Усе абмяркоўваюць камін-аут галоўнага ідэолага, які прызнаўся, што чытае Пальчыса і Шрайбмана.
А што здзіўляцца? А каго яшчэ чытаць? Як публіцыстычны так і аналітычны ўзровень праўладных журналістаў і аналітыкаў ніжэй за плінтус. Не толькі з-за аб’ектыўна нізкай кваліфікацыі і невысокага інтэлекту, а яшчэ з-за таго што яны баяцца напісаць лішняе слова. А ва ўмовах адсутнасці базавай свабоды слова ніякая аналітыка немагчымая ў прынцыпе. Таму я ўпэўнены што чытае незалежных блогераў не толькі Кунцэвіч, але і пераважная большасць чыноўнікаў, якая ў прынцыпе здольная чытаць нешта акрамя службовых інструкцый і этыкетак у крамах.
Аднак не трэба ствараць ілюзіі. Яны могуць чытаць што заўгодна, але яны будуць заставацца людзьмі Сістэмы, бо гэтая Сістэма дае ім матэрыяльныя даброты. Гэтыя ж самыя людзі падчас чарговай “гадзіны Х” будуць аддаваць загады на інфармацыйнае і фізічнае вынішчэнне вальнадумства, высылаць на вуліцы гарылаў з дубінкамі і падкідваць шпрыцы ў намёты. Бо “вы же сами всё понимаете”. Усё як заўжды: базіс-надстройка.
Вчера, наконец, прошел семинар “Как сохранить здоровье в тюрьме”, который я так долго вам рекламировал. В этот раз пришло 5 человек (на одного меньше) зато были новые лица – и никто не остался недоволен.
В этот раз я постарался сделать всё возможное, чтобы нагрузить слушателей жизненно важной инфой, а именно:
– Рассказал о правых основаниях защиты здоровья заключенных
– Классифицировал факторы, разрушающие здоровье зэков в тюрьме, описал методы борьбы с каждым из них
– Уделил много внимания психическому здоровью заключенных, описал увиденные случаи
– Рассказал о том, как реабилитировать своего родного после отсидки
– Поделился литературой, которую можно и нужно использовать для защиты своего здоровья в тюрьме
В этот раз, поскольку я не медик, для составления лекции были привлечены эксперты.
Посетители получили еще и чек-лист. Сделал шаг к намеченной цели – отметил соответствующий пункт. Просто и понятно. В конце мой рассказ перешел в обсуждение личной истории каждого из присутствующих. И даже я (хотя меня трудно удивить чем-то касающимся репрессивной системы) офигел от кое-чего из услышанного.
Семинары будут продолжаться, это уже решенный вопрос. Не стесняйтесь приходить, писать, интересоваться и, да – поддерживать материально тех, кто работает, чтобы сделать общество немного защищённее (меня и не только :).
До встречи в скором времени!
Comments Off on Посеминарили успешно, продолжение будет
Вось такія коміксы аб гісторыі расійскіх Антыфа прадаюцца ў левацкай кніжнай краме ў Берліне. Фота прыслаў падпісчык. Цікаўнасць выклікае той факт, што ў коміксе ANTIFA RUSSIA вялізная частка прысвечаная Украіне і ўкраінскім падзеям. Хаця казалася б, у вас што, свайго фашызму няма? Куды вы лезеце? Каланіялізм нават у такіх дробязях.
Аднак самае нажорыстае ў коміксе – гэта тэрміналогія.
Майдан = “НАТАўскі пераварот”
Бандыты ЛДНР = “дабраахвотніцкая міліцыя” і “антыфашысцкі супраціў”
Мяцеж на Данбасе = “спантаннае ўзняцце зброі народам”
Ну і ў астатнім – поўны набор міфаў левага ватніка пра фашызм ва Украіне, праспансаваны празаходнімі алігархамі і НАТА.
Што ў галаве ў аўтараў падобных коміксаў? Чаму левыя, якія на словах адстойваюць свабоду, роўнасць і братэрства, па факце становяцца на бок імперыялістычнага агрэсара? Чаму антызаходніцтва перавешвае факты і здаровы сэнс?
