Мір, каханне, кактэль молатава.
February 26th, 2017 — Аналітыка, Палітыка
Калі раней пратэстоўцы былі агентамі дзярждэпа, зараз яны робяцца агентамі Крамля. Відавочная спроба ўнесці раскол паміж тымі, каму галоўнае – барацьба супраць рускага міру і тымі, каму галоўнае – барацьба за правы і свабоды.
https://pramenofanarchy.wordpress.com/2017/02/25/%d1%81%d0%be%d0%b2%d0%b1%d0%b5%d0%bb%d0%ba%d0%b0-%d0%be%d0%b1%d0%b2%d0%b8%d0%bd%d0%b8%d0%bb%d0%b0-%d0%bc%d0%b0%d1%80%d1%88%d0%b8-%d1%82%d1%83%d0%bd%d0%b5%d1%8f%d0%b4%d1%86%d0%b5%d0%b2-%d0%b2/
February 22nd, 2017 — Бягучыя навіны, Палітыка
На последнеее заседание я шел не то чтобы с собранной сумкой сухарей но со смутным ожиданием месяца ареста. Но конвой меня не встречал, а встречали двое корреспондентов литовских СМИ. Собственно заседание продлилось минут 40. Сначала судья “вызвал” свдиетеля Гарнаткевича (тот самый мент, который меня задерживал) – он оказался на больничном (скорбит о смерти Чуркина, наверное :), а также озвучил новые материалы в деле. Ими явились заключения экспертов, сделанные по требованию литовской полиции. Ей, в свою очередь, передал требования суд. Самые настоящие эксперты поехали к российскому посольству, и замерили расстояние от его ограды до столба, у которого я стоял во время пикета, сопроводив это соответствующими фотоснимками. Расстояние это оказалось равно 17 метрам 45 сантиметрам. То есть ближе определенного законом на 7 метров 55 сантиметров. Собственно из за этих 7м 55см и продолжается весь сыр-бор с ноября месяца.
Последнее слово сказала адвокатка – объяснив, что дипломатическим статусом наделяется только здание, а не территория от забора и сославшись на соответствующие законы.
Я в своей последней речи сделал несколько другой акцент. Во-первых я сказал, что принимая судебное решение необходимо принимать во внимание контекст, а не думать об одних только метрах. А контекст таков, что: а) мне не разъяснили, за что задерживают, б) полицейские не предъявили ВНЯТНЫХ и законных требований – не сказали на сколько и почему мы должны отойти, г) менты неоднократно меняли сви показания и привирали.
Кроме этого я сказал, что согласно международной практике и рекомендациям ЕСПЧ даже при нарушении формальных правил пикетирования полиция должна проявлять толерантность к митингующим, если их действия не нарушают общественный порядок и не причинают никому ущерба, и привел в примеры другие страны ЕС, где даже пикеты у российских посольств на гране хулиганства не влекут задержаний. Что же касается моих действий, то их общественный вред был равен нулю – никто не был побит, ничего не было разломано и так далее. И преследование меня в судебном порядке из-за каких-то несчастных 7 метров является выхолащиванием принципа свободы слова.
Судья на это сказал, что оглашение приговора состоится 7 марта в 13.15, но могу на него не ехать и мне пришлют постановление по почте. Поскольку аресты по почте не присылают, я сделал вывод, что мне дадут штраф – адвокатка эти предположения подтвердила. Оставил там адрес своего мыла и пошел пить чай.
Каким бы не было постановление по делу (кроме оправдательного) – буду его обжаловать.
Спасибо всем, кто поддерживал все это время, интересовался и не забывал!
February 22nd, 2017 — Бягучыя навіны, Палітыка
Отличная новость!
Наше заклинание “Вместе раздавим кремлевскую гадину – свободу активисту Ильдару Дадину” подействовало :)! И да, прикольно, что это произшоло в такой символический для меня день )
February 21st, 2017 — Бягучыя навіны, Палітыка
Наверное нао поскорбить (опять) но чет никак не получается.
February 21st, 2017 — Палітыка
Нажаль, фізычна не магу падтрымаць, таму толькі і застаецца, што рэпосціць.
Хлопцы робяць слушную справу. Забудзем сталінскія рэпрэсіі сёння – і яны вернуцца ізноў.
February 19th, 2017 — Аб усім, Палітыка
У нядзелю, 26 лютага, у Мінску адбудзецца прэзентацыя маей кнігі “Фарбы паралельнага свету”. Запрашаю ўсіх прыходзіць.
На прэзентацыі вы зможаце даведацца:
1. Як рабілася гэтая кніга і што натхніла мяне яе напісаць
2. Чаму я свядома пазбег выкладання ў ей самых “жахлівых жахаў” турэмнага жыцця
3. Ці рэлевантныя на ўмоўнай “волі” турэмныя метады супраціву
4. Як выбудоўваюцца турэмныя іерархіі і каму яны карысныя
… і многае іншае.
