Мір, каханне, кактэль молатава.

Вось гэта норм тэма, я лічу. Як бальзам на душу.

http://novychas.by/hramadstva/u-mahiljove-u-dzen-naradzennja-lenina-ablili-jaho

Многія цікавіліся, дзе і як можна набыць маю кнігу “Фарбы паралельнага свету”. Добрая навіна: зараз яна даступная у Мінску у наступных месцах:

– Сядзіба БНФ. Вул Чарнышэўскага, 3-39

– Кнігарня “Логвінаў”. пр. Незалежнасці, 37а

Сёння, 21 красавіка, спаўняецца 21 год са дня забойства Джахара Дудаева – першага прэзідэнта незалежнай Ічкерыі. З гэтай нагоды чытайце, напэўна, самы антыімперыялістычны мой артыкул на Новым Часе:

http://novychas.by/asoba/kozny-czaczenec-heneral-ja-tolki-miljon-pers

http://naviny.by/new/20170419/1492610564-fotofakt-zhurnal-people-nazval-samuyu-krasivuyu-zhenshchinu-2017-goda – Журнал “People” назваў самую прыгожую жанчыну 2017 года.

Мяне заўсёды бянтэжылі і ўводзілі ў ступар усе гэтыя статусы і ранжыроўкі: “самая прыгожая жанчына года”, “Міс Сусвет”, “самая сэксуальная жанчына Еўропы”, як і ўсе конкурсы, на якіх выбудоваецца гэтая іерархія (бо калі есць першая па прыгажосці, то есць і другая і трэцяя). І справа нават не ў тым што такія конкурсы навязваюць стандарты знешнасці (гэта таксама не вельмі добра, але непазбежна, такія стандарты будуць у любым грамадстве – адное што яны могуць быць больш ці менш шырокімі), а ў тым, што такі падзел несправядлівы ў прынцыпе, бо як можна сярод 1 000 000 жанчын выбраць “самую прыгожую”? Вы што, увесь міліён ацанілі і праверылі? Ну добра, дапусцім сярод 1 млн есць 300 000 “умоўна прыгожых”. З іх вы выдзялілі 1 “найлепшую”, але чым яна лепшая за астатніх 299 999? Да я па вуліцы іду, кожныя 5 хвілін бачу дзяўчыну, не горшую чым гэтыя прыўзнесеныя “эталоны”. Чаму яны не трапляюць на вяршыню гэтага п’едэсталу?

І тут мы падыходзім да іншага – такія конкурсы яшчэ і замацоўваюць класавую іерархію. Вы дзе-небудзь бачылі, каб “самай прыгожай жанчынай краіны” абралі нікому невядомую настаўніцу, касіршу, аператарку машыннага даення? Можа і есць такія выпадкі, але нешта я не чуў. Прынамсі, калі гэта адбываецца, то не без фінансавай падтрымкі збоку. Так і тут – самая прыгожая гэта Джулія Робертс. Вядомая, багатая, у яе есць грошы каб сачыць за сваей знешнасцю. Адкрыйце любы гламурны журнал – там вялічаюць “самымі-самымі” выключна акторак, бізнесвумен, жонак палітыкаў, на худы канец якіх-небудзь адвакатак ці пісьменніц. Карацей, калі ў цябе няма грошай ці сувязяў, каб прабіцца на ТБ, то і прыгажосць твая ў капіталістычным грамадстве нікому не патрэбная.

Цалкам салідарны з гэтай пазіцыяй. Быць анархістам – перш за ўсё адказнасць. Тыя, хто паводзяць сябе насуперак анархісцкай і агульначалавечай этыцы, не вартыя падтрымцы супольнасці (хаця і могуць па-чалавечы вызываць спачуванне).

https://abc-belarus.org/?p=7999

Літаральна недаўна пісаў аб тым, што амаль ніхто з мусароў не працуе за ідэю – ва ўсіх у іх у галаве адны грошы. І тут на табе – такое жывое пацверджанне.

https://pramen.io/ru/2017/04/sotrudnik-gubopik-pohitil-270-tysyach-dollarov-iz-sejfa-na-rabochem-meste/

Карысны артыкул (праўда, са смешнымі вынікамі ад былога начальніка “Валадаркі”). Сапраўды, без стукачоў і агентаў нельга сабе прадставіць не тое што турэмную, а ўвогуле дзяржаўную сістэму.

Цікава, мне за ўсе 5 гадоў ніводнага разу не прапаноўвалі сталага супрацоўніцтва. На следстве прапаноўвалі выдаць паплечнікаў – ну і на Жодзіна адзін раз опер чамусці вырашыў спытаць “есть в хате какой запрет”? На гэтым усё. Пра сённяшнія ж зоны магу сказаць, што там стукачамі – сталымі ці эпізадычнымі з’яўляецца нашмат больш за палову вязняў. Да гэтага спрычыніўся як упадак крымінальных паняццяў (па якіх за стукацтва жорстка каралі) так і агульны ўпадак маралі і салідарнасці ў людзей.
На “крытай” (турма №4) іншая спецыфіка – у сітуацыя дваеўладдзя, калі там кіравалі адначасова менты і крымінальныя аўтарытэты (блатныя), у апошніх таксама была свая агентура, якая даносіла размовы і настроі мужыкоў да “смотрящего”. Вось і вярціся як хочаш, між двух агнёў.

http://www.svaboda.org/a/28434686.html

Усіх хрысціян з Вялікаднем! Хрыстос уваскрос!

В период перед наступлением иудейской Пасхи гражданин Христос Иисус Иосифович, нулевого года рождения, ворвашись в храм г. Иерусалима Иудейской области Римской Империи, сделав бич из верёвок, в целях оскорбления чувств верующих, нанёс не менее десяти ударов бичом сотрудникам церковных лавок, продававшим предметы для отправления церковных обрядов, причинив им менее тяжкие телесные повреждения. Умышленно, из хулиганских побуждений, выражая явное неуважение к обществу, с целью уничтожения имущества официально зарегистрированных при храме менял и церковных лавок, он опрокинул столы меновщиков и продавцов голубей, выкрикивая при этом экстремистские высказывания, направленные на возбуждение ненависти к социальным группам “меновщики” и “торговцы”. Показания потерпевших подтверждаются, в частности, письменными показаниями граждан Матфея (Мф. 21:12-13), Иоанна (Ин. 2:13-16) и других, записанными ими добровольно и без всякого принуждения.