Entries Tagged 'Аналітыка' ↓

Коратка прабегся па зместу сённяшняга семінару. Дзякуй Human Constanta і Насці Лойцы за тое што трымаюць у фокусе ўвагі гэтую ультра-важную тэму.

На семінары Human Constanta “Барацьба з “экстрэмізмам” і правы чалавека. Разам з прадстаўнікамі расійскага праваабарончага цэнтра “Сова” абмяркоўваем справу Паліенкі.

Хто не ведае, ЕСПЧ яшчэ даўно прызнала што менты не могуць быць “сацыяльнай групай”, у дачыненні якой “распальваецца варажнеча”. А Зміцера хочуць пасадзіць, акрамя іншага, якраз за гэта.

Канешне, праваабарончы дыскурс транслюе ліберальны пункт гледжання на пытанне экстрэмізма – дапускае абмежавання свабоды слова дзяржавай, вызнае за паліцыяй і судамі права вызначаць, хто ёсць экстрэміст і саджаць у турму для абароны стабільнасці дзяржавы. Гэта не дзіўна, бо гэтыя рамкі ўсталяваныя элітамі ў інтарэсах эліт. Аднак нават у межах гэтага дыскурсу нашая дзяржава няправая ва ўсім.

#яэкстрэміст #яэкстремист

У сувязі з гэтым нагадаю тры факты:

1. Лукашэнка – хлус.
2. Размовы пра канстытуцыйныя змены ён пачаў яшчэ ў красавіку 2018, а намякаў і раней. З таго часу не змянілася нічога.
3. Беларуская аўтарытарная сістэма дасягнула дасканаласці ў тым каб змяняць форму, пакідаючы змест ранейшым. Узгадайце нядаўні Закон “Аб масавых мерапрыемствах”.
4. Лукашэнка – хлус.

Выйшла чатыры факты, ну ды ладна.

Пакуль не будуць зробленыя канкрэтныя крокі ў гэтым накірунку, размаўляць аб перспектывах, прычынах і наступствах канстытуцыйных рэформах лічу пустой тратай часу.

Сацыёлаг з Гарварда вынайшла, што негвалтоўныя метады супраціву больш эфектыўныя для рэвалюцыйных пераменаў.

“Вывучыўшы гісторыю соцень рэвалюцый, якія адбыліся ў розных краінах падчас апошніх 100 год, даследчыца зрабіла выснову, што мірныя пратэсты ЎДВАЯ часцей дасягаюць сваёй мэты. І хаця дакладная дынаміка залежыць ад мноства чыннікаў, як высветліла Эрыка Чэнавет, для сур’езных палітычных перамен патрэбны актыўны ўдзел прыкладна 3,5% насельніцтва”.

Артыкул ёсць толькі на украінскай.
Ці на ангельскай.

Дарэчы, гэтая выснова часткова пераклікаецца з высновай майго аналітычнага відэа “Банда ва ўладзе”.

На днях адбыўся сапраўдны наплыў рэпрэсій за выказванні. За рэзкі каментар пра загінулага ДАІшніка ў Фэйсбуку узбудзілі крымінальную справу на актывістку, блізкую да “Маці 328”, Марыну Мацулевіч. За пост са “свінасабакамі” і “маскалямі” мінчуку далі тры гады хіміі. На Славаміра Адамовіча ўзбудзілі адміністратыўку за апавяданне ў Новым Часе, надрукаванае 9 (!!!) год таму.

Тыдзень таму, каб збіць актыўнасць флэшмобу «Я экстрэміст», уначы затрымалі Глеба Рубанава.

Акрамя таго, мне стала вядома пра першы выпадак асуджэння на суткі па 17.10 (Распаўсюд нацысцкай сімволікі) – былому фанату Алегу Дашкевічу далі 15 сутак за тры выявы Укантакце.

