http://www.belaruspartisan.org/politic/387679/
https://www.svaboda.org/a/dziadok-vs-sb/28617750.html
Дзякуй СМІ, якія падтрымалі!
July 16th, 2017 — Аб усім, Палітыка
Советская белоруссия – мать лжи
July 14th, 2017 — Аб усім, Бягучыя навіны
Памятаеце артыкул “Анархия – мать…” ад саўбелкі? У ім на ўсе лады скланяюцца анархісты-тэрарысты-экстрэмісты, а таксама мая асоба, як нібыта падпальшчыка расейскай амбасады. (http://tinyurl.com/y8d2l3tj) Калі я апошні раз пісаў аб гэтым пасквілі то казаў вам, што ў гэтай гісторыі будзе працяг. І вось ён, абяцаны.
Напісаў на Саўбелку і асабіста Мукавозчыка (аўтара артыкулу) пазоў у суд з патрабаваннем абвяржэння ілжывых сведчанняў, якія ганбяць маю асабістую годнасць, і кампенсацыі маральнай шкоды. Паглядзім, як будуць выкручвацца, бо факты (і нават вырак суда, што мяне судзіў) – не на іх баку.
Канешне, у рэальную здольнасць дзяржавы абараніць мой гонар і годнасць я не веру. Як і ў то што мне выплацяць гэтую кампенсацыю. Як і ў незалежнасць судоў. Тым не менш я буду выкарыстоўваць любую магчымасць публічна сказаць аб тым, чым з’яўляюцца дзяржаўныя СМІ і СІстэма, якую яны абараняюць. Судовы працэс – адна з такіх магчымасцяў.
Дзякуй ПЦ “Вясна” за дапамогу ў складанні пазову!
Питер: рассказ о недавних протестах в Беларуси
July 14th, 2017 — Аб усім
Напоминаю, в это воскресение в Питере пройдет лекция-презентация о недавних протестах в Беларуси и о роли в них анархистов. Встречаемся с 17:45 у Банного моста, где заканчивается улица Декабристов (goo.gl/maps/pnNZMKxYVbM2), а если будет прохладно, совсем рядом «Кубометр» на Мастерской улице — дойдём туда.
Приходите сами, приводите друзей! Напомним, на презентации можно будет купить книгу “Краски параллельного мира” (“Фарбы паралельнага свету”).
Press demonizes anarchists not only in Belarus
July 14th, 2017 — Палітыка
How anxious, predjuced and one-sided state media becomes while describing revoultionaries who challenge the authority in a really militant way. Hitherto your activism stays within the boundaries, allowed by the law, they try to remain “objective”, but when you take up arms (even if for fighting ISIS), state press starts to lament about you as a “terrorist”, “extremist” etc, ostensibly to warn security service, but in reality – to form your negative image in the society.
This article in DW (http://www.dw.com/…/greek-extremists-go-abroad-f…/a-39094660) reminded me about Belarusian state media reports about anarchists, where presstitutes (OMG, what a precise word! 
🙂 depict us as a chaotic violent hooligans, equate us to nazi and never give us a word. The sordid methods of discreditation are very similar in both authoritarian and democratic states.
Anyhow, there is already 2 armed anarchists groups in Rojava: RUIS (Greek one) and IPRGF (international one). Let us wish them luck in their honest combat!
Дрэнныя навіны
July 13th, 2017 — Бягучыя навіны
Міхаіла Жамчужнага перавялі на Горкі. Там я ўскрываўся, адтуль жа вызваляўся. Гэта даволі змрочнае месца – кіраўніцтва калоніі, па ўсяму гледзячы, у шчыльнай супрацы з ГУБАЗам і КДБ. Нахабныя і нічога не баяцца.
Адметны момант ПК-9 – феерычная ватнасць усей адміністрацыі. Адзін ДПНК мне даказваў што “белорусский язык это ополяченный русский”, іншы мент – што “российских войск на Донбассе нету”. Там працуе такі кантынгент, які будзе, будзь што, расейскія танкі сустракаць з кветкамі. Аб астатніх асаблівасцях гэтага лагеру – у маім каментары Вясне: http://spring96.org/be/news/87401
Скаргі ў дзяржаўныя ворганы – западло ці не )
July 13th, 2017 — Палітыка
Разгарнуў для Новага Часу (Хартыя таксама перадрукавала), чаму важна пісаць скаргі на дзеянні карных органаў, нават калі верагоднасць таго, што псы будуць пакараныя, мізэрная.
Акрамя пералічаных у артыкуле прычын, назаву яшчэ адну: любое юрыдычна значнае дзеянне супраць дзяржавы гэта яшчэ і прыцягненне ўвагі да праблемы. А ў выпадку анархістаў – да нашага актывізму і да нашых ідэй.
