Entries from September 2018 ↓
September 13th, 2018 — Бягучыя навіны, Палітыка
Catalonian anarchists on yesterday’s rally of independence, which gathered more than 1 mln people. Illustration of a best political strategy for anarchists: where people are, there we should be, pushing our ideas, instead of mumbling of how one or another protest is “non-anarchist” or “not suitable for participation”.
_________
Каталонскія анархісты на ўчорашнім маршы за незалежнасць, які сабраў больш за 1 міліён чалавек. Добрая ілюстрацыя таго, што дзе людзі – там павінны быць мы, прасоўваючы сваю павестку і свае ідэі. А не бурчаць пакрыўджана ў куточку аб “няправільнасці” і “неанархічнасці” таго ці іншага пратэсту.
September 12th, 2018 — Аб усім, Бягучыя навіны
September 11th, 2018 — Аб усім
Паразважаў наконт апошніх пратэстаў у Расіі. Коратка: есць прызнакі таго, што бунт маладзёнаў будзе перарастаць межы і рамкі, усталяваныя яму Аляксеем Навальным.
September 11th, 2018 — Аналітыка, Бягучыя навіны, Палітыка
Читаю регулярно разные украинские политические сообщества и прихожу к выводу, что многие украинцы нехило угорели в шовинистическом чаду. Постят вот картинки с недавних протестов против пенсионной реформы, а большинство комментариев к ним в духе: “Кацапы по природе не могут быть свободными”, “терпилы”, “это они за колбасу вышли, а не против войны в Украине”. А еще бесконечные язвы: то бунтуют неправильно, то ментов коктейлями молотова не жгут, то баррикады у них не такие, и вообще москали, что с них взять. И главное обоснованием этого является все чаще некое “прирожденное рабство” москалей.
Знаете, трудно найти более антироссийски настроенного человека, чем я, но увиденное оставляет довольно мерзкий осадок.
Во-первых, нельзя сравнивать рашку и Украину. Украинцы даже в худшие времена при Януковиче не жили при таком махровом авторитаризме, как сейчас в рашке. Следовательно, для выражения гражданской позиции там требуется куда большее мужества. Разница контекстов (сила репрессий, мощь пропагандистского аппарата, кол-во ментов на душу населения, не говоря уже об историческом бэкграунде) колоссальная.
Во-вторых, когда в Украине (уже при Порошенко) заблочили целые соцсети и ввели штрафы за пользование VPN, что-то я не наблюдал толп бунтующих украинцев на улицах. И Янукович много лет крал (и все это знали), и наступал на горло людям, прежде чем – так сошлись обстоятельства – против него развернулся Майдан. Поэтому не стоит себя переоценивать тоже.
В-третьих, неужели тяжело понять что любая нестабильность, и тем более массовый протест в России – на пользу Украине? Чем скорей в РФ начнут закипать свои проблемы, тем меньше у нее будет оставаться ресурсов на Крым, Донбасс и любые другие агрессивные действия против соседей. Любой протестующий в России, будь он хоть сто раз ватник – ОБЪЕКТИВНО союзник украинцев. Сознательное население страны-агрессора – первый друг жителей угнетённых ею стран. А такой издевательской реакцией вы лишь отталкиваете от себя реальных и потенциальных сочувствующих, усложняя жизнь – нет, не русским – а себе и своей стране.
п.с. уверен, что в моей ленте таких нет, просто размышления вслух.
September 10th, 2018 — Аналітыка, Бягучыя навіны
Ну што, адбылося нечаканае. Шчыра кажучы, я да апошняга не верыў, што суд прыме рашэнне на карысць нас.
Зараз трошкі аналітыкі (куды ж без яе 
😉. Прычына такога рашэння суду – канешне, не ў тым, што ў нас былі жалезныя довады на нашую карысць. Бо што такое твае довады ў судзе, калі супраць – вялікія грошы і сувязі ва ўладзе. Прычына ў іншым – ніхто там, “наверсе” не пажадаў упісвацца да Ізраілевіча да такой ступені каб уплываць на суд. Ён нікому не быў настолькі патрэбны каб вялікія шасцёрні ва ўладзе пачалі варушыцца на ягоную карысць. У больш шырокім сэнсе гэта азначае: улада не хоча замазвацца ў тэму Курапатаў і займаць бок бізнесоўцаў. То бок 100%-га кансесуса ва элітах па пытанню Курапат няма.