Напачатку вайны з Украінай Расія правела моцны інфармацыйны артабстрэл усяго заходняга левага палітыкума. Меседж быў просты: уладу ва Украіне захапілі фашысты, у ЛДНР ім супраціўляюцца антыфашысты (зрэшты, заўважнасць ультраправых на Майдане вельмі аблегчыла задачу расійскім прапагандыстам). Заходнія левакі з радасцю гэта падхапілі, бо абсалютна не ў курсе імперскага і каланіяльнага кантэксту пастсаўка. Ды і навошта ў дэталях разбірацца? Былі на Майдане нацысты – былі. Значыцца Майдан – фашысцкі пераварот, і ўсё што супраць яго – гэта антыфашызм. Дадайце сюды граматную маніпуяцыю дедываевальным дыскурсам і той факт што ўсе ўкраінскія камуністы таксама сталі на бок антымайдану – атрымаеце ідэальны кактэйль, якім можна напаіць заходняга левага, каб ён пачаў падтрымліваць Расію (ці, прынамсі, лічыць яе меншым злом) і верыць вось у такія коміксы.
А яшчэ адна прычына ў тым, што з часоў Камінтэрну вялізная частка заходніх (асабліва нямецкіх) левых – гэта філіял НКУС-КДБ-ФСБ. Так што здзіўляцца няма чаму.
Карацей, добра што я не левы а анархіст.
Comments Off on “Антыфашызм” заходніх левых як ён ёсць
Хутка ў Беларусі парламенцкія выбары. У пяціхвілінным відэа расказаў, чаму ўдзел у іх не толькі бессэнсоўны, але і шкодны для тых хто хоча перамен у Беларусі.
Па-першае галасаванне ў нашых умовах гэта саўдзел у хлусні. Па-другое – легітымацыя рэжыму. Байкот сёння гэта не проста пасіўны ігнор. Для многіх людзей ён стане сапраўдным актам грамадзянскай мужнасці. Больш падрабязна глядзіце ў відэа.
п.с. шчуруся не таму што злы а таму што святло было на вуліцы 🙂
На днях да акцыі далучылася мінская анархічная група “Сябры Безуладдзя”. Прыводжу іх камюніке цалкам:
“Страх – одна из основ диктатуры. Тираны и их лакеи всегда будут пугать народ кем-то или чем-то. В нашей стране должнось этого пугала получили “экстремисты”. Никто не знает кто это и чего они хотят, но практически каждый день с экранов телевизоров и страниц государственных газет,в школах и университетах мы слышими, что “экстремисты” угрожают нашей стабильности. А самое страшное, что силовики по волшебному щелчку пальцев могут сделать “экстремистом” любого из нас. Закон всегда на стороне богатых и властителей. Не доволен насилием милиции? Экстремист! Не нравится чиновник, ворующий миллионы? Опять экстремист! Любите постить смешнявки в соц сетях? Снова экстремист!
Экстремистским материалом может быть признан любой изъятый предмет, который теоретически может мешать государству проводить свою политику, по решению любого (даже самого маленького) суда. По сути государство решает, что нам читать, носить, смотреть и слушать, в то же время запрещает и уничтожает все, что может оказаться для него губительным.
Осознавая все это, мы не могли не поддержать флешмоб #яэкстремист, который начал наш товарищ Микола Дедок, который не понаслышке знает чего стоят ИХ справедливые суды, сказки о правах человека и как “экстремистом” может стать каждый.
Присоединяйтесь к флешмобу!”
Нагадаю, пачытаць дісклэймер флэшмобу і даведацца дзеля чаго мы гэта ўсё зацеялі, вы можаце тут. Гэта – нашая акцыя грамадзянскага непадпарадкавання. Нашая спроба адмяніць рэпрэсіўны закон знізу, метадам прамога дзеяння.