Таксама з радасцю адкажу на ўсе (ці амаль на ўсе 🙂 пытанні прысутных.
І, канешне, на прэзентацыі вы зможаце набыць саму кнігу!
Прыходзьце самі, прыводзьце сяброў!
Месца: Мінск, прастора “Пункт”. вуліца Кастрычніцкая, 23а (уваход са двара, другі паверх).
Пачатак: 18.00
Падзеі ў ВК і ФБ.
February 19th, 2017 — Палітыка
[ПО-РУССКИ НИЖЕ], [ENGLISH FOLLOWS]
Тым часам падыходзіць да свайго заканчэння мая эпапея з судом за пікет ля расейскай амбасады (https://mikola.noblogs.org/?p=310). У сераду, 22-га у Вільні пачнецца трэцяе і, спадзяюся, апошняе судовае паседжанне па маёй адміністрацыйнай справе. Сумневаў у тым, што мне вынесуць абвінаваўчы прысуд у гэтай “дэмакратычнай краіне Еўразвязу” засталося мала, пытанне толькі ў тым, будзе гэта штраф ці арышт.
Калі хочаце паглядзець на літоўскае правасуддзе ці проста пабачыцца са мной – прыходзьце у 9.00 па адрасу Вільня, Laisves pr., 79A.
Які б не быў прысуд, памятайце, што ў гэтым змаганні з ворагамі свабоды слова па абодва бакі мяжы ЕС праўда – за намі. Суддзі, менты і тыраны сыходзяць, а тое што робім мы – будзе жыць. Таму пойдам туды з пераможным настроем 🙂
_______
Тем временем подходит к своему окончанию моя эпопея с судом за пикет у российского посольства (https://mikola.noblogs.org/?p=310 ). В среду, 22-го, в Вильнюсе начнётся третье и, надеюсь, последнее заседание по моему административному делу. Сомнений в том, что мне вынесут обвинительный приговор в этой “демократической стране Евросоюза” у меня осталось мало, вопрос только в том, будет это штраф или арест.
Если хотите посмотреть на литовское правосудие или просто увидеться со мной – приходите в 9.00 по адресу Вильнюс, Laisves pr., 79A.
Каким бы не был приговор, помните, что в этой борьбе с врагами свободы слова по обе стороны границы ЕС правда – за нами. Судьи, менты и тираны уходят, а то что делаем мы – будет жить. Поэтому пойдем туда с победным настроением 🙂
______
Meanwhile, my epic abut a persecution for picketing Russian embassy ( https://mikola.noblogs.org/?p=310) comes to en end. At Wednesday, February, 22, in Vilnius the third and the last hearing on my case will start. By now I have no doubt that in this “democratic country of European Union” I will be found guilty, the only question will the punishment be prison detention or penalty.
If you want to look at Lithuanian judiciary or just catch up with me – come at 9.00 to Vilnius, Laisves pr., 79A.
Whatever the sentence will be, remember, that in this struggle for freedom of speech on both sides of EU border truth stands with us. Judges, cops and tyrants come and go, but what we do – stays. So let us go there with victorious mood 🙂
February 18th, 2017 — Аб усім, Палітыка
Даў каментар сайту palitviazni.info аб сваей кнізе, што была выдадзеная на днях.
February 17th, 2017 — Аб усім, Палітыка
Сення запалілі як мае быць. Адчуваўся дух 2009-2010 гадоў, калі ўся ўвага мусароў накіраваная выключна на анархістаў. Баяцца яны нас – гэта факт.
А я сарваў голас і зараз чакаю паперкі аб штрафе 🙂
February 17th, 2017 — Палітыка
… дакладней таго, што аб ім пішуць і кажуць некаторыя.
Пачытаў два артыкулы (на Партызане і Навінах) аб тым, як добрая палова нашых апазіцыйных партый адмаўляецца ад удзелу ў маршы. Божа мой, якія толькі нагоды не выдумляюць! І “людзей пад штрафы падставіць” хоча Статкевіч (а калі самі 5-7-10 гадоў таму падстаўлялі людзей не пад штрафы а пад дубінкі і суткі – было ок?), і “няма адпаведнага плану” (як быццам там захоп улады плануецца і ўсе павінна быць распісана па хвілінах, калі штурмаваць тэлефон, тэлеграф, пошту) і, гэта ўвогуле шэдэўр: “не вычарпаныя мірныя і законныя метады!”.
Апошняя фраза належыць не камусці а лідару “Гавары Праўду” Андрэю Дзмітрыеву.
Перш за ўсе ў мяне вызывае абурэнне, як ахвотна нашыя апазіцыйныя СМІ бяруць інтэрвью у чалавека, які АДКРЫТА СУПРАЦОЎНІЧАЕ З КДБ, і ў 2010 годзе здаў, зліў, падставіў, дэ-факта самалічна адправіў у турму шэраг людзей, ахвотна даючы паказанні на сваіх былых паплечнікаў. У яго, як ні ў чым не бывала, працягваюць браць каментары, кагосці дагэтуль цікавіць, што ён думае з той ці іншай нагоды. Хаця ў нармальным грамадстве людзям такога кшталту, здраднікі і падлецы, ім простам не ціснуць руку, не тое не размаўляюць. Імя яму і такім як ён – нечысць. НЕЧЫСЦЬ, яшчэ раз паўтараю.
