Belarusian state started a severe attack on freedom of speech in the internet. The “anti-extremist” police department persecutes people for abbreviations and sharing from “extremist” social media groups, judges expand the “Republican list of extremist materials”, state TV shames “extremists”, grabbing together anarchists, neonazis, antifascists and football fans.
What does common Belarusians think about that? Look the express-poll, made by anarchists on the streets of Minsk, and subscribe to Radix youtube-channel!
Аліенацыя (рус. “отчуждение”) – сацыяльна-псіхалагічны працэс, калі чалавек перастае адчуваць сябе і іншых людзей часткай навакольнага свету, аддаляецца ад іх, рушыць з імі ўсялякія натуральныя сувязі і ўспрымае іх як абасобленыя аб’екты.
Прытым аліенацыя амаль заўседы распаўсюджваецца і на самога сябе. Чалавек і сябе ўспрымае як функцыянал. Але не як паўнавартасную асобу, арганічную частку сусвету.
Адным з наступстваў аліенацыі і ў пэўнай ступені – сінонімам, з’яўляецца аб’ектывацыя. Зараз гэтае слова выкарыстоўваецца амаль выключна ў какнтэксце сэксуаььнай аб’ектывацыі жанчын. Аднак насамрэч гэта панятак куды шырэйшы. Аб’ектывацыя – гэта калі чалавек успрымае іншых людзей не як роўных сабе істотаў ва ўсей сукупнасці іх складанасці, а як сродкі для дасягення сваіх мэтаў, як аб’екты для свайго ўздзеяння.
Ці варта дадаваць што пераважная большасць людзей у сучасным грамадстве гэта аліенізаваныя і аб’ектывізаваныя індывіды?
Цікава глядзець як тое што дзесяцігоддзямі большасцю лічылася “канспіралогіяй” і фантазіямі хворых на галаву ўфолагаў, на нашых вачах робіцца трывіяльным фактам, ці, як мінімум, легітымнай здагадкай, якая ўжо ні ў каго не выіклікае смех.
Дадзены акаўнт належыць мусару, які вядзе групы пра анархістаў у Тэлеграме і ВК, дзе вываліваюцца ашмёткі аператыўнай інфармацыі, якой валодае ГУБАЗіК, у перамешку з вільготнымі фантазіямі саміх ментоў.
Акк раней называўся “Олег Никифоров” аднак пасля спробаў няўдачнага тролінгу на маёй старонцы ў ВК перайменаваўся ў “Олег Дедок”.
Ад самога пачатку ментоўскай кампаніі па публікацыі асабістых дадзеных актывістаў Інтэрнэце, у мяне былі думкі, што яны вырашылі такое зрабіць, бо вельмі моцна пакрыўдзіліся на bandaluki.info . Зараз мент пацвердзіў мае здагадкі.
Нагадаю, спіс міліцэйскіх акаўнтаў, якія яны выкарыстоўваюць для правакацый і здабывання інфы, знаходзіцца тут: bit.ly/menty_vk
Посмотрите в лицо этой мрази. За свои 2 000 рублей зарплаты и служебную квартиру она готова на всё. Угрожать, оскорблять, унижать, топтать чужие судьбы, подтасовывать результаты выборов, сидя в избирательных комиссиях.
Иногда мне кажется что лукашенковский режим держится не на ОМОНе а на вот таких вот Берейшиках из школ и универов.
“На историческом факультете БГУ начались репрессии против студентов, которые решили “соскочить” с обязанностей рабов-волонтёров, обслуживающих #голодные_игры. В частности, заместитель декана истфака по воспитательной работе Лилия Владимировна Берейшик сегодня, 14 июня, грозила измученной изнурительными репетициями на 32-градусной жаре студентке аннулировать результаты сессии. Которая, просим заметить, уже сдана!
В любой цивилизованной стране такое решение руководства университета было бы в принципе невозможно. А если бы и было принято – университет по судебному иску содержал бы студента всю жизнь.” (из телеграма NEXTA)
Нет, я сейчас не буду задвигать вам о том, что в Беларуси менее пассионарные журналисты, или что в России гражданское общество лучше развито (написал и самому смешно стало).
Дело в другом. На Голунова был конкретный заказ из спецслужб. Менты, подчиненные спецслужбам, взяли под козырёк и этот заказ осуществили. Криво, косо, так как умели – в тысяче других случаев, с обычными русскими Иванами это бы проканало. Но в случае с известным журналистом стало ясно, что издержки будут чрезмерны и несообразны профиту И руководители в Кремле, возможно даже сам Путин, скомандовали ФСБшникам дать заднюю и отпустить Голунова. Потому как не хотят за мелкую месть чекистов расплачиваться международным имиджем, лишними вопросами на саммитах и в ООН, и прочими неприятностями, мешающими играть в большие игры. Проще говоря, заказавшим Голунова дали понять из Кремля: “раз не умеете решать свои проблемы без шума, то не создавайте проблем нам”.
