Нажаль, фізычна не магу падтрымаць, таму толькі і застаецца, што рэпосціць.
Хлопцы робяць слушную справу. Забудзем сталінскія рэпрэсіі сёння – і яны вернуцца ізноў.
Абарона Курапатаў
February 21st, 2017 — Палітыка
Суд – апошні рывок
February 19th, 2017 — Палітыка
[ПО-РУССКИ НИЖЕ], [ENGLISH FOLLOWS]
Тым часам падыходзіць да свайго заканчэння мая эпапея з судом за пікет ля расейскай амбасады (https://mikola.noblogs.org/?p=310). У сераду, 22-га у Вільні пачнецца трэцяе і, спадзяюся, апошняе судовае паседжанне па маёй адміністрацыйнай справе. Сумневаў у тым, што мне вынесуць абвінаваўчы прысуд у гэтай “дэмакратычнай краіне Еўразвязу” засталося мала, пытанне толькі ў тым, будзе гэта штраф ці арышт.
Калі хочаце паглядзець на літоўскае правасуддзе ці проста пабачыцца са мной – прыходзьце у 9.00 па адрасу Вільня, Laisves pr., 79A.
Які б не быў прысуд, памятайце, што ў гэтым змаганні з ворагамі свабоды слова па абодва бакі мяжы ЕС праўда – за намі. Суддзі, менты і тыраны сыходзяць, а тое што робім мы – будзе жыць. Таму пойдам туды з пераможным настроем 🙂
_______
Тем временем подходит к своему окончанию моя эпопея с судом за пикет у российского посольства (https://mikola.noblogs.org/?p=310 ). В среду, 22-го, в Вильнюсе начнётся третье и, надеюсь, последнее заседание по моему административному делу. Сомнений в том, что мне вынесут обвинительный приговор в этой “демократической стране Евросоюза” у меня осталось мало, вопрос только в том, будет это штраф или арест.
Если хотите посмотреть на литовское правосудие или просто увидеться со мной – приходите в 9.00 по адресу Вильнюс, Laisves pr., 79A.
Каким бы не был приговор, помните, что в этой борьбе с врагами свободы слова по обе стороны границы ЕС правда – за нами. Судьи, менты и тираны уходят, а то что делаем мы – будет жить. Поэтому пойдем туда с победным настроением 🙂
______
Meanwhile, my epic abut a persecution for picketing Russian embassy ( https://mikola.noblogs.org/?p=310) comes to en end. At Wednesday, February, 22, in Vilnius the third and the last hearing on my case will start. By now I have no doubt that in this “democratic country of European Union” I will be found guilty, the only question will the punishment be prison detention or penalty.
If you want to look at Lithuanian judiciary or just catch up with me – come at 9.00 to Vilnius, Laisves pr., 79A.
Whatever the sentence will be, remember, that in this struggle for freedom of speech on both sides of EU border truth stands with us. Judges, cops and tyrants come and go, but what we do – stays. So let us go there with victorious mood 🙂
Пацан пришел к успеху
February 15th, 2017 — Бягучыя навіны, Палітыка
Кто бы знал, что моя рядовая, собственно, семестровая работа по курсу Public Policy на тему “Принятие решений в Хамас” вызовет такую веселую цепочку событий.
После перевода ее на русский язык и публикации на страничке “Центра изучения повстанческих движений” (вчера это было) страничка Центра в фейсбуке была… заблокирована на территории РФ за пропаганду экстремизма. Ну, типа, нечего холопам знать про будь-каких радикалов, как они там организованы и чем занимаются. А то, чего доброго, повторять начнут. Знать детали устройства террористических организаций можно только специально обученным людям, которые занимаются террорристической деятельностью на институциональной и легальной основе!
В связи с этим у меня только один вопрос. Чего так слабо-то? Что за полумеры? Cамое время заблокировать сайт университета, в котором я писал эту работу, а всех учащихся тут сделать невъездными в Святую Русь!
Суд – день второй, или почувствуй себя в Беларуси
January 18th, 2017 — Бягучыя навіны
ENGLISH FOLLOWS
Сегодняшнее заседание длилось чуть более двух часов. Явились три мента из четырёх вызванных. Показания они давали сбивчивые, противоречившие тому, что сами же написали в рапортах. Судья занимался в основном тем, что вытягивал ментов, помогая выровнять их бестолковые показания и задавал мне вопросы с целью уличить на противоречии и обвинить. Дважды, указывая на кадры видеосъемки, повторял: “как думаете, на каком расстоянии вы сейчас стоите?”, “это, вы считаете, двадцать пять метров, да?”. После заседания и вовсе посоветовал мне пойти померять расстояние и убедиться в том, что я не прав. Суд совершенно не интересовало, что:
– Менты не объяснили мне, за что задерживают
– Подойдя к нам, они не выставили четких и законных требований, не сослались на закон, а говорили лишь “отойдите за пруд” (что примерно в 100 м. от посольства)
– Соврали в своих рапортах о количестве людей на пикете
– В законе о массовых мероприятиях идёт речь о 25 метрах от “объекта”, а не от забора, и по законам Литовской республики дипломатический статус распространяется только на само ЗДАНИЕ посольства.
