By now Belarus experiences the biggest social unrest since 1991. It was triggered by so called “law on social parasites”. Protests, organized througs social media, passed in a bunch of small towns, where no protests ever took place before. Authority responses by arrests of journalists, opposition activists and blogers (more then 80 are detaied by now).
Anarchists are taking active participation it it. At least twice (in Minsk and Brest) they took the initialtve and drawed all attention to themselves, trying to radicalise the masses and spread their agenda. At least 5 anarchists are detaied by now.
The very original feature of this protests: common people do not let cops to detain activists and anarchist on demonstrations! They fight off and police can do nothing, so cops have to hunt activists afterwards and detain them directly at homes.
At March, 15 and March, 25 mass meetings in Minsk are planned. Anarchists are preparing. Rumors are spreading that Lukashenko prepares to impose state of emergency.
Вось такая “апазіцыя” – горш за ўладу. Яны сальюць любы пратэст з-за свайго баязліўства, дробязнасці, нікчымнасці. Спужаліся рэпрэсій! Дык чаго ж вы крычыце, што ў краіне дыктатура? Вас яшчэ ніхто не біў, не садзіў на суткі, крыміналкі не заводзіў, а вы ўжо спужаліся рэпрэсій. Улада і хацела каб вы спугаліся – а вы тым самым ей падыгрываецце, нагнятаючы атмасферу страха. Народ павінен гнаць сцанымі анучамі такіх “лідараў”, якія баяцца рызыкаваць і браць на сябе адказнасць. Цьфу, нечысць!
Вось і першая рэакцыя замежнікаў пайшла. Тармазяць, як заўжды. Але лепей позна, чым ніколі. Усе ж, каб паўплываць усур’ез, гэтага зусім недастаткова. Патрэбныя як мінімум рэзалюцыі Савету Еўропы, Еўрапарламенту, заявы еўракаміссараў, а лепш – званок Макею з Брусэлю ці Берліна з прамым указаннем на тое, што калі так далей справы пойдуць, грошай не будзе.
Аднак, так ці інакш, нам трэба памятаць, што калі-калі, а сення – дакладна, ніякая Еўропа нас не выратуе. У лепшым выпадку падтрымае маральна і акажа мінімальны ціск на рэжым. Бамбардзіровак урадавых войскаў. як у Лівіі, тут не будзе. І турба-санкцый таксама. Зараз не 2006. Зараз толькі самі.
Свой прагноз пра “перабудову” і адрачэнне Лукі ад улады дам ужо заўтра, бо спаць хочацца.
Такого не было с 2009 года – анархисты открыто призывают присоединиться к своему блоку. Риск, конечно, велик. Но только рискуя можно чего-то добиться. Возможно, приходит наше время.
Гэта звіздец. 10 год зоны за перамах у траліке, які цягне ў лепшым выпадку на адміністратыўку.
Але ва ўсей гэтай гісторыі есць адзіны плюс. Не палічыце за цынізм: хлопцам не дапамагло нават тое што яны здавалі адзін аднаго і супрацоўнічалі з мусарамі. Усё роўна атрымалі па максімуме. Магчыма гэта будзе астатнім урокам на будучыню і пазбавіць ілюзій, што сдаўшы свайго сябра ты не сядзеш у турму сам.
Сяджу на грандыёзным (судзячы па колькасці ментоў ля ўвахода ва ўніверсітэт) мерапрыемствы пад гучнай назвай “2-гі Балта-Чарнаморскі форум”. Выступае ўсходнееўрапейскі істэблішмент: амбасадар Латвіі, былы галава Сейма Літвы, былы прэзідэнт Эстоніі. Тут жа на сцэне сядзяць Лех Валенса і Віктар Юшчанка. Мэтай мерапрыемства заяўлена “на сумеснай междысцыплінарнай навукова-гуманітарнай падставе працягнуць фарміраванне новых кансенсусных практык, то бок такіх канструктыўных сродкаў узаемных зносін, якія базуюцца на культуры памяці і пераадольваюць стэрэатыпы перадузятасці, сіндромы сваекарысных інтарэсаў і рэцыдывы кан’юнктурных адносін да агульнага імперскага мінулага і супярэчлівай сучаснасці”. За славесным шалупіннем нецяжка разгледзець сапраўдны напрамак і мэты: спыніць расейскую гібрыдную агрэсію ва Ўсходней Еўропе. Словы прамоўцаў таксама не пакідаюць сумневаў у антырасейскім напрамку мерапрыемства. Што ж, мэта, канешне, высакародная, але не зусім разумею, чаму для яе дасягнення імкнуцца сабраць прадстаўнікоў эліт, замест таго каб часцей звяртацца, дзеля яе дасягнення напўпрост да народу. На такіх форумах весці рэй павінна інтэлігенцыя, студенты, прадстаўнікі працоўных калектываў (дарэчы, менавіта гэтыя слаі насельніцтва, а не лідары-элітарыі арганізавалі супраціўленне Савецкаму Саюзу ў 1988-91 гг, якое прамоўцы тут узгадвалі праз слова). А так вы і замацоўваеце меркаванне аб тым, што свабодная Еўропа нікому не патрэбная акрамя тых, хто мае з яе прамы палітычны і фінансавы профіт.
