Entries Tagged 'Бягучыя навіны' ↓

Один пишет публичное письмо где говорит “не строить из себя крутого”, второй демонстративно рвет его и выкидывает в мусорное ведро. Сначала мирятся, потом ругаются. Потом опять мирятся. Все это транслируется мировыми СМИ, все охают и ахают.

Можно было бы поржать, если бы у каждого из этих идиотов не было в руках сотни тысяч человеческих судеб. Государственная политика as it is.

“Президент Турции Реджеп Эрдоган выкинул в мусорную корзину письмо американского президента Дональда Трампа, в котором тот предостерегал его от продолжения операции в Сирии и советовал «не строить из себя крутого и не быть дураком».”

Гэты суд моцна выдзяляецца на фоне ўсіх астатніх судоў над палітвязнямі ў Беларусі.

Па-першае, гэта, калі я не памыляюся, першы выпадак, калі палітзэк ускрывае сабе вены прама ў судовай залі.

Па-другое – гэта першы выпадак, калі пад ціскам грамадскасці (прытым ціск у літэральным сэнсе – на дзверы судовай залі) працэс з закрытага зрабілі адкрытым. Для гэтага суддзі спатрэбілася ўсяго некалькі хвілін.

Змена рэжыму суда – заваяванне Зміцера і ўсіх хто прыйшоў яго падтрымаць.

Што датычна акалічнасцяў справы: відавочна, што алкаголіка, якому Зміцер, нібыта, пшыкнуў у твар, някепска апрацаваў ГУБАЗіК, але зараз гэты кадр, відаць, хоча даць заднюю – адмаўляецца ад ранейшых паказанняў. Прачнулася сумленне?

Той факт, што Зміцеру знялі палітычныя артыкулы, пакінуўшы толькі самы цяжкі – «хуліганку», гэта, якраз такі, даволі кепска. І тое што гэтае абвіненне знаяў пракурор, сведчыць, што гэта было загадзя ўзгодненным дзеяннем. План, верагодна, у тым, каб пазбавіць Зміцера падтрымкі праваабаронцаў (а тым самым – статусу палітвязня), навесіўшы яму выключна крымінальны артыкул. Нічога добрага гэта не прадвяшчае.

Аб магчымым прысудзе гадаць не бяруся. Але інтуітыўна падаецца, што будзе альбо вельмі добра (адпусцяць ці дадуць па адбытым), альбо вельмі кепска (улепяць няхілы тэрмін). Сярэдняга лайт-варыянту (2-3 гады) тут не праглядаецца.

#free_polienko

Паўсюль, дзе нападаюць на слабых, анархісты становяцца за іх сцяной. Дарэчы, гэта ўзор не толькі дзёрзкай, але і прафесійна праведзенай акцыі:

Падрыхтоўка – канспіратыўная (менты заспетыя знянацку)
Твары – закрытыя
Свайго таварыша – адбілі.
Затрыманых – няма.

І яшчэ плакаты крэатыўныя.

Глядзець акцыю.

В Берлине была сожжена машина, принадлежащая турецкому посольству. Отлично, ящетаю. Этот язык они понимают.

А я казаў, што гэты двіж будзе пашырацца, бо гэта адносна бяспечная і знешне легітымная форма супрацьставіць сябе дзяржаве, якая ўжо ў вельмі многіх беларусаў сядзіць у пячонках.

Гэтых людзей ужо асобныя СМІ паспелі запісаць у вату і агенты Крамля (усё адтаго што яны заяўляюць, што Беларусь не з’яўляецца легітымнай дзяржавай + дэманструюць налёт канспіралогіі ўзроўню РенТВ), аднак насамрэч з’ява гэта куды больш складаная, і, вось пабачыце, калі менты і КДБ іх не задавяць на карані, то яны яшчэ сябе праявяць у беларускім палітыкуме.

Дарэчы, у РФ адзін з філіялаў гэтых «грамадзян СССР» ужо быў прызнаны экстрэмісцкай арганізацыяй і забаронены.