и прочие нарушения. Все мои и свидетелей заявления об этом судья полностью игнорил – его интересовали только метры. Не смотря на то, что в заседании присутствовал адвокат, ведший довольно умелую линию, настрой судьи развеял у меня последние иллюзии о возможности оправдательного приговора.
В общем, этот суд был как две капли воды похож на все остальные суды, на которых мне доводилось быть обвиняемым. Почувствовал себя на родине.
Следующее заседание и, по всей видимости, вынесение приговора, состоится 22 февраля в 9.00.
______
Trial – day two, or “feel yourself in Belarus”
Today’s hearing was a bit more than 2 hours long. Three cops of four had attended it. Their stories were intricate and contradictory to what they have written in their reports. Judge mostly was helping the cops, trying to adjust their senseless stories, and was asking me questions aimed to find contradictions in my words and attach blame to me. Twice, while pointing on footage, he asked me: “What do you think, what distance are you keeping now?” “Do you really think it is 25 meters here”? After the trial he even advice me to go to an embassy and measure the meters, to make sure I am not right. The court was not interested at all in such facts as:
– Cops have not explained to, why I am detained
– After approaching to us they have not articulated clear and lawful demands, instead they were telling like “go beyond the lake” (which is about 100 meters from embassy)
– They lied about number of protesters in their reports
– Lithuanian public meetings laws speak about 25 meters from “object”, not from fence, and according to Lithuanian laws diplomatic status is extended only on a BUILDING of embassy.
… and other violations. All my and evidence’s proofs were totally ignored by judge. He was interested only in meters. Regardless the presence of advocate, who’s actions were quite skilled, judge’s inclination have scuttled my last illusions about the possibility of absolutory sentence.
Altogether, this court was similar as two peas to any other trial where I was an accused one. I felt myself as in motherland.
Next hearing, and, most probably, sentence is scheduled on February, 22, at 9.00.
Продолжение истории
January 16th, 2017 — Аб усім
Товарищи, послезавтра, 18 января, состоится второе судебное заседание по моему административному делу о пикете возле российского посольства в Вильнюсе. Судья вызвал полицейских, которые будут рассказывать, как люто, бешено, я нарушал законодательство Литовской республики. Если хотите это послушать, поприсутствовать или со мной пообщаться, приходите: Вильнюс, Laisves pr., 79A. Девять ноль-ноль.
Вся история: https://mikola.noblogs.org/?p=310
_____
Comrades, on the day after tomorrow, January, 18, the next hearing on my administrative case is scheduled. That i the administrative case on a picket near Russian embassy in Vilnius. Judge summoned cops to appear before cour, and they will tell how fiercely I was violating laws of Lithuanian republic. If someone wants to hear it, to attend the trial, or just have a talk with me, you are welcome: Vilnius, Laisves pr., 79A. 9.00.
The full story is here: https://mikola.noblogs.org/?p=310
Інавацыйнасць улады: пакуль толькі ў рэпрэсіях
December 21st, 2016 — Аб усім
Новы Час апублікаваў першую частку майго артыкулу, у якой я аналізую новую тактыку спецслужб Беларусі па рэпрэсіях у дачыненні да грамадзянскай супльнасці.
Трэба прызнаць, што новая тактыка даволі паспяхова стварае палітвязняў, якіх фармальна ніхто не прызнае палітвязнямі.
Ніжэй – пра справы Жамчужнага і Бандарэнкі. Далей будзе пра справы футбольных фанатаў і антыфашыстаў.
http://novychas.by/palityka/inavacyjnasc-u-represijah-platforma
Суд
December 21st, 2016 — Аб усім
ENGLISH FOLLOWS
Было заседание. На суде зачитали формальную часть и дали мне высказаться. По вопросам судьи было видно, что он настроен явно не в мою пользу (законы какой страны вы соблюдаете?, кто такие “менты”?, а вы сами замеряли метры от посольства? и т.д.)
Посольку ни один мент не явился на заседание, судья назначил следующее – на 18.01.2017, 9.00.
Спасибо всем, кто пришел поддержать. Хоть таких было и немного.
_____
A trial occured. Formal part of it was conducted, also judge gave a word to me. Questions of judge showed that he was inclined apparently not in my favour (laws of what country do you follow? who are “cops”?, had you measured the meters from the embassy yourself? and so on).
As no cops came to a trial, judge postponed a next trial to 18 january 2017. 9.00
Thanks to everyone who came. Though there were not many supporters.
Суд
December 16th, 2016 — Бягучыя навіны
ПО-РУССКИ НИЖЕ – IN ENGLISH LOOK BELOW
Сёння тэлефанаваў у суд, дзе пацвердзілі дату і час разбіральніцтва.
Такім чынам, 20 снежня (аўторак), у 08.30 мяне будуць судзіць за тое што, на думку літоўскай паліцыі, падчас пікету ў абарону Ільдара Дадзіна мы стаялі занадта блізка да расейскай амбасады. За гэтае “злачынства” мне пагражае да 570 еўра штрафу ці да 1 месяцу арышту.
