Мы (не) рабы

Зараз СМІ пачынаюць поўніцца гісторыямі аб тым, як студэнтаў заганяюць на парад.

У гэтым месцы, тыпу, трэба злавацца на бесчалавечную ўладу і думаць якія яны скаты.

Гэта ўсё канешне так, аднак у мяне паўстае пытанне: як назваць чалавека, якому наганяй ад начальства важнейшы за сваё здароўе і жыццё?

Ладна я магу зразумець вайскоўцаў і ментоў, якіх 100% загоняць на гэты парад. Аднак вам, студэнтам, што зробяць калі вы не пойдзеце? Ніхто вас не выключыць з універсітэта, не выганіць з інтэрнату. Гэта пустыя пагрозы.

Дык калі чалавек, разумеючы гэта ўсё, усё роўна пойдзе на гэты парад, бо вельмі хоча закрыць адпрацоўку, альбо вельмі баіцца пасварыцца з адміністрацыяй – ці заслугоўвае ён шкадавання і спачування? Вядома, не. Кожны робіць свой свядомы выбар.

Мае сімпатыі і падтрымка – з тымі, хто не хоча рызыкаваць здароўем з-за інтарэсаў свайго начальства. А тым, хто гатовы выконваць усё, што яму скажуць, адно імя – рабы. Калі яны захварэюць, гэта найперш іхняя віна. Ніхто над імі з пісталетам не стаяў.

п.с. тое ж самае датычна медыкаў, якія адмаўляюцца прымаць у валанцёраў сродкі дапамогі “как бы чего не вышло”, бацькоў, якія шлюць дзяцей у школы, спужаўшыся Мінадукацыі і г.д.