Ні доказаў, ні разбіральніцтва, ні суда – нічога. Аднак чалавека ўжо караюць (у дадзеным выпадку – фінансава і рэпутацыйна), ён ужо вінаваты, ён ужо вымушаны апраўдвацца.
Практыка такіх абвінавачанняў, будучы падтрыманая леваліберальнымі СМІ і тысячамі феміністак у сацсетках пераўтварае базавыя прынцыпы права і здаровага сэнсу ў насмешку.
І яшчэ, заўважце: амаль ніколі ў харасменце не абвінавачваюць Васю з завода. Амаль заўсёды уплывовы, вядомы і багаты мужчына. Прычына простая: з Васі з завода нічога не паймееш. Абвінавачанне ў харасменце стала не толькі лёгкім спосабам знішчыць чужую кар’еру, але і прыдбаць сабе славу (імідж ахвяры зараз вельмі добра заходзіць) і грошы (гэты ж імідж някепска манетызуецца). Адчуваю, што вялізная колькасць абвінавачанняў толькі з гэтай мэтай і робіцца.
п.с. харасмент і грубыя паводзіны ў дачыненні да жанчын – зло, якое мусіць быць выкараненае. Але калі ты публічна высоўваеш супраць чалавека цяжкае абвінавачанне, будзь добры пацвердзіць яго доказамі паводле адпаведных працэдур. Альбо закрый рот.
Comments Off on 13 жніўня опернага спявака Пласіда Дамінга абвінавацілі ў сэксуальных дамагальніцтвах
Праваабаронцы перадалі кейсы аб пераследзе за рэпосты спецдакладчыцы ААН Фіонале Ні Аолайн, тая іх вывучыла і дадала ў адпаведны даклад. Такім чынам, злоўжыванні (фактычна – службовыя злачынствы) беларускіх сілавікоў былі задакументаваныя на самым вышэйшым узроўні. І ў ААН ужо ведаюць, што пад прыкрыццём барацьбы з экстрэмізмам ГУБАЗіК і іншыя міліцэйскія структуры вынішчаюць свабоду слова і базавыя грамадзянскія правы.
Раней сваю заклапочанасць тым, як у Беларусі “змагаюцца з экстрэмізмам” выразіў прадстаўнік АБСЕ Арлем Дэзір.
Самаўпэўненыя падпалкоўнічкі пакуль бравіруюць сваёй беспакаранасцю і сілу абмежаванасці свайго розуму думаюць, што пад прыкрыццём калгаснага царку ім усё сыйдзе з рук. Яны не разумеюць, што ўсе іхнія злачынствы дакументуюцца і назапашваюцца, каб у свой час гарантаваць ім асабістыя санкцыі ад краін ЕС, а тое і крымінальны пераслед.
Зараз жа мы назіраем, як тая нечысць, якая знішчае людзей дзеля званняў і надбавак, нягоднікі, якім прэміі і ільготныя кватэры важнейшыя за будучыню краіны, сама рые сабе магілы. Не будзем жа замінаць ім гэта рабіць.
#яэкстрэміст #яэкстремист
Comments Off on Зайграўшыся ў барацьбу з экстрэмізмам, сілавікі не заўважылі, як пытанне іхняга бязмежжа выйшла на міжнародны ўзровень
10 августа в Москве прошла самая массовая протестная акция в России с 2011 года. Отказ в регистрации оппозиционных кандидатов в Мосгордуму триггернул возмущение и недовольство целых слоёв общества, несколько массовых выходов на улицу и под 2 тысячи задержанных суммарно.
Вчера на 60-тысячном митинге был и анархистский блок. Со сцены выступал наш товарищ, анархист Алексей Полихович. Открытое участие анархистов в массовых митингах не может не радовать. Хотя причина этого протеста в целом далека от анархизма (анархисты – за прямую демократию а не представительную, и кандидатов от оппозиции считают не лучшей заменой пропутинцам), выход российских товарищей на санкционированное мероприятие со своими лозунгами, со своими мыслями и идеями – безусловно правильный шаг. В данном случае, ее важно, кто организует протест: навальнисты. либертарианцы, националисты, либералы – главное, насколько он пользуется популярностью у людей. Анархисты должны быть там, где народ. И если этот протест даже протест не под “нашими” лозунгами, или организован политиканами – приходить туда со своей повесткой, предлагать людям своё решение. Как же иначе люди узнают о нашем существовании? Провозглашать себя защитниками народа и прятаться от народа народа по подвалам? Нет, по этому пути мы не пойдем.
