Однажды лежу я ночью в кровати и уже засыпаю, как вдруг в голову приходит такая мысль. Вот наша власть постоянно сталкивается со стремлением вражеских сил навязать ей какие-то чуждые понятия и концепции. Придать хорошо известным вещам новые смыслы. А что ещё хуже – выдумать новые понятия, которые только мешают в деле государственного строительства.
Например, не было в суверенной Беларуси никаких коронавирусов – их взяли и придумали. Завезли к нам, а теперь кричат гвалтом. Не было геев – а теперь только разговоров о них. Выдумали какие-то «права человека» и бегают с ними как обосранные. Пользы от этого никакой.
То же и про выдуманные смыслы. Например, слово «власть» всегда было синонимом порядка, справедливости, должно было вызывать уважение. Сейчас посмотрите, куда не плюнь, слово употребляется в негативном контексте. «Власть не реагирует», «власть запугивает» и так далее. Уважения нет и следа. Это никуда не годится.
Нужно раз и навсегда пресечь эту глупость. Государство должно взять на себя тяжкую и ответственную ношу и навести, наконец, порядок в этой бязглуздай чехарде слов и их значений, которыми пока что каждый ушлый делец от информационной индустрии может пользоваться, безнаказанно ловя рыбку в мутной воде.
И вот ночью мне пришел в голову выход. Подаю государству бесплатную идею, может быть премией наградят.
Что же нужно сделать?
Государство должно создать Единый Государственный Реестр Предметов, Понятий, Идей и Смыслов. Сокращённо ЕГРППИС, который совместит в себе одновременно черты справочника и нормативного правового акта.
Словари, глоссарии, списки терминов в кодексах – это уже вчерашний день. К делу нужно подойти более основательно, а именно: перечислить вообще все возможные предметы материального мира, а также термины, идеи и понятия в реестре. И каждое из этих понятий должно быть наделено строгим четко установленным смыслом.
Предметы, термины, идеи и понятия начинают считаться реально существующими и признаются на официальном уровне только с момента их внесения в ЕГРППИС. До этого их попросту не существует. Также и смысл в них может вкладываться только тот, который указан в развёрнутом определении ЕГРППИС.
Вот к примеру, слово «демократия». Мы все знаем, что, как выразился один великий вирусолог современности, демократия – это «гарантированный государством уровень жизни». Так зачем же нам другие определения? Безумцы бегают по улицам с флагами, кричат, орут, что-то требуют, и говорят, что это и есть демократия. Какая польза от такого многообразия смыслов? Один вред.
Или, например, оппозиция. Это слово можно вообще исключить из Реестра. Зачем оно? Пускай будут понятия «пятая колонна» и «отморозки». Они передают смысл ничуть не хуже и никого не путают.
Конечно, ЕГРППИС будет касаться не только абстрактных политических определений. Любая, самая мелкая деталь окружающего мира должна быть в него включена. Например, гречка. В определении этого предмета можно указать, что это такой вид круп, который никогда не пропадает с полок. И тогда проблема дефицита будет решена сама собой. Пропасть может что угодно, только не гречка. А если чего-то нет — значит это уже не гречка, а что-то другое. Понимаете, как удобно?
Никто не сможет сказать, что в Беларуси происходит «девальвация». Такого термина в ЕГППИС просто не будет. Будет «корректировка курса».
А какой простор открывается для привлечения средств в бюджет! Хочет ИПшник быть зарегистрированным: изволь заплатить госпошлину в размере ста базовых, чтобы твоё имя появилось в ЕГРППИС. Пока ты этого не сделал, тебя нет. Ты не можешь торговать услугами и товарами, если они не внесены в ЕГРППИС. Удобная и простая замена лицензированию!