Робіцца відавочна: карныя ворганы зразумелі, што людзі збольшага “схаваюць” небывалае абмежаванне свабоды слова. Таксама схавае і Еўропа. І, як я і прадказваў, ад штрафаў і адміністратывак за пасты\каменты пераходзяць да сутак і крыміналак.

Што стаіць за гэтымі высілкамі карнікаў?

– Безумоўна, гэта інерцыя рэпрэсіўнай машыны. Вулічная актыўнасць ліквідаваная, трэба ліквідаваць ужо інтэрнэтную. Машына не можа працаваць ухаластую. Тым больш роля інтэрнэту ў значнай ступені ўзрасла: за немагчымасцю дыскутаваць, абмяркоўваць і выпускаць пар на вуліцах, людзі робяць гэта анлайн.

– Акрамя таго, упэўнены, грае ролю і асабісты фактар. Шуневіч, канешне, нягоднік і хлус, але ён не дурань. І выдатна можа сам прачытаць, што пішуць пра яго і ягонае ведамства ў сацсетках. Ведае і пра “шунявак” і пра “дзіравага” і пра ўсё-ўсё-ўсё. Ён зліцца, ён ненавідзіць. Адсюль ягоныя высілкі. Заўважце, яны цалкам планамерныя. Спачатку прапхнуты закон аб ідэнтыфікацыі каментатараў на сайтах. Зараз караюць тых, хто выказваецца ў сацсетках (якія ўлада забараніць фактычна не можа). Разлік просты: накажам аднаго, каб астатнія тры разы думалі, што пісаць. І ўладзе тут нават не патрэбныя дэманстратыўныя суды: незалежныя СМІ самі распіяраць гэты выпадак і данясуць да грамадскасці меседж: “трымайце свае меркаванні пры сябе, інакш будзе бо-бо”.

А тут яшчэ і расійскія калегі выдатны прыклад падаюць – ёсць на каго раўняцца і пераймаць фактычна ўжо гатовыя механізмы.

Мара Шуневіча, такім чынам, каб былі забітыя і задушаныя ўсе да адзіныя галасы пра ягонае ведамства і пра ягоных супрацоўнікаў. Каб ягоных падначаленых баяліся, каб перад імі трымцелі і толькі пелі ім дыфірамбы, а не называлі іх цынічнымі маральнымі вырадкамі без сораму і сумлення, якімі яны з’яўляюцца насамрэч.

Аднак ёсць адно “но”. Інтэрнэт-прастора заўсёды служыла людзям магчымасцю выказаць набалелае, а галоўнае – выпусціць пар. Хаця б праз груканне па клавіятуры выплеснуць злосць і незадаволенасць жыццём, сістэмай, парадкамі, пабачаным у навінах трэшам. І такім чынам інтэрнэт – да пэўнай ступені – выконваў у Беларусі ролю каналізатара пратэстнай энергіі. Гэта вельмі нагадвае тое, як у больш свабодных краінах часта працуюць вулічныя мітынгі. Прыйшлі, паравелі, палаяліся на ментоў – часам нават пакідалі ў іх нешта; для элітаў не змянілася роўным чынам нічога – затое людзі пачуваюцца задаволенымі. Гнеў знайшоў выйсце. Калі ж усе мала-мальскі бяспечныя формы выражэння гневу афіцыйна забароненыя – ён будзе накаплівацца ў людзях магутнай разбуральнай энергіяй. І гэта зробіць выбух непазбежным. Дыктатары і іхнія марыянеткі, п’яныя ўладай і ўседазволенасцю чамусь увесь час пра гэта забываюцца.

#яэкстрэміст #яэкстремист

Закончил, наконец, чтение мемуаров Трошева. В них меня больше всего интересовал вопрос: почему чеченцы выиграли Первую чеченскую, но проиграли Вторую? Такие объяснение как возросшая военная мощь РФ, или приход к власти “сильного” Путина явно не объясняли ситуацию. Те же чеченские источники что я читал – книги З. Яндарбиева и А.Дудаевой, касались в основном, первой войны и тоже мало проясняли.

Вопрос усложнялся еще и тем, что между первой и второй чеченской прошли три года, в ходе которых бойцы ичкерийского сопротивления, конечно, понимали, что в покое их никто не оставит. То есть как бы было время подготовиться – но все равно проиграли.

По прочтению Трошева нарисовалась следующая картина:

1. Корнем проигрыша была внутриполитическая ситуация в Ичкерии. Трёх лет Дудаеву а потом и Масхадову, не хватило, чтобы консолидировать нацию, построить эффективную систему госуправления, организовать современную армию, поднять экономику. Давали знать о себе клановость, родоплеменной менталитет, которые, в одних условиях давая нохчи преимущества в борьбе с русскими, в других, наоборот, тянули их вниз. К сожалению, следует признать, что в де-факто независимой республике действительно имел место бандитизм, отсутствие должного верховенства права, и то что а англоязычной литературе называется “warlordism” – власть полевых командиров и местных князьков на местах.

Всё это, безусловно, вызвало разочарование большой части населения в идеях независимости. Без сомнения, многие начали ностальгировать о старых добрых колониальных временах, когда при СССР\росиюшке хоть не было независимости, зато был порядок. Социальная база борцов сопротивления существенно снизилась. Если в Первую чеченскую против русских вышло, по разным оценкам, 20-30 тысяч человек, то во вторую это число составляло 7-8 тысяч.
Сменилась и мотивация. Религия стала играть куда бОльшую роль.

Огромным ударом стало убийство Дудаева 21 апреля 1996. Он был знаковой фигурой, огромным авторитетом внутри Ичкерии и – что еще более важно – стремительно набирал вес на международной арене. А тут произошло классическое: уничтожили сильного лидера и между лидерами второго эшелона началась борьба за власть.

Все эти противоречия и проблемы, безусловно, старательно разжигались и поддерживались Россией. Однако списывать весь итог лишь на их козни было бы неправильно.

2. Религиозный раскол. Чеченцы традиционно – суфиты. Но с приходом ваххабизма, по сути, чуждого для местных течения, и аппроприации этого течения многими инсургентами, ментальный и ценностный разрыв между ними и населением Чечни углубился. Чем, конечно, не преминула воспользоваться Россия.

3. РФ сменила тактику на классический “кнут и пряник”. Умело используя провалы и неудачи борцов за независимость, играя на внутренних противоречиях они искали – и находили — обиженных на Басаева, Гелаева, Радуева, Хаттаба и Яндарбиева, желающих отомстить им.

Всё это обильно и щедро сдабривалось деньгами. Русские рассудили резонно: зачем нам убивать чеченцев, если мы можем купить какую-то их часть и они будут делать эту работу за нас? Ставка была сделана на клан Кадырова. Трошев пишет, якобы Ахмат Кадыров что-то там “осознал” после рейда Басаева на Дагестан, понял, что инсургенты действуют “не по исламу”, но всё это, конечно, бред сивой кобылы. Его просто купили, притом, без сомнения, за огромные деньги. Проще говоря, подкатившие ФСБшники к нему сказали: “сможешь навести порядок – Чечня будет твоя”. И этот договор по прежнему в силе – только уже с Рамзаном.

4. Отказ в поддержке международного сообщества сыграл также значительную роль. На вялое осуждение “нарушений прав человека в Чечне” от ОБСЕ и ООН Путин успешно положил болт, как он делал всегда, а акции против гражданских, совершенные инсургентами, позволяли представить их международному сообществу как “террористов” – и небезуспешно. Убийство Дудаева – общепризнанного светского лидера, также было совершено с этой целью. Классическая стратегия: уничтожить светскую фигуру сопротивления, чтобы на первый план вышли исламисты – была также применена Израилем в Палестине, где он рьяно уничтожал всех, кроме ХАМАС.

