А вось тут мае “вангаванні” спраўдзіліся. Як толькі Чыжа закрылі, сказаў, што тэрмін яму не дадуць і сядзець ён не будзе. Назваў тэрмін вызвалення: паўгода-год. Так і атрымалася (закрылі ў сакавіку 2016).
Сапраўды, яго садзілі не для таго каб баланду еў, а для таго, каб падзяліўся. Бо “у пана атамана няма залатога запасу” (с). І мне здаецца, што названыя 12 млн “кампенсавання шкоды” гэта толькі вяршыня айсбергу.
Насамрэч, якім бы ён ні быў алігархам, яму можна толькі паспачуваць. Вось, здавалася б, дажыў да 60+ год, багаценькі такі ўвесь, з прэзідэнтам бульбу капаеш, па заграніцах ездзіш, лічы нечага дабіўся ў жыцці і тут… усведамляеш што насамрэч ты ўсяго толькі дойная карова для істоты трошкі вышэйшай па сацыяльнай лесвіцы. C’est La Vie.
Учора быў адзін з тых дзён, што дзеляць жыццё на “да” і “пасля”.
Гадоў з сямі хаджу ў акулярах. Прыроджаны астыгматызм. Толькі акуляраносцы (акулярыкі?) могуць ацаніць у належнай меры увесь той груз турбот, якія накладае нашэнне гэтага нехітрага прадмету. Асабліва ў дзяцінстве. Гадоў да 12-ці біў акуляры стабільна кожныя паўгода-год. То самі спадуць, ці ў гульнях разабьюцца, ці ўроняцца. А тыя выпрабаванні, якія падаюць на носьбіта акуляраў у школьным калектыве… ну вы самі здагадваецеся 🙂
Потым – не нашмат лягчэй. У турме, каб мець з сабой акуляры патрэбная абавязковая даведка ад урача (інакш адбіраюць бо “небяспечны прадмет”). І ўсім пляваць, што ты без іх нібыта сляпы.
Да і ўвогуле па жыцці мець акуляры гэта сапраўдная запара. Забудзешся ўзяць у іх на вучобу\працу лічы, дзень забіты, бо рабіць там без іх няма чаго – ані дашкі не бачыш, ані напісанага ў кнізе. А калі раптам разбіў ці там дужка зламалася – то то ўжо сапраўдная бяда. За кампом не пасядзіш (элементарна вочы стамляюцца праз 5-7 хвілін), з кнігай – тое ж самае. А да таго ж трэба рабіць новыя: збіраць рэцэпты, праходзіць акуліста, ды і грошы плаціць. Зноў некалькі дзён выкінутых з актыўнага жыцця.
Увесь час баішся іх недзе забыць, разбіць, падрапаць, сесці на іх і гэтак далей.
Падобна на тое, што з гэтым у мяне скончана. Учора зрабіў лазерную карэкцыю зроку. Зрок яшчэ настраіваецца, але ўжо зараз замест 3 прывычных радкоў табліцы бачу 7. Вельмі нязвычна і вельмі крута!
Эх, акуляры-акулярыкі, служылі вы мне верай і праўдай, а зараз адпраўляю вас на заслужаны бестэрміновы адпачынак. Бывайце!
У меня среди френдов много россиян, потому за социальной и политической жизнью России слежу внимательно. Учитывая тамошние тренды последних лет и зашкаливающий уровень тотального мракобесия и структурного маразма, думал меня никакими новостями оттуда уже не удивишь.
Оказалось – удивишь.
После просмотра взрастает только одна мысль – когда уже этот Мордор развалится, распадётся, прекратит существование, двинет копыта, боже, да всё что угодно, только хватит!!!
Индивид с крайней тенденцией к предубеждениям склонен к «психическому тоталитаризму», являющемуся своего рода микроскопическим образом тоталитарного государства, к которому, он стремится. Ничто не может оставаться незадействованным. все должно быть подчинено идеалу-Я в застывшей и гипостатической группе своих. Группа чужих, то есть избранный враг, представляет собой вечный вызов. Пока что-то в нем самом остается не таким, фашистский характер испытывает угрозу’, независимо от того, каким бы слабым не был другой.
Т. Адорно. Исследование авторитарной личности.
Comments Off on Запрещать всё, что попадётся под руку
Акрамя ўсяго іншага, звярніце ўвагу на палавую прыналежнасць: абедзве – жанчыны. Па ўсім відаць, толькі іх Лукашэнка гатовы цярпець у “парламенце”, бо прадстаўніц жаночага полу ён у прынцыпе не ўспрымае як канкурэнтак. Ды і прэзідэнтам, у выпадку чаго, жанчыну таксама не абяруць. Карацей, нават тут падстрахаваўся
Ещё один пример того как чрезмерная политкорректность и стремление не_дай_Бог_никого_не_обидеть вырастают в руках либеральной буржуазии (равно как и западных левачков) в самую обычную цензуру.
Письмо Марку Цукербергу от Эспена Эгиля Хансена, главреда газеты Aftenposten.
By the way today it is a day of US National Prison strike, which is dedicated to an anniversary of Attika prison uprising
Anarchists of Kaunas (Lithuania) are in support of striking prisoners of the US and the whole world: “We stand in unconditional solidarity with the demands and tactics of our comrades (both inside and out) who have joined arms to abolish the prison system and with it the tyranny of capital. Here in Lithuania we face the highest rates of incarceration in Europe. The world is a giant high-security prison. Impoverished by predatory markets and repressed by merciless states; we are left without choices. And so we enter this struggle with you. In solidarity, with care and love.” (https://itsgoingdown.org/prisonstrike-resistance-to-slavery-across-the-world/)
Photo is made on Kaunokemio gatve (street)
Comments Off on Streikas pries kalejimus! (Strike to prisons!)
Дневник правозащитной миссии в Бресте: день второй
И хоть пошел уже третий день работы Миссии в Бресте, сегодня в нашем дневнике мы бы хотели опубликовать впечатления наших волонтеров о вчерашнем. Нам кажется, дочитав до конца, вы поймете, почему этот текст не появился раньше.
“Мы снова на месте, и пока нас не окружили люди, которые готовы бесконечно рассказывать свои шокирующие истории, хотим поделиться с вами тем, что было вчера. Мы пережили эмоционально сложный день. Утром, пока присоединившиеся к команде двое волонтеров из Минска вникали в ситуацию, мы отправились в Тересполь. Доехав до границы и пообщавшись с польскими пограничниками, мы прочувствовали всю боль ситуации. Бесконечное равнодушие и шокирующая черствость: “Вы не знаете, кого защищаете. Это нелюди, которые могут сделать все, что угодно”.
