Даглядзеў сёння апошнюю серыю легендарнага фільму. А то неяк урыўкамі па тэлевізару з дзяцінства бачыў, а цалкам паглядзець ніяк не выпадала.
У агульным я б паставіў гэтаму твору добрую адзнаку. Хаця і прапаганды, а часам і прамой хлусні хапае, ён лічыцца першым савецкім фільмам, у якім немцы паказаныя чалавечымі істотамі, а не тупарылымі балванамі альбо пякельнымі пачварамі. Шэф Гестапа Мюллер і ўвогуле ўвесь фільм выклікае непрыкрытую сімпатыю.
Аднак прыкол у іншым. Захацелася мне пасля прагляду апошней серыі глянуць анекдоты пра Штірліца. Гуглю, значыцца, і мне выпадае амаль цэлая старонка вось такіх “шэдэўраў”:
Идёт по Евромайдану Штирлиц в сопровождении радистки Кэт.
Видит, что там происходит, и возмущён. Врывается на сцену, отстраняет Кличко и певицу Руслану, и кричит:
“Да здравствует Ленин!”
Аплодисменты.
“Да здравствует Сталин!”
Аплодисменты.
Штирлиц, к радистке Кэт:
– Почему они на меня не набрасываются?
– Вы забыли снять эсэсовский мундир, товарищ командир…
Платныя прапагандоны глыбока і старана капаюць – падумаў Ш̶т̶і̶р̶л̶і̶ц̶ я.
