Entries from January 2020 ↓

Теория интерсекциональности – социологическая концепция, согласно которой общество поделено на множество групп по множеству признаков: гендер, раса, национальность, психические особенности и др., и все эти группы находятся в сложных иерархических отношениях между собой.

Около 30 лет назад эта концепция была взята на вооружение радикальными левыми и, главное, анархистами Европы и США почти повсеместно, и из научной теории превратилась в политическую призму. На сегодня это главный способ объяснения социальной реальности теми, кто считает себя борцами за справедливое общество и равенство. Она плотно вошла в феминистское и антифашистское движение и почти во все движения за права меньшинств.

Как вы уже догадались, у меня к этой теории очень много вопросов и еще больше претензий. Да, это именно из теории интерсекциональности растут такие сомнительные политические практики, как сепаратный феминизм, “день без белых” в американских университетах, агрессивная политкорректность, перерастающая в цензуру и многое другое.

Интересно, что критика теории интерсекциональности и порождаемых ей социальных практик слышна почти исключительно от правых и консерваторов. А вот из лагеря социал-революционеров, анархистов, ее почти не заметно. Данная книга, которую я писал и доводил до ума в течении 3 лет, призвана стать именно критикой теории интерсекциональности и порожденных ей политических форм с анархических классовых позиций.

Написанию её поспособствовал мой опыт изучения анархистского дискурса и интернет-присутствия в США и Западной Европе, а также, что греха таить, многие онлайн-дискуссии (а иногда и срачики 🙂 с разными представителями\представительницами феминизма. В конце концов, я почувствовал, что моя аргументация переросла рамки постов и комментариев и нуждается в более упорядоченном изложении, и взялся за книгу.

Кто рассчитывает найти в книге эмоциональные наезды на товарищей по движению, тех разочарую — этого в книге нет. Зато есть много фактов и аргументации, построенных на научных данных и статистике, максимум пруфов и минимум оценочных суждений (хотя совсем без них не обошлось, конечно). И, при всей критичности, конечный взгляд — в сторону объединения и диалога, а не конфликта и «отписок».

Бесспорно, книга скорей для узкого круга лиц: ведь это “критика на критику”, т.е. внутренняя полемика среди тех, кто и так критикует существующий строй, и непосвященному может напоминать спор средневековых схоластов. Но многие изложенные в ней факты, думаю, будут любопытны и широкому кругу читателей.

В общем, заходите на мой сайт, скачивайте, и жду ваших отзывов!

Электарат Лукашэнка – людзі, якія знаходзяцца ў рабстве і цалкам свядома, асэнсавана адмаўляюцца з яго выйсці. Такое дасканалае спалучэнне мазахізма, неадукаванасці, антыінтэлектуалізму і страху перад самамалейшымі праявамі свабоды. Калі знясем рэжым, гэты скрыншот трэба ў рамку і ў музей.

(знойдзена ў каментах у рудабельскага блогера Андрэя Павука, віна якога палягае ў тым што ён крытыкуе мясцовую ўладу).

“Эволюция человечества свидетельствует о том, что за исключением ряда примитивных обществ социум строится по принципу управления и эксплуатации большинства его членов незначительным меньшинством. Управление большинством осуществляется посредством применения силы, однако одного этого фактора недостаточно. Сознание большинства должно быть заполнено в основном вымыслами и заблуждениями, в результате чего оно по собственной воле соглашается подчиняться меньшинству”.

Эрих Фромм.

Хочу лишь добавить, что все социумы, построенные по принципам равенства (Махновщина, Парижская коммуна, коммуны Арагона и т.п.) были рано или поздно (обычно рано) уничтожены вооруженной силой господ. Ведь такие примеры того, что можно по-другому для них смертельно опасны.

Сёння, займаючыся на турніках, разважаў аб тым, у чым пралягае асноўная светапоглядная розніца між намі, анархістамі і лібераламі.

Ёсць у мяне ў Фэйсбуку такі фрэнд, Аляксандр Гелагаеў, правы кансерватар і шчыры прыхільнік капіталізму. Часта з ім спрачаемся. І вось што я надумаў сёння на турніках:

Што лібералы, што анархісты – за свабоду асобы. І чым болей той свабоды, тым лепей. Аднак у чым жа тады розніца? Яна палягае ў пытанні аб прыватнай уласнасці. Лібералы кажуць: “раз свабода, то я вольны купіць завод і арганізаваць на нём вытворчасць, наняць працоўных, якія будуць працаваць на маіх умовах, гандляваць прадуктамі сыходзячы са сваіх інтарэсаў, а не інтарэсаў грамадства і гэтак далей. Гэта мая эканамічная свабода. Вы што, супраць эканамічнай свабоды???”

Анархісты кажуць: пачакайце, эксплуатаваць* іншых людзей – якая ж у гэтым свабода? Ты, карыстаючыся сваім капіталам, ставіш людзей у залежнае становішча ад цябе, яны мусяць наймацца да цябе і працаваць, інакш збяднеюць ці памруць з голаду.

