Entries Tagged 'Бягучыя навіны' ↓

Сёння ў трэці раз атрымаў дыплом пераможцы за ўдзел у конкурсе маладых журналістаў імя Алеся Караля. На гэты раз за артыкул “Стаць экстрэмістам хутка і лёгка”.

Прыемная кампанія, цёплыя словы і мора шчырых эмоцый. Дзякуй усім! Жыве Новы Час!

(фотка – Дзіяна Серадзюк)

Трошкі дапамог Human Rights Watch скласці артыкул аб пераследзе журналістаў у Беларусі. Пералічаныя ўсе выпадкі за апошні час: гісторыі Кабанава. Пятрухіна, Павука, справа БелТА затрыманні мяне за “экстрэмізм” і многае іншае.

Абсалютна неабходна ведаць усім, хто збіраецца ехаць у Беларусь на Еўрапейскія гульні. Калі сярод вашых сяброў ёсць такія – абавязкова скіньце ім артыкул.

#boycott_eg_2019
#minsk2019
#EuropeanGames

https://www.hrw.org/ru/news/2019/05/24/330490

Спадзяюся, на зоне да “орыйцаў” дойдзе, што здзекі над слабымі гэта такая рэч, кая заўсёды да цябе вяртаецца.

“В начале мая сотрудники по борьбе с оргпреступностью и коррупцией МВД выявили резонансное хулиганство в одном из общежитий Витебского района. О событиях, которые имели место еще в апреле 2018 года, оперативникам стало известно благодаря видео, размещенном в соцсетях.

– Мы изучали личность одного из представителей неформальных группировок, который может быть причастен к преступной деятельности. В его интернет-аккаунте обнаружили видеофайл с элементами насилия в отношении учащегося колледжа. Установили личности всех участников того события и выяснили обстоятельства конфликта, – рассказали в 7-м управлении (по Витебской области) ГУБОПиК МВД.

Оказалось, в комнате общежития шестеро учащихся колледжа (все 2000 и 2001 года рождения) заклеили скотчем рот постояльцу 1999 года рождения, связали его и вынесли в коридор. У всех на виду злоумышленники таскали парня по полу и периодически били его по голове. Издевательство подростки сняли на видео и выложили в интернет. Потерпевший оказался скромным человеком, поэтому попросту стыдился рассказывать о случившемся. По этой же причине, а также из-за страха возмездия со стороны обидчиков, парень не сообщил об инциденте в правоохранительные органы.

В отношении подозреваемых возбуждено уголовное дело по ч.2 ст.339 УК (хулиганство, совершенное группой лиц). Санкция статьи предусматривает максимальное наказание в виде лишения свободы сроком до 6 лет.

Сейчас правоохранители проверяют возможную причастность злоумышленников к другим преступлениям. Некоторые из них уже судимы за кражи, привлекались к административной ответственности за распространение нацистской свастики и экстремистских материалов.”

https://youtu.be/D7sFnbHGlQc

На днях адбыўся сапраўдны наплыў рэпрэсій за выказванні. За рэзкі каментар пра загінулага ДАІшніка ў Фэйсбуку узбудзілі крымінальную справу на актывістку, блізкую да “Маці 328”, Марыну Мацулевіч. За пост са “свінасабакамі” і “маскалямі” мінчуку далі тры гады хіміі. На Славаміра Адамовіча ўзбудзілі адміністратыўку за апавяданне ў Новым Часе, надрукаванае 9 (!!!) год таму.

Тыдзень таму, каб збіць актыўнасць флэшмобу «Я экстрэміст», уначы затрымалі Глеба Рубанава.

Акрамя таго, мне стала вядома пра першы выпадак асуджэння на суткі па 17.10 (Распаўсюд нацысцкай сімволікі) – былому фанату Алегу Дашкевічу далі 15 сутак за тры выявы Укантакце.

Робіцца відавочна: карныя ворганы зразумелі, што людзі збольшага “схаваюць” небывалае абмежаванне свабоды слова. Таксама схавае і Еўропа. І, як я і прадказваў, ад штрафаў і адміністратывак за пасты\каменты пераходзяць да сутак і крыміналак.

Што стаіць за гэтымі высілкамі карнікаў?

– Безумоўна, гэта інерцыя рэпрэсіўнай машыны. Вулічная актыўнасць ліквідаваная, трэба ліквідаваць ужо інтэрнэтную. Машына не можа працаваць ухаластую. Тым больш роля інтэрнэту ў значнай ступені ўзрасла: за немагчымасцю дыскутаваць, абмяркоўваць і выпускаць пар на вуліцах, людзі робяць гэта анлайн.

