Entries Tagged 'Палітыка' ↓

Экстрэмізм у Беларусі

Упс, здаецца міліцэйскае кіраўніцтва так напужанае актыўнасцю радыкальнай моладзі, што прыходзіцца даставаць старую пагражалку “сурового закона”. Баяцца? Правільна баяцца.
 
Ну што ж, раней хлопцы і дзяўчаты наўрацці ведалі што гэта за экстрэмізм і навошта. Зараз палезуць гугліць і даведаюцца – па правільных сайтах 😉 Дарэчы, шэдэўр – капіпаст адсюль.
 
Вісіць у інтэрнаце БДТУ.

Сутнасць лукашэнкаўскай эканомікі.

via Valery Ledovskoy

У анархістаў есць агульныя пазіцыі з левымі. Напрыклад крытыка капіталізма, абарона правоў меншасцяў.

У анархістаў есць агульныя рысы з правымі. Напрыклад акцэнт на свабодзе індывідуума, права на вольнае нашэнне зброі.

Але анархісты – не левыя і не правыя. Запомніце гэта, калі ласка.

Перамога

СМІ пішуць, што аўтар ідэі аб выбачэнні перад гарадавым, начальнік упраўлення інфармацыі і грамадскіх сувязяў МУС Георгій Яўчар, звольнены за “іміджавы правал”.
У справе дэманстрацыі службовага імпэту заўседы ходзіш па лязу брытвы. Недастараўся – звольнілі. Перастараўся – таксама звольнілі. Трэба вылізваць начальству, але так, каб не перагнуць. Гэта няпроста, ой няпроста!

А калі сур’езна, гэты факт – маркер таго, што міліцыя, хто б што не казаў, парыцца аб сваім іміджы. Бо ім вельмі хочацца выглядаць не бандай а законнай уладай.

“И хотя опыт прошлых революций неопровержимо свидетельствует о том, что любая попытка решить социальный вопрос политическими средствами оканчивается террором и что именно вследствие террора революция терпит поражение, этой роковой ошибки почти невозможно избежать там, где революция происходит в условиях массовой бедности […] восстание бедных против богатых было наделено особой и гораздо более мощной движущей силой, чем восстание угнетенных против своих угнетателей. Эта сила легко могла стать неодолимой, поскольку ее источником служили биологические потребности человека. (“Мятежи, вызываемые брюхом,есть наихудшие”, – как сказал Фрэнсис Бэкон.”

Ханна Арендт. О революции.

Гибкие и упорные

Интересно и познавательно. Статья Александра Коренькова о том, как десятилетиями не только выживать, но и усиливать военный напор в противостоянии с сильнейшей военной машиной мира.
 
Один аспект успеха Талибана, правда, в статье не отражен: он стал возможен во многом благодаря тому, что группировка находится на крайне хлебном месте. Оседлав рынок героина, который приносил и будет приносить стабильный и высокий доход всем, кто его контролирует, она получила огромную фору.
Само собой, не у всех повстанческих группировок есть такое географическое преимущество, потому и не все так успешны.
 
 

СТРАШНАЯ ПРАВДА

 

 

Падчас нападу заведама больш моцнага праціўніка ўвесці ў сваёй краіне ваеннае становішча – гэта крок слабага. Можна падумаць, Расіі ад гэтага ваеннага становішча штосьці будзе. Не, пацерпяць толькі ўкраінцы.
Адсутнасць _адэкватных_ (гэта значыцца хуткіх і жорсткіх) мер вайсковага характару з боку Украіны будзе заахвочваць Расію на далейшую агрэсію, правакацыі і напады. Ну сапраўды, чаму б не абстрэльваць судны непрыяцеля, калі табе за гэта нічога не будзе?
Нават санкцыі ад Захаду прылятаюць з аццяжкай у паўгады-год, што ў многім нівелюе іхні эфект (нават за Солсберы рашцы, здаецца, яшчэ не прыляцела ў поўным аб’ёме). У такой абстаноўцы чаму б не беспределіть далей.
(страшна нават уявіць што зараз робіцца па расійскаму тэлебачанню).

Калі ва Украіне першым знеслі Дзяржынскага, то ў нас, я так адчуваю, першым будзе гарадавы.

Памятаеце я казаў, што папулярнасць гэтага анты-помніка будзе толькі нарастаць? Так і адбываецца.

Працягваю свой чачэнскі цыкл артыкулаў

На гэты раз гаворка – аб Зелімха Яндарбі. Старшыня саюза пісьменнікаў Чачні – член КПСС – віцэ-прэзідэнт незалежнай Ічкерыі – “міжнародны тэрарыст” – сябра Рыгора Барадуліна. Захапляльны лёс, нечаканая сувязь з Беларуссю і гераічнае жыццё, абарванае расійскімі дыверсантамі.