Еще некоторое время продолжу кормить вас контентом относительно моего недавнего задержания. И не потому что считаю это событие неким экстраординарным (рядовой эпизод нашей борьбы, на самом деле), а потому что в короткий отрезок времени произошло много всего интересного.
6 марта, на третий день задержания, ждем суда в Центральном РОВД, добрых полтора часа я и еще около 10 административно задержанных стоим лицом к стене. Тут сзади меня зовут двое в штатском: “Николай, это вы?”. “Я”, говорю. “Ножи свои будете забирать?”
Тут надо сказать что во время нахвата анархистов в Крупках 7 месяцев назад у меня изъяли “для экспертизы” два ножа, один Кизляр охотничий, один складной (на самом деле им очень хотелось найти у нас какое-то оружие, но его не было, поэтому ограничились ножами, которые даже не являются холодным оружием).
Изъяли и не вернули. Написал одну жалобу – игнор. Написал вторую. Прошло полгода – ничего.
И тут, оказывается крупские менты, узнав о моём задержании, приехали в Минск (!) и решили воспользоваться случаем, чтобы вернуть мне эти два нажа. Во, думаю, нашли время за полгода, когда мне как раз до них.
Еще предлагали забрать изъятую литературу, но я отказался, попахивает провокацией.
Расписался за ножи (они сразу пошли конвойному, конечно, потому что когда ты задержанный тебе нельзя ножи) а эти менты еще прикалываются, спрашивают, поеду ли я опять в Крупки. Конечно поеду, говорю. Даже предупрежу заранее, чтоб встречали.
Shortly for my friends abroad about what happened with me recently. I was set free yesterday. The initial trial at 04.03.2018 fined me by around 500 for pic related. Abbreviation ACAB is illegal in Belarus. Writing, posting and even SAYING it considered “extremism” and exposes you to possible fine or up to 15 days of arrest. Right after I went out of the court, cops detained me for participating in protest picket at February, 26 in Minsk. They were waiting for me, apparently. After 2 days under arrest I have got one more fine – around 250 eur. This is Belarus!
Now please, come to us for #EuropeanGames2019, our country is so safe, democratic and respects all the citizens! 😉
Памятаеце я заклікаў вас задаваць мне пытанні наконт будучага анархіскага ладу? На сённяшні дзень пытанняў ужо 17, і я вырашыў што лепей за ўсе будзе адказваць на іх у відэа-фармаце.
Лавіце: першы выпуск цыкла “Анархия проста”. Адказваю на пытанне: як гарантаваць, каб анархісцкія камуны не перарадзіліся ў дзяржаву. Працягласць: 4 хв.
Выкладываць тое, што выкладваю я падчас флэшмобу – нелегальна. Супрацьзаконна. Любіцелі закона абавязкова спашлюцца на тое што я «заклікаю да супрацьзаконнай дзейнасці». Хачу нагадаць ім: халакост быў легальным. Апартэід быў легальным. Вынішчэнне міліёнаў людзей адбывалася ў поўнай суадноснасці з нарматыўна-прававымі актамі. В соответцтвии з дзействуюшчым заканадацельствам. Таму хай засунуць свой закон сабе падалей. Ці, прынамсі, навучацца самі яго выконваць – бо выконваюць яны яго толькі там, дзе ім патрэбна.
Мы ж дзейнічаем у адпаведнасці з Сумленнем.
Адмяніць закон «Аб супрацьдзеянні экстрэмізму!»
(асобная падзяка і рэспект смелым удзельнкам акцыі на Кастрычніцкай 26 лютага. Гэты плакат прысвячаецца ім)
#яэкстрэміст
#яэкстремист
Comments Off on Мы дзейнічаем у адпаведнасці з Сумленнем
Звычайна не каментую выступы Лукашэнкі, так як лічу, што яны моцна пераацэненыыя. Але зачапілі словы з каментара Арцема Шрайбмана, таму адкаментую ягоны каментар.
“Смена формата с пресс-конференции на разговор привела к интересной перемене. Я это и раньше замечал, а теперь это прям бросилось в глаза. Критики власти – журналист Еврорадио, директор бел.службы Радио Свобода, главред “Народной воли”, Ярослав Романчук, Олег Трусов – все начинали свои вопросы с разной степени похвалы или частичного согласия с Лукашенко. Лобовая атака типа “когда вы перестанете сажать оппозицию” или “зачем вам столько дворцов” с прессух прежних лет сменились пассажами типа “ну вы же опытный лидер”, “вы дали правильные команды правительству, но их не выполняют”, “мы же, как и вы, за независимость”, “давайте вы будете вечным лидером, но с приватизацией”. Это попытки мягко продавить свою повестку, обрисовав ее как нужную и важную лично для Лукашенко, чтобы он не видел в задающих вопросы врагов.”
А я лічу за лепшае назваць гэтую з’яву іншымі словамі: калабаранцтва, прыстасаванства, падхалімства. Калі ты, ня важна з якімі мэтамі, перастаеш упускаць з віду, што перад табой сядзіць чалавек з кроў’ю на руках, вінаваты ў тысячах паламаных лёсаў, чалавек, па загаду якога кідаюць за краты тваіх калег, паталагічны хлус, якога можна лавіць на хлусні 7 гадзін запар і тое ўсё не пералічыш, ды проста садыст і ультракансерватар з крэнам у сталінізм – гэта беспрынцыпнасць і падхалімства, у якую б прыгожую абалонку ты іх не абгортваў. Давайце назваць рэчы сваімі імёнамі і не выдумляць для іх прыгожыя эўфемізмы.
Мне ўвогуле цяжка ўявіць як можна пачынаць свае пытанні з дыфірамбаў Лукашэнке. Прапагандонам з СБ і БТ гэта яшчэ выбачальна, але незалежным журналістам, якія прама ці ўскосна няспынна церпяць ад праізвола аўтарытарнай дзяржавы? Не ўкладваецца ў галаве. Дзе вашая самапавага?
Мне можа скажуць што я такі ультрарадыкал і максімаліст, патрабую ад журналістаў немагчымага, а гэта палітыка, тут трэба не кідацца на амбразуру, а заўседы “бочком, бочком”… Не, я не лічу што элементарная годнасць і базавая прынцыповасць гэта нешта радыкальнае. Радыкальным крокам было б увогуле не ісці на прэсуху з прынцыпу, таму што Лукашэнка – нелегітымны прэзідэнт, які захапіў уладу сілай і падманам.
Застаецца спадзявацца, што тых, хто здольны быў задаць сапраўды вострыя пытанні (той жа Белсат, Белпартызан, Новы Час) проста не пусцілі на прэс-канферэнцыю.
У любым выпадку гэтая сітуацыя ўмацавала мяне ў думках, што гэта не Лукашэнка гатовы прадаць незалежнасць за бочку нафты, а асобныя прадстаўнікі грамадзянскай супольнасці гатовыя прадаць УСЁ за тое каб іх пасунулі пабліжэй да ўладных пенатаў і далі доступ да высачайшага цела.
