Сейчас получил убежище в Румынии, живет припеваючи. А потом его коллеги будут рассказывать, какие они доблестные борцы за стабильность, и как они нещадно разят мечом экстремистов, террористов, коррупционеров и прочих врагов Беларуси. Если б не они – давно в Беларуси случились бы Майдан, война и каннибализм.
Правда, меч быстро откладывается в сторону и на его место приходит калькулятор, когда на горизонте маячат халявные бабки 🙂 Тут никакой подполковник не устоит. Сразу вспоминается случай как в прошлом году при обыске у наших товарищей исчезло 500 евро. Деньги исчезли и во время одного из обысков у Полиенко. Да и ждет своего исследователя история наркоторговца Вилюги, который был агентом КГБ и _дружил_ с ГУБОПовцами, зарабатывя при этом миллионы долларов на спайсах. Дружба, разумеется, была бескорысной. Вы ведь не сомневаетесь в этом?
Вывод прост: сотрудники ГУБОПиК это такого сорта люди, которые за деньги они не то что службу предадут – сожрут и своего “собрата по оружию”, и Лукашенко, и маму родную. И они – опора сегодняшнего государства. Больше ему опереться не на кого, потому что ни один человек с хотя бы остатками моральных принципов не будет делать то, что делают они. И они будут продолжать это делать – пока есть возможность урвать за свои подлые поступки побольше ДЕНЕГ.
Чтобы потом в передачах по ОНТ снова сделать пафосное лицо и в дорого обставленном кабинете рассказывать о том как они спасают страну от опасных экстремистов, сурово карая их за репосты картинок и хранение запрещенных книжек.
Заўтра ў мяне чарговы суд, на гэты раз нетыповы. Следчы камітэт адмовіў у разглядзе маёй заявы аб нападзе напад СОБРу на анархісцкі лагер у Крупках. І адмовіў у ўзбуджэнні крымінальнай справы. Зрабілі выгляд што нічога не адбылося.
4 траўня ў 14.30 гэтая адмова будзе разглядацца ў Партызанскім судзе Мінска. Будзем даказваць, што тое што учынілі спецназ і ГУБАЗіК год таму пад Крупкамі – гэта склад крымінальнага злачынства.
Нават калі вынік суда будзе такі, як звычайна ў Беларусі, вінаватыя мусяць памятаць, што ім нічога не сыйдзе з рук. Усё запісана, усе панясуць асабістую адказнасць. Дурныя менты думаюць што пад ценем загадаў начальства можна рабіць усё, і адказваць не прыйдзецца. Яны не разумеюць, што калі каньюнктура зменіцца (а гэта непазбежна – пытанне толкьі ў часе), у топку паляцяць не загадчыкі – а якраз гэтыя выканаўцы: Бедункевічы, Луневічы і ім падобныя.
Дарагіх сяброў і паплечнікаў-анархістаў вішую з Першым мая! Гэта наш дзень! Няхай памяць пакутнікаў Хеймаркет будзе заўсёды жыць і натхняць нас на барацьбу. Слава героям!
Даў інтэрвью швейцарскай газеце “Die Wochenzeitung”. Распавёў пра пераслед анархісцкага руху ў Беларусі, пра дзейсныя ініцыятывы, і, вядома, пра тое, як нашая ўлада рыхтуецца да еўрапейскіх гульняў. Гугл-перакладчык даставіў неймаверна:
“Добрый Николай Дзядок, будет выброшен или подарок за неделю до чемпионата анархист”
“Те, кто не вписался в желаемый городской пейзаж, высадились на самоуправления и без иерархической организации в тюрьме.”
\ \ \ \ \
Interview with me, published in “Die Wochenzeitung” (Switzerland). Topics: repressions against anarchist movement in Belarus, active anarchist initiatives and how our authority is preparing to European games – by expelling students from dormitories and imprisonment of political activists.
Апошні выпуск Дзіванных Навасцей – Вася раскаызвае, навошта коехто 25 год прыкідваецца прэзідэнтам і дае Пуціну 23 гадзіны на выкананне беларускага ўльтыматуму.
Три тысячи шестьсот (да, 3600) человек в России в 2018 году привлечены к административной ответственности за публикацию свастики (и другой запрещенной символики, типа ИГИЛ и пр.) и сведений, включенных в Перечень экстремистских материалов. Все они на год лишаются пассивного избирательного права, ставятся на учет как экстремисты, за ними начинают следить Центры Э и ФСБ, сообщает Павел Чиков.
Добавим к этому, что людям, внесенным в РФ в список “экстремистов и террористов” блокируются банковские счета, их никто не хочет брать на работу.
К такому образцу “борьбы с экстремизмом” стремятся беларуские карательные службы. Для них это выгодно: с одной стороны, демонстрируют свою незаменимость усатому Пахану, с другой – растёт штат, сыплются премии, звания и награды.
Чтобы не допустить повторения у нас российского ада, в феврале я начал флэшмоб #яэкстремист – в рамках широкой кампании в защиту свободы слова. В флэшмобе приняло участие уже 36 человек. Вы можете поддержать флэшмоб, помочь нам поставить заслон государственному беспределу. Как это сделать – читайте тут.
Не перастаю здзіўляцца цынізму мянтоўскай швалі. Калі тваё ледзь не адзінае прызначэнне гэта адлаўліваць і збіваць іншадумцаў, калі ты здзекуешся над бяззбройнымі і безабароннымі людзьмі, але потым напяліўшы свае клоўнскія касцюмы робіш сур’езны лыч і пафасна распавядаеш у газету пра “доўг”, “ачэчэства” і барацьбу са злачыннасцю.
Так выглядае барацьба са злачыннасцю?
“Хто супраціўляўся ці пра нешта распытваў, білі па нагах і руках, падымалі за кайданкі з падлогі. Пагражалі „пасадзіць на бутэльку“ тых, хто абураўся дзеяннямі міліцыі і не называў сябе.”
Так ці інакш, за здарэннямі апошніх месяцаў я бачу ўжо сфарміараваны почырк карных аперацый супраць моладзі.
1. Ліпень 2018 – напад на анархісцкую сустрэчу пад Крупкамі.
2. Люты 2019 – абсалютна аналагічны па выглядзе напад на пікнік моладзі пад Мінскам. Аб гэтым не пісалі СМІ, пісаў толькі АЧК. Самае цікавае што на сустрэчы ўвогуле амаль не было палітычна ангажаванай моладзі – некалькі субкультуршчыкаў з футбольнай DIY-лігі, а астатнія, іх сябры і сяброўкі – звычайныя рабяты “з района”.
3. Красавік 2019 – разгон сустрэчы пад Кобрынам.
Кожны раз побач з СОБРам – ГУБАЗіК з камерамі. Кожны раз градус прыніжэнняў нарастае а крытэры, па якім робяцца “маскі-шоў” робяцца ўсё шырэйшымі. Карнікі цалкам згубілі глебу пад нагамі і не разумеюць, што такімі ўчынкамі яны рыхтуюць пласт людзей, якія не забудуцца і не прабачаць ім ніколі: не праз пяць год, ні праз дзесяць. Карнікі кепска ведаюць гісторыю.
Comments Off on Аб разгоне анархісцкай сустрэчы пад Кобрынам