А канчаткова ў правільнасці такой тактыкі я пераканаўся падчас сваей працы ў судзе. Незадаволеныя грамадзяне часта пісалі на мяне скаргі – і, паверце, ні для каго з дзяржслужбоўцаў яны не праходзяць проста так. Праверана на сабе 🙂
Канешне, я не пітаю ніякіх ілюзій адносна таго, што ў класавым грамадстве можна дабіцца нейкай глабальнай справядлівасці праз зварот да прававых інстытутаў. Не для таго яны ствараліся, каб ахоўваць справядлівасць. Але я жыву ў тым кантэксце, у якім жыву, і выкарыстоўваю тыя метады змагання, якія мне даступныя. Адмаўляцца ад напісання скаргаў і юрыдычных пазоваў, тлумачачы гэта “вось прыйдзе рэвалюцыя і тады мы вам пакажам” – недальнабачна і інфантыльна. Палітыка – гэта мастацтва магчымага.
http://novychas.by/palityka/va-uzbudzenni-spravy-suprac-amap-admoulena
Прэзентацыі ў розных гарадах – аповед для palitviazni.info
July 12th, 2017 — Аб усім
Распавёў сайту палітвязні.інфо аб тым, як ідуць прэзентацыі кнігі “Фарбы паралельнага свету” у розных гарадах і аб цікавых выпадках, якія падчас іх здараліся.
“У той жа Тверы перад пачаткам выступу ў залу зайшоў журналіст мясцовага Рен-ТВ, хацеў здымаць сюжэт. Я, натуральна, яму забараніў сябе здымаць, той сышоў. Разам з ім “у салідарнасць” выйшаў прафесар мясцовага ВНУ, бо сказаў што ў нас тут “нелегальнае зборышча”, і мы заходнія грошы адпрацоўваем. Мы ўсе чакалі, што ён міліцыю на нас выкліча, але абыйшлося.”
Снова в Питер!
July 11th, 2017 — Аб усім
А я вновь еду в Питер, на этот раз – с рассказом о недавних протестах в Беларуси. 16 июля, 18.00 – место уточняется. Приглашаю всех товарищей регистрироваться по ссылке и приходить!
Национализм и я /// Me and nationalism
July 11th, 2017 — Аб усім
[ENGLISH FOLLOWS]
Национализм и я
За последнее время целых три товарища один за другим попросили меня написать публичный пост о моем отношении к национализму и как оно менялось со временем. Раз просят, значит надо. Делаю.
Мое отношение к национализму? Безусловно отрицательное. Основные причины две: во-первых, он смещает фокус человеческой солидарности с класса на нацию, что выгодно, как правило, одним лишь элитам и часто приводит к всплескам шовинизма, нетерпимости и вражды. Во-вторых, национализм не дает ответов на актуальные вызовы современности: рост неравенства, уничтожение природы, атомизацию и отчуждение личности и т.д. Есть и другие причины, но это – главные. Политический национализм в целом враждебен анархизму, потому что ставит диаметрально противоположные ему цели.
В то же время следует признать, что национальный вопрос и национально-освободительные движения являются важными (а в некоторых регионах даже ключевыми) факторами современной политики и просто отмахнуться от них тем, что “нации – воображаемые сообщества” не получится. Национально-освободительные движения вырастают там, где есть РЕАЛЬНАЯ национальная дискриминация людей: запрет иметь свою идентичность, разговаривать на своем языке, развивать свою культуру, иметь свои школы и т.д. Народ и отдельные личности имеют полное право бороться за всё вышеуказанное. Свобода культурного самовыражения, выбора идентичности или ее отсутствия является одним из важнейшых составных частей анархизма. Возьмите курдов, которых сейчас повсеместно поддерживают анархисты по всему миру. Разве кто-то возьмется осуждать их за то, что после столетий угнетения они хотят называться курдами и не быть ассимилированными Турцией\Сирией\Ираном?
Борьба за культурную идентичность и против национальной дискриминации может вестись на базе политического национализма, а может стоять достаточно далеко от него (возьмем БУНД или сапатистов).
Поэтому я считаю, что критикуя национализм мы, анархисты, должны оказывать критическую (!) поддержку тем национально-освободительным движениям, которые не несут прямо реакционных идей (исламизм, расизм и им подобные).
Что касается беларуского контекста: почти всё то время что я являюсь политическим активистом, я поддерживал и сейчас поддерживаю борьбу за сохранение беларуского языка, культуры, за освобождение Беларуси от империалистического и колониального гнёта. Я считал и считаю себя беларусом – что, наверное, вполне естественно для человека, родившегося и выросшего в Беларуси. Однако при всём при этом я никогда не называл себя националистом и любая моя поддержка беларуских национально-освободительных тем была критической. Взять, к примеру, одно мое высказыавние 9-летней давности, которое сейчас у пары человек (которых тогда еще даже на горизонте не было), вызывет нездоровое возбуждение: http://mikola-a.livejournal.com/125146.html, http://mikola-a.livejournal.com/122368.html . Да, я действительно считаю создание БНР одной из ключевых дат в нашей истории. Да, оно во многом предопределило то, что мы сейчас – беларусы а не русские. Праздник ли для меня 25 марта? Сейчас скорее нет, чем да. Во-первых, при всех позитивных аспектах этой даты это всё-таки день основания государства. Во-вторых, сегодняшняя политическая обстановка и контекст (взятие государством националистической повестки на вооружение, а также попытка отдельных групп пропихнуть национализм в анархо-движение) таковы, что называть эту дату праздником становится политически недальновидно и опасно. В 2008-м году контекст был совсем другим.
