Entries from November 2019 ↓

Варта толькі адзін раз апрануць вышыванку і толпы патрыятычных хамячкоў (з акаўнтамі на беларускай мове) будуць гатовыя з радасцю цябе аблізываць. “Самы прагрэсіўны міністр!”, “Ідзіце ў прэзідэнты, я за вас прагаласую!” і таму падобнае.

На хвілінку, нагадаю што Макей гэта чалавек, які выступаў супраць рэабілітацыі палітзняволеных , а яшчэ называў беларускіх анархістаў “знешней пагрозай”. Усё ў адпаведнасці з чэкісцкімі метадычкамі. Няўжо вы думаеце, што чалавек, які за савецкім часам 11 год працаваў у ГРУ, можа быць нейкім там прыхільнікам незалежнасці ці ўтрымліваць у сабе хоць цень прагрэсіўнасці? Алё, народ. спусціцеся з нябёсаў на зямлю!

Сегодня у меня для вас полноценный образовательный подкаст! В новом выпуске #RadioRadix я рассказываю о такой политической идеологии, как либертарианство. В последнее время на постсоветском пространстве этот термин стал звучать всё чаще: в России ширится популярность Либертарианской партии, в Украине Зеленский назвал свою программу «либертарианской», слышна такая самоидентификация и от некоторых активистов в Беларуси.

Что хорошего в идеях либертарианства и что плохого? Действительно ли «либертарианство выгодно бедным»? Частные суды и полиция это и вправду круто? Об этом и о многом другом слушайте ниже по ссылкам. Продолжительность: 40 минут

Следующий подкаст выйдет 10 декабря.

#radixbel

Слушать на Youtube

Слушать на Soundcloud

Anarchist Black Cross-Belarus calls for solidarity with imprisoned anarchist Nikita Yemelyanov.

You can either transfer money in support of the activist, or perform a solidarity action.

More detailed info here.

Доўгі час праваабаронцы, сумесна з Маці 328 (ну і я троху дапамог) форсілі той факт, што прадукцыя, зробленая рабскай працай беларускіх зэкаў, прадаецца рэспектабельным заходнім кампаніям. Дэпартамент выканання пакаранняў МУС, відаць, не саромеўся гэтага факта і выкладаў свае дасягненні ў гэтай галіне на ўласным сайце.

Але зараз – прыбралі.

Наступным крокам будзе дабіцца таго каб спыніўся і сам гандаль вынікамі рабскай працы. Мы працуем над гэтым.

Узнаём новые грани активизма вместе с КYKY.

(в этом месте я хотел пошутить о том, какие еще активистки скоро появятся, но получалось слишком грубо и я не стал).

Як жа ўсе ж такі важна ісці ў нагу з часам. Сваю «пісьменніцкую кар’еру» я пачаў у 2006 годзе, завёўшы блог на лайвджорнале. Пісаў многа і ўпарта. Пісаў у самвыдатаўскія журналы і на анархісцкія сайты. Пазней пісаў у зняволенні.

Выйшаў на волю ў жніўні 2015-га, завёў фэйсбук і стаў пісаць.

Як любому зацятаму пісаке, мне, вядома, хочацца, каб мае тэксты чытала болей людзей. І таму, не буду хаваць, бярэ зайздрасць, калі людзі якія вядуць блогі аб тым як яны пакушалі-паспалі-пакакалі, збіраюць сотні тысяч падпісчыкаў. А ў цябе, нягледзячы на рэгулярныя пасты, падняцце вострых тэмаў, няспыннае адвостраванне стылю, у тым жа фэйсбуку усяго толькі пад 2 тысячы чытачоў, з якіх актыўных хіба сотня.

Патроху мяне пачало «асеняць». Людзі не хочуць доўгіх тэкстаў, будзь яны хоць сто разоў класныя. Яны хочуць сторыс у інстаграме. Ім не трэба твае складанаспалучаныя сказы з віртуозным сарказмам, алегорыямі і алюзямі на Бальзака. Ім падавай відос, дзе кадры змяняюцца кожныя тры секунды. І гэтак далей. Ужо сёння бачу, што людзі больш ахвотна глядзяць (ці слухаюць) мае відэа на ютубе (якія я б сам наўрацці стаў глядзець), чым чытаюць тэксты ў ФБ. І асэнсаванне гэтага патрабуе сапраўднай ломкі інфармацыйных звычак, бо рэальна, мне заўсёды было прасцей сесці і напісаць (а таксама сесці і прачытаць), чым глядзець нейкія відосы і слухаць аўдыя. Аднак супраць сусветнага трэнду не папрэш – прыходзіцца ісці за аўдыторыяй.

Карацей, сябры, ідуць сістэмныя перамены ў механізме атрымання людзьмі інфармацыі. Хто не зможа прыстасавацца — адамрэ як сацыяльная з’ява.

Ну і так, дадавайцеся да мяне ў інстік 🙂