Entries from November 2018 ↓

Как же меня поражает лицемерие отдельных представительниц феминизма, строчащих вот такие вот фарисейские колонки. Убивать нерожденного ребенка: правильно, это право женщины, МОЁ ТЕЛО МОЁ ДЕЛО! А вот заплатить за секс по обоюдному согласию: арря аморально!, угнетение, патриархат, ЗАПРЕТИТЬ!!!1

Просто жесть.

В статье уродливо все. Эмоциональный шантаж, цинизм, грязные риторические приемы, стигматизация маскулинности. Просто прочитайте – хорошая иллюстрация того, как иезуитски переродившись, “забота об угнетенных” может стать своей противоположностью. Обеспеченная женщина из среднего класса, категорически утверждающая о том, что нужно и не нужно инвалидам и умирающим мужчинам – ну разве не прелесть?

п.с. не подумайте, что я выискиваю этот трэшак по интернету )) Просто попалось в ленте.

п.п.с. в общем и целом я согласен что проституция – явление безнравственное, как и любой наемный труд. Но в существующих условиях вижу легализацию куда меньшим злом.

https://www.cosmo.ru/lifestyle/society/bez-seksa-ne-umirayut-pochemu-zakazyvat-prostitutku-invalidu-vse-ravno-amoralno/?fbclid=IwAR04MGBdHunz5XvKjkpVjvDrqCgEVlPG9KRh2JTOo24uI8uj0GcF9ntcMXE#part0

Ужо і фэйкавыя аккі ў ВК ад імя анархістаў стваралі. І лагер у Крупках накрывалі, і ў каментах срачі развадзілі. Зараз пайшлі яшчэ далей. Наста Лойка сабралася са сваімі знаёмымі з антыфа папіць гарбаты – а ім праз афіцыянта такі аркушык падкінулі. Бедункевіч, пэўна, разлічвае, што Мікалай Мікалаевіч зацэніць ягоны крэатыў в і выпіша прэмію 🙂

Дарэчы, “ананісты” гэта фірмовы жарт аднаго з мусароў якія мяне адводзілі ў лес “паразмаўляць” падчас накрыцця лагеру ў Крупках. Карацей у іх там, відаць, зусім невялічкая туса інтэлектуалаў з 3-га ўпраўлення.

Піша Наста Лойка

“Ня ведаю, пра што канкрэтна гэты пост. Спачатку было вельмі сьмешна, а потым стала сумна і нават трошкі трывожна.
Магчыма пра тое, як “эфэктыўна”(?) ці крэатыўна (?) працуюць нашыя дзяржаўныя ворганы? Ну я думаю, вы самі ведаеце.
Магчыма, пра цяжкасьці праваабарончай дзейнасьці ў Беларусі.
Магчыма, пра ціск на праваабронцаў.
Карацей.
Я ўжо 10 гадоў займаюся правамі чалавека. І так атрымалася, што я дапамагаю ці ўлажу ў дапамогу розным уражлівым групам. Спачатку гэта былі актывісты_кі (розныя), потым – замежнікі_цы, часам кансультую людзей з ЛГБТК+ супольнасьці, упісваюся ў жаночыя антыдыскрымінацыйныя рухі і г.д. Мяне нават намінавалі на прэмію Беларускі Нацыянальны Моладзевы Савет – РАДА у намінацыі “Вечны рухавік” (ня першы год кудысьці намінуюць і нічога не даюць потым хіхі).
Дык вось працягваю. Але вы напэўна ведаеце, што за любымі праактыўнымі людзьмі сочаць, кантроляць, калі трэба – бьюць па ручках і г.д. Ну і за праваабаронцамі звычайна сочыць спэцыяльны аддзел КДБ, які інфу зьбірае, але самі моцна не праяўляюцца, мо толькі на вобшуках якіх.

А тут я стала актыўна кансультаваць яшчэ адну ўражлівую групу – анархістаў_к і антыфашыстаў_к. І цікавіцца, што там у нас з экстрэмізмам. Мы нават з рабяткамі зрабілі старонку з тэматычнай інфой, там можна папрасіць кансультацыю, пачытаць даклад і парады ў тг-канале (http://pdby.tilda.ws/).
Я, канешне, лічу, што я нічога кепскага не раблю. Больш за тое, Дэклярацыя аб праваабаронцах мне гэта ўсё легальна дазваляе (беларускія законы не заўжды адпавядаюць, але я ведаю пра прыярытэт).

Але канкрэтна гэтую групу кантроліць прыўкрасны ворган – ГУБАЗіК – Галоўнае ўпраўленьне барацьбы з арганізаванай злачыннасьцю і карупцыяй. Яны знакамітыя сваімі па-за праўнымі мэтадамі працы і
татальнай беспакаранасьцю.

І што адбываецца: спачатку ўпершыню ў мяне ў жыцьці нам сарвалі прэзэнтацыю дакладу тэматычнага. А сёньня вось сустрэлася сачку папіць і пагаварыць пра тэндэнцыі – і нам падкінулі такую вось паперку праз афіцыянта ў кавярні.

Краткія высновы: 1) з пунктуацыяй у іх так сабе; 2) заняцца ім яўна няма больш чым (няма, відаць, сапраўдных злачынцаў); 3) ёсьць што яшчэ павесіць на сьцену над ложкам.
Візытоўкі я даклала, канешне, нам толькі паперку з тэкстам падкінулі.

*Зараз пытаньні ў залю*:
1. Ці падкідвалі вам ворганы што такое? Можаце падзяліцца? Выставу замуцім. Фоткі можна ў камэнты;
2. Патлумачце, што азначае “нармальная праца”, а тое я рэальна туплю.