Впрочем, думаю, любому здравомыслящему человеку понятно, что сказанное “Жыве Беларусь!” не делает человека националистом, равно как размещенная вконтактике аватарка с анархией не делает его анархистом.
Суммируя всё вышесказанное: с того момента как я стал анархистом, моя позиция по национализму практически не менялась, оставаясь такой, как написано в первых абзацах. Менялась лишь форма выражения моих взглядов, те символы и высказывания, которые я считал допустимыми. И это нормально, ведь любые слова понимаются определенным образом исходя из контекста, в котором они сказаны, и если я хочу быть правильно понятым, я подстраиваюсь под контекст. Доказательство тут же, навиду: раньше мои посты, приведенные выше понимались одним образом, сейчас – иным. Буду надеятся, что и впредь люди, которых очень-очень интересуют мои взгляды 8-летней давности, будут сначала немножко думать, прежде чем давать им оценку.
Если есть вопросы – жду вас в каментах.
_______________
Me and nationalism
Recently three comrades one by one have asked me to write a public post about my attitude to nationalism and how it changed over time. If people ask, I have to do it.
My attitude to nationalism? It’s undoubtedly negative. There are two main reasons for it. First of all, nationalism shifts the focus of human solidarity from class to nation which is as a rule beneficial for the elites only and often leads to outbursts of chauvinism, intolerance and hatred. Secondly, nationalism doesn’t offer answers to actual challenges of modern times: the growth of inequality, devastation of the environment, atomisation and alienation of individuals, etc. There are other reasons, too, but these are the most important. Political nationalism generally is antagonistic to anarchism as it strives for polar aims.
At the same time I should admit that the national problem and national liberation movements are important (somewhere even key) factors of modern politics and we can’t just dismiss them by saying that nations are imaginary communities. National liberation movements grow in places where a real national discrimination of people takes place: a prohibition to have their identity, speak in their language, develop their culture, have their schools, etc. The people as a whole and individuals have their right to fight for all above-mentioned. Freedom of cultural self-expression, choice of identity or lack of the latter is one the main principles of anarchism. Take Kurds, for example, who are now widely supported by anarchists all over the world. Would anyone condemn them for the fact that after centuries of oppression they want to be called Kurds and not be assimilated by Turkey/Syria/Iran?
The fight for cultural identity and against national discrimination can be cased on political nationalism or stay rather far away from it (take General Jewish Labour Bund or the Zapatists).
This is why I believe that while criticising nationalism we as anarchists must offer critical (!) support to those national liberation movements that don’t proclaim explicitly reactionary ideas (islamism, racism and the like).
What concerns Belarusian context, almost all my life as a political activist I supported and am still supporting the fight to preserve the Belarusian language, culture, to liberate Belarus from imperialist and colonial oppression. I have considered myself a Belarusian, which is probably quite natural for a person who was born and grew up in Belarus. However, I never called myself a nationalist and all the support I expressed to Belarusian national liberation issues was critical. Take, for example, one of my 9-year old statements which is now causing unhealthy excitement on the side of a few people (who at that time were not even part of any movement) http://mikola-a.livejournal.com/125146.html, http://mikola-a.livejournal.com/122368.html Indeed, I consider the foundation of Belarusian Popular Republic one of the key dates in our history. Indeed, in many ways it predetermined the fact that we are Belarusians now and not Russians. Is March 25 a holiday for me? At the moment it’s rather not. Firstly, while the date has some positive aspects, it is still the day of creation a state. Secondly, present-day political context (that the state is taking on board the nationalist agenda as well as an attempt of several groups to push nationalism into the anarchist movement) makes any attempt to call this date a holiday politically short-sighted and dangerous. In 2008 the context was totally different.
Conversely, I think any rational person understands that the words ‘Long live Belarus’ doesn’t necessarily make someone a nationalist, as well as an anarchist avatar doesn’t make someone an anarchist.
To sum it up, from the moment I became an anarchist, my position on nationalist has almost not changed, staying the same as I described in the first paragraphs. What was changing are only the form of expression of my views, the symbols and statements that I considered acceptable. And this is normal, since any words are understood in certain way depending on a context in which they are said, and if I want to be understood correctly, I adapt to the context.
The proof is on the surface: in the past my posts, mentioned above, were understood in another way than now. I hope that people who are very much interested in my ideas of 8 years ago will think a bit more before judging them.
If you have questions, leave them in a comment.
July 11th, 2017 — Бягучыя навіны, Палітыка
Вось толькі даведаўся, што СК Маскоўскага району г.Мінска спыніў праверку па маёй скарзе аб збіцці супрацоўнікамі АМАП 25 сакавіка (нагадаю, тады я атрымаў закрытую ЧМТ і чатыры дні правеў у шпіталі перад тым як паехаць на суткі). Карацей, не хочуць крымінальную справу ўзбуджаць. Ну, што я магу сказаць наконт гэтага?
