Самазваны лідар кампаніі ProtestBY Дзяніс Ціханенка ў разборках з пратэстным актывам запосціў тэкст, у якім прыгадваюцца анархісты. Я перачытаў некалькі разоў і не паверыў сваім вачам, настолькі напісанае было смешным і абсурдным. Гэты таварыш кажа, што анархістам ЗАПРЕЩАЕТСЯ ўдзельнічаць у мерапрыемстве ў масках. Гэта ён так вырашыў, ага.
Адразу акрэслю: я не ўдзельнічаю ў кампаніі PratestBY, і хутчэй за ўсё мяне не будзе на названым мітынгу (не таму што не падтрымліваю, а таму што заняты іншымі праектамі). Не ведаю нават ці будзе на гэтым мітынгу анарха-блок. Аднак тут той рэдкі выпадак калі я, бадай, магу сказаць за ўсіх анархістаў (чаго звычайна не раблю):
1. Дзяніс Ціханенка, анархісты не прасілі і не будуць прасіць у цябе дазволу апрануць маскі. І на тваё меркаванне ім пляваць. Таму тваё ЗАПРЕЩАЕТСЯ проста пазбаўлена сэнсу. Можаш акрамя капслока вылучыць яго тлустым курсівам – ад гэтага нічога не зменіцца.
2. Дзяніс Ціханенка, што ты будзеш рабіць, калі анархісты (у выпадку калі яны вырашаць наведаць мерапрыемства) усё ж апрануць маскі? Выганіш іх? Здасі міліцыі? Хацеў бы я на гэта паглядзець.
3. Дзяніс Ціханенка, анархісты не тыя людзі, якім ты будзеш нешта ўказваць. Калі ўжо яны не слухаюцца дзяржаву з усімі яе законамі, то цябе не паслухаюцца і падаўна. Не смяшы народ, Дзяніс Ціханенка.
Анархісты гэта людзі, якія не абмяжоўваюць свае дзеянні межамі закона, хаця б таму што гэтыя законы прыняты без усялякага іхняга ўдзелу а таксама служаць мэтам вузкай групы людзей. І плацяць за гэта высокую цану. Нашэнне масак для анархістаў – гэта сродак пазбегнуць дэананімізацыі, і як след, фактар асабістай бяспекі.
Асобна хачу адзначыць: пратэстны рух, які спрабуе дагадзіць дзяржаве, бяжыць наперадзе цягніку, пазбаўляючы сваіх удзельнікаў права на ананімнасць, права на непадпарадкаванне – вырачаны на здраду і дэградацыю. Тым больш у аўтарытарнай дзяржаве, дзе любы пратэст апрыёры пастаўлены па-за законам.
І варта памятаць: у Беларусі ж усе паспяховыя пратэсты былі заўсёды так ці інакш звязаныя з працяглым і прамым парушэннем закона (пратэсты супраць АКБ, дармаедскія пратэсты).
Любая дзяржава, маючы справу з нізавым пратэстным рухам першае што робіць гэта спрабуе падзялць яго па лініі “памяркоўныя-радыкалы”. І вось такія жэсты лаяльнасці з боку “лідараў” толькі спрыяюць падзелу. Далейшы сцэнар заўсёды адзіны: лідары ідуць на калабарацыю з уладай, асноўная маса атрымоўвае жалкую падачку, а самыя актыўныя адпраўляюцца ў топку рэпрэсій.
Таму раю Дзянісу не зарывацца і абраць, чаго ён усё ж-такі хоча ад жыцці: дапамагчы абудзіць народную актыўнасць ці заняць крэсла побач з Ганнай Канапацкай?
Зрэшты, не сумняюся, што актывісты самі разбяруцца, хто ёсць хто, і зробяць правільны выбар. Не дурні. Тым больш яны ж ужо неаднаразова лавілі Ціханенка на хлусні. Таму усім удзельнікам кампаніі – мае пажаданні стойкасці і мужнасці, а таксама заклік меней слухаць начальнікаў, болей раіцца між сабой. #вучобаважнейшая !