Лібералы парыруюць: дык пры капіталізме кожны можа стаць капіталістам і хай працуюць на яго! Усё залежыць ад тваёй працавітасці, розуму, кемлівасці і інтэлекту! І багатымі робяцца самыя разумныя! Значыцца, працоўныя самі абралі сабе такі лёс – быць афіцыянтамі, слесарамі, прыбіральшчыкамі, грузчыкамі і таксістамі. (тут часта яшчэ ідзе тырада аб тым што працоўныя лянівыя і нічога не хочуць, абы сядзець дома перад тэлікам, таму, вядома, заслугоўваюць свой рабскі лёс, а людзі бізнесу яны, маўляў, рухавікі прагрэсу). Значыцца на большае яны не здольныя! Не хапае розуму – што зробіш? А ў каго хапіла, тыя сталі капіталістамі. Усё справядліва!

Анархісты тут звычайна адказваюць тым што па-першае усе ня могуць быць капіталістамі апрыёры. Каб нехта быў капіталістам іншы мусіць быць ягоным падначаленым. Таму схема “кожны можа калі захоча” ужо непраўдзівая. Па-другое будзь ты хоць сямі пядзяў у ілбу, без стартавага капітала, ці таго хто ў цябе ўкладзецца ніякага бізнесу ты не пачнеш, не кажучы ўжо аб тым каб стаць багатым. Амерыканская мара аб тым як ты чысціў боты мінакам а потым зарабіў і стаў міліянерам – гэта міф. Памылка выжыўшага. На 1 такога ў каго гэта атрымлася прыйдзецца 1000 тых, хто, будучы не меней спрытным, сышоў з дыстанцыі (канкурэнты, няшчасны выпадак, хвароба, памылковае бізнес-рашэнне ці проста абставіны кепска склаліся). Ну і ў трэціх, хто і з чаго вырашыў, што камерцыйны поспех і здольнасць шмат зарабляць мусяць вызначаць каштоўнасць чалавека для грамадства? Іншымі словамі, чалавек можа быць разумным, добразычлівым, кемлівым, і нават працавітым, мець яшчэ дзесятак добрых чалавечых якасцяў аднак без належнай здольнасці “круціцца” і прасоўваць сябе ён застанецца наёмным рабом. А ўсю сваю дабрыню і шчырасць можа зліць ва ўнітаз – пры капіталізме яна не патрэбная роўным лікам нікому.

Такім чынам капіталістычная сістэма цэніць у чалавеку толькі адно – здольнасць зарабляць грошы любым коштам. І па гэтай шкале прасоўвае людзей наверх. І гэта прытым што чалавецтва ведае мноства грамадстваў, дзе цантральнымі лічыліся якраз іншыя якасці: напрыклад, здольнасць паразумецца з супляменнікамі, духоўныя развіццё, асабістая смеласць і г.д. І толькі апошнія 200 год чалавецтва вырашыла што адзіная і лепшая якасць чалавека – гэта ўменне сябе прадаць.

І тут вяртаемся да пытання: дык за якую ж тады свабоду выступаюць лібералы? Свабоду ўкалываць як лошадзь усё сваё жыццё, каб стаць “паспяховым”? Атрымоўваецца што той славутай “эканамічнай свабодай” могуць скарыстацца толькі тыя у каго ёсць бабло. Для ўсіх астатніх гэта толькі свабода выбіраць наймальніка (і тое не заўсёды).

Ліберал хутчэй за ўсё адкажа: ну а што ж вы хацелі. Нехта мусіць працаваць за станком, а нехта зарабляць на тых, хто працуе. Ніхто не вінаваты, што працоўныя нарадзіліся меней кемлівымі а іх гаспадары – разумнымі і хваткімі!. Усе не могуць быць роўнымі! Такога ніколі не было і не будзе. Вы што хочаце ўсіх ураўняць? Ізноў СССР? ГУЛАГ? А????

Што і варта было даказаць. Пры ўсіх размовах аб “свабодзе” ЛЮБЫ палітычны лад які мае на ўвазе прыватную ўласнасць** і наёмную працу гэта той гэта іерархія, пабудаваная у інтарэсах прывілеяваных чальцоў грамадства. Ніякай свабоды там і не пахне. Той жа жа “бог, царь, отечество”, тое ж “всяк сверчок знай свой шесток” толькі від збоку.

З гэтага лагічна следуе як мінімум тое што капіталізм не ёсць вяршыня развіцця чалавецтва і мусіць быць пераадолены.

* Эксплуатаваць – адбіраць вынікі чыейсці працы.

** Прыватная ўласнасць – гэта тая ўласнасць, якая можа ствараць іншую ўласнасць ці капітал. Т.е. заводы, фабрыкі, зямля, тэхналогіі і г.д. Ваш смартфон гэта НЕ прыватная ўласнасць.

