На семінары Human Constanta “Барацьба з “экстрэмізмам” і правы чалавека. Разам з прадстаўнікамі расійскага праваабарончага цэнтра “Сова” абмяркоўваем справу Паліенкі.

Хто не ведае, ЕСПЧ яшчэ даўно прызнала што менты не могуць быць “сацыяльнай групай”, у дачыненні якой “распальваецца варажнеча”. А Зміцера хочуць пасадзіць, акрамя іншага, якраз за гэта.

Канешне, праваабарончы дыскурс транслюе ліберальны пункт гледжання на пытанне экстрэмізма – дапускае абмежавання свабоды слова дзяржавай, вызнае за паліцыяй і судамі права вызначаць, хто ёсць экстрэміст і саджаць у турму для абароны стабільнасці дзяржавы. Гэта не дзіўна, бо гэтыя рамкі ўсталяваныя элітамі ў інтарэсах эліт. Аднак нават у межах гэтага дыскурсу нашая дзяржава няправая ва ўсім.

#яэкстрэміст #яэкстремист

На днях адбыўся сапраўдны наплыў рэпрэсій за выказванні. За рэзкі каментар пра загінулага ДАІшніка ў Фэйсбуку узбудзілі крымінальную справу на актывістку, блізкую да “Маці 328”, Марыну Мацулевіч. За пост са “свінасабакамі” і “маскалямі” мінчуку далі тры гады хіміі. На Славаміра Адамовіча ўзбудзілі адміністратыўку за апавяданне ў Новым Часе, надрукаванае 9 (!!!) год таму.

Тыдзень таму, каб збіць актыўнасць флэшмобу «Я экстрэміст», уначы затрымалі Глеба Рубанава.

Акрамя таго, мне стала вядома пра першы выпадак асуджэння на суткі па 17.10 (Распаўсюд нацысцкай сімволікі) – былому фанату Алегу Дашкевічу далі 15 сутак за тры выявы Укантакце.

Робіцца відавочна: карныя ворганы зразумелі, што людзі збольшага “схаваюць” небывалае абмежаванне свабоды слова. Таксама схавае і Еўропа. І, як я і прадказваў, ад штрафаў і адміністратывак за пасты\каменты пераходзяць да сутак і крыміналак.

Што стаіць за гэтымі высілкамі карнікаў?

– Безумоўна, гэта інерцыя рэпрэсіўнай машыны. Вулічная актыўнасць ліквідаваная, трэба ліквідаваць ужо інтэрнэтную. Машына не можа працаваць ухаластую. Тым больш роля інтэрнэту ў значнай ступені ўзрасла: за немагчымасцю дыскутаваць, абмяркоўваць і выпускаць пар на вуліцах, людзі робяць гэта анлайн.

– Акрамя таго, упэўнены, грае ролю і асабісты фактар. Шуневіч, канешне, нягоднік і хлус, але ён не дурань. І выдатна можа сам прачытаць, што пішуць пра яго і ягонае ведамства ў сацсетках. Ведае і пра “шунявак” і пра “дзіравага” і пра ўсё-ўсё-ўсё. Ён зліцца, ён ненавідзіць. Адсюль ягоныя высілкі. Заўважце, яны цалкам планамерныя. Спачатку прапхнуты закон аб ідэнтыфікацыі каментатараў на сайтах. Зараз караюць тых, хто выказваецца ў сацсетках (якія ўлада забараніць фактычна не можа). Разлік просты: накажам аднаго, каб астатнія тры разы думалі, што пісаць. І ўладзе тут нават не патрэбныя дэманстратыўныя суды: незалежныя СМІ самі распіяраць гэты выпадак і данясуць да грамадскасці меседж: “трымайце свае меркаванні пры сябе, інакш будзе бо-бо”.

А тут яшчэ і расійскія калегі выдатны прыклад падаюць – ёсць на каго раўняцца і пераймаць фактычна ўжо гатовыя механізмы.

Мара Шуневіча, такім чынам, каб былі забітыя і задушаныя ўсе да адзіныя галасы пра ягонае ведамства і пра ягоных супрацоўнікаў. Каб ягоных падначаленых баяліся, каб перад імі трымцелі і толькі пелі ім дыфірамбы, а не называлі іх цынічнымі маральнымі вырадкамі без сораму і сумлення, якімі яны з’яўляюцца насамрэч.

