Entries Tagged 'Відэа' ↓

#Radixbel

#RadioRadix

Этот подкаст я записал ещё за несколько дней до выборов. По расписанию он должен был выйти 10 августа, но не вышел по понятным причинам.
Ещё некоторое время я его не выкладывал — всё время казалось что на фоне творящегося ада, новостей о пытках и убийствах сейчас это будет неактуально, неуместно, не в тему. Возможно, и сейчас кому-то так покажется. Но всё же предоставляю его на ваш суд. Мой 10-минутный монолог о свободе, справедливости и праве на восстание.

Youtube Soundcloud

Верите вы или нет во “всякие эзотерические штуки” – но сила намерения действительно работает. Всех прошу посмотреть это видео и принять участие в эксперименте. А также ОБЯЗАТЕЛЬНО репост! Видео всего 12 минут!

https://youtu.be/6wwyK42utbA

Калі я буду жывы
Калі я буду на свабодзе
Калі ў Менску будзе працаваць інтэрнэт
То 10-га жніўня вас чакае (як звычайна дзясятымі днямі) мой падкаст #RadioRadix. І тэма яго будзе нашае іманентнае, недатыкальнае, святое права на паўстанне.
Засталося зусім крыху. А пакуль, зацаніце ўвесь плэйліст маіх падкастаў, якім, дарэчы, споўніўся нядаўна год.

Асноўны сцэнар на 9-ы дзень, які зараз усе абмяркоўваюць, гэта сілавы разгон. Цалкам верагодна, зразумела. Але чамусьці вельмі рэдка гучыць думка пра другі катастрафічны сцэнар: зліў пратэста.

А ён цалкам верагодны.

У 2006-м Мілінкевіч, сабраўшы 10 000 на Акцябарскай плошчы, павёў іх… Ускладаць кветкі да помніка Перамогі. Не хапіла духу на рашучыя дзеянні ці настаялі куратары — не ведаю. Але ведаю, што калі б не абурэнні шараговых пратэстоўцаў гэтым злівам, намётавага гарадка ўвогуле б не было. Намёты тады паставілі акурат звычайныя людзі, вырашыўшыя, што разыходзіцца па дамах у гэтай сітуацыі — злачынства.

У 2014-м на Майдане самазваныя лідары пратэсту спрабавалі дамовіцца з Януковічам, у той час калі народ на плошчы патрабаваў ягонага бясспрэчнага сыходу.

І вось калі да сілавога сцэнара мы ўсе падрыхтаваныя, ці прынамсі яго чакаем, то што рабіць, калі нехта, штабы кандыдатаў ці тэлеграм-каналы, якім вы давяраеце, увечары 9-га жніўня заклічуць “заставацца дома, каб унікнуць кравапраліцця” або напішуць, што “маюць інфармацыю аб падрыхтаваных правакацыях”? Ці калі, сабраўшы 100 тысячаў на плошчы, прапануюць падпісаць нейкую рэзалюцыю і разысціся па дамах, каб “змагацца прававымі метадамі”? А калі некаторыя перамоўцы ад апазіцыі прыйдуць і скажуць, што атрымалі клятвенныя завярэнні ад улады правесці новыя выбары, мы перамаглі і можна ісці дадому?

Гэты сцэнар небяспечны з дзвюх прычынаў. Акрамя таго, што гэта марны зліў гіганцкай энэргіі, гэта яшчэ і наўпростая падстава больш рашуча настроеных пратэстоўцаў. Бо вы разумееце, што ўсе, умоўна кажучы, 100 тысячаў, не разыйдуцца, застануцца 10, 5 тысячаў тых, хто захоча “працягу банкета”. І сілавікі з імі расправяцца, адарваўшыся за доўгі страх, недасып, тыдні без звальненняў.

