Урэшце, адсудзіўся. Працэс ішоў 2,5 гадзіны. Суддзя Ярохіна, як сказаў Максім Вінярскі – сапраўды аказалася “правераным кадрам”.
З цікавага:
1. Змаглі дапытацца непарэднага допыту непасрэднага складальніка пратакола (участковага Аляксандра Юр’евіча Куранкова). Бітых паўгадзіны ён мяўся і чырванеў за трыбунай, адказваючы на пытанні – мае і адваката. Што зрабіць, праца такая, выстаўляць сябе дурнем у кампаніі прыстойных людзей.
2. Аўтар даведкі аб “выявленом правонарушеніі” хто? Канешне, наш стары сябар Міхаіл Бедункевіч. Цэлы падпалкоўнік патраціў 50 хвілін свайго працоўнага часу каб правесці “исследование в глобальной сети Интернет” і дагартаць мае захаваныя карцінкі да 2016 года. Хай будзе мне ўдзячны – з-за мяне і такіх як я ён увогуле мае працу.
Суддзя асабліва напірала на тое, што я не выдаліў карцінкі няглядзячы на іхнюю “незаконнасць”. Некалькі разоў з розных бакоў тлумачыў, чаму я не буду гэта рабіць: гэта мая прынцыповая пазіцыя ў абарону свабоды слова. Я не прызнаю за ГУБАЗіКам права вырашаць, чаму быць а чаму не быць на маей старонцы ў Фэйсбуку. Калі так будуць рабіць усе актывісты – усе іхнія “законы аб экстрэмізме” пойдуць прахам (ага, эта заклік).
Дзякуй усім, хто прыйшоў падтрымаць! Народу было зусім няшмат, але вы для мяне вельмі каштоўныя!
Зразумела, што суд не прыняў да ўвагі ані бесталкова складзены пратакол, ані кантэкст маіх пастоў, сутнасць якіх была ў асуджэнні нацызму. І выпісаў штраф – удвая большы чым ранейшы (амаль 500 баксаў).
Аднак гэта ні на што не паўплывае. Толькі наперад, спадары экстрэмісты.
#яэкстрэміст
#яэкстремист
