Entries Tagged 'Аб усім' ↓

Тут правыя “таварышчы” злуюцца ад таго, што анархісты ў Вашынгтоне пабузілі на інаўгурацыі Трампа. Спалілі буржуйскую машыну ды некалькі вітрын пабілі. Як можна!? Гэта ж парушэнне закону!

Мяне немаверна ўражвае гэтае крывадушша прыхільнікаў капіталізму, ультраправых і кансерватараў. Яны маўчаць, калі дзеля прыбытку карпарпацыямі і буржуямі (так, асобнымі людзьмі, якія за гэта ў адказе) знішчаюцца цэлыя экасістэмы, цэлыя рэгіёны застаюцца без пітной вады, калі дзесяткі тысяч працоўных штогод гінуць на вытворчасці (трэба ж эканоміць на правілах бяспекі, бо прыбытак важнейшы), калі дзеці працуюць у рабскіх умовах, нараджаюцца і паміраюць на фабрыках, калі працаўніц гвалтуюць босы, калі расстрэльваюцца з агнястрэльнай зброі страйкі, але варта анархістам перагарнуць некалькі сметніц: АРРРЯ ЯК ЯНЫ ПАСМЕЛІ!!! КАМУНЯКІ! ХУЛІГАНЫ-ВАНДАЛЫ! ПАКАРАЦЬ!

Товарищи, послезавтра, 18 января, состоится второе судебное заседание по моему административному делу о пикете возле российского посольства в Вильнюсе. Судья вызвал полицейских, которые будут рассказывать, как люто, бешено, я нарушал законодательство Литовской республики. Если хотите это послушать, поприсутствовать или со мной пообщаться, приходите: Вильнюс, Laisves pr., 79A. Девять ноль-ноль.

Вся история: https://mikola.noblogs.org/?p=310

_____

Comrades, on the day after tomorrow, January, 18, the next hearing on my administrative case is scheduled. That i the administrative case on a picket near Russian embassy in Vilnius. Judge summoned cops to appear before cour, and they will tell how fiercely I was violating laws of Lithuanian republic. If someone wants to hear it, to attend the trial, or just have a talk with me, you are welcome: Vilnius, Laisves pr., 79A. 9.00.

The full story is here: https://mikola.noblogs.org/?p=310

https://34travel.me/post/faq-how-to-come-to-belarus

Рашка объявила нам войну. А вы и не знали! (видео с сайта города Владивостока).

https://youtu.be/3Q-N0aGjyFY

Good note. Armed people is free people.

“Perhaps the issue of the right to arms and the right to establish armed militias most rigidly divides anarchists and leftists.

For anarchists, the ideas like the right to arms is necessary and human being and society have the right to defend themselves are natural. Although among the anarchists there are some pacifist groups, the most famous libertarian movements from Spanish anarchists, to Kronstadt and Makhnovshchina were armed (this does not mean, of course, that anarchists everywhere and always in favor of armed rebellion or the use of firearms as the main way of solving problems).

Leftists (especially USA leftists) want to take away weapon from society to pass security entirely in the hands of big government.”

https://www.facebook.com/groups/1122729071178770/permalink/1168460609938949/

Сення даглядзеў “Мост в Терабитию” (2006) – лампавы і добры фільм пра сяброўства і каханне двух падлеткаў, што абодва не змаглі прыжыцца ў канфармісцкім свеце, які іх ігнараваў і высмейваў. Што дзіўна для масавых амерыканскіх фільмаў, у ім есць нечаканы сюжэтны паварот, і адсутнічае поўная прадказальнасць канцоўкі, што робіць карціну яшчэ больш цікавай.

