Ему отказали в регистрации под формальным предлогом. Власть решила не рисковать и сделатьв ыборы даже более стерильными, чем я думал (решили что хватит недовольным и Цепкало). Заодно отказали “кандидатам протеста” Статкевича. Не хочется злорадствовать, но когда садишься играть за стол с шулером, какой ещё стоит ждать результат? Единственным адекватным выходом в ситуации может быть только отказ от того, чтобы за этот стол садиться.
У нас же многие оппозиционно настроенные граждане продожают обманываться и питать смешные надежды, записываться к Цепкало и Бабарико, тем самым полностью исполняя желание власти: придать выборам видимость адекватности и легитимности. Я считаю что сейчас тем более адекватной реакцией гражданского общества может быть только бойкот выборов. Бойкот массовый, не просто игнор, а бойкот-действие, сопряженный с агитацией и мобилизацией.
Бойкот преследует три главных цели:
1. Делегитимизацию президента. У народа по результатам выборов, незваисимо от объявленных Ермошиной цифр, должно сложиться стойкое впечатление что “его никто не выбирал”.
2. Мобилизацию зависимых категорий граждан на локальные акции неподчинения. Для студентов и многих бюджетников (а это сотни тысяч человек) не пойти на выборы – акт гражданского мужества. Их нужно вдохновить на этот акт и поддержать. Это будет для них “революционной гимнастикой”.
3. Делегитимизация самого института выборов. Быть может, до людей начнет доходить, что хорошую жизнь им не принесут ни Лукашенко, ни Статкевич, ни Тихановский, а только систематические усилия по взятию власти в свои руки.
Калі людзям перакрываюць магчымасці адстойваць свае інтарэсы легальнымі сродкамі, яны пераходзяць да нелегальных.
Хаця трэба памятаць, што «легальны» і «нелегальны» гэта ўмоўныя канцэпты, навязаныя нам сістэмай: штучна створаныя рамкі, да стварэння якіх мы не маем ніякага дачынення: Лукашэнка нелегальна находзіцца ва ўладзе, аднак у турму яго ніхто не саджае, заўважце.
Працэс пераходу ад легальных сродкаў адстойвання сваіх палітычных інтарэсаў да нелегальных называецца палітычнай радыкалізацыяй.
У ноч на 1 студзеня 18-гадовы Глеб Ціханчук са Смаргоні кінуў кактэль молатава ў Дэпартамент аховы МУС у Верхнядвінску і параніў нажом двух міліцыянтаў, якія яго затрымлівалі. Свой учынак растлумачыў палітычнымі прычынамі. Усю інфармацыю аб гэтым здарэнні, што мелася на той момант, я падрабязна прааналізаваў: [1][2][3]
Пасля гэтага выпадку я прагназаваў , што падобныя акцыі будуць рабіцца часцейшымі. Так і адбылося.
Перш за ўсё – палітычны матыў. І калі ў выпадку з Табакеркай і аўто суддзі Царука маніфестаў у інтэрнэт не выкладалася, казаць аб «выпадковасці» ці побытавым матыве наўрацці можна.
Па-другое – усе яны адбыліся ў рэгіёнах.
То бок пэўная частка праціўнікаў улады па-за Мінскам больш не хоча прасіць дазвол на пікеты і спадзявацца на загадзя правальных кандыдатаў у прэзідэнты. Яны гатовыя рызыкаваць свабодай, каб данесці свой мэсэдж і выразіць гнеў. У 2 з 3 выпадкаў вінаватыя не былі знойдзеныя, і гэта толькі падштурхне іх да працягу.
Відавочна, што прычына – татальная немажлівасць пратэставаць і выражаць свае інтарэсы ў легальным рэчышчы. Іншымі словамі – адсутнасць палітычнага жыцця і адэкватных сацыяльных ліфтаў для людзей з амбіцыямі (сацыяльны ліфт з БРСМ у выканкам, альбо па міліцэйскай лініі падыходзіць толькі людзям з даволі спецыфічным складам асобы).