З.Ы. Забылася. спачатку думалі напсіаць атветачку і падкінуць на Рэвалюцыйную 3, але пост у фб неяк больш цывілізавана)))”

Андэрс Фог Расмусэн заявіў у інтэрвью, што на спробы Расіі задушыць магчымую рэвалюцыю ў Беларусі Захад можа адрэагаваць “больш жорстка”.

Магчыма, у кагосьці такія словы выклічуць спадзяванні аб тым што “Захад нам дапаможа”, што ЗША і Еўропа – нашыя лепшыя саюзнікі супраць Рускага міру, на якіх заўсёды можна пакласціся, што “галоўнае ўвязацца ў бойку а там паглядзім” (с). Магчыма сам Расмусэн хацеў такім выказваннем альбо падняць каціроўкі знешняй палітыкі Захаду, паказаць кулакі, альбо прыбадзёрыць беларускую апазіцыю.

Аднак гэтыя абяцанкі не маюць пад сабой ніякага грунту. І вось чаму:

1. Захаду не патрэбныя рэвалюцыі ў Беларусі. Патрэбны заслон ад мігрантаў і ад таго што ідзе з РФ.
2. Захаду не патрэбная раскачка сітуацыі тут. Лепш храновы, але стабільны і прадказальны лідар які, аднак, не ставіць тут расійскую базу, чым нестабільнасць, на хвалі якой прыход расійскага стаўленніка вельмі верагодны.
3. Захад, прынамсі, ЗША, відавочна паверыў у тое, што Лукашэнка грае “самастойную гульню”. І пад гэтую веру адаптаваў сваю палітыку ў дачыненні да Беларусі: амаль спыніла фінансаванне апазіцыі, устрымліваецца ад жорсткай крытыкі на адрас, талеруе рэпрэсіі. Ну а тое што ЕС будзе ісці ў фарватары, думаю, сумневаў не выклікае.

Выказванне Расмусэна нерэлевантнае. Увогуле, фраза: “Я спадзяюся на паступовае палітычнае развіццё і паступовую лібералізацыю беларускага грамадства” вычарпальна кажа аб узроўні ягонага разумення беларускіх рэалій…

Гэта я пра што. Нашай традыцыйнай апазіцыі, якая дзесяцігоддзямі пажырала міліёны даляраў на “дэмакратыю ў Беларусі”, палітычным лідарам, якія мяркуюць што амерыканцы пасадзяць іх на трон, зараз можна ні на што не спадзявацца. Тыя хто хоча перамен зараз будуць, як 100 год таму, працаваць самастойна, наўпрост з народам. За свае грошы, ва ўмовах няспынных рэпрэсій, прабіваючыся праз забарону ўсяго мала-мальскі пратэстнага на падставе законаў аб экстрэмізме, татальнае сачэнне і апатычнасць грамадства. І тых, хто будзе гатовы змагаца такім чынам, будзе вельмі няшмат.

Але аб гэтым напішу асобны пост.

А помните, около года назад небезызвестный Рамзан Кадыров поднял вой по поводу притеснения мусульман в Мьянме? Там в ответ на нападения мусульманских боевиков власти начали преследования этнической мусульманской группы Рохинджа. Общественность знает об этом крайне мало, но считается что итогом за 2 года стали около 1000 жертв.

А вот в Восточном Туркестане, переименованным Китаем в Синзянский автономный округ, творится куда более адская веселуха. Еще в 1960-е китайские власти начали проводить там ядерные испытания, вводить политику принудительных абортов, заселять регион этническими китайцами. За количество прямых жертв сказать сложно, но известно, что только в результате волнений 2009 года было убито 200 человек.

Сегодня в Синзян-уйгурском автономном округе Китая действует, пожалуй, самая изощренная система массового контроля с помощью технологий. В отношении жителей введена система социального кредита, урезающая их в правах за общение с “неподобающими гражданами”. Уйгурам запретии соблюдать пост в Рамадан, а с 2016-го всех без исключения жителей обязали сдавать свои паспорта на хранение в полицию. И многое-многое другое (почитать можно тут (https://meduza.io/feature/2018/09/18/kontslager-na-10-millionov-chelovek).

На сегодня по самым скромным данным из 11 млн населения автономии 1 млн содержится в концлагерях, где проходят “перевоспитание” (какими методами, думаю, догадаться несложно).

Но вот великий защитник мусульман Кадыров почему-то не особо верещит по этому поводу. Конечно, Китай ведь не захолустная Мьянма, а стратегический партнер РФ.

Беларуская анархісцкая арганізацыя. Упершыню публічна заявіла пра сябе 7 лістапада 2001 года, прыйшоўшы ў колькасці 10 чалавек пад чорным сцягам на мітынг камуністаў. Спрэчка з чырвонымі скончылася выклікам АМАПу.

Удзельнічала ў сацыяльных канфліктах (пратэсты супраць вырубкі Севастопальскага скверу,) а таксама акцыях прамога дзеяння (выпусцілі цэлы мех макрыц і кузурак ва ўсіх Макдональдсах Мінска, паралізаваўшы на пэўны час іх дзеянне).

“Ночь с 27-го на 28-е число носила до известной степени решающий характер для судеб революции. В эту ночь, как передавали, происходило повсеместное избиение полицейских. Один из них был убит под нашими окнами.

Из 7000 городовых, числящихся в Петрограде, за дни революции убито было около половины.

И правильно.