Але маю ўвагу прыцягнула не гэта, а размеркаванне гендарных роляў у фільме. Два галоўных героя: хлопец Джэс і дзяўчына Лэслі пачынаюць сябраваць. Дзяўчына ў іх адносінах з самога пачатку займае лідарскую пазіцыю. Пачынаецца ўсё з таго што яна: нефармальна апранутая, непадобная, дзёрзкая, удзельнічае ў школьным забеге нараўне з хлопчыкамі, нягледзячы на іх пратэсты і… перамагае! Ініцыятарам знаёмства з Джэсам таксама выступае яна – той саромеецца і маўчыць. Менавіта яна цягне яго за прыгодамі, штурхае на рызыку і рознага кшталту недазволеныя ўчыныкі. Жорстка высмеівае ягонае здзіўленне наконт сваіх паводзінаў: “А ты неплохо рисуешь… для мальчика!”. І гэтак далей.
Таксама ў фільме прысутнічае школьная настаўніца Джэса з Лэслі – маладая прывабная жанчына. Яе роля таксама відавочна лідарская. У прыватнасці, яна выконвае сама цяжкую працу, “штурхае” Джэса ў знешні мір (бярэ яго з сабой на экскурсію ў горад) і ўсяляк дэманструе калі не дамінантныя якасці, то дакладна не-другараднасць.
Паводзіны ж хлопчыка прама супрацьлеглыя. Ён пасіўны, апатычны, падпарадкоўваецца абставінам, не спрабуючы іх змяніць, лёгка падпадае пад чужы ўплыў. Ягоная сям’я гэта бацька, маці і тры сястры (то бок амаль адны жанчыны), старэйшыя сёстры відавочна над ім дамінуюць, зневажаюць. У школе ён дазваляе сябе штурхаць, гнабіць, падкалываць. Не, гэта не класічны школьны ізгой (кшталту таго, што был у “Класе”), але бязвольнасць і схільнасць падпарадкоўвацца (найперш, жанчынам), проста збянтэжвае. У адным моманце фільма да яго падбягае малодшая сястра, у якой васьмікласніца (супер-адмоўны герой, які ўсяляк прыгнятае малых і бярэ з іх плату за карыстанне туалетам) адабрала пірожнае і просіць яго зрабіць нешта:

– Ты должен её побить, ты же мой брат!
– Знаешь что будет, если я начну с ней дратья?
– Ты надерешь ей задницу?
– Меня выгонят из школы за драку. И что это докажет? – і моўчкі сыходзіць.

Такія паводзіны галоўны мужскі герой дэманструе падчас амаль усяго фільм.

І вось што самае галоўнае: прыкладна такое ж размеркаванне гендарных роляў (жанчына – лідарка і слабавольны мужчына) я назіраю ў вялікай колькасці сучасных мастацкіх фільмаў, знятых у Еўропе і, асабліва, у ЗША. У апошнія годы такі ўзор назіраецца ўсе часцей. Канешне, Захаду, пачнаючы з 1960-х было ўласціва разбурэнне традыцыйнай другараднай ролі жанчыны ў жыцці (і, як следства, у кіно), якая выступала выключна ў ролі маці ці прыдатку да моцнага мужчыны. У фільмах, на якіх вырас я (Тэрмінатар 1-2, Рабакоп, Пяты элемент, першая Матрыца) мы ўжо бачым жанчыну – раўнапраўнага партнёра, якая б’ецца і змагаецца нараўне з мужчынай, прыходзіць яму на дапамогу ў цяжкі момант і нават ратуе ад смерці. Але у фільмах апошняга дзесяцігоддзя часта сустракаецца нават не раўнапраў’е, а проста змена роляў: моцная жанчына і слабы мужчына пры ей. Жанчыне надаюцца традыцыйна маскулінныя рысы, мужчыне – наадварот, фемінныя. Канешне, “Мост в Терабитию” зняты ў 2006-м па кніжцы 1977-га года. Мне цяжка сказаць, наколькі сюжэт быў перапрацавацны ў бок вышэй азначанага трэнду, аднак ён (трэнд) відавочна прысутнічае.

Пытанне якое мяне зараз найбольш цікавіць: гэта кінематограф ідзе за агульнай тэндэнцыяй па фемінізацыі мужчын у заходнім свеце, ці гэтая тэндэнцыя адмыслова і старана ствараецца масавай культурай, у прыватнасці праз кінематограф? І калі гэта мэтанакіраваная праца, то кім яна вядзецца і ў якіх мэтах?

http://kinogo.club/1673-most-v-terabitiyu-2007.html

Нядаўна ў доме па вул. Іванаўскай еду ў ліфце. А там сажай ад запальнічкі (ці ад запалак, не ведаю) выведзена Х*Й, побач свастыка, а яшчэ побач АНУС. Няроўна так выведзена, але з душой.

Літаральна ў той жа дзень: 10-я гарадская паліклініка, гляжу, на дзвярах сіняй асадкай накарябана WHITE POWER.

У ЗША Трампа абралі, у Еўропе нацыянал-папулісты выйграюць парламенцкія выбары. Зрэшты, ультраправая хваля дакацілася і да Беларусі.