Але яшчэ цікавае пытанне: чаму гэта пачалося толькі зараз? Анархісты падпальвалі будынкі органаў улады яшчэ да таго, як гэта стала мэйнстрымам аднак нейкага водгуку ў народзе такі метад супраціву не займел. Думаю, адтаго, што пры іншых роўных (аўтарытарызм і бяспраўе), моцна пагоршылася эканамічная абстаноўка. Адна справа жыць пры аўтарытарызме з 400$ заробку, іншая справа, з 250$ альбо ўвогуле без працы. А зараз яшчэ і без мажлівасці выехаць за мяжу. І ў рэгіёнах гэта адчуваецца куды выразней, чым у Мінску.
Шырокі распаўсюд незалежных медыя, думаю, таксама паспрыяў. Бо для таго, каб пачаць люта ненавідзець уладу, ня трэба каб Белсат ці Nexta пісалі: «а ну-ка давай ненавідзь уладу!» дастаткова проста чытаць праўду. А гэта зараз робяць ужо не дзясяткі а сотні тысяч.
Увогуле, палітычная радыкалізацыя звычайна адбываецца толькі ў двух выпадках:
а) Калі радыкалізуецца твой палітычны апанент (прыклад, барацьба левых і правых у Італіі 1970х), і гвалт бачыцца добрым рашэннем палітычных задач.
б) Калі іншых сродкаў дасягнуць сваіх палітычных інтарэсаў проста не застаецца (прыклад – узброеныя паўстанні ў любой дыктатарскай краіне).
Аб палітычнай эфектыўнасці ці неэфектыўнасці такіх метадаў разважаць пакуль не буду, гэта шырокая тэма, якая патрабуе сур’ёзнага аналізу (хаця я асабіста за прыярытэт негвалтоўных метадаў барацьбы). Аднак з этычнага пункту гледжання чалавек, даведзены да адчаю праз галечу і бяспраўе, мае права на паўстанне. Любое асуджэнне такіх людзей гэта крывадушша. За рэдкімі выпадкамі ні адзін чалавек (асабліва беларус) не возьмецца за кактэль молатава ці нож, калі ў яго будуць іншыя спосабы адстаяць свае інтарэсы. І таму калі такія акцыі працягнуцца – прыкарытнікі мусяць вінаваціць толькі саміх сябе.
Сітуацыю з радыкальнымі паўстанцкімі акцыямі я працягну ўважліва маніторыць – гэта важны паказчык настрою масаў і барометр рэвалюцыйнай сітуацыі.
Варыянты два. Альбо ён гулец ад улады (што наўрацці). Альбо ўлада не разглядае яго як рэальна небяспечнага суперніка і ўжо мае гатовы план нейтралізацыі ў выпадку, калі ён выйдзе за дазволеныя рамкі.
У рэжыма складаная сітуацыя. Навідавоку крызіс, прытым адразу ў некалькіх сферах. Абсалютна нішто не замінае Лукашэнке адмовіць у рэгістрацыі непажаданым, і тым самым знізіць рызыкі (пакінуць самых кіраваных: Дзмітрыева, Цапкала і ім падобных). Не робіць гэтага – значыцца па ранейшаму лічыць, што складнікі сітуацыі – пад кантролем.
Зрэшты, адсеў можа адбыцца і на этапе праверкі подпісаў. Таму паглядзім.
Comments Off on Той факт, што Ціханоўскага зарэгістравалі кандыдатам у прэзідэнты, як па мне, кажа хутчэй супраць яго
З выбарамі адышла на другі план ціхая штодзённая праца валанцёрскага руху па дапамозе медыкам і неабароненым слаям насельніцтва. За першы час ужо ёсць кой-якія вынікі. Лібчы ўражваюць: самаарганізаваная грамадзянская супольнасць аказалася ў многіх аспектах эфектыўней, чым дзяржава.
Напрыклад, вы ведалі, што 50% медыкаў заявілі, што атрымлівалі дапамогу ад валанцёрскіх ініцыятываў? Пачытайце, шмат цікавага.
Увечары абмяркоўваем выбары, кандыдатаў, спойлеры-шмойлеры і вось гэта вось усё. Прабачце, што так позна, але потым заўжды можна паглдязець у запісу. Але лепей анлайн, бо зможаце задаваць нам пытанні.