п.с. Витаўтас Ландсбергіс толькі што назваў Беларусь “непазбежным сатэлітам Расеі”, крытыкуе будоўлю Астравецкай АЭС ля мяжы з Літвой. Кажа, Беларусь павінна пасунуць станцыю на ўсход!
п.п.с. былы прэзідэнт Эстоніі Арнольд Рюйтель назваў КДБ галоўным ініцыятарам савецкай Перабудовы…
п.п.п.с. Юшчанка – першы з прамоўцаў хто звярнуўся наўпрост да аўдыторыі. Яму пасля прамовы хлопалі больш за ўсіх.
_____
A post of official narrative
Now I am on a colossal (if to judge on an amount of cops on the university entrance) event under a loud name “2nd forum of the Baltic and Black seas”. The Eastern-European Establishment is speaking: Latvian ambassador, former leader of Lithuanian parliament, former president of Estonia. Right on the stage you can see Lech Valensa and Viktor Uschenko. Officially a goal of event is: “on a inter-disciplinary scientific-humanitarian basis to continue the formation of new consensus practices, which means such constructive relationships, which are based on a culture of memory and overcome the stereotypes of prejudges, syndromes of selfish interests and recidivisms of conjunctural relations to a common imperial past and contradictory present”. Beyond the verbal gymnastics it is not hard to see the real direction and goals of an event: to stop Russian hybrid aggression in Eastern Europe. This is, doubtless, a noble goal, but I still do not understand, why for reaching it one attempts to gather representatives of elites, instead of applying to a people for achieving it. Such an events should be run by intellectuals, students, representatives of worker’s collectives (those, who, actually, leaded the resistance to Soviet Union at 1988-91). Instead, you strengthen the stereotype, that free Europe is not needed by anyone but those who contribute from it financially and politically from it.
P.s. Vitautas Landsbergis just called Belarus “an inevitable satellite of Russia”, criticizes the building of Astravets nuclear power plant near a Lithuanian border. He says that Belarus must move station to an East!
p.p.s. former Estonian president Arnold Reutel said that KGB was a major architect of perestroika
p.p.p.s Uschenko was the first one among the speakers, who applied directly to an auditorium. He got the most applauses of all.
Ведаеце, а я супраць таго, каб тым, хто ўжо заплаціў падатак, вярталі грошы. Гэтыя 10%, тых, што заплацілі, гэта самыя небяспечныя людзі. У любым грамадстве. Яны заўседы будуць бегці наперадзе цягніку. Будуць першымі (абы не здарылася чаго!) выконваць самыя зняважлівыя і безглуздыя загады. У іх “начальство всегда право”. На рабскую працу пабягуць, збівачы з ног адзін аднаго. Калі іх будуць біць бізуном, падставяць спіну, каб зручней было наглядчыку. З той жа пароды, што і штрейкбрехеры. Камсамольцы. “Салідарнасць” – няма ў іх такога слова, есць толькі “я”.
Ну альбо багацеі, якім 250 даляраў – не грошы, прасцей адкупіцца і забыць.
Такіх 10% гэта тып людзей, ад якіх падалей трымацца трэба. Пакуль астатнія адстаялі сваё і іхняе права не плаціць (маўклівым байкотам, акцыямі пратэсту), рызыкавалі сабою, яны вырашылі перастрахавацца. Зараз невяртанне падатку было бы ім добрым урокам.
p.s. у любым правілы бываюць выключэнні, можа дзе і прыстойныя людзі заплацілі, бо так жыццёвая сітуацыя склалася, але тое – адзінкі.