В Рожаве продолжаются бои. Курды оказывают ожесточенное сопротивление. Турецкая армия закончила разведку боем и перешла в полномасштабное наступление, в т.ч. с использованием бронетехники.

Тем временем боевики ИГ, коих в курдских тюрьмах содержится до 10 000, узнали об ослаблении охраны и начали бунты.

Кстати, кто не знает, ИГИЛОвцы пленных бойцов SDF в тюрьмах не удерживают, а просто казнят. В Рожаве же смертная казнь не используется принципиально – таков один из принципов тамошнего политического строя.

Экспорт оружия в Турцию прекратили уже три страны: Финляндия (ок. 700 тысяч долларов оружейного экспорта в 2018-м), Германия (865 тысяч долларов) и Нидерланды (91 тысяча доларов). По всей европе проходят демонстрации протеста. В Париже на одной из таких демонстрации была драка с турками. На пикете солидарности в Киеве на анархистку Аню напали сотрудники турецкого посольства (полиция не вмешивалась).

Моя недавняя статья о Курдистане была переведена на русский язык, благодаря доброй товарищке. Сейчас ищу добровольца, который мог бы перевести ее на английский. Сам могу, но жуткий дефицит времени. С меня – благдоарность и посильная помощь в будущем.

Ну что, можете поздравить меня с выходом второй книги! В этом месяце в издательстве «Самоопределение» вышел мой небольшой 40-страничный труд «Народные моджахеды: Муджахидин Хальк».

Тема специфическая, однако назвать её отвлеченной и теоретической язык не повернётся. Это история о том, как массовая революционная организация выродилась в тоталитарную секту, о хитросплетениях большой политики и злой иронии судьбы.

Организация моджахедов иранского народа (ОМИН), она же — «Муджахидин Хальк», была основана в 1960-е годы студентами тегеранского университета. В книге рассматривается история её зарождения, становления, упадка, а также особенности доктрины.

ОМИН — леворадикальная исламская революционная организация милитаристского типа, находящаяся в состоянии почти непрерывной борьбы с иранскими режимами на протяжении более чем 54 лет. На сегодняшний день организация почти в полном составе находится на территории Албании.

Как она там оказалась и что иранские исламо-марксистсы сейчас делают возле Тирены, вы можете прочитать в самой книге. Она выложена в свободный доступ.

Труд написан мной на основе открытых источников (почти исключительно англоязычных. Бумажная версия книги пока не вышла, но очень рассчитываю на то, что она будет напечатана в ближайшие полгода-год.

9 кастрычніка пачалася турэцкая аперацыя на поўначы Курдыстана па стварэнню 30-кіламетровай г.зв. “буфернай зоны” між Турцыяй і Сірыей. Па факце гэта – напад на незалежную канфедэрацыю народаў пад назвай Ражава (Rojava), альбо Паўночны Курдыстан. Ніжэй будзе доўгі пост аб акалічнасцях гэтай атакі і аб тым якія высновы могуць выцягнуць. Калі ласка, набярыцеся цярпення і пастарайцеся разабрацца, хто не вельмі знаёмы з сітуацыяй. Хто спецыяліст у тэме – можаце адразу адгартаць уніз.

У 2012 годзе, падчас сірыйскай Рэвалюцыі курды сышлі з-пад улады Асада і змаглі ўтварыць сваю аўтаномію. Спыніўся шматгадовы пераслед курдскіх актывістаў, казні і катаванні, якім яны падвяргаліся. Людзі атрымалі небачаную раней свабоду. Курдская мова, школы, СМІ – усё гэта, урэшце, выйшла з падполля.

А прыкладна з сярэдзіны 2013-га году курды вядуць вайну з ІДІЛ. Напрыканцы 2018-га у ІДІЛ была адбітая апошняя “афіцыйная” тэрыторыя, аднак групоўка не перастала існаваць: па розных дадзеных да 20 000 (!) ейных баевікоў зараз вядуць партызанскую вайну на тэрыторыі Ірака і Сірыі. Хто такія ІДІЛ, чаго яны хочуць і што робяць, думаю, вам тлумачыць не трэба.

