Урэшце, сёння ў рамках кампаніі “Яэкстрэміст” была адпраўленая напісаная мной петыцыя з патрабаваннем не прымаць папраўкі ў закон аб супрацьдзеянні экстрэмізму! Вялікі дзякуй усім хто не паленіўся падпісацца!
Нагадаю, папраўкі гэтыя будуць разгледжаныя пасля 4 красавіка ў Палаце прадстаўнікоў і маюць на ўвазе не толькі падвышэнне штрафаў па 17.11 але і крымінальную адказнасць за “рэабілітацыю нацызма” і ўвядзенне спісу “сімволікі экстрэмісцкіх і тэрарыстычных арганізацый”, за выкарыстанне якой будуць караць як за “распаўсюд экстрэмісцкіх матэрыялаў”.
Ці варта казаць што ва ўмовах поўнай непразрыстасці правапрымянення гэтая мера пераўтварыцца ў яшчэ адну заканадаўчую дубінку для прэсінгу нязгоднай моладзі? Тое што ўся анархісцкая сімволіка пападзе пад вызначэнне “экстрэмісцкай і тэрарыстычнай” – можна не сумнявацца.
Петыцыя была напраўленая ў Раду Міністраў і Палату Прадстаўнікоў.
Дзеля праўды, так як збор подпісаў рухаўся не так хутка, як хацелася б, прыйшлося знізіць колькасць запланаваных подпісаў з 500 да 300. Але трыста – гэта таксама нямала. Гэта тая колькасць людзей якая, арганізаваўшыся, зможа дабіцца многага.
Варта таксама адзначыць, што аб з’яўленні петыцыі не напісаў ніхто са СМІ, акрамя НЧ. Так што, лічы, сабраў гэтыя 300 подпісаў сваімі сіламі: праз сяброў, знаёмых, падпісчыкаў, і рассылку паведамленняў у прыват.
Падкрэслю ізноў, што гэтая петыцыя – не “челобитная” ўладзе, а перапіс нязгодных, падлік тых, хто верыць “экстрэмістам” болей, чым дзяржаве. Каб у любой палеміцы мы маглі спаслацца на гэтых 300 чалавек, якія ўлады спрабуюць прадставіць “купкай адмарозкаў”.
Кампанія будзе працягваецца, у яе межах запланавана яшчэ шмат цікавага. У прыватнасці, не спыняецца флэшмоб. Сачыце за навінамі і за хэштэгам #яэкстрэміст , #яэкстремист.
Дзякуючы стараным высілкам міліцыі, абрэывіятура АСАВ, якая раней была нікому невядомым субукультурным шыфрам, пайшла ў народ! Фоткі прысланыя падпісчыкам. Первая фотка – Малінаўка, другая – Уручча, трэцяя – вул.Чайкоўскага, усё ў Мінску.
Нагадаю, скарачэнне ACAB (All cops are bastards) было прызнаным экстрэмісцкім у 2018-м годзе ажно двума судамі – судом Воршы і Цэнтральнага раёну г.Мінску. Яе напісанне, маляванне, і нават вымаўленне – адміністратыўнае правапарушэнне.
Друзья, я буду очень рад, если кроме моих ежедневных заметок и комментариев вы будет читать и узнавать больше об анархистах Беларуси в целом. Ведь всё что я пишу имеет своей конечной целью не набивание ваших компов и гаджетов мегабайтами, а конкретные перемены в обществе. А для перемен небходимо действие.
Сегодня собрал для вас самую ключевую инфу об анархистском движении в Беларуси. Проходите по ссылкам, читайте, знакомьтесь, действуйте!
Прамень – самый посещаемый анархистский ресурс Беларуси. Новости, аналитика, комментарии, советы и инструкции к действию. Смело подписывайтесь на канал. Там, а также на сайте – всё самое важное.
Трёхминутный видеообзор анархистских инициатив Беларуси. Не рассказывают а показывают, кто мы такие!
