Street agitation by anarchist comrades in Minsk.

Anarchist posters in Minsk for the «elections»

“Нам сапсавалі рэпутацыю” – жаляцца мярзотнікі з барбершопу “Чэкіст”.

Хай скажуць дзякуй, што сапсавалі толькі рэпутацыю а не твары.

 

 

http://novychas.by/hramadstva/za-navedvanne-barberszopa-daszkevicza-asztrafava

Пракаментаваў справу Барановіча для сайту палітвязні.інфо. Коратка: абараняць анархістаў – куды горшае злачынства ў вачах дзяржавы, чым проста ляснуць менту.

 

https://palitviazni.info/naviny/2018/02/23532

How to stop abuse by forcing people to do what they do not want to do? Some mental gymnastics from the bigoted SJWs.

 

Как в том анекдоте: “А водопроводчка за что?”

 

Закрытыя інстытуцыі – ганьба і крыніца гвалту

На спецПТВ былыя мусара збіваюць выхаванцаў. У школах-інтэрнатах гвалтуюць. У псіхіятрычных лякарнях здзекваюцца і закалываюць псіхатропаміі. Што адбываецца ў турмах увогуле маўчу. І так будзе надалей пакуль у нас будуць існаваць інстытуцыі, закрытыя ад усіх, пакуль дзяржава будзе вырашаць, каму і ў якім напрамку можна фізічна перасоўвацца жыхарам тэрыторыі пад назвай “Беларусь”.
 
Адзіным метадам барацьбы з гэтым я бачу бунты жыхароў такіх устаноў пры моцнай падтрымцы звонку. Гугліце #prisonstrike – з амерыканскіх зэкаў у гэтым плане можна браць прыклад.
 
п.с. а за спасылку на Спутнік Партызану вялікі дызлайк.
 

Нармальна патролілі луку 🙂

https://pramen.io/ru/2018/02/predvybornye-plakaty-ot-anarhistov-v-minske/

Пабываў на пікеце за легалізацыю марыхуаны. Не самая актуальная праблема для Беларусі, імхо, аднак людзі робяць нешта, і тое добра.

Каментатары пад артыкулам “дастаўляюць” як мае быць.

http://novychas.by/hramadstva/u-minsku-adbyusja-piket-za-lehalizacyju-maryhuany

Ежа замест дзяржавы

Самаарганізацыя і выбудоўванне гарызантальных сувязяў на дабраахвотнай аснове могуць рабіць цуды, калі гэтым займаюцца матываваныя і адданыя людзі. Напрыклад, у Грэцыі анархісты-валанцёры праз сваю сетку сквотаў і сацыяльных цэнтраў далі часовы прытулак тысячам (калі не дзясяткам тысяч) мігрантаў, накармілі іх, апранулі, кагосьці навучылі мове, памаглі інтэгравацца. Сам быў, сам бачыў.
 
А тут чытайце добры артыкул пра мінскую групу Ежы замест бомбаў – анархістаў якія ўжо 13 год у меру магчымасцей замяняюць сацыяльную дапамогу ад дзяржавы (дакладней, адсутнасць такой дапамогі).
 
Сама сабой просіцца думка што пры наяўнасці большых рэсурсаў такія групы маглі б замяніць дзяржаву ўвогуле.
 

Крывавы спорт (Bloodsport) 1988

Якое задавальненне бывае калі пераглядзіш стары фільм, якія ледзь застаўся ў памяці. Як у мінулае вярнуўся.
Вось на такім кінематографе, лічу, мусяць гадавацца мужчыны!
 
p.s. хаця бойкі, канешне, смешныя ))