Падчас гэтай вайны Сірыйскі Курдыстан (Ражава) атрымоўваў істотную дапамогу ЗША. Больш за 10 000 байцоў араба-курдскай SDF (Syrian Democratic Forces) былі забітыя. Ражава амаль у два разы павялічыла сваю тэрыторыю.

На ўсіх усталяваных тэрыторыях курды ўсталёўвалі лад, які шмат у чым нагадвае палітычны ідэал анархістаў. Галоўнай уладай у Ражаве з’яўляюцца ворганы народнага самакіравання. Усе прадпрыемствы, што належалі дзяржаве, былі перададзеныя ва ўласнасць кааператываў. Зробленыя вялізарныя крокі ў вызваленні жанчын. Быў дасягнуты хай хісткі, але мір між народамі, якія насяляюць Курдыстан: арабамі, асірыйцамі, армянамі, езідамі і ўласна курдамі. Дасягнутая згода між хрысціянамі і мусульманамі. Розныя групы насельніцтва маюць свае грамадскія структуры і прадстаўленыя ў ворганах улады – гэта унікальная сітуацыя для Бліжняга Усходу, дзе традыцыйна «хто мацнейшы тот і правы». Яшчэ гэта кардынальны прарыў для самой Сірыі, дзе Асад праводзіў палітыку жорсткіх рэпрэсій, монаэтнічнасці і арабскага нацыяналізму.
І нават узброеныя сілы Ражавы – SDF, арганізаваныя вельмі дэмакратычна: з унутранай крытыкай, выбарнасць камандзіраў і г.д.

У Ражвае на баку курдаў дзейнічае як мінімум тры узброеныя анархісцкія арганізацыі (IRPGF, RUIS, Tekoşîna Anarşîst), дзясяткі анархісцкіх дабраахвотнікаў: з ЗША, Ісландыі, Італіі, знайшлі там смерць у баях.

За гэтыя гады, акрамя ІДІЛ, сірыйскія курды не раз уступалі ў розныя па працягласці канфлікты з рознымі сіламі: ісламістамі (групоўкай Джебхат Фатх аш-Шам – былая Аль-Каеда ў Сірыі), Хайят Тахрір Аш-Шам, з Сірыйскай Арабскай Арміяй (асадытамі). Аднак самы небяспечны і працяглы канфлікт адбываўся з Турцыяй. Паўднёвы усход Турцыі (той самы, што мяжуе з Сірыяй), які завецца Дыярбакыр, населены пераважна курдамі. Туркі, як імперцы, курдаў не прызнаюць і забаранілі іх ідэнтычнасць. З 1980 года Працоўная партыя Курдыстана вядзе партызанскую вайну за незалежнасць у турэцкім рэгіёне Дыярбакыр – з рознай паспяховасцю. Пэўны час яны нават праводзілі тэракты супраць грамадзянскага насельніцтва – але даўно адмовіліся ад такой тактыкі.

Continue reading →

Тэзісна:
– Кладмэны жывуць 2-3 месяцы (гэта праўда)
– Партрэт наркаспажыўца – вельмі стракаты (гэта праўда)
– Прафілактыкай наркаспажывання яны займаюцца ледзь не больш, чым аператыўнай працай (хлусня)

Самае цікавае. Сяргей Чебатароў прагаварыўся, што галоўная тактыка антынаркатычнай працы і ўся іхняя “прафілактыка” гэта запалохванне людзей, асабліва моладзі, максімальнымі турэмнымі тэрмінамі. Стаўка ў гэтым робіцца на СМІ (незалежныя, вядома), якія самі, без чыейсьці падказкі распіяраць кожную гучную наркатычную справу і раскажуць грамадству аб суворым пакаранні сапраўдных і ўяўных наркабаронаў.

Яшчэ раз: сваіх медыйных магчымасцяў у МУС (чытай: у дзяржавы) не хапае. Таму для дасягнення сваіх мэтаў яны карыстаюцца магчымасцямі недзяржаўных СМІ.

(глядзець з гэтай секунды па спасылцы)