– Акрамя таго, упэўнены, грае ролю і асабісты фактар. Шуневіч, канешне, нягоднік і хлус, але ён не дурань. І выдатна можа сам прачытаць, што пішуць пра яго і ягонае ведамства ў сацсетках. Ведае і пра “шунявак” і пра “дзіравага” і пра ўсё-ўсё-ўсё. Ён зліцца, ён ненавідзіць. Адсюль ягоныя высілкі. Заўважце, яны цалкам планамерныя. Спачатку прапхнуты закон аб ідэнтыфікацыі каментатараў на сайтах. Зараз караюць тых, хто выказваецца ў сацсетках (якія ўлада забараніць фактычна не можа). Разлік просты: накажам аднаго, каб астатнія тры разы думалі, што пісаць. І ўладзе тут нават не патрэбныя дэманстратыўныя суды: незалежныя СМІ самі распіяраць гэты выпадак і данясуць да грамадскасці меседж: “трымайце свае меркаванні пры сябе, інакш будзе бо-бо”.

А тут яшчэ і расійскія калегі выдатны прыклад падаюць – ёсць на каго раўняцца і пераймаць фактычна ўжо гатовыя механізмы.

Мара Шуневіча, такім чынам, каб былі забітыя і задушаныя ўсе да адзіныя галасы пра ягонае ведамства і пра ягоных супрацоўнікаў. Каб ягоных падначаленых баяліся, каб перад імі трымцелі і толькі пелі ім дыфірамбы, а не называлі іх цынічнымі маральнымі вырадкамі без сораму і сумлення, якімі яны з’яўляюцца насамрэч.

Аднак ёсць адно “но”. Інтэрнэт-прастора заўсёды служыла людзям магчымасцю выказаць набалелае, а галоўнае – выпусціць пар. Хаця б праз груканне па клавіятуры выплеснуць злосць і незадаволенасць жыццём, сістэмай, парадкамі, пабачаным у навінах трэшам. І такім чынам інтэрнэт – да пэўнай ступені – выконваў у Беларусі ролю каналізатара пратэстнай энергіі. Гэта вельмі нагадвае тое, як у больш свабодных краінах часта працуюць вулічныя мітынгі. Прыйшлі, паравелі, палаяліся на ментоў – часам нават пакідалі ў іх нешта; для элітаў не змянілася роўным чынам нічога – затое людзі пачуваюцца задаволенымі. Гнеў знайшоў выйсце. Калі ж усе мала-мальскі бяспечныя формы выражэння гневу афіцыйна забароненыя – ён будзе накаплівацца ў людзях магутнай разбуральнай энергіяй. І гэта зробіць выбух непазбежным. Дыктатары і іхнія марыянеткі, п’яныя ўладай і ўседазволенасцю чамусь увесь час пра гэта забываюцца.

#яэкстрэміст #яэкстремист

Вельмі шкада, што цыгане ў Беларусі настолькі забітыя і маргіналізаваныя, што не здолелі арганізавацца на вулічную акцыю пратэста. Прынамсі я б такую падтрымаў без малейшага роздуму.

Аднак яшчэ больш цікава другое. На наступны дзень пасля забойства ДАІшніка стала вядома, што ў Лунінцы ў пастарунку менты забілі насмерць мужчыну.
Яшчэ праз некалькі дзён у выніку нацыянальнай зачысткі загінула цыганская жанчына: у выніку стрэса адарваўся тромб.

Дзе ж вы, плакальшчыкі па забітаму менту? Вы ж крычалі, што для вас “важная смерць кожнага беларуса”, то чаму ж тады ня бачна вашых каментараў і абурэння?

Ау, незалежныя СМІ, дзе “афіцыйныя спачуванні” на вашых сайтах?

Ау, “неабыякавыя грамадзяне”, што ж вы не збіраеце грошы сям’і памерлай цыганкі? У яе, між іншым чацвёра дзяцей. І ім, акрамя іншага, патрэбная і псіхалагічная дапамога, бо калі табе 13-гадоваму быдла ў масцы прыстаўляе ствол да галавы – гэта запомніцца да канца жыцця.

Пакуль вы, спадарства, не вытравіце з сябе комплекс раба, для якога смерць “государева человека” – большая трагедыя, чым смерць шараговага грамадзяніна – на перамены разлічваць не варта.

Амерыканскае выданне зрабіла тэмай нумара гісторыю хлопца, які не належыць ні да адной меншасці. Звычайнага белага хлопца. Не гея і не транса.

Выданне абвінавацілі ў расізме. Бо, вядома, калі ты белы, то ўсе што табе дазволена – гэта каяцца за свае прывілеі. А ніяк не казаць за свае праблемы.
Рэакцыя сацсетак (па спасылцы) – проста жах.
Я ўсе думаю, хто і з якой мэтай так старана раскалвае амерыканскае грамадства па гендарным, сексуальным і расавым прызнаку?