У новым выпуску “Дзіванных навасцей” Вася расказывае, чаму беларускія хамячкі засталіся без корму, і якім органам трэба папраўляць канстытуцыю. Знайшоўся час прыгадаць і пра рэакцыю ГУБАЗіКа на флэшмоб #яэкстрэміст!
Я вось гляджу на сённяшнія затрыманні і думаю: колькі разоў гэта ўсё мусіць паўтарыцца, каб уся нацыянальна-арыентаваная брація зразумела: ўсе спробы гульні ў легальнасць, пошук кампрамісаў і спробы дамаўляцца з гэтай уладай не працуюць? Яны разумеюць толькі мову сілы.
Любы выхад на вуліцу мусіць несці ў сябе выразны антыўрадавы, пратэстны меседж. Спробы “апалітычна свтякаваць”, калі адны танчаць а другіх кідаюць у аўтазакі – гэта проста агідна.
Не можа быць “проста свята”, якое б “яднала ўсіх беларусаў”. З кім яднацца? З АМАПаўскім быдлам? З чыноўнікамі “ну-вы-ж-самі-все-понімаете”? Усе размовы пра нацыянальнае адзінства – фэйк. Ёсць людзі, а есць НЕлюдзі, давайце пачнем з гэтага.
Падчас нападу на анархісцкі лагер у Крупках у ліпені 2018 менты вельмі хацелі знайсці выбухоўку. Ці зброю. Ну хоць якую! Але ніякой не было, таму у мяне канфіскавалі два нажы – адзін складны і адзін паляўнічы, якія нават не з’яўляюцца халоднай зброей па законе.
Паўгады не хацелі аддаваць: РУУС проста ігнорыў скаргі. Але дзякуючы праваабаронцам з Вясны мы дабіліся іх вяртання. Прыытм аддалі мне іх пры вельмі смешных абставінах.
Троху расказаў як гэта было і чаму пра свае правы нельга забывацца, карыстаючыся ўсімі магчымымі сродкамі. У тым ліку і прававымі.
Можна доўга плявузгаць на нашую родную беларускую міліцыю, але ў чым яе дакладна нельга абвінавачыць, дык гэта ў нясціпласці. Ну не любяць міліцыянеры хайпа, відэакамер, публічнасці, вось гэага вось усяго. Прадпачытаюць заставацца ананімнымі наколькі гэта магчыма.
Вось і ўчора падчас зрыву лекцыі Moloko Plus падпалкоўнік 3-га (антыэкстрэмісцкага) аддзялення ГУБАЗіК Ігар Паўлавіч Луневіч (на фота) прадставіўся прысутным як… супрацоўнік Іваноў з Савецкага РУУС 😀
Ну скажыце, чым, як не прыроджанай сціпласцю растлумачыць такія паводзіны?
Тыя хто сутыкаўся з Луневічам апісваюць яго як асобу неадекватную. Асабіста прыходзіў на пікет заабаронцаў ля цырку, каб палаяцца з людзьмі і паабражаць. Любіць вапіць на актывістаў і ўвогуле паводзіць сябе даволі гістэрычна. Ну, гэта зразумець можна, праца цяжкая. Штодзень выезды: то лайк, то рэпост, то лекцыя… Радзіма ў небяспецы.
Міліцыянеры любяць абвінавачваць анархістаў у тым што тыя носяць маскі на публічныя мерапрыемствы і хаваюць свае асобы ў сацсетках. Аднак самі, праўда, любяць ананімнасць не меней. УСЕ супрацоўнікі, якя накрывалі сустрэчу анархістаў у Крупках у ліпені 2018-га былі ў масках. Падпалкоўнік ГУБАЗіК дзеля канспірацыі сам сябе панізіў у пасадзе да шараговага РУУСаўца 🙂 А якую крэатыўнасць яны праяўляюць пры выдумленні сабе імёнаў у сацсетках! “Кэти Депрессивная”, “Законникова Поли”…
Ну мы ж з вамі не любім каб героі заставаліся без прызнання? Таму будзем абавязкова надаваць агалошванню іх сціплыя асобы. З далёка ідучымі мэтамі 🙂