Аднак ёсць адно “но”. Інтэрнэт-прастора заўсёды служыла людзям магчымасцю выказаць набалелае, а галоўнае – выпусціць пар. Хаця б праз груканне па клавіятуры выплеснуць злосць і незадаволенасць жыццём, сістэмай, парадкамі, пабачаным у навінах трэшам. І такім чынам інтэрнэт – да пэўнай ступені – выконваў у Беларусі ролю каналізатара пратэстнай энергіі. Гэта вельмі нагадвае тое, як у больш свабодных краінах часта працуюць вулічныя мітынгі. Прыйшлі, паравелі, палаяліся на ментоў – часам нават пакідалі ў іх нешта; для элітаў не змянілася роўным чынам нічога – затое людзі пачуваюцца задаволенымі. Гнеў знайшоў выйсце. Калі ж усе мала-мальскі бяспечныя формы выражэння гневу афіцыйна забароненыя – ён будзе накаплівацца ў людзях магутнай разбуральнай энергіяй. І гэта зробіць выбух непазбежным. Дыктатары і іхнія марыянеткі, п’яныя ўладай і ўседазволенасцю чамусь увесь час пра гэта забываюцца.

#яэкстрэміст #яэкстремист

Глеб Рубанаў разагнаў за экстрэмізм і аўтарытарную палітыку дзяржавы ў эфіры Белсата. Вельмі слушныя і разумныя думкі, праўда я б дадаў усё ж троху аптымізму: грамадскую актыўнасць і задаволенасць у сённяшніх умовах Беларусі нельга задушыць, яе толькі можна загнаць у больш бяспечныя для ўлады формы.

Ну і не пагаджуся з Міхаілам Мацкевічам: ён сцвярджае што, маўляў, анархісцкі рух такі ўжо дробны і нямоглы што куды там яму да палітычных партый і грамадскіх лідараў, за якімі, нібыта, вялікі рэсурс. Тыя, аднак, хто ў гэтых рухах і партыях (напр. “За свабоду”), сам выдатна ведае, які там “рэсурс”. Па колькасці рэальных актывістаў (не спісачных), анархісты могуць параўнацца з любым грамадскім рухам і партыяй. А датычна рэальнай вулічанй актыўнасці – абганяюць большасць з іх.

https://youtu.be/xaQf0yBOUbQ

#яэкстрэміст #яэкстремист

Глеба Рубанава выпусцілі, пратрымаўшы 30 гадзін у на Акрэсціна. Затрыманні людзей за карцінкі і пасты ў інтэрнэце ні да чаго не прывядуць акрамя радыкалізацыі сумленных людзей. Выпадак, аднак, нешараговы, і наводзіць на думку аб тым, што ў справу адназначна ўмяшаўся ГУБАЗіК. Звычайныя РАУСаўскія менты дакладна не будуць муціць такую спецаперацыю: падманныя званкі ў 4.30 ранку і засады ў двары.

Быў план. Менавіта супраць Глеба. І вось чаго яны хацелі ім дабіцца:

1. Запужаць ЗВЫЧАЙНЫХ людзей. Вядома, што з актывістамі запужванне не працуе. Трэба было паказаць, што за рэпост можа “прыляцець” – ажно да затрымання – таму хто не з’яўляецца ніякім актывістам, а проста вырашыў падтрымаць флэшмоб.
2. Зрабіць максімум стрэсу Глебу і яго сям’і (у іх маленькае дзіцё). Начны званок, раптоўнае затрыманне, больш за суткі ў няпэўнасці… Карацей, стварыць такую непрыемную сітуацыю, каб чалавек потым баяўся ў інтэрнэце лішняе слова ляпнуць.
3. Вядомая тактыка для таго, каб разбураць салідарнасць у супольнасцях: караць супорцера больш жорстка, чым арганізатара. Тыпу: “ты сядзіш а ў яго ўсё добра. Кашу заварыў ён а ты расхлебывай”. Праходзілі, ведаем 🙂