В Беларуси такая ситуация невозможна по одной простой причине. Высокая концентрация власти и сосредоточение полномочий в одних руках приводит к тому что в большинстве случаев заказы и посадки такого уровня происходят только с одобрения высшей власти. Начальник ГУВД Мингорисполкома, образно говоря, не может по своему желанию посадить Статкевича на 20 лет. Это не его уровень. А Лукашенко может. Поэтому все посадки крупных политических\общественных фигур одобряюся на самом высоком уровне. И после такого одобрения сделать что-то уже крайне тяжело (обычно помогает лишь зарубежное давление).
Да, тут стоит добавить что на акцию в поддержку Голунова вышли порядка 1200 человек, а на последнюю акцию “Свабоду Палітвязням” в Минске – 11. Однако и режим позволяет себе сажать только людей, не имеющих значимого публичного статуса – и пока (тьфу-тьфу-тьфу) боится трогать журналистов.
Comments Off on Почему кейс Голунова невозможен в Беларуси
За бягучымі справамі згубіўся працяг маёй эпапеі: юрыдычнай вайны са Следчым камітэтам.
Нагадаю, некалькі тыдняў таму я судзіўся з СК у Партызанскім судзе Мінска. Судзіўся таму што калі я падаў скаргу ў Следчы камітэт аб узбуджэнні крымінальнай справы па факце захопу анархісцкай сустрэчы ў Крупках (была справа ў чэрвені 2018-га, тады СОБР і ГУБАЗіК напалі на сустрэчу анархістаў у лесе, дзе быў і я, трымалі нас каго на каленях каго ў кайданках тварам у зямлю), яны адмовіліся разглядаць маю заяву як заяву аб здзяйсненні злачынства. Шпулялі яе па кабінетах пакуль не выдалі адказ у межах закона “Аб зваротах грамадзян”.
Я ж хацеў каб яе разгледзелі якраз у парадку крымінальна-працэсуальнага кодексу. Гэта вельмі важны момант.
Дык вось, пасля майго і прадстаўніка выступаў, “даследвання” доказаў, поўнага публічнага фэйла Следчага камітэту, чый прадстаўнік нёс жудасную алагічную лухту, спрабуючы даказаць што чорнае гэта белае, суд, вядома, стаў на бок карнага воргана. Ну гэта не дзіва бо суд у нас і сам – карны ворган. Мне адмовілі ў задавальненні маёй скаргі.
Але важна тут іншае. Праз вывучэнне матэрыялаў справы сталі вядомыя імёны супрацоўнікаў СК і Крупскага РУУС, уцягнутыя ў спецаперацыю супраць анархістаў 30 чэрвеня 2018га.
Каб вы разумелі маштабы, паведамлю, што сам захоп пачаўся з аўтаматнай чаргі ў паветра – за намі ў лес адправілі цэлы ўзвод спецназа. За дзень паляну, дзе мы сталі лагерам, наведалі больш за 40 (!) мусароў з 5-ці ведамстваў. Уся аперацыя цягнулася 7 гадзін.
Сутнасць жа ў тым, што ГУБАЗіК адмаўляецца прызнаць тое што яны там былі і зараз “скідваюць прыкуп” на мясцовы РУУС і СК. Па версіі Следчага камітэта (толькі не падайце зараз), гэта… оперупаўнаважаны крупскага РУУС, атрымаўшы аператыўны сігнал пра “незаконную высечку леса” прыехаў на паляну ў крупскім раёне і ў адзіночку затрымаў 17 чалавек. Фантастычны цынізм. Але зараз нам сталі вядомыя імёны частцы тых, хто ўдзельнічаў у гэтай тэатральнай пастаноўцы і па сей дзень працягвае прыкрываць агалённую дупу ГУБАЗіКа, які сарамліва не хоча браць на сябе адказнасць за зробленае.
Леонид Лавіт (03.05.1980 г.р.) – Старшы следчы Крупскага раённага аддзелу Следчага камітэту. Будучы апытаным падчас псеўда-праверкі, заявіў што затрыманыя “ніякіх прэтэнзій не выказвалі”. Да. выкажаш тут прэтэнзіі калі за кожны паварот галавы на цябе равуць альбо пінаюць ботам у рэбры.
Паўлавец Андрэй Васільевіч – Начальнік Крупскага РОСК. Наколькі я зразумеў, кіраваў правядзеннем “праверкі”, то бок распараджаўся яе фальсіфікацыяй, вырашыў хто з яго падначаленых што мусіў казаць.
Шах Руслан Ашрахович (19.01.1986 г.р.) – следчы Крупскага РОСК. Аналагічна, пры апытанні казаў што ўсе было выдатна, ніхто нічога не парушаў.
Высоцкі Чэслаў Віктаравіч – начальнік 2-га аддзела УОР.
Не за гарамі той час, калі мы будзем пайменна ведаць не толькі следчых, але і ГУБАЗаўцаў і СОБРаўцаў, якія прынялі ўдзел у гэтай карнай акцыі. Хай не расслабляюцца. Кожны з іх нясе ПЕРСАНАЛЬНУЮ адказнасць за тое што зрабіў. І кожны атрымае па заслугах.
Comments Off on Крупкі, Следчы камітэт і анархісты