І, безумоўна, аграмадную ролю адыграла грамадская падтрымка на абедзьвух паседжаннях. 50 чалавек на першым судзе, 30 на другім. Уся прагрэсіўная грамадскасць – за нас. За Ізраілевіча – толькі ягоная адвакатка, занятая за вялікія грошы.
Некалькі словаў да псіхалагічнага партрэту Ізраілевіча. Гэты чалавек сябе ахарэктыразваў на працэсе, як кажуць, “ад” і “да”. Яго тыпаж – гэта тыпаж нахабніка, які дарваўся да вялікіх грошаў. Яго стыль – абражаць толькі тых, хто слабейшы за яго. Але розуму пры гэтым няшмат. Казаць “я поддерживаю ТБМ финансово”, а праз паўгадзіны “говорите по-русски, я не понимаю” – гэта што? Абражаць грамадскіх актывістаў у ФБ а потым скардзіцца на тое што табе пішуць “оскорбительные комментарии” – гэта як? Аркадзь Ізраілевіч – чалавек, якому хапала смеласці ў атачэнні сваіх быкоў прыгаць на абаронцаў Курапат, але не хапіла смеласці выслухаць вырак суда – ён збег перад абвяшчэнням рашэння. Не здолеў годна, па-мужчынскі, прыняць паразу.
Ну а ўсіх нашых віншую 
🙂 Калі б перамаглі нашыя супернікі – гэта было б чарговае панурае беззаконне беларускага суду. А як перамаглі мы – гэта прэцэдзент, свята, сапраўднае здарэнне. Дзякуй усім вам
September 10th, 2018 — Аб усім
У ЗША, аказваецца, есць свой аналаг прэміі імя Францішка Аляхновіча: Prison writing awards. І ўзнагароджвае ею, не многа не мала амерыканскі ПЕН-цэнтр. Гэта прыкладна як Саюз пісьменнікаў Беларусі даваў бы прэмію Аліневічу за “Еду ў Магадан”.
September 10th, 2018 — Бягучыя навіны, Палітыка
Протесты Навального, с огромным количеством задержанных и избитых выполняют очень важную и нужную для сегодняшней России функцию – они способствуют радикализации протестующих, в первую очередь молодежи, а равно и увеличению людей, не верящих кремлёвской пропаганде.
Пока что среди большинства протестующих еще есть иллюзия о том, что ситуацию в России можно изменить мирным, законным способом. Что Путин как-нибудь одумается и уйдет сам. С каждым хапуном наподобие вчерашнего количество таких людей уменьшается, а наоборот, зреют перспективы нелегального и часто насильственного сопротивления, которое априори будет децентрализованным. По мере его развития будут отплывать вдаль такие сентенции как “мы с милицией один народ”, “мы законопослушные граждане”, “ололо соблюдайте Конституцию”, а также всякий ура-патриотизм. А вот радикализм и то, что по российскому ТВ называется “русофобией” будет, наоборот, расти. Сегодняшние школьники, которых лупят на площадях нацгвардейцы – это завтрашние народовольцы.
Конечно, это борьба не на один год, но начало положено.
September 9th, 2018 — Аб усім
Ніколі не перастаю здзіўляцца, як многія, ледзь прыпадняўшыся зніадкуль, пачынаюць звысака глядзець на іншых.
Прыклады з жыцця (майго):
– Буйное беларускае СМІ. Дамаўляюся аб публікацыі свайго артыкулу ў ім на вельмі карысных для іх умовах. Ад мяне адно патрабаванне – размясціць у належным месцы спасылку на адзін са маіх рэсурсаў. Згода, ударылі па руках. Высылаю ім свой артыкул для публікацыі (перад гэтым яшчэ, вядома, перароблены пад іх патрабаванні). Апублікавалі, не сказаўшы мне ані слова. Ладна. Адкрываю: спасылкі няма. Пішу таму, з кім дамаўляўся: стаўце спасылку, шо за херня. “Ок, зараз выправім”. Праходзіць гадзіна. Нічога не мяняецца. Пішу ў другі раз: “Эй, вы што там?!”, адказваюць: “Зараз выправім”. Праходзіць яшчэ паўтары гадзіны. Спасылкі няма. Збіраўся пісаць ужо ў трэці раз – спасылка з’явілася. У самым нябачным месцы, насуперак маім просьбам. І, канешне, ніякага “выбачайце” альбо “вінаватыя”. Як быццам усё так і мусіць быць.