Суд адбудзецца па адрасе Vilnius, Laisves pr., 79A.
Уся гісторыя: https://mikola.noblogs.org/?p=310
_____
Сегодня звонил в суд, где подтвердили дату и время разбирательства.
Таким образом, 20 декабря (вторник), в 8.30 меня будут судить за то, что, по мнению литовской полиции во время пикета в поддержку Ильдара Дадина мы стояли слишком близко к российскому посольству. За это “преступление” мне грозит до 570 евро штрафа или до 1 месяца ареста.
Суд пройдет по адресу Вильнюс, Laisves pr, 79A
Вся история: https://mikola.noblogs.org/?p=310
_____
Today I called to a court, where date and time of a trial was approved.
So, in December, 20 (tuesday), at 8.30 I will be judged for, as Lithuanian police asumes, staying too close to Russian embassy during the picket in support of Ildar Dadin. For this “crime” I face a fine up to 570 euro or arrest up to 1 month.
Court will happen in Vilnius, Laisves pr, 79A.
Full story: https://mikola.noblogs.org/?p=310
Блакіроўка тора
December 5th, 2016 — Бягучыя навіны
Ну вырадкі, дабраліся ўсё-ж такі. Сатрапы бандыцкай дзяржавы гадзяць у порткі пры адной думцы ад таго, што нехта будзе чытаць і глядзець ЗАБАРОНЕНАЕ.
Ды толькі часы змяніліся і нас ужо не перамагчы.
Файны артыкул падштурхнуў мяне да шэрагу ўспамінаў і разважанняў
December 1st, 2016 — Аналітыка
Файны артыкул падштурхнуў мяне да шэрагу ўспамінаў і разважанняў.
Сапраўды, “дарослы свет” у асобе дзяржавы звычайна ўспрымае дзяцей і падлеткаў як ніжэйшых па гіерархічнай лесвіцы істот, якіх варта “вучыць жыццю” як мага больш жорсткімі метадамі, якіх трэба караць і сароміць, выхоўваць у рабалепнай павазе да “старэйшых” і да сістэмы нормаў грамадства, у якую яны прыйшлі. Асабліва гэтая ўласцівасць развітая ў ментоў, што можна бачыць па апошніх выпадках у Лоеве і ў Мінску.
Псіхалагічныя чыннікі такіх паводзін, думаю, варта шукаць у паранаідальнай нянавісці аўтарытарных асобаў з ліку дарослых да ўсяго, што вытыркаецца з агульнай масы, да некантраляваных паводзінаў падлеткаў і дзяцей, да іх нефарматнасці, непасрэднасці, іх натуральнай свабоды і нежадання падпарадкоўвацца навязаным звонку нормам.
Тыя з дарослых іх, хто надзелены ўладай, проста шалеюць, калі бачаць што нейкі “сапляк”\”саплячка” робяць паводзяць сябе не так як усе, не падпарадкоўваюцца, не лізаблюдзяць, не прызнаюць іх аўтарытэт – не важна ў якой форме: паляць электронныя цыгарэты, бахаюць петарды ля школы ці гуляюць на вуліцы дапазна. Адтаго і вапяць “ревнители порядка”: “наказать!”, “родителей в школу!”, “на учет тебя поставим!” і таму падобнае, а тое і проста б’юць, бо так прасцей. Магчыма, такія паводзіны, у сваю чаргу, есць кампенсацыя за свае так і не рэалізаванае жаданне быць свабоднымі і непасрэднымі. Кшталту, “я не змог – не не дам і табе!”, “мы жылі ў гаўне – і вы павінны!”
Зноў падкрэслю, што ў ментоў гэтая нянавісць да ўсяго непадкантрольнага (а падлеткі менавіта такімі і з’яўляюцца) дасягае апагею. Першае ў маім жыцці знаёмства з міліцыяй адбылося, калі мне было гадоў дзевяць. Я ішоў па вуліцы ў Гомелі, заўважыў банкамат (тады, ў 1997 годзе яны былі яшчэ ў навінку) і вырашыў з ім “пагуляцца”. Проста ад балды пачаў націскаць на розныя кнопкі і не заўважыў як ззаду падышоў мент. Груба, з матам, ён мяне проста адштурхнуў адтуль і сказаў “валіць адсюль”. Я быў проста шакаваны: што я яму зрабіў? Гэты выпадак моцна ўрэзаўся ў памяць.
Адзін знаёмы распавядаў мне пра здарэнне з дзяцінства – ужо ў Мінску. Малы, ён аднойчы ўвечары выйшаў на балкон. Бацькоў дома не было. З балкону ён пабачыў, як на вуліцы мент збівае дручком чалавека. Ён спужаўся і забег назад у хату. Пабачанае сталася для яго сапраўднай псіхалагічнай траўмай і, як сам ён кажа, першай прыступкай на шляху да таго, каб стаць анархістам.