Через Реестр можно стимулировать законопослушность граждан. Например, осудили тебя за правонарушение — и напротив твоего имени, вместо фамилии, будет появляться слово «правонарушитель» (вы ведь понимаете, что включены в ЕГРППИС будут и все граждане). Правонарушитель Николай Александрович. Все будут видеть, с кем имеют дело. В случае нарушения УК РБ — «преступник». Иван Петрович Преступник. Удалить дисциплинарную приписку (видите, и термин быстро нашелся), можно будет, написав заявление в Комиссию ЕГРППИС и заплатив пошлину в 50 базовых величин. По результатам рассмотрения заявления комиссия уведомит вас о принятом решении в течение 14 рабочих дней.
Дальше — больше. За пользование терминами, не включенными в реестр, или искажение смысла слов (зачем госслужащие себе голову ломали? Чтоб ты тут выкаблучивался и велосипед изобретал?) необходимо ввести статью в КоАП. Для начала штраф. Повторно в течении года — арест на срок до 15 суток.
Создавать, регулировать и поддерживать ЕГРППИС в рабочем состоянии будет специальная комиссия при Администрации президента, в которую войдут члены всех государственных структур, но в первую очередь, конечно, ОАЦ и КГБ. Конечно, им будет непросто: ведь окружающий мир сложен, а объёмы информации в нём огромны. Но когда чиновникам в нашей стране было легко?
Использование терминов в согласии с ЕГРППИС должно стать правилом хорошего тона. На БТ будет запущено телешоу «Угадай-ка!» где ведущий будет разыгрывать автомашину Джили среди граждан, которые будут соревноваться, кто быстрее и точнее назовёт определения из Реестра. В школе начиная с 5-го класса изучение Реестра станет обязательным предметом. В Академии управление при президенте откроют факультет, где будут готовить специалистов комиссии ЕГРППИС. Марина Василевич расскажет в сторис о косметике и модных аксессуарах, попавших в Реестр за последнюю неделю. Беларуские КВНщики будут шутить на реестровую тему. Что-нибудь вроде: «Или учишь ЕГРППИС или лучше утопись». В зале будут смеяться.
Обо всём этом я думал-думал. И заснул. И приснились мне чьи-то усы и лысина, горящие в адском пламени.
Коратка:
– Блогераў і анархістаў прэсуюць збольшага адтаго, што гэта адзіны метад уздзеяння на іх.
– Міліцыянты на месцах часта не дзейнічаюць паводле Адзінага Стратэгічнага Плану, многія рашэнні прымаюцца на падставе асабістых крыўдаў, насуперак агульнай палітычнай логіцы рэжыма.
– Ніхто не вечны, усе дзяржаўныя злачынцы мусяць быць узятыя “на аловак”
Падрабязней па спасылцы:
Comments Off on Класна пагутарылі са Зміцерам Лукашуком: не толькі пра акалічнасці майго затрымання але аб стратэгіі спецслужбаў і эфектыўнасці рэпрэсій.
Троху аб тым што такое дзяржаўны гвалт у правінцыі: калі на роўным месцы непажаданага чалавека можна “заматаць” на некалькі крымінальных справаў.
На прыкладзе Алесі Садоўскай бачна як мясцовая наменклатура, спеўшыся з сілавікамі і ўзброіўшыся законам (які, вядома, заўсёды на іхнім баку) здольныя літаральна сажраць чалавека, які асмеліўся падняць голас ў сваю абарону.
Ужо чалавек 8 напісалі з пытаннем: “Калі ўжо наступны выпуск па Магілёўскай крытай”? Ну вось, сёння адзняў трэцюю серыю. Усяго іх плануецца шэсць.
Калі не будзе форс-мажораў то напрыканцы тыдню чакайце яе выхаду. Распавяду, як на крытай чалавеку зламалі сківіцу за няправільныя словы, як мы рабілі DIY-алкаголь у камеры, і пакажу тое, што яшчэ ніколі не паказваў на публіку: свой турэмны дзённік. які вёў цягам 5 год.
Каб не прапусціць відос у сваім інфапатоку, падпішыцеся на канал: youtube.com/radixbel і націсніце званочак.