А падрабязней пра прыгоды Глеба чытайце тут: http://bit.ly/2PYdJqQ

#ACAB
#яэкстрэміст
#яэкстремист

Мусарской мразі вельмі хочацца запужаць усіх хто рэпосціць недазволенае. Дайшлі ўжо і да брудных правакацый. Глеб Рубанаў затрыманы да суда на трое сутак. Паведамляе Анастасія Рубанава: “Толькі што. Сярод ночы ў 4:30 званок на гарадскі. Нехта прадстаўляецца ўчастковым, паведамляе, што нейкі неадэкват граміў машыны ў двары, наш сітраен пашкоджаны і Глебу (гэта яе муж) трэба выйсці ў двор, каб праверыць пашкоджанні. Там высвятляецца, што з машынай ўсё ў парадку, але Глеба вельмі хочуць бачыць у Савецкім РУУС – верагодна, па справе, звязанай з флешмобам Міколы Дзядка. Павезлі яго туды зараз на грамадзянскай машыне.”

Пазней паведамілі, што Глеба Рубанава затрымалі на трое сутак да суда.

Три тысячи шестьсот (да, 3600) человек в России в 2018 году привлечены к административной ответственности за публикацию свастики (и другой запрещенной символики, типа ИГИЛ и пр.) и сведений, включенных в Перечень экстремистских материалов. Все они на год лишаются пассивного избирательного права, ставятся на учет как экстремисты, за ними начинают следить Центры Э и ФСБ, сообщает Павел Чиков.

Добавим к этому, что людям, внесенным в РФ в список “экстремистов и террористов” блокируются банковские счета, их никто не хочет брать на работу.

Каб высветліць, хто і як забараняе інфармацыю ў Беларусі, абзваніваў Мінінфарм і ААЦ. І ўсе роўна не дамогся поўнай яснасці. Пакуль зразумела адно – дзяржава максімальна закрыла працэс прызнання матэрыялаў “экстрэмісцкімі”, каб мы не маглі яго кантраляваць, і каб рамкі экстрэмізма можна было пашыраць бясконца.

Чытайце маё міні-даследванне на тэму.

Усё хацеў пракаментаваць гэтую навіну, ды ніяк рукі не даходзілі.

– Глядзіце, вучням забаранілі карыстацца мабільнымі тэлефонамі ў школах, бацькоў не пускаюць, на ўваходзе паставілі турнікеты-дамафоны. Карацей пераўтварылі школы ў казармы. Але дурню бачна, што гэтыя меры АНІЯК не зніжаюць верагоднасці паўтарэння забойства. Прабачце, у Стоўбцах настаўніцу і вучня забілі смартфонам? Ці наяўнасць турнікета замінае пранесці нож у клас?
Амаль у любой іерархічнай сістэме любыя дзеянні, зробленыя па ўказцы зверху, робяцца для справаздачнасці, а не для выніку.

Праводзіць псіхалагічную працу з падлеткамі, у якіх цяжкасці? Прасоўваць здаровыя, а не армі-стайл, адносіны між настаўнікамі і вучнямі? Рабіць тэлефоны даверу для школьнікаў? Нахрен трэба. Турнікет упёр ля дзярэй і норм.

– Інструкцыя па апазнанню “экстрэмістаў” гэта проста шык. Чырвоныя шнуркі у “рэдскіноў”, кельтскія крыжы ў футбольных фанатаў… Субкультурная метадычка спазнілася год на 15 і любы сучасны маладзён падыме яе насмех (а 14-15 гадовыя нават і не ўзгадаюць, хто так апранаўся). Гэта выразна кажа аб тым што ўлада жыве з моладдзю проста ў розных сусветах. Тут ўжо восемь трэндавых субкультур змянлася, а яны ўсе раздупляюць, што насілі скінхеды ў пачатку нулявых.

– Спроба прыплесці да здарэння моладзевы экстрэмізм заканамерная, але насцярожвае. Відавочна, што ў забойцы ніякіх паліычных матываў не было і блізка (інакш, паверце, а гэтым бы ўжо вапелі направа-налева). Але спецслужбы вырашылі скарыстацца выпадкам каб падкрэсліць сваю значнасць і значнасць сваей павесткі, маўляў: “экстрэмісты, фанаты, анархісты, скінхеды, школьнікі з нажамі – усё адно! Трэба тэрмінова ўзмацняць кантроль, а тое сёння АСАВ пішуць на сцяне а заўтра забіваць пачнуць!” Такім чынам менты хочуць пашырыць свае паўнамоцтвы каб яшчэ мацней ціснуць на непадкантрольную і незадаволеную моладзь.