Калі бачыце людзей, якія дзейнічаюць нашмат больш рашуча за іншых, не запісвайце іх у правакатары. Лепей увогуле спыніць гэтую бясконцую гульню ў пошук правакатараў. Запомніце: міліцыі не патрэбна аніякіх нагодаў, каб прымяніць гвалт, выкаціць бронемашыны і БТРы. Яны могуць зрабіць гэта і так. Таму любой акт самаабароны ў такой сітуацыі – легітымны.

Сакрэт поспеху цяпер у трох рэчах: дэцэнтралізацыя, масавасць і рашучасць. Таму, сябры, з поўнай адказнасцю заяўляю: усе, хто вам будзе прапаноўваць у 9-10 дні абмежавацца напісаннем нейкіх паперак і разысціся па дамах — або працуюць на спецслужбы, або баязліўцы, якім пляваць на лёс краіны. Калі вам разыходзіцца – вырашаеце толькі вы самі, і болей ніхто.

У мяне няма свайго сцэнара пратэстаў, але я магу сказаць, што б спрацавала з найбольшай імавернасцю:

1. Мне падабаецца ідэя ўсім заставацца на выбарчых участках, кантраляваць падлік галасоў і прасякаць фальсіфікацыі. Чым болей канфліктных пунктаў — тым лепей.

2. Мае сэнс старацца збірацца максімальнай колькасці людзей у адным месцы. Калі вас разагналі, а сілы яшчэ ёсць — шукайце іншае месца, дзе збіраюцца людзі.

3. Намётавы лагер будзе выдатным рашэннем, калі народ не будзе падрыхтаваны да чагосьці больш радыкальнага. Абараняць яго пры неабходнасці абавязаны ўсе.

4. Пратэст мусіць быць максімальна доўгім. Рэсурс сістэмы не бязмежны, нельга трымаць Менск на лакдаўне тыдзень.

У любым разе, я яшчэ раз заклікаю вас: памятайце, што ўсе палітыкі так ці інакш кантралюемы, а да ўсіх лідараў трэба ставіцца скептычна. Самаарганізуйцеся і настрайвайцеся на доўгую барацьбу.

А хто не бачыў, абавязкова паглядзіце маю відэаінструкцыю.

#radixbel

Проставил таймкооды в своём последнем стриме. Кто хочет экономить время: смотрите по ним. Темы: насколько вероятно введение ЧС и что оно даст режиму? А также – протестные тактики на 9 августа.

#radixbel

Ещё немного и начинаем! Присоединяйтесь и зовите друзей!

#radixbel

ОМОН ТРЕНИРУЕТСЯ ПРИМЕНЯТЬ БОЕВОЕ ОРУЖИЕ ПО ДЕМОНСТРАНТАМ!!!

Чем ближе к 9 августа, тем больше панических сообщений самого разного рода. Это и “инсайды” на крупных телеграм-каналах, и осторожные сливы в независимых СМИ и маразматические сообщения о тотальном чтении КГБ всех переписок (именно с понедельника. Почему не со вторника?). Нарративы разные, цель одна: создать у нас чувство апатии, безысходности, тотального превосходства государства. Им надо, чтобы мы почувствовали: мы – никто и огромная могучая госмашина нас раздавит при первом же неподчинении.

Что ж, госпропагандисты и силовики действоительно преуспели в нагнетании страха. Но только мы – умнее и смелее. Смотрите моё видео с разбором технологии тревожности. Также советую заглянуть в комментарии: там высказали много ценных мыслей.

Продолжительность: 10 минут.

Интересно, что люди начали воспринимать государство как жестокую враждебную силу далеко не вчера. В Украине в 16 ст. возникла Запорожская сечь — край крепостных, прятавшихся от своих хозяев. В Бразилии в 17 ст. — Палмарис, страна более чем 20 тысяч беглых рабов.

Антрополог Дзеймс Скотт даже ввёл понятие «Зомия» – огромная область в юго-восточной азии, где люди столетиями скрывались от практик государственного строительства, и связанных с ним грабежей и насилия.

Тем не менее вся история, которую мы изучаем в школе и университетах — это история государств. Справедливо ли это? Почитайте интересную статью на эту тему.

Берите на заметку