Что характерно, в поддержке чеченам отказали даже утопающие в роскоши страны Персидского залива: джихад джихадом, а копеечка врозь. Об этом прямо сказал Зелимхан Яндарбиев. Объездив множество мусульманских стран, поддержку он нашел только у Талибана, что, естественно, тоже не придало чеченцам няшности в глазах мирового сообщества.

5. Вторжение в Дагестан в 1999. Оно было явной стратегической ошибкой и необоснованно рискованной авантюрой, не поддержанной даже большой частью инсургентов. Расчет Басаева и Хаттаба был понятен: исходя из принципа «лучшая защита – это нападение» они решили не дожидаться, пока русские перегруппируют силы, чтобы завоевать Чечню и ударили на опережение: через вторжение планировалось поднять восстание на территории Дагестана и откусить этот кусок от РФ.
Однако результат был катастрофический: русские получили идеальный повод для начала Второй чеченской, а Басаев с Хаттабом получили вражду с внушительной частью дагестанцев. Вторжение местными жителями, в основной массе, поддержано не было.

Я, конечно, тут выступаю как диванный стратег, но спустя 20 лет видится, что куда эффективней было бы помочь дагестанцам вести поместную герилью своими силами, создав для РФ постоянно тлеющий очаг напряжения, оттягивающий силы. Это та самая тактика, которую русские применяют сейчас на востоке Украины.

В общем, спустя 20 лет после начала Второй чеченской, мы видим в Чечне формальную независимость на короткой привязи ФСБ, всё тот же родоплеменной строй с Рамзаном Кадыровым в качестве пахана, дичайшее угнетение местного населения и только две крохотные группы несогласных: ИГИЛ и правозащитники. И пока в России не настал глубокий внутренний кризис, это будет так.

Интервью военного аналитика и анархиста Игаля Левина о сегодняшних раскладах на Ближнем востоке и взаимоотношениях России с Израилем. Все кому интересны ИГИЛы и прочие злые бородачи в пустыне – обязательно посмотрите.

Нечакана, кожны мой відос з серыі “Анархія проста” набірае больш праглядаў чым папярэдні. Чацьверты выпуск, аб тым як пры анархізме будуць размяркоўвацца рэсурсы, за тыдзень сабраў сукупна больш за 2000 праглядаў!

У стужцы сацсетак вы можаце прапусціць новае відэа. А вось падпісаўшыся на канал і паставіўшы званочак – не прапусціце. То падпісвайцеся!

Назіраю за наступствамі расстрэлу мусульман у Новай Зеландыі. Пакуль толькі з таго, што ляжыць на паверхні:

1. Медыі ўзмоцнена настройваюць грамадскую думку супраць іміджбордаў і культуры мемаў. На новазеландскіх ТБ-шоў усур’ез абмяркоўваюць пасты на 4chan. Ну гэта як, прыкладна, па “Беларусь-1” абмяркоўвалі б змест тэлеграм-чатікаў.

2. Facebook змяніў правілы трансляцыі. Зразумела, ў бок ўзмацнення.

3. Новая Зеландя забараніла паў-аўтаматычную зброю. Гэта ўвогуле шык! Класічная логіка: воўк забіў трох авечак з дапамогай зубоў. Авечкі вырашылі: трэба нам павырываць сабе зубы, для нашай жа ўласнай бяспекі.

4. Такая дробязь, але сімвалічная: песню Remove Kebab, пад якую да мячэці ехаў стралок… удалілі з ютуба, а таксама заблакавалі гэты запыт – зараз ютуб у пошукавіку не падбірае яго аўтаматычна.

Цікава, а калі б ён ехаў пад Вагнера – забаранілі б Вагнера? Я не здзівіўся б.

Такім чынам, Беларусь і Расія не з’яўляюцца першапраходцамі ў справе карыстання тэрактаў для узмацнення кантролю. Ліберальныя рэжымы спраўляюцца з гэтым нічым не горш. І наратыў паўсюль аднолькавы: “гэта дзеля вашай жа бяспекі!