Мір, каханне, кактэль молатава.

Пакуль вы тут фігнёй нейкай займаецеся: палітвязні там, блакіроўкі сайтаў, паліцэйская дзяржава нейкая, лідары нацыянал-хрысціянскай апазіцыі падымаюць сапраўды важныя для краіны пытанні.

Павал Севярынец праз аргкамітэт БХД, выказаўся: “Летась напрыканцы кастрычніка выходжу з метро на «Пушкінскай» — То тут, то там гурбы падлеткаў, размаляваных чарцямі. Бегаюць, равуць, ашчэрваюцца на мінакоў. Не зразумееш, жартам ці не, бо некаторыя відавочна п’яныя ці абкураныя…. Маскі, гарбузы, хэлоўінскія вечарыны, пік злачынстваў, учыненых пад спайсамі… Хто-небудзь можа патлумачыць, чаму пад маркай колішняга Дня ўсіх святых адбываецца масавае адурэнне тынэйджараў і адзначаецца Дзень усіх чарцей?
У Беларусі гэта заўсёды быў час Дзядоў. Ціхі, сумны і светлы. Саветы затоптвалі яго «Седьмым ноября», днём крывавай рэвалюцыі і велічэзных дэманстрацыяў. Зусім побач — расстрэльны дзень 1937-га, калі гэбісты адным махам вынішчылі сто прадстаўнікоў нашай нацыянальнай інтэлігенцыі.”

Ізноў, ужо з апазіцыйнага боку, нам прапануюць духоўныя скрэпы, толькі ў іншай абёртцы. Мне дагэтуль цяжка зразумець, чаму многім так пячэ пячэ ад таго, што нехта прытрымліваецца іншых культурных традыцый? Так, мне таксама не асабліва даспадобы гэты Хэлоўін: модная фішка, што не мае ў Беларусі культурных каранёў, але скажыце мне, што страшнага здарыцца ў Беларусі, калі моладзь будзе яе святкаваць? Што за праблему вы самі сабе выдумляеце? Якая вам справа да таго, што нехта з гарбузамі бегае? Ці ў краіне ўжо няма больш сур’ёзных бед чым тое, што падлеткі раз на год сябе размалёўваюць?

Continue reading →

Прыехалі. Дзяржава блакуе анархісцкі сайт пад нагодай “экстрэмізму”. Спужаліся аналітычнага сайту з наведвальнасцю 30-50 чалавек на дзень.

http://pramen.io/2016/10/sajt-promnya-zablakavany-na-terytoryi-belarusi/

https://www.facebook.com/pramenofanarchy/photos/a.924858107591744.1073741827.923619084382313/1143050135772539/?type=3https://vk.com/wall-108910672_1368

Дзякуй усім актыўным – незалежна ад занятага боку. Без антаганістаў няма дыскусіі. Без дыскусіі няма дэмакратыі.

У выніку учорашней 6-гадзіннай барацьбы перамагла Партыя Сумлення 😉 Справа зробленая, ідзем далей.

У любога нармальнага чалавека хлусня выклікае агіду. І чым больш шматузроўневая, падступная і нахабная гэтая хлусня – тым больш пратэстуе сумленне любога адэкватнага чалавека: ЯК такое можна рабіць?

Адным з самых распаўсюджаных відаў хлусні на дзяржаўным узроўні з’яўляецца стварэнне “пацёмкінскіх вёсак” – элементаў выдуманага свету, адрэтушаванай і прыгожай мярзотнасці, перавёрнутай з ног да галаву рэчаіснасці. Дарэчы, заўважылі, колькі ў гэтай справы сінонімаў у расейскай мове? “Показуха”, “очковтирательство”, “туфта”…

Прачытаў, вось, нашыя вельможные бояре вырашылі спусціцца з высокадзяржаўных нябёсаў, і праведаць як там жыве чэрнь.
“Члены грамадскай рады пры МУС” (бачыце, аказваецца і такая ёсць!), сярод якіх — старшыня БТ, вядомы прыдворны халуй Генадзь Давыдзька, і спявачка ротам Ірына Дарафеева праведалі турму №4 горада Магілёва. Мужчыны ў дарагіх пінжаках і жанчыны ў шубах, з усмешачкамі на тварах і скурай, што ласніцца ад касметыкі, паблажліва прайшліся па калідорах Турмы №4, магілёўскай крытай, дзе акрамя падследчых і падазроных пахаваныя зажыва каля 200 чалавек, прысуджаных да г.зв. “турэмнага рэжыму”.

Бояре засталіся вельмі задаволенымі гуманнымі, нават занадта гуманнымі ўмовамі ўтрымання “тых, хто, магчыма, і не заслугоўвае такога догляду” (цытата аднаго з наведвальнікаў). “Ніякіх абмежаванняў правоў або чагосьці падобнага мы тут не ўбачылі” – дадаў ён. Харчаванне, сказала спявачка ротам, “на найвышэйшым узроўні, як у рэстаранах”. Ну і яшчэ шмат такога.

Гэтую навіну на Нашай Ніве можна было б прагартаць і забыцца, калі б муры магілёўскай крытай не адабралі ў мяне 2,5 гады жыцця.

Усяго некалькі цікавых фактаў аб “рэстараннай ежы”, “гуманным абыхожданні”:

1. Штрафны ізалятар знаходзіцца ў падвале. У вуглавой камеры сырасць такая, што шчалін драўлянай падлогі паўзуць чэрві. Прыходзіцца іх назад заганяць, шчаліны затыкаць нечым.
2. Позняй вясной і летам, калі ў турмы няма гародніны, 5 дзён з 7-мі зэкаў штодзень кормяць ПЕРЛОВАЙ КАШАЙ. Катлеты і кампот, пра які пішуць халуі з БТ – гэта прыкладна як DVD у Асвенцыме.
3. Зіма. Вуглавая камера №150 ў адным з карпусоў. Дваццаць чатыры гадзіны ў дзень знаходзішся ў целагрэйцы. На вуглу камеры, там дзе сцяна сходзіцца з падлогай – лядзяш паўметра высатой. Ён ніколе не растае.
4. Памятаю як мінімум 3 выпадкі, калі ахоўнкі ў масках (“масачнікі” мы іх называлі) білі зэкаў за адмову выконваць зневажальныя загады. Каб не было чуваць крыкаў, утасківаюць на “зборку” – прыёмна-размеркавальныя памяшканні.

Мужчыну ў форме на першай фотцы я выдатна ведаю. Гэта начальнік турмы Аляксандр Уладзіміравіч Дзмітроў – той самы, які за неправільную форму адзення выпісаў мне за 2,5 года прыкладна тры месяцы штрафнога ізалятару. Талковы службовец, стараны, на працы ўдзень і ўначы. І калі прыйдзе час Давыдзькам пераехаць надоўга у гэтыя утульныя камеры, можаце не сумнявацца, ён і ім забяспечыць усе даброты і гуманізм “в соответствии с действующим законодательством”. А што, няхай пасядзяць, тым больш катлеткамі ж кормяць. Як у рэстаране.