– Буйное СМІ (не беларускае). Есць у іх тэлеграм-акк для прапановаў і зваротнай сувязі. Пішу з прапановай аб супрацы. У адказ – маўчанне. Ніякага “Не, дзякуй, нам гэта нецікава”, ані хаця б проста “не”. Дзве галачкі стаяць пад маім паведамленнем, то бок яно прачытанае. Аднак адказам мяне не ўшанавалі. Я недадстаткова круты для ніх, відавона.
– Буйны тэлеграм-канал (беларускі). Пытаюся проста: колькі ў вас каштуе рэклама (а рэкламы на канале хапае). Маўчанне. Проста маўчанне і мароз.
– Колькі СМІ мне не адказала на пытанні аб працаўладкаванні, нават пералічваць не буду. Людзям цяжка напісаць 2 словы і націснуць кнопачку «адправіць». Звіздец.
Самае смешнае, год-два-дзесяць таму кожны з гэтых выскамерных людзей сам жа быў простым журналістам\блогерам\аўтарам, пісаў паўсюль, шукаў уходы-выхады і спробы павысіць чытанасць. Зараз яны маюць некалькі дзясяткаў тысяч чытачоў і лічаць што ўзялі Бога за бараду, глядзяць на іншых як на казурак і па-хамскі маўчаць у адказ на прасцейшыя пытанні. Адчулі сваю недатыкальнасць – бо калі ў мяне 1200 чытачоў а ў іх у 100 разоў болей то канешне мне будзе немагчыма неяк іх упікнуць ці прымусіць апраўдвацца. Аднак менталітэт чалавека, што вырваўся з гразі ў князі, не перастае мяне ўражваць.
Людзі, не будзьце хамамі, як бы высока вы не падняліся.
September 9th, 2018 — Палітыка
Гэта вельмі шмат. Насамрэч сапраўдны эфектыўныя толькі дзве:
1. Узбройвацца
2. Размаўляць беларускай
Прыклад Чачні кажа сам за сябе.
https://novychas.by/ekanomika/ramanczuk-12-mer-dlja-procidzejannja-cisku-kramlj
September 8th, 2018 — Бягучыя навіны, Палітыка
Людзей не выпускаюць праз галоўны ўваход гандлёвага цэнтру, таму што на праспекце САМ ЛУКАШЭНКА з сынам катаюцца на роліках. (via @belamova)
Што магу сказаць, наўрацці хаця б 1\10 з гэтых людзей хоць раз у жыцці наведала акцыі пратэсту, паўставала супраць начальства на працы, удзельнічала ў палітыцы наўпрост. Так што цярпіце. Стойце з з сумкамі і з дзецьмі, пакуль пахан набегаецца пад прыглядам снайпераў і ціхароў. Вашыя справы пачакаюць. Вашыя жыцці пачакаюць – Пахан адпачывае. Ну сапраўды – што вам, больш за ўсіх трэба? Паўгадзінкі (гадзінку, дзве, тры) можа і пастаяць. Вы ж не апазіцыя, не “бузотёры”.
Адно што не магу зразумець у гэтай сітуацыі, гэта што ў галаве ў Лукашэнка. Любому чалавеку хочацца каб яго цанілі, любілі, паважалі. Нават самаму агіднаму дыктатару хочацца, каб яго не толькі баяліся. Псіхічна здаровы чалавек згарэў бы з сораму ў такой сітуацыі а не давіў усмешку на камеры, ганяючы на роліках. Любому было б агідна ад паразумення таго, што яго (і ягонага сына) пасля гэтага тысячы людзей пачнуць яшчэ болей ненавідзець, праклінаць і злобна кпіць, хай і на кухнях. А гэтаму хоць бы што. Ці ўжо страх зацьміў усе астатнія пачуцці?