Для мяне выбары-2006 сталі першай кропкай увахода ў палітычны актывізм за межамі анархісцкага руху. Мы з сябрамі-аднагодкамі (мне тады было 17) клеілі налепкі «Вясёлы Рыгорыч» (самаклейка тады мала ў каго была, таму проста раздрукоўвалі і клеілі на ПВА), хадзілі на мітынгі, агітавалі сваіх сяброў і знаёмых і марылі аб тым, што рэжым, урэшце, дажывае апошнія дні. Памятаю, як у Юрыдычным каледжы БДУ раскладваў па падаконніках улёткі супраць лукі, спампаваныя з Індымедыі. Шчыра кажучы, было страшна – калі б спалілі, адлічылі б маментам. Пару разоў прыходзіў у намётавы лагер на Кастрычніцкай плошчы (менавіта тады яна стала Плошчай Каліноўскага).
Тады ўпершыню прыйшло разумення цынічнасці палітыкі – было бачна, як асобныя лідары здраджваюць і зліваюць пратэст без ваганняў і згрызотаў сумлення. Упершыню пабачыў палітычныя тэхналогіі: пачынаючы ад апазіцыйных фэйкаў пра «патрыятычна настроеных супрацоўнікаў КДБ», якія, нібыта, ужо гатовыя скідаць рэжым і толькі чакаюць «гадзіны Х», сканчаючы панічнымі чуткамі аб нейкіх немаверных колькасцях мусароў і нейкай страшэннай спецтэхнікі (якія, упэўнены, самі ж спецслужбы і распаўсюджвалі) і, канешне, знакамітыя пацуках у водазаборы.
Тады ж з пераказаў размоваў сяброў з АМАПаўцамі даведаўся аб дзяржаўным наратыве, які ўбіваецца ў галаву карнікам: «оппозиция вся проплачена, они там пьяные и обколотые, хотят посеять хаос и продать нас западу». За 14 год гэты наратыў амаль не змяніўся. Хіба што дадаліся гей-парады.
Карацей, у такія перыяды вучышся вельмі многаму. Вельмі карысны артыкул каб прыгадаць, як гэта было (бо многія сённяшнія актывісты ўжо не памятаюць) і не паўтараць памылкі мінулага.
Comments Off on Тым часам, сёння 14 год беларускай Плошчы
Можно требовать от государства чрезвычайных мер и вмешательства во всё на свете, а можно уже сегодня организоваться и помогать друг другу.
Мы создали чат в телеграме, в котором координируются низовые инициативы взаимопомощи во время пандемии коронавируса. В этом чате мы:
1. Делимся советами и важной инфой о уже существующих волонтёрах и возможностях на местах.
2. Организовываем материальную помощь тем, кто имеет в ней наибольшую необходимость: антисептики, еда, средства гигиены, медикаменты и т.п.
3. Помогаем делом наимение защищённым (старым, больным, одиноким и т.п.). Кому-то выгулять собаку, кому-то сходить в магазин, кому-то вернуться из-за границы в Беларусь. Всё что угодно.
4. Запрашиваем помощь, если она нам нужна.
… и вместе думаем над тем, как еще можем помочь друг другу там, где это не делает государство.
Что мы в этом чатике НЕ делаем:
1. Не распускаем панические слухи и не нагнетаем истерию.
2. Не ругаемся.
Я думаю, мала ў каго ўжо выклікае сумнеў, што асноўнай мішэнню рэпрэсій на выбары-2020 стануць не афіцыйныя «кандыдаты ў прэзідэнты», а перш за ўсё незалежныя СМІ і блогеры.
З апошнімі ў улады ўвогуле бяда. Рэгістрацыю ў іх не адымеш (таму што яе няма), пагрозаў яны не баяцца (таму што ўжо пужаныя), з працы іх не звольніш (таму што блогінг і ёсць іхняя праца), любыя спробы ачарніць іх праз дзяржСМІ прывядуць толькі да росту папулярнасці.