Аднойчы са здзіўленнем заўважыў, што анімэшнікі вельмі любяць хвастацца між сабой колькасцю прагледжаных тайтлаў (фільмаў і серыялаў). Стала цікава, як яны іх падлічваюць? Запісваюць, ці шо? Ці запамінаюць? У працэсе вывучэння гэтага пытання знайшоў сайт https://myanimelist.net

Там можна ўносіць прагледжаныя тайтлы, тыя, якія глядзіш, якія плануеш паглядзець, якія кінуў і гэтак далей 🙂 Карыстайцеся на здароўе, каму трэба.

Так, а ў мяне усяго 16, так што пакуль не відаць мне высокага месца ў анімэшнай іерархіі )))

Яўгена Малахоўскага, заснавальніка суполкі “Гэта Мінск, дзетка” у сацыяльных сетках выклікалі  ў ГУБАЗіК* на размову. Па словах хлопца, там прысутнічалі некалькі ГУБАЗаўцаў і супрацоўнік КДБ. Паводзіны іх і пажаданні былі цалкам чаканыя: патрабавалі выдаць імёны іншых удзельнікаў, ціснулі, пагражалі, падсоўвалі ўсялякія распіскі.

Думаю, відавочна, што перад прэзідэнцкімі выбарамі сілавікі спрабуюць узяць інфапрастору пад кантроль. Робіцца гэта некалькімі шляхамі: праз схіленне да супрацы асобных недзяржаўных медыя (прыклады Нашай Нівы, Ежедневника), а таксама праз запужванне самастойных адмінаў вялізных суполак (а ў суполцы “Гэта Мінск, дзетка” у ВК, нагадаю, 82 тыс. чалавек). Цікаўнасць тут выклікае толькі тое, што гэтым пачаў займацца ГУБАЗіК, які раней займаўся толькі палітычным экстрэмізмам. Гэта можа сведчыць як аб пашырэнні ўлады і паўнамоцтваў, так і аб тым, што Яўгена Малахоўскага сілавікі ў сябе ў галаве чамусь звязваюць з палітычнымі радыкаламі.

Варта чакаць што такія выпадкі будуць рабіцца часцейшымі. Бо хутка выбары і градус рэпрэсій будзе непазбежна ўзрастаць. Таму варта зараз жа ўсім адмінам (хто вядзе свае каналы і суполкі неананімна) падрыхтавацца і зрабіць для сябе высновы.

Што Яўген зрабіў правільна?

1. Пакінуў смартфон у машыне (аддаш яго ў ячэйку захоўвання і невядома што яны могуць з ім зрабіць там за той час пакуль цябе дапытваюць)

2. Адразу апублічыў інфармацыю аб візіце. Маўчаць ні ў якім выпадку нельга, гэтым вы зробіце сабе толькі горш!

Што Яўген зрабіў НЕправільна?

1. Падпісаў паперы-папярэджанні “аб недапушчальнасці блаблабла”. Гэта ўсё фуфел. які не мае ніякай юрыдычнай сілы і існуе для апраўдання дзейнасці саміх ментоў і для іхней справаздачнасці перад начальствам. Не трэба дапамагаць ім рабіць сваю працу.

2. Увогуле пайшоў на гэтую сустрэчу. Запомніце, ні на якія размовы вы хадзіць не абавязаныя! Вас могуць абавязаць прыйсці на сустрчэу з сілавікамі толькі вы з’яўляецеся СВЕДКАМ ЦІ АБВІНАВАЧАНЫМ ПА КРЫМІНАЛЬНАЙ СПРАВЕ. І тады вам абавязаныя ўручыць павестку пад роспіс. Усё астатняе – поўная фігня. Менты не мусяць прывыкаць што да іх усе бягуць па званку і першаму пстрычку пальцаў. Не палягчайце ім працу!

*ГУБАЗіК, хто не ведае, гэта Галоўнае падраздзяленне па барацьбе з арганізаванай злачыннасцю і карупцыяй МУС РБ. У ягоным складзе знаходзіцца 3-е упраўленне, а таксама, у кожным упраўленні, 3-ці аддзел, мэтай якога з’яўляецца барацьба з палітычным экстрэмізмам (чытай – з дысідэнтамі і сацыяльнымі актывістамі).

Прыкра назіраць, як ад баязлівасці і нявер’я ва ўласныя сілы людзі пачынаюць жраць адзін аднаго. Канешне, напраўляць свой гадамі накоплены гнеў на Лукашэнку ці чыноўнікаў – страшна і небяспечна. Куды бяспечней у бяссільнай злосці кусаць тых хто побач з табой.

Такое замкнёнае кола агрэсіі. Вышэйшыя гвалцяць ніжэйшых. А ніжэйшыя… не, не арганізуюцца для адпора, а гвалцяць тых, хто ня здольны адказаць.

Недавно закончил читать отличную книгу: “Как устроен этот мир”, автор Георгий Дерлугьян, русско-американский политолог и социолог, ученик не кого-нибудь а самого Иммануила Валерстайна.

Книга – собрание ненапряжных но мудрых эссе о всемирной политике. Много прогнозов на будущее (книга 2013 года) и кое-что уже сбылось. Очень советую. ПДФ-версию можно почитать тут.

Ну и еще какое-то время буду кормить вас лучшими цитатами оттуда.