыка, Відэа, Палітыка
Не маю ніякіх сімпатый да Белага легіёну (а на затрыманых спецназаўцаў\дзяржслужбоўцаў мне ўвогуле пляваць), але уся гэтая справа – чыстай вады 37-ы год. Навідавоку ўсе паралелі са справамі “дыверсійна-трацкісцка-фашысцкіх арганізацый”. Такія як:
1. Людзей абвінавачваюць не ў тым, што яны зрабілі, а ў тым, што яны нібыта ЗАМЫШЛЯЛІ зрабіць (па меркаванню следства).
2. Цяжкасць абвінавачанняў несуадносная з рэальным становішчам і нават магчымасцямі абвінавачаных (захоўваў дома страйкбольны прывад – планаваў дзяржпярэварот; расказаў анекдот пра Сталіна – стварыў контррэвалюцыйную арганізацыю).
3. Абавязковыя замежныя лялькаводы.
4. Колькасць фантастычных падрабязнасцяў зашкалівае (БЛ планаваў падрывы смяротнікаў на Дзень Волі; трацкісты падмешвалі бітае шкло ў ежу працоўным).
5. Няспынныя параўнанні БЛ з фашыстамі (як і “ворагаў народа” у 30-е), тым больш крывадушныя ад таго што ў Лукашэнкі і ягонага атачэння цалкам сабе фашысцкі менталітэт, шмат якія фашысцкія практыкі даўно ажыццяўляюцца ў Беларусі (ды і СССР 30-х нармальна сябравала з нацысцкай Германіяй).
6. Абвінавачанні настолькі абсурдныя і непраўдападобныя што для іх апраўдання прыйшлося кінуць усю моц прапагандысцкай машыны.
Гістарычная пераемнасць.
Аб акцыі анархістаў у Гомелі
April 9th, 2017 — Аналітыка, Бягучыя навіны, Палітыка
Перад 25-м, як вы ўсе ведаеце, ў Гомелі прайшла акцыя прамога дзеяння – кактэйлямі молатава атакаваная падаткавая інспекцыя.. Праз некалькі дзён, адказнасць на сябе ўзялі анархісты.
Акцыя была рэзананснай, нехта ўбачыў у ей ментоўскую правакацыю, БТ, як звычайна, пачало вапець пра анархістаў-падпальшчыкаў. Таму лічу неабходным выказаць тут свае стаўленне да таго што адбылося.
Шчыра рэспектуючы паплечнікам, якія правялі гэтую акцыю, аддаючы належнае іх смеласці і рашучасці, не сумняючыся, што дабро, а значыцца і анархізм павінны быць з кулакамі, хачу сказаць, што на сенняшні дзень, у нашай краіне, у тых умовах, што мы маем, лічу правядзенне такіх акцый палітычна немэтазгодным.
І вось чаму.
Цікавая тэндэнцыя
February 26th, 2017 — Аналітыка, Палітыка
Калі раней пратэстоўцы былі агентамі дзярждэпа, зараз яны робяцца агентамі Крамля. Відавочная спроба ўнесці раскол паміж тымі, каму галоўнае – барацьба супраць рускага міру і тымі, каму галоўнае – барацьба за правы і свабоды.
https://pramenofanarchy.wordpress.com/2017/02/25/%d1%81%d0%be%d0%b2%d0%b1%d0%b5%d0%bb%d0%ba%d0%b0-%d0%be%d0%b1%d0%b2%d0%b8%d0%bd%d0%b8%d0%bb%d0%b0-%d0%bc%d0%b0%d1%80%d1%88%d0%b8-%d1%82%d1%83%d0%bd%d0%b5%d1%8f%d0%b4%d1%86%d0%b5%d0%b2-%d0%b2/
ХАМАС: принятие решений и структура
February 14th, 2017 — Аналітыка, Палітыка
Помните я выкладывал свою работу о том, как принимаются решения в ХАМАС?
Теперь она и на русском языке – в менее академической, более публицистической форме. Читайте о самой мощной национально-освободительной исламистской организации Палестины на странице Центра изучения повстанческих движний (и вообще подписывайтесь, очень интересная страничка, много эксклюзивного материала).
Читать – goo.gl/4l7REJ
Скачать pdf – Хамас
Анархісты і сацыяльная дзяржава
January 30th, 2017 — Аналітыка, Палітыка
Трымайце чарговы long-read ад мяне. На гэты раз гаворка пойдзе аб тым, як анархісты могуць замяніць дзяржаву ў сваім штодзённым жыцці і тым самым скласці салідарны і трывалы падмурак для сацыяльнай рэвалюцыі.
_______
Анархісты і сацыяльная дзяржава
Сацыяльныя гарантыі – пастка ад дзяржавы
Характэрны аспект тактыкі анархістаў (па крайняй меры ў нас) – патрабаваць у дзяржавы ільгот, сацыяльных гарантый, сацыяльнага забеспячэння і г.д., тлумачачы гэта тым, што народ павінен патрабаваць у дзяржавы “сваё” узамен награбленага, а таксама тым, што у далейшым ад эканамічных патрабаванняў можна перайсці да палітычных. Такім чынам анархісты ўбудоўваюцца у лявацкі дыскурс, сутнасць якога ў тым, каб па максімуму “загрузіць” дзяржаву сацыяльнымі абавязкамі, пераўтварыць яго ў «добрага абаронцу», які ўстае на шляху сквапных капіталістаў. Такі падыход, з аднаго боку, канешне, будучы рэалізаваным, палепшае матэрыяльнае становішча працоўных, павышае ўзровень жыцця працоўнага насельніцтва.
