“… наша праца прымала усё больш і больш шырокі масавы характар. Калісьці магутныя арганізацыі палітычных партый вялі цяпер бездапаможнае існаванне. Большасць іх удзельнікаў перайшло ў нашу групу. Біржа дасягнула свайго апагею. Кожны вечар на Суражскай вуліцы дыскутавала, прысутнічала на масоўках, навучалася ў гуртках да 5 тысяч чалавек. Наша літаратура разыходзілася ў вялізнай колькасці, чыталася проста на вачах у паліцыі. Больш за тое: вельмі часта можна было бачыыь гарадавога, які ішоў да раздавалы пракламацыі з пакорлівай просаьбй: “Дай жа ж і мэні лысточка, хіба ж я нэ чоловік”. Сабраўшыся ў купку чалавек у 10, гарадавыя з салдатамі ставілі каго-небудзь “на патруль” і, чытаючы ўслых, абмякроўвалі нашы пракламацыі”.
З успамінаў беластокскага анархіста, 1905 г.