Донести людям свою повестку – тяжелый и долгий труд. Он требует от нас частого присутствия в гуще людей, которые равнодушны к нашим идеям, не понимают или не принимают нас. И мало есть таких мест, где можно пообщаться с сознательными, протестно настроенными людьми так же продуктивно, как на митингах (пусть даже умеренных и санкционированых). Когда народ восстаёт за свои интересы (в данном случае это — свобода слова и противостояние беспределу властей), мы обязаны его поддержать. Всегда, пока есть такая возможность, открытую деятельность стоит предпочитать закрытой, публичность – подполью. Стратеги во власти хорошо это понимают, и поэтом всеми силами стремятся загнать любых радикалов в подполье. Важно не подыгрывать им в этом.
По ссылке отчет о митинге от московских товарищей. Респект им и удачи в начинаниях.
А вы, мусіць, памятаеце, што я раблю яшчэ і падкасты? Каб вам было лягчэй іх адсочваць, зараз яны будуць выходзіць штомесяц па 10-х чыслах (прынамсі, буду старацца прытрымлівацца гэтага графіку). То бок наступны падкаст будзе ўжо заўтра!
І тэма яго – маё станаўленне як актывіста. Што мусіць адбыцца з дзіцёнкам і падлеткам, каб ён стаў анархістам? Што паўплывала на мой светапогляд? Што я чытаў, каго слухаў і з кім спрачаўся? Аб усім гэтым зможаце паслухаць ужо заўтра ў паўгадзінным аўдыё!
Згодна з апошнімі папраўкамі ў “Закон аб адтэрміноўках”, у армію ўсё ж не пойдуць тыя, хто паступіў на магістратуру да 10 жніўня. Відавочна, што гэта – тактычная саступка перад пагрозай магчымых пратэстаў. Як толькі яны перахлынулі межы віртуальнай прасторы (па рэгіёнах пачалі расклейваць улёткі, у Гародні хлопцаў з імі нават прынялі менты) – адразу рэакцыя.
А ўсяго пару дзён таму я пісаў, што планаваны час пратэстаў супадае па часе з выбарамі ў Палатку, што можа патэнцыйна даць вельмі небяспечную сумесь і адкрыць перад незадаволенымі студэнтамі вакно магчымасцяў (уздзеянне на ўладу праз байкот выбараў). Відаць, у калідорах улады гэта таксама ўцямілі і вырашылі пайсці на саступкі (прытым кароткатэрміновыя: “гэты год ужо няхай пагуляюць, каб не лямантавалі, а там паглядзім”). Улады спужаліся і далі заднюю – гэта факт. Аднак пераацэніваць гэтую саступку ня варта. Студэнтаў усё роўна будуць заганяць у армію – проста гэта адбудзецца на год пазней. І ў гэтым годзе, па ўсім відаць, пратэстаў дакладна не будзе. Пачнуцца яны, відаць, толькі калі першых студэнтаў пачнуць забіраць у армію літаральна з-за парты: як і дармаедскія пратэсты адбыліся не тады, калі прынялі закон, а калі людзям пачалі прыходзіць лісты шчасця.
Заўважце, тут і там улада і прыгнечаныя фактычна дэманструюць адную і тую ж мадэль паводзінаў. Людзі не шавеляцца, пакуль іх не пачне закранаць асабіста (нават калі звіздец насоўваўся максімальна відавочна). Улады не думаюць аб наступствах сваіх дзеянняў, пакуль гэтыя дзеянні не ўдараць па галаве. Карацей, адны і другія жывуць па прынцыпу «заўтра будзе заўтра». Нацыянальнае гэта ў нас, ці што?