Дык вось гэты чалавек, які быў завербаваны яшчэ ў 2010 годзе (калі не раней), і нават не скрывае свае сяброўства з карнікамі з КДБ, як толькі замаячыла перспектыва РЭАЛЬНАГА народнага пратэсту, фоткаецца з Качанавай і кажа на ўсе лады аб бесперспектыўнасці Маршу. Бачыце лагічны ланцужок? Ён настолькі кароткі, што зразумець, адкуль ногі растуць, гэта як скласці 2 і 2. Да, канструктыўная апазіцыя – яна такая. А вы якую хацелі? На ўсе лады гэты персанаж рэкламуе звароты ў суд, і напісанне лістоў прэзідэнту (!). Больш за тое, выказвае спачуванне тым, хто можа пацярпець: “У людей и так денег нет, они не знают, как заплатить эти 200 долларов. А тут организаторы хотят, чтобы они заплатили еще 500 за участие в такой акции.” Ах, як кранальна! А дзе ты быў са сваім спачуваннем ўсе папярэднія годы? І чаму не казаў аб бесперспектыўнасці акцый кшталту “Праспект нацыянальнага сцягу” альбо “Узгадаем рэферэндум стопіцотгадовай даўніны”? То бок гэтыя акцыі – актуальнейшыя чым рабаўніцкія паборы з 450 тысяч беларусаў? Дзмітрыеў нават прадказвае, колькі людзей прыйдуць: “На Марш рассеженных белорусов выйдет примерно 200 человек – и власти будут иметь яркое свидетельство, что проблемы с налогом нет.”, тым самым падштурходвае не хадзіць тых, хто яшчэ не вызначыўся. Запускае чуткі, маўляў: вось-вось, зараз дэкрэт адменяць! Трэба толькі больш зваротаў! (http://naviny.by/article/20170216/1487256797-administraciya-prezidenta-opustela-chinovniki-uspokaivayut-rasserzhennyh)
Калі нашая ўлада баялася зваротаў? Што за смех? Можна было б падумаць, што гэта піша чэл з іншай планеты, калі б не ведаў, што гэта пішацца з цынічным і цвярозым разлікам: раскалоць праціўнікаў улады, пасеяць неўпэўненасць у тых, хто збіраўся ісці.
Канешне, Дзмітрыеву падатак на дармаедства не пагражае. Атрымліваючы заробак адначасова ў выглядзе грантаў з ЕС і заробку ў КДБ, можна ўвогуле не думаць пра нейкія там 20 базавых. І, у прынцыпе, было б пляваць на ягоныя словы, калі б яны з такім пастаянствам не рэтрансляваліся ў публічнай прасторы. У Гавары Праўду ж есць нейкія актывісты, якія працуюць за ідэю, раздаюць нейкія ўлёткі, ездзяць, штосці робяць, вераць, што робяць гэта да лепшага. І падпарадкоўваюцца таму, хто пры першым жа патрабаванні – і ён гэта даказаў – салье іх карнікам. Ён жыве за ваш кошт, хіба не разумееце?
Дарэчы, Дзмітрыеў не адзін такі палітык. Тут варта ўзгадаць і іншых – але не хочацца падымаць гэтую тэму. Калі будзе бурліць народны вір, калі людзі пачнуць штурмаваць адміністратыўныя будынкі, і, урэшце, дзесяткі тысяч адчуюць сябе вольнымі, а не беспраўным скатом, яны пачнуць: “Не трэба крыві! Мы супраць гвалту! Мы адзін народ! Трэба дамаўляцца! Давайце сядаць за стол перамоваў!” І сядуць – за вашымі спінамі. І будуць угаворваць нас “Не паддавацца на правакацыі”, бо “шчэ не вычарпаныя легальныя метады”. І будуць заклікаць да дыялогу з уладамі. Дыялогу, з якога атрымаюць профіт толькі яны. У якім вашыя лёсы будуць вырашаныя загадзя.
Не верце палітыкам, вось што. Паглядзіце гісторыю любой рэвалюцыі, ад Вялікай французскай да Майдана. Яны ўсе здраджваюць, яны ўсе зацікаўленныя не ў пераменах а ў тым, каб прыйсці да ўлады. І ўсе яны, канешне, пераважалі б, каб улада перайшла да іх мірна, каб не варта было рызыкаваць. Але так не заўсёды атрымліваецца, і таму мы патрэбныя ім як інструмент. Ніколі не забывайцеся аб гэтым і разлічвайце не на лідараў а на саміх сябе і сваіх сяброў. А лепей – самі рабіцеся лідарамі. А такіх як Дзмітрыеў ганіце сцанымі анучамі. Адусюль.