Сюрреализм ситуации зашкаливает: ИПшница из Лиды, живущая почему-то в МАПИДовском общежитии, утверждала на суде в марте, что видела меня, рисующим на стене общежития надпись «Менты твари» 2 февраля.
Правда, есть нюанс. Я в это время был в Польше, о чем имеется штамп в паспорте. Лживая дамочка решила, что терять уже нечего и продолжила говорить, что меня видела и мол ничо не знаю )))
Я написал заявление о привлечении её к административной ответственности. Суд в этом отказал — «за отсутствием состава правонарушеия».
Этот отказ я буду обжаловать.
Вот и вся история, собственно. Кому интересно: вся эпопея с моим задержанием и неожиданным освобождением — здесь.
Более подробно про личность этой женщины расскажу позже – удалось кое-что узнать.
После того, как я провел стрим, на котором покритиковал отдельные недостатки кампании Тихановского, на меня набросилась целая толпа его разъяренных сторонников. Почти никто не высказал дельных замечаний или контркритики. Кроме оскорблений и ругани, аргументы были следующие:
ТИХАНОВСКИЙ ДЕЛАЕТ ХОТЬ ЧТО-ТО А ТЫ ТОЛЬКО СИДИШЬ И ТРЫНДИШЬ (проблема в том что сегодня уже нельзя делать “что-то”. Нужно делать то, что даст реальный результат. Про то что я “только трынжу” – странная предъява, учитывая что наше государство даже за слова в интернете наказывает).
У ТИХАНОВСКОГО ВОН СКОЛЬКО ПОДПИСЧИКОВ, А У ТЕБЯ В СТО РАЗ МЕНЬШЕ! (с каких пор количество подписчиков означает степень правоты и разумности человека? учитывая финансы Тихановского, набрать 170 тысяч подписчиков за год не есть большая проблема. Но раз на то пошло, у Виктории Бони, российской шоувумен, которая говорит что 5G вышки вызывают коронавирус, подписчиков почти в 20 раз больше, чем у Тихановского. Значит ли это, что она в 20 раз умнее и правее его?)
ТЫ КТО ВООБЩЕ ТАКОЙ? (и правда, кто я, а кто Тихановский. Что-то я совсем берега попутал, не по чину вякаю.)
Очень печально, как быстро у людей включается стадное чувство и слепое почитание вождя. Даже предельно конструктивную и вежливую критику люди воспринимают не как помощь а как личное оскорбление, ведь в их глазах лидер непогрешим и не может ошибаться. С такой ментальностью беларусы на первых же свободных выборах выберут себе нового Лукашенко, и это супер-печально.
По многочисленным просьбам подписчиков делал выжимку, для тех кому лень смотреть 2-часовой стрим. Три главные ошибки Тихановского за 32 минуты.
Плохие новости. Из Беларуси в Турцию могут экстрадировать турецкого гражданина, который попросил в Беларуси убежища, члена PYD (Демократической партии народов) Хиджри Мамаша. Сейча правозащитники бьються за то, чтобы решение о высылке было отменено.
Почему это важно.
В Турции – жестокий авторитарный режим. Десятки тысяч людей – в тюрьмах за свои политические убеждения. Среди них – множество членов Демократической партии народов – курдской партии, которая борется за автономию турецкого курдистана. Демократическая партия народов является огромным общественным объединением, двигателем политических перемен и революции в Рожаве (Сирийском Курдистане). Но для турецких властей PYD – сепаратисты, террористы и бунтари.
В случае высылки Хиджри Мамашу в Турции грозит длительный тюремный срок и пытки, являющиеся в Турции обычным делом в отношении политзаключенных.
Я буду следить за ситуацией и информировать вас о том, что можно сделать.
Кстати, аналогично недавно правозащитником удалось отбить от депортации иранца, Мехрдада Джамшидияна, которому в Иране грозила смертная казнь.
Почитайте очень толковую статью Владимира Мацкевича о сути беларуского режима. Это важно понимать. Очень много классных наблюдений о структуре государства и устройстве иерархических отношений в нём.
Comments Off on Сейчас долгое вдумчивое чтение не в моде, но оно чрезвычайно необходимо.
