Нет, я сейчас не буду задвигать вам о том, что в Беларуси менее пассионарные журналисты, или что в России гражданское общество лучше развито (написал и самому смешно стало).
Дело в другом. На Голунова был конкретный заказ из спецслужб. Менты, подчиненные спецслужбам, взяли под козырёк и этот заказ осуществили. Криво, косо, так как умели – в тысяче других случаев, с обычными русскими Иванами это бы проканало. Но в случае с известным журналистом стало ясно, что издержки будут чрезмерны и несообразны профиту И руководители в Кремле, возможно даже сам Путин, скомандовали ФСБшникам дать заднюю и отпустить Голунова. Потому как не хотят за мелкую месть чекистов расплачиваться международным имиджем, лишними вопросами на саммитах и в ООН, и прочими неприятностями, мешающими играть в большие игры. Проще говоря, заказавшим Голунова дали понять из Кремля: “раз не умеете решать свои проблемы без шума, то не создавайте проблем нам”.
В Беларуси такая ситуация невозможна по одной простой причине. Высокая концентрация власти и сосредоточение полномочий в одних руках приводит к тому что в большинстве случаев заказы и посадки такого уровня происходят только с одобрения высшей власти. Начальник ГУВД Мингорисполкома, образно говоря, не может по своему желанию посадить Статкевича на 20 лет. Это не его уровень. А Лукашенко может. Поэтому все посадки крупных политических\общественных фигур одобряюся на самом высоком уровне. И после такого одобрения сделать что-то уже крайне тяжело (обычно помогает лишь зарубежное давление).
Да, тут стоит добавить что на акцию в поддержку Голунова вышли порядка 1200 человек, а на последнюю акцию “Свабоду Палітвязням” в Минске – 11. Однако и режим позволяет себе сажать только людей, не имеющих значимого публичного статуса – и пока (тьфу-тьфу-тьфу) боится трогать журналистов.
Comments Off on Почему кейс Голунова невозможен в Беларуси
За бягучымі справамі згубіўся працяг маёй эпапеі: юрыдычнай вайны са Следчым камітэтам.
Нагадаю, некалькі тыдняў таму я судзіўся з СК у Партызанскім судзе Мінска. Судзіўся таму што калі я падаў скаргу ў Следчы камітэт аб узбуджэнні крымінальнай справы па факце захопу анархісцкай сустрэчы ў Крупках (была справа ў чэрвені 2018-га, тады СОБР і ГУБАЗіК напалі на сустрэчу анархістаў у лесе, дзе быў і я, трымалі нас каго на каленях каго ў кайданках тварам у зямлю), яны адмовіліся разглядаць маю заяву як заяву аб здзяйсненні злачынства. Шпулялі яе па кабінетах пакуль не выдалі адказ у межах закона “Аб зваротах грамадзян”.
Я ж хацеў каб яе разгледзелі якраз у парадку крымінальна-працэсуальнага кодексу. Гэта вельмі важны момант.
Дык вось, пасля майго і прадстаўніка выступаў, “даследвання” доказаў, поўнага публічнага фэйла Следчага камітэту, чый прадстаўнік нёс жудасную алагічную лухту, спрабуючы даказаць што чорнае гэта белае, суд, вядома, стаў на бок карнага воргана. Ну гэта не дзіва бо суд у нас і сам – карны ворган. Мне адмовілі ў задавальненні маёй скаргі.
Але важна тут іншае. Праз вывучэнне матэрыялаў справы сталі вядомыя імёны супрацоўнікаў СК і Крупскага РУУС, уцягнутыя ў спецаперацыю супраць анархістаў 30 чэрвеня 2018га.
Каб вы разумелі маштабы, паведамлю, што сам захоп пачаўся з аўтаматнай чаргі ў паветра – за намі ў лес адправілі цэлы ўзвод спецназа. За дзень паляну, дзе мы сталі лагерам, наведалі больш за 40 (!) мусароў з 5-ці ведамстваў. Уся аперацыя цягнулася 7 гадзін.
Сутнасць жа ў тым, што ГУБАЗіК адмаўляецца прызнаць тое што яны там былі і зараз “скідваюць прыкуп” на мясцовы РУУС і СК. Па версіі Следчага камітэта (толькі не падайце зараз), гэта… оперупаўнаважаны крупскага РУУС, атрымаўшы аператыўны сігнал пра “незаконную высечку леса” прыехаў на паляну ў крупскім раёне і ў адзіночку затрымаў 17 чалавек. Фантастычны цынізм. Але зараз нам сталі вядомыя імёны частцы тых, хто ўдзельнічаў у гэтай тэатральнай пастаноўцы і па сей дзень працягвае прыкрываць агалённую дупу ГУБАЗіКа, які сарамліва не хоча браць на сябе адказнасць за зробленае.
Леонид Лавіт (03.05.1980 г.р.) – Старшы следчы Крупскага раённага аддзелу Следчага камітэту. Будучы апытаным падчас псеўда-праверкі, заявіў што затрыманыя “ніякіх прэтэнзій не выказвалі”. Да. выкажаш тут прэтэнзіі калі за кожны паварот галавы на цябе равуць альбо пінаюць ботам у рэбры.
Паўлавец Андрэй Васільевіч – Начальнік Крупскага РОСК. Наколькі я зразумеў, кіраваў правядзеннем “праверкі”, то бок распараджаўся яе фальсіфікацыяй, вырашыў хто з яго падначаленых што мусіў казаць.
Шах Руслан Ашрахович (19.01.1986 г.р.) – следчы Крупскага РОСК. Аналагічна, пры апытанні казаў што ўсе было выдатна, ніхто нічога не парушаў.
Высоцкі Чэслаў Віктаравіч – начальнік 2-га аддзела УОР.
Не за гарамі той час, калі мы будзем пайменна ведаць не толькі следчых, але і ГУБАЗаўцаў і СОБРаўцаў, якія прынялі ўдзел у гэтай карнай акцыі. Хай не расслабляюцца. Кожны з іх нясе ПЕРСАНАЛЬНУЮ адказнасць за тое што зрабіў. І кожны атрымае па заслугах.
Comments Off on Крупкі, Следчы камітэт і анархісты
Я ўсе чакаў, калі ад барацьбы з абрэвіятурамі і спалучэннямі словаў МУС перойдзе да барацьбы з лічбамі. І, урэшце, гэта адбылося!
26-гадовага хлопца не пусцілі на хакейны матчы у Гародні, таму што на майцы ў яго была напісаная камбінацыя лічбаў, у якой, “на думку экспертаў можна разгледзець зашыфраваную абразу ў адрас супрацоўнікаў праваахоўных органаў”.
Ні адзін з парталаў канешне не рызыкнуў паўтарыць гэтую камбінацыю лічбаў. А я вам скажу. Гэта 1312. Па літарах алфавіту: 1-A, 3-C, 1-A, 2-B. Складваецца наш любімы АСАВ, як вы ўжо зразумелі.
Пікантнасць сітуацыі яшчэ і ў тым што гэтая камбінацыя лічбаў яшчэ не не ўнесеная ў спіс экстрэмісцкіх. Затое які прастор для фантазіі да флэшмбу #Яэкстрэміст! Бо можна узгадаць, што ў гэтым годзе Папа рымскі Клімент 5-ы ліквідаваў ордэнт Тампліераў. А Залатая Арда прыняла іслам у якасці дзяржрэлігіі. А яшчэ генуэзскі марак Ланцерота Малачэла адкрыў Канарскія выспы. Таму калі вырашыце апрануць цішотку з тампліерамі, шкарпэткі з Чынгісханам ці майткі з Канарскіх астравоў – будзьце гатовыя што вас прыцягнуць за экстрэмізм. Зараз мусарок адукаваныя пайшоў…
Зноў жа паўстаюць пытанні: а як быць з падручнікамі гісторыі, у якіх прыгаданы 1312 год? А калі на цэнніку ў краме нешта каштуе 13 рублёў 12 капеек? Больш за тое, раптам табло на гадзінніку ў цэнтры гораду пакажа 13 гадзін 12 хвілін – табло варта апячатаць да прыезду следчых, а галоўнага інжынера пасадзіць за экстрэмізм?
Калі ж сур’ёзна, наш дзяржаўны лад нагадвае нейкі позні абсалютызм са звар’яцелым манархам, асатанелымі ў халуйстве прыдворнымі і народам, абкладзеным падаткамі з усіх бакоў. Замест змагання са злачынствамі менты займаюцца тым што “разглядваюць” (!!!) на чужых футболках абразу ў свой адрас. А як вы ведаеце, калі доўга кудысь углядвацца то можна разгледзець усё што заўгодна. Так што нас чакае яшчэ маса цікавых адкрыццяў.
Second European games in Minsk are a great opportunity for the authorities to polish their image, but for common Belarusians this event means:
– Students, kicked outs of dormitories (sportsmen need them more, hey)
– Killing of homeless animals
– Mass detentions
– Tightening the social control
… and all of it. of cause, on the account of the budget and citizens.
Recently I have written an article regarding that issue. And now, thanks to my comrades, it was translated in Spanish. [1][2]. Feel free to share with your Spanish-speaking friends!
Мой прагноз: вядома, будзе троху розны стыль кіравання. Шуневіч – чэкіст, да таго ж ідэйны сталініст і рэакцыянер. Гэта тлумачыць і гарадавога, і “дзіравых” і сціснутыя вусны. Караеў – салдафон. Магчыма, ад яго варта чакаць меней публічнасці, болей фінансавання разнастайным міліцэйскім спецназам – кожная звер цягне ў сябе ў норку, чыноўнікі не выключэнне.
Хто думае што нешта прынцыпова зменіцца, тыпу, прыйшоў нейкі мега-сатрап і зараз будзе “яшчэ горш”, памятайце: вектар развіцця Сістэмы задае не міністр МУС. Ён толькі выканаўца. Дубінку для таго і трымаюць у руках, каб яна не выпрыгнула і не пачала жыць сваім жыццём.
Comments Off on Міністрам МУС назначылі Юрыя Караева, які да гэтага камандаваў спецпадраздзяленнямі МУС
Прага да ведаў і цікавых знаёмстваў занесла мяне на бліжэйшыя 10 дзён ў Германію – разам з нашай ЕГУшнай бандай (будучых) выпускнікоў. Зараз вісну ў Франкфурце-на-Одэры. Горад знаходзіцца на нямецка-польскай мяжы. Палова горада – у Нямеччыне, палова – у Польшчы. Яны раздзелены мастом праз Одэр. Памежнага кантролю, вядома, няма. Толькі сіратлівая ментоўская машына месціцца на пераездзе.
У горадзе – усе звычайна як у Еўропе. Прыгожанька і чыста. На фотках – мы ў берлінскіх электрычках, гарадскія цікавосткі, налепка з польскім эквівалентам АСАВ, мужык які падняў майку і грэў пуза на скамейцы ў парку, і незвычайня скульптура якую я пра сябе назваў “Петух франкфуртский” 🙂
А вы любіце чытаць? Калі так, давайце чытаць тое, што небяспечна для дзяржавы! У другім выпуску “Што чытаць рэвалюцыянеру?” раблю агляд літаратуры, якая вызваляе.
Нататкі даследчыкаў аб сацыяльных рухах сучаснага Курдыстана, пафасны і захапляльны раман Дэвіда Мітчела, аўтабіяграфія амерыканскай анарха-феміністкі, класік марксізма-ленінізма і летапіс антыбальшавісцкіх паўстанняў ад бліжэйшага паплечніка Махно. Глядзіце відэа! Працягласць – 16 хвілін.
Comments Off on Што чытаць рэвалюцыянеру? Частка 2
Дзякуй Праваабарончаму цэнтру “Вясна” за падтрымку! Здавалася б, нязначны эпізод, і па сучасных мерках ужо і не акт рэпрэсій зусім – аднак трэба казаць і пра такое, і не стамляцца агучваць, інакш ворагі свабоды абарзеюць у канец.
Усё як звычайна: пагранец доўга глядзеў пашпарт, адзваніў старэйшаму, той пайшоў раіцца з начальствам – што рабіць з пашпартам экстрэміста. Нагоду ў гэты раз накрэытывілі смешную: “Ваш паспорт имеет признаки подделки! Требуется спецпроверка!” Чатыры дні таму перасякаў тую ж самую мяжу – прызнакаў падробкі не было 🙂 Смешна, канешне, глядзець, што ніхто ніколі не прызнае сапраўдную прычыну затрыманняў (наяўнасць у базе “неблаганадзейных”), усе робяць выгляд што гэта дзяжурнае мерапрыемства і цябе здымаюць проста так, у парадку прафілактыкі.
Думаў з чаго б менавіта зараз такая ўвага, і прыйшоў да высновы што Еўрапейскія гульні, выбары ці іншыя сезоннымя абвастрэнні тут ні прычым. Думаю, шараговы эпізод псіхалагічнага ціску па замове ГУБАЗіКа.
Пагранец панёс мой пашпарт у нейкі спецпакой для спецправеркі, дзе саваў яго ў нейкую спецмашынку і разглядаў праз спецманітор. У выніку, вядома, мой аўтобус сышоў. Прашманалі заплечнік.
Пагранцы, варта сказаць, паводзілі сябе карэктна. Пасадзілі на папутку да Вільні, так што спазніўся не моцна.
Карацей, Радзіма не хоча адпускаць.
Comments Off on Некалькі гадзін таму знялі з аўтобуса на беларуска-літоўскай мяжы.
Любопытная ситуация вокруг Ивана Голунова. Круто, конечно что СМИ так резко мобилизовались а журналисты не побоялись выйти на одиночные пикеты и свинтиться (правда интересно, делали бы ли они так, если б за пикеты давали сутки, ну да ладно). Интересней реакция людей в соцсетях. Некоторые юзеры пишут в духе: “Это что же теперь, получается, каждого можно посадить вот так вот подкинув наркотики!”
Вот это новость! Представляете, оказывается государство может посадить человека ни за что! Кто бы мог подумать!?
То есть когда в рашке сотнями арестовывают, пытают и даже убивают активистов, которым не повезло быть москвичами и журналистами влиятельных изданий, то это было неочевидно. А теперь, когда тронули “белого человека” из метрополии – шок и возмущение.
В какой-то степени пишу всё вышеуказанное против самого себя, т.к. и сам имею привилегию находится в списке “первых на общественную поддержку”. Но всё равно это выглядит как-то не очень. Примерно та же история что со вниманием СМИ к жертвам терактов во Франции и, например, Нигерии.
Воистину, информационные технологии позволяют каждому не только окунуться в контекст мировых новостей, культуры и информационных потоков, но и тихо-мирно жить в своём информпузырьке, который лопается лишь от настойчивого стука в дверь ранним утром.
