Чым боль знаёмлюся з міфалогіямі і рэлігіямі сусвету тым больш пераконваюся што ўспрымаць іх варта не як зборнік казак а як жывое сведчанне аб чалавечай гісторыі. Часам перакручанае, часткова фантазійнае, але ж сведчанне. Калі ў людзей не было кніжак, яны запісвалі інфармацыю ў міфах.
Увогуле класна, што апошнія 5-10 год выходзяць суперскія кніжкі аб беларускай гісторыі. Акрамя гэтых аўтараў хачу адзначыць А.Тараса і В.Дзяружынскага. Іх чытаць заўжды цікава.
А вось з прыкольнага. Парацэльс са сваім гамункулам адпачывае.
“Вобраз хатніка ў выгядзе змяі стаў крыніцай для ўзнікнення такога міфалагічнаха персанажа, як клетнік. Гэты незвычайны дамавік жыў у клеці (істопцы) і быў таксама падобны да вялізнага вужа, але меў вогненную прыроду; “увесь нібыта залаты, гарыць як агонь”. А крылы такога хатніка рабілі яго падобным на лятучага цмока. […] Але, каб у гаспадара з’явіўся такі памочнік, яго трэба было вывесці штучна. Працэс вырошчвання клетніка складаны. Спачатку гаспадар хаты павінен быў некалькі тыдняў выношваць у сябе пад пахай яйка сямігадовага чорнага пеўня. Пасля таго, як з яйка вылупівалася маленькае вужаня, яго было неабходна штодзень карміць несалёнай яешняй. У адваротным выпадку клетнік мог адпомсціць пажарам хаты”.