Вось і прыходзіцца вынаходзіць альтэрнатыўныя метады. Пастараўся прыкінуць, як карнікі будуць спрабаваць нейтралізаваць блогераў зараз і панзей:
а) Адміністрацыйныя арышты. Гэты інструмент ужо прымяняецца. Карыстаючы КААП па адпрацаванай схеме блогера можна ізаляваць, тэарэтычна, на тэрмін да 4 месяцаў (калі верхняй мяжой браць выпадак Шэрага Ката). Ёсць аднак і недахопы: гэта толькі прыплюсуе блогеру падпісчыкаў, а таксама ставіць пытанне аб прызнанні яго палітвязнем. То бок карысць толькі ў кароткатэрміновай перспектыве, у доўгатэрміновай пераважаюць мінусы.
б) Штрафы. У вялікіх колькасцях можа быць эфектыўна, бо гаманцы ў тых, хто гатовы дапамагаць не бяздонныя. Да таго ж гэта спусташае рэсурсы грамадзянскай супольнасці, якія маглі б быць патрачаныя на іншае.
в) Фэйкавыя крымінальныя справы. Ужо дзве такія здарыліся як пад капірку: «мініраванні» дзяржустановаў спачатку Андрэем Павуком, потым Сяргеем Ціханоўскім. Завядзенне такіх справаў не мае на ўвазе пасадзіць чалавека, а толькі патрапаць яму нервы і даць легальную нагоду для вобшукаў (у Андрэя Павука, напрыклад, надоўга забралі тэхніку, амаль 100% у ёй рыліся КДБшнікі ў пошуках важнай інфы, таму не забывайцеся шыфраваць свае прылады і захоўваць важную інфармацыю толькі ў кантэйнерах VeraCrypt).
г) Удар па фінансавай незалежнасці. Тут можа быць адразу некалькі варыянтаў. Па-першае, вылічыць і пачаць кашмарыць асобных данацераў. Зрабіць гэтыя справы паказальнымі, каб усе бачылі і баяліся ахвяраваць. Па-другое, пачаць прыцягваць блогераў па лініі падатковай, штрафуючы за нясплату падаткаў (калі заканадаўства гэта не дазваляе, змяніць яго – раз плюнуць). Яшчэ грубей і прасцей – проста заблочыць сэрвісы кшталту DonationAlerts на тэрыторыі Беларусі. Пэўнаму адсотку данацераў будзе лянота карыстаць інструменты абыходу блакіровак, тым самым прыбыткі ў блогераў троху знізяцца.
У крытычныя для сябе моманты карныя службы гатовыя працаваць на папярэдджанне. Тое ж самае можа рабіць і грамадзянская супольнасць – пры наяўнасці якаснай аналітыкі. Прыняць прэвентыўныя меры (засвоіць кампутарную бяспеку, завесці Bitcoin-гаманец, навучыцца правілах паводзінаў пры допытах) можна ўжо зараз. Тым больш што потым будзе позна.
Многія людзі лічаць, што варта толькі прыбраць міліцыю, і людзі пачнуць апантана рэзаць адзін аднаму глоткі, рабаваць і гвалціць. Ды і ўвогуле, маўляў, грамадству ў агульным і чалавеку ў прыватнасці патрэбная палка. Усе дзяржаўныя прапагандысты старана падтрымліваюць гэты міф – маўляў, грамадства без карных структур (ачоленых, вядома, нашымі мудрымі лідарамі) скаціцца ў хаас. А таму бот дзяржавы на вашым карку гэта меншае зло.
Прыйшоў час абвергнуць гэтае ілжывае сцверджанне і паказаць, што праваахаоўныя структуры могуць быць зусім іншымі, чым мы іх прывыклі бачыць.
У рамках праекту “Анархія проста” адказваю на адно з самых распаўсюджаных пытанняў аб анархісцкім грамадстве: ці будуць у ім суды, міліцыя і пракуратура, і калі так, то як яны